ಮುಲ್ಲಾ ನಾಸಿರುದ್ದೀನರ ಒಂದು ರೋಚಕ ಕಥೆ ಹೀಗಿದೆ: ಅವರ ಪತ್ನಿಗೆ ಗಂಡನ ಮೇಲೆ ಬಹಳ ಸಂಶಯ. ಏಕೆಂದರೆ ಅವರ ಕಾರ್ಯಾಲಯದಲ್ಲಿ ಬಹಳ ಜನ ಯುವತಿಯರು ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಒಮ್ಮೆ ನಾಸಿರುದ್ದೀನ್ ಕಾರ್ಯಾಲಯದ ಕೆಲಸ ಮುಗಿಸಿ ಸುಸ್ತಾಗಿ ಮನೆಗೆ ಬಂದರು. ಕೋಟನ್ನು ಕಪಾಟಿನಲ್ಲಿ ನೇತು ಹಾಕಿ ಸೋಫಾದ ಮೇಲೆ ಒರಗಿದರು. ಸಂಶಯಗ್ರಸ್ತಳಾದ ಹೆಂಡತಿ ಒಳಗೆ ಹೋಗಿ ಅವರು ಧರಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಕೋಟನ್ನು ರಹಸ್ಯವಾಗಿ ತಪಾಸಣೆ ಮಾಡಿದಳು. ಅವಳ ಹದ್ದಿನ ಕಣ್ಣುಗಳಿಗೆ ಕೋಟಿನ ಮೇಲೆ ಕೆಲವು ಕಪ್ಪು ಕೂದಲು ಅಂಟಿಕೊಂಡಿರುವುದು ಕಾಣಿಸಿತು. ಕೂಡಲೇ ಆ ಕೂದಲನ್ನು ಹಿಡಿದು ತಂದು ಗಂಡನ ಮೇಲೆ ಕಿಡಿಕಾರಿದಳು. ಕಾರ್ಯಾಲಯದ ಯಾವ ಹುಡುಗಿಯೊಂದಿಗೆ ಚಕ್ಕಂದವಾಡುತ್ತಿದ್ದೀರಾ? ಎಂದು ಆರೋಪಿಸಿದಳು. ನಾಸಿರುದ್ದೀನ್ ಎಷ್ಟೇ ನಿರಾಕರಿಸಿದರೂ ಆಕೆ ಒಪ್ಪದೆ ಗೊಣಗುತ್ತಲೇ ಇದ್ದಳು. ಇನ್ನೊಂದು ದಿನ ಮತ್ತೆ ಕೋಟನ್ನು ತಪಾಸಣೆ ಮಾಡಿದಾಗ ಆಕೆಯ ಕೈಗೆ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದು ಈ ಬಾರಿ ಬಿಳಿಯ ಕೂದಲು. ಮತ್ತೆ ಗಂಡನನ್ನು ತರಾಟೆಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡಳು. ಈ ದಿನ ವಯಸ್ಸಾದ ಮಹಿಳೆಯೊಂದಿಗೆ ಚೆಲ್ಲಾಟವಾಡಿ ಬಂದಿದ್ದೀರಾ? ಎಂದು ಗಲಾಟೆ ಮಾಡಿದಳು. ನಾಸಿರುದ್ದೀನ್ ನಿನ್ನೊಬ್ಬಳನ್ನು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡೇ ಸಾಕಾಗಿದೆ ಮಾರಾಯಿತಿ ಎಂದು ಬೇಸರ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದರು. ಮದುವೆಯಾದ ಹೊಸತರಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟೊಂದು ಪ್ರೀತಿ ಮಾತು ಆಡ್ತಾ ಇದ್ರಿ; ಈಗ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಸಾಕಾಗಿದೆ ಅಂತೀರಾ, ನಿಮ್ಮಂತಹ ಗಂಡಸರನ್ನು ನಂಬುವುದೇ ಕಷ್ಟ ಎಂದು ಆಕೆ ಹರಿಹಾಯ್ದಳು. ಹೆಂಡತಿಯ ಸಂಶಯದ ಕಣ್ಣುಗಳಿಗೆ ಕೂದಲು ಕಾಣಿಸಿದರೆ ರಾದ್ಧಾಂತ ಮಾಡುತ್ತಾಳೆಂದು ಬೇಸತ್ತ ನಾಸಿರುದ್ದೀನ್ ಎಚ್ಚರ ವಹಿಸಿದರು. ಮಾರನೆಯ ದಿನ ಅವರು ಮನೆಗೆ ಹಿಂತಿರುಗುವಾಗ ಯಾವ ಕೂದಲೂ ಇಲ್ಲದಂತೆ ತಮ್ಮ ಕೋಟನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಝಾಡಿಸಿ ಕೊಡವಿಕೊಂಡು ಬಂದರು. ಹೆಂಡತಿಗೆ ಈ ಬಾರಿ ಅವರ ಕೋಟಿನ ಮೇಲೆ ಯಾವ ಕೂದಲೂ ಕಾಣಸಿಗಲಿಲ್ಲ. ಆದರೂ ಆಕೆಯ ಮನಸ್ಸಿನ್ನಲ್ಲಿದ್ದ ಸಂಶಯ ಪಿಶಾಚಿ ಹೋಗಲಿಲ್ಲ. ಈ ದಿನ ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಕೂದಲಿಲ್ಲದ ಬೋಳಮ್ಮನ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ಚಕ್ಕಂದವಾಡಿ ಬಂದಿರುವುದು ನನಗೆ ಗೊತ್ತಾಗುವುದಿಲ್ಲವೆಂದು ತಿಳಿದಿದ್ದೀರಾ? ಎಂದು ರಂಪಾಟ ಮಾಡಿದಳು!

ಇನ್ನೊಂದು ಪ್ರಕರಣ. ಮಹಾಕವಿ ಹರಿಹರ 63 ಪುರಾತನರನ್ನು ಕುರಿತು ರಚಿಸಿದ ರಗಳೆಯಲ್ಲಿ ತಿರುನೀಲಕಂಠನೆಂಬ ಶಿವಭಕ್ತನ ಪ್ರಸಂಗ ಬರುತ್ತದೆ. ಇದನ್ನು ಕುರಿತು ಇದೇ ಅಂಕಣದಲ್ಲಿ ಬಹಳ ಹಿಂದೆ ಬರೆದ ನೆನಪು. ಪರಮ ಶಿವಭಕ್ತನಾದ ತಿರುನೀಲಕಂಠನು ದೇವಾಲಯದಿಂದ ಹಿಂದಿರುಗಿ ಮನೆಗೆ ಬರುತ್ತಿರುತ್ತಾನೆ. ಗಣಿಕೆಯೊಬ್ಬಳು ಮೇಲುಪ್ಪರಿಗೆಯಿಂದ ಎಸೆದ ಕಸ ಮುಸುರೆ ಅವನ ಮೈಮೇಲೆ ಬೀಳುತ್ತದೆ. ಪಶ್ಚಾತ್ತಾಪಗೊಂಡ ಆಕೆ ದಡದಡನೆ ಇಳಿದುಬಂದು ಕ್ಷಮೆ ಯಾಚಿಸಿ ಅವನನ್ನು ತನ್ನ ಮನೆಯೊಳಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಾಳೆ. ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿಸಿ, ರೇಶಿಮೆಯ ವಸ್ತ್ರಗಳನ್ನು ಉಡಲಿತ್ತು, ಸುಗಂಧ ದ್ರವ್ಯಗಳನ್ನು ಲೇಪಿಸಿ ಬೀಳ್ಕೊಡುತ್ತಾಳೆ. ಗಂಡ ಬೆಳಗ್ಗೆ ದೇವಾಲಯಕ್ಕೆ ಬರಿಮೈಯಲ್ಲಿ ಹೋದವನು ಹೀಗೆ ಪೀತಾಂಬರ ಧರಿಸಿ ಬಂದಿರುವುದನ್ನು ನೋಡಿ ಹೆಂಡತಿ ಏನಿದು ಎಂದು ನೇರವಾಗಿ ಕೇಳದೆ ಏನೇನೋ ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಂಡು ಸಂಶಯ ಪಡುತ್ತಾಳೆ. ಮೌನವಾಗಿ ಉಣಬಡಿಸಿ ರಾತ್ರಿ ಇಬ್ಬರೂ ಮಲಗಿದಾಗ ತನ್ನನ್ನು ಮುಟ್ಟಲು ಬಂದ ಗಂಡನಿಗೆ ಮುಟ್ಟಿದರೆ ಶಿವನಾಣೆ ಎಂಬ ಕಠೋರವಾದ ಕಟ್ಟಳೆಯನ್ನು ಹಾಕುತ್ತಾಳೆ. ಅಂದಿನಿಂದ ಇಬ್ಬರೂ ಒಬ್ಬರನ್ನೊಬ್ಬರು ಮುಟ್ಟದೆ ಮುಪ್ಪಡರುತ್ತದೆ. ಇಬ್ಬರ ಸುಖಮಯ ಸಾಂಸಾರಿಕ ಬದುಕು ಸರ್ವನಾಶವಾಗುತ್ತದೆ.

ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಬಹಳ ಆತ್ಮೀಯರಾದವರು ಅನೇಕವೇಳೆ ವಿನಾಕಾರಣ ಸಂಶಯಕ್ಕೆ ಬಲಿಯಾಗಿ ಸಂಬಂಧಗಳನ್ನು ಹಾಳುಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಸ್ನೇಹ ತಪ್ಪಿದ ಠಾವಿನಲ್ಲಿ ಗುಣವನರಸುವರೇ? ಹೂ ಬಾಡಿದಲ್ಲಿ ಪರಿಮಳವನರಸುವರೇ?” ಎಂಬಂತಾಗುತ್ತದೆ. ಬೆಳೆಸಿದ ತಂದೆ ತಾಯಿ, ಪ್ರೀತಿಸುವ ಗಂಡ ಹೆಂಡತಿ, ಗೌರವಭಾಜನರಾದ ಗುರುಹಿರಿಯರು ಯಾರೇ ಇರಲಿ ಅವರಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟ ನಂಬುಗೆಗೆ ಎಳುನೀರು ಬಿಡುತ್ತಾರೆ. ಸಂಶಯಪಡುವ ವ್ಯಕ್ತಿ ತನ್ನ ಸಂಶಯಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾದ ಸಂಗತಿಯ ಸತ್ಯಾಸತ್ಯತೆಯನ್ನು ಪರಿಶೀಲಿಸಲು ಹೋಗುವುದಿಲ್ಲ, ಹಿತೈಷಿಗಳು ಹೇಳುವ ಮಾತು ತಲೆಗೆ ನಾಟುವುದಿಲ್ಲ, ನಂಬಿಕೆ ಉಳಿಸಿಕೊಳದೆ ವಿನಾಕಾರಣ ಸಂಶಯಪಡುವ ಅಜ್ಞಾನಿಗೆ ಸುಖವಿಲ್ಲ, ಸಂಶಯದ ಹುತ್ತ ಬೆಳೆ ಬೆಳೆದಂತೆ ಅಲ್ಲಿ ಕೆಟ್ಟ ಆಲೋಚನೆಗಳ ದುಷ್ಟ ಸರ್ಪಗಳು ಸೇರಿಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ. ಈ ಆಲೋಚನೆಗಳು ಮಾಡಬಾರದ ಕೆಲಸವನ್ನು ಮಾಡಿಸುತ್ತವೆ. ಸುತ್ತುವರಿದ ಸ್ವಹಿತಾಸಕ್ತಿಯುಳ್ಳ ಹಿತಶತ್ರುಗಳು ಗಾಳಿ ಹಾಕುತ್ತಾರೆ. ಮನಸ್ಸು ಅಶಾಂತಿಯ ತಿರುಗಣೆಯಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿಕೊಳುತ್ತದೆ. ಒಮ್ಮೆ ಸಂಶಯ ಪಿಶಾಚಿ ತಲೆಗೆ ಹೊಕ್ಕರೆ ನಂಬಿದವರಿಗೆ ದ್ರೋಹವೆಸಗಲು ಹಿಂದೆ ಮುಂದೆ ನೋಡುವುದಿಲ್ಲ. ಮಾಡಿದ ತಪ್ಪನ್ನು ತಿದ್ದಿಕೊಳ್ಳುವ ಬದಲು ಸೇಡು ತೀರಿಸಿಕೊಳುವ ಮನೋಭಾವ ಬೆಳೆಯುತ್ತದೆ. ಅಲ್ಲಿಂದ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಪತನ ಆರಂಭವಾಗುತ್ತದೆ. ಸಂಶಯ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಾ ಹೋದಂತೆ ಬದುಕು ಹಾಳಾಗುತ್ತದೆ. ಜಾರುದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಸಾಗುವ ಆತ ಕೊನೆಗೆ ಸರ್ವನಾಶದ ರುದ್ರಗಮ್ಮರಿಗೆ ಬೀಳುತ್ತಾನೆ.

ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು ಪರಸ್ಪರ ನಂಬುವುದು ಮುಖ್ಯ. ಆದರೆ ಅದರಷ್ಟೇ ಮುಖ್ಯ ಆ ನಂಬಿಕೆಯನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು. ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಅದೂ ಸಹ ಅನರ್ಥಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗುತ್ತದೆ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ: ಅದೊಂದು ಸುಖೀ ಸಂಸಾರ. ಗಂಡ ಹೆಂಡತಿ ಮತ್ತು ಮಕ್ಕಳ ಅನ್ನೋನ್ಯ ಬಾಳುವೆ. ಹೆಂಡತಿಯನ್ನು ಮನಸಾರೆ ಪ್ರೀತಿಸುವ ಗಂಡ, ಹಬ್ಬ ಬಂದರೆ ಸಾಕು ಮಡದಿಗೆ ಸಾಕು ಬೇಕಾಗುವಷ್ಟು ಬಟ್ಟೆ, ಆಭರಣಗಳು, ಪೇಟೆಗೆ ಹೋದರೆ ಅವನು ಬರಿಗೈಲಿ ಹಿಂದಿರುಗಿ ಬಂದದ್ದೇ ಇಲ್ಲ, ಘಮಘಮಿಸುವ ಮಲ್ಲಿಗೆಯ ದಂಡೆ ಮಡದಿಯ ಮುಡಿಯೇರುತ್ತಿತ್ತು, ಬಾಯಲ್ಲಿ ನೀರೂರಿಸುವ ಸಿಹಿ ತಿನಿಸುಗಳ ಔತಣವೇ ನಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು. ಸ್ವರ್ಗಕ್ಕೆ ಕಿಚ್ಚು ಹಚ್ಚುವುದೊಂದೇ ಬಾಕಿ. ಹತ್ತಾರು ವರ್ಷ ಹೀಗೆ ಸಾಗಿತ್ತು ಅವರ ಸುಂದರ ಬದುಕು. ಒಂದು ದಿನ ತನ್ನ ಗಂಡನಿಗೆ ಬೇರೊಂದು ಹೆಣ್ಣಿನೊಂದಿಗೆ ಅಕ್ರಮ ಸಂಬಂಧ ಇರುವುದು ಹೆಂಡತಿಗೆ ತಿಳಿಯುತ್ತದೆ. ಸಂಸಾರದ ಸುಂದರ ಬದುಕಿಗೆ ಅಂದೇ ಬೆಂಕಿ ಬಿತ್ತು! ಹತ್ತಾರು ವರ್ಷ ಗಂಡ ತೋರಿದ ಪ್ರೀತಿಯೆಲ್ಲವೂ ಹೆಂಡತಿಗೆ ಈಗ ನಾಟಕವೆನಿಸತೊಡಗಿತು. ಹೆಂಡತಿಗೆ ಗುಟ್ಟು ಗೊತ್ತಾಗಿದೆ ಎಂದು ತಿಳಿದ ನಂತರ ಕ್ಷಮೆ ಕೇಳುವುದಾಗಿ ಗಡ ಗೋಗರೆದ. ಆದರೆ ಆಕೆಗೆ ಗಂಡನನ್ನು ಹತ್ತಿರ ಸೇರಿಸಲು ಮನಸ್ಸು ಬರುತ್ತದೆಯೇ? ಅನೇಕ ವರ್ಷಗಳ ಅವರ ಸುಖೀ ಸಂಸಾರ ಒಡೆದ ಕನ್ನಡಿಯಂತಾಗಿತ್ತು!

ಲೌಕಿಕ ಬದುಕಿನಲ್ಲಾಗಲೀ, ಪಾರಮಾರ್ಥಿಕ ಬದುಕಿನಲ್ಲಾಗಲೀ ನಂಬಿಕೆ ಮತ್ತು ವಿಶ್ವಾಸಗಳೇ ಮುಖ್ಯ. “ನಂಬಿದ ಹೆಂಡತಿಗೆ ಗಂಡನೊಬ್ಬ ಕಾಣಿರೋ, ನಂಬಬಲ್ಲ ಭಕ್ತಂಗೆ ದೇವನೊಬ್ಬ ಕಾಣಿರೋ! ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಬಸವಣ್ಣನವರು. ಏಕದೇವತಾನಿಷ್ಠೆ ದೈವೀಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಅತ್ಯವಶ್ಯಕ. ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಸಂಶಯಾತ್ಮಾ ವಿನಶ್ಯತಿ ಎನ್ನುತ್ತದೆ ಭಗವದ್ಗೀತೆ. ಅಂದರೆ ದೇವರಲ್ಲಿ ನಂಬಿಕೆ ಇಲ್ಲದವನು ಹಾಳಾಗುತ್ತಾನೆ. ಈ ಮಾತು ಕೇವಲ ಪಾರಮಾರ್ಥಿಕ ಬದುಕಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಸಂಬಂಧಪಟ್ಟದ್ದಲ್ಲ, ಲೌಕಿಕ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿಯೂ ಸತ್ಯವೇ ಆಗಿದೆ. ಲೌಕಿಕ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಸತಿ-ಪತಿ ಸಂಬಂಧವಿದ್ದಂತೆ ಪಾರಮಾರ್ಥಿಕ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಭಕ್ತ ಮತ್ತು ಭಗವಂತನ ಸಂಬಂಧ. ಇವೆರಡನ್ನೂ ಸಮೀಕರಿಸಿ ಬಸವಣ್ಣನವರು ತಮ್ಮ ಮುಂದಿನ ವಚನದಲ್ಲಿ ಮಾರ್ಮಿಕವಾಗಿ ವಿವರಿಸುತ್ತಾರೆ:

ಹಾದರಕ್ಕೆ ಹೋದರೆ ಕಳದಮ್ಮವಾಯಿತ್ತು
ಹಾಳು ಗೋಡೆಯ ಹೊಕ್ಕರೆ ಚೇಳೂರಿತ್ತು
ಅಬ್ಬರವ ಕೇಳಿ ತಳವಾರ ಉಟ್ಟ ಸೀರೆಯ ಸುಲಿದ 
ನಾಚಿ ಹೋದರೆ ಮನೆಯ ಗಂಡ ಬೆನ್ನ ಬಾರನೆತ್ತಿದ
ಅರಸು ಕೂಡಲ ಸಂಗಮದೇವ ದಂಡವ ಕೊಂಡ!

ಗಂಡನಿಗೆ ದ್ರೋಹ ಬಗೆದು ಹಾದರಕ್ಕೆ ಹೋದವಳಿಗೆ ವಿಟನಿಂದ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದು ಚಲಾವಣೆಗೊಳದ ಖೋಟಾ ನಾಣ್ಯ, ಕತ್ತಲಲ್ಲಿ ಹಾಳು ಗೋಡೆಯ ಮರೆಯಲ್ಲಿ ಬಚ್ಚಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಲು ಹೋದಾಗ ಚೇಳು ಕಚ್ಚಿತು. ನೋವಿನಿಂದ ಅಬ್ಬರಿಸಿದಾಗ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದ ತಳವಾರ ಆಕೆಯ ಸೀರೆಯನ್ನು ಹಿಡಿದೆಳೆದ. ಅವನಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡು ನಾಚಿಕೆಯಿಂದ ಮನೆಗೆ ಬಂದಾಗ ಗಂಡ ಬಾಸುಂಡೆ ಬರುವಂತೆ ಬೆನ್ನ ಮೇಲೆ ಬಾರಿಸಿದ. ನೀತಿಗೆಟ್ಟ ಅವಳಿಗೆ ರಾಜನು ದಂಡ ವಿಧಿಸಿದ. ದೇವರ ಮೇಲೆ ನಂಬುಗೆ ಇಲ್ಲದ ಭಕ್ತ ಹೀಗೆ ಶೀಲಗೆಟ್ಟ ಮಹಿಳೆಯಂತೆ ಭವಬಂಧನದ ಶಿಕ್ಷೆಗೆ ಒಳಗಾಗುತ್ತಾನೆ!

-ಶ್ರೀ ತರಳಬಾಳು ಜಗದ್ಗುರು
ಡಾ|| ಶಿವಮೂರ್ತಿ ಶಿವಾಚಾರ್ಯ ಮಹಾಸ್ವಾಮಿಗಳವರು
ಸಿರಿಗೆರೆ.

ವಿಜಯ ಕರ್ನಾಟಕ 
ಬಿಸಿಲು ಬೆಳದಿಂಗಳು ದಿ: 27.11.2014