ಸಂದಿಗ್ಧತೆಯ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ ಇರಬೇಕಾದ ಸಾಮಯಿಕ ಪ್ರಜ್ಞೆ

  •  
  •  
  •  
  •  
  •    Views  

ಭಾರತೀಯ ಕಾಲಮಾನದ ಪ್ರಕಾರ ಕಳೆದ ತಿಂಗಳ 'ಮಾಘಶುದ್ಧ ಹುಣ್ಣಿಮೆಯನ್ನು ‘ಭಾರತ ಹುಣ್ಣಿಮ’ ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ. ನಮ್ಮ ಮಠದ ಪರಂಪರೆಯಲ್ಲಿ ಇದನ್ನು 'ತರಳಬಾಳು ಹುಣ್ಣಿಮೆ' ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ಇದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ಈ ಮಾಘಶುದ್ಧ ಹುಣ್ಣಿಮೆಯಂದೇ ನಮ್ಮ ಮಠದ ಮೂಲಪುರುಷರೂ, ಬಸವಣ್ಣನವರ ಹಿರಿಯ ಸಮಕಾಲೀನರೂ ಆದ ವಿಶ್ವಬಂಧು ಮರುಳಸಿದ್ಧರು ತಮ್ಮ ಶಿಷ್ಯ ತೆಲುಗುಬಾಳು ಸಿದ್ದೇಶ್ವರನಿಗೆ 'ತರಳಾ, ಬಾಳು!' ಎಂದು ಆಶೀರ್ವಾದ ಮಾಡಿದ್ದು, ಇದರ ಸಂಸ್ಮರಣಾರ್ಥವಾಗಿಯೇ ಪ್ರತಿವರ್ಷವೂ ನಾಡಿನಾದ್ಯ೦ತ ನಮ್ಮ ಮಠದಿಂದ 'ತರಳಬಾಳು ಹುಣ್ಣಿಮೆ ಮಹೋತ್ಸವ'ವನ್ನು ಆಚರಿಸಿಕೊಂಡು ಬರಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಇದಕ್ಕೆ ನಮ್ಮ ಗುರುವರ್ಯರಿಗೆ ಪ್ರೇರಣೆ ನೀಡಿದವರೆಂದರೆ ತಿಪಟೂರಿನ ಅಪ್ಪಟ ಗಾಂಧೀವಾದಿ 'ಸಿರುಮ' ಎಂದೇ ಖ್ಯಾತನಾಮರಾದ ಎಸ್.ಆರ್. ಮಲ್ಲಪ್ಪನವರು. ಅದುವರೆಗೆ ಎಲ್ಲ ಮಠಗಳಂತೆ ನಮ್ಮ ಮಠದಲ್ಲಿಯೂ ಪ್ರತಿವರ್ಷ ಆಶ್ವಯುಜ ಮಾಸದಲ್ಲಿ ವಿಜಯದಶಮಿ ಹಬ್ಬವನ್ನು ಆಚರಿಸಿಕೊಂಡು ಬರಲಾಗಿತ್ತು. ವಿಜಯದಶಮಿ ಹಬ್ಬದ ಆಚರಣೆಯು ಶತ್ರುಗಳ ಮೇಲೆ ವಿಜಯದ ಸಿದ್ಧತೆಯ ಸಂಕೇತವೇ ಹೊರತು ಈ ಹಬ್ಬಕ್ಕೆ ಸಾಹಿತ್ಯಕ ಚಟುವಟಿಕೆಯ ಚಾರಿತ್ರಿಕ ಹಿನ್ನೆಲೆ ಇಲ್ಲ ಎಂಬುದು ವಿಚಾರಶೀಲರಾದ 'ಸಿರುಮ' ಅವರ ವಾದ. ಗುರುಮನೆ, ದೇವರಮನೆ (ಗುಡಿ)ಗಳಲ್ಲಿ ಇವು ನಡೆಯಬಾರದು. ಅರಮನೆಗೆ ಶತ್ರುಗಳುಂಟು, ಗುರುಮಠಗಳಿಗೆ ಮತ್ತು ದೇವರಿಗೆ ಶತ್ರುಗಳು ಯಾರು? ಗುರುವು ಧರ್ಮದ ಪ್ರತಿನಿಧಿ, ಗುರುಮಠಗಳಿಗೂ ಶತ್ರುಗಳುಂಟೆಂದರೆ ಗುರುಮಠದ ಪಾವಿತ್ರ್ಯಕ್ಕೆ ಹಾನಿ, ಆಳರಸರಿಗೆ ಖಡ್ಗವೇ ಶೌರ್ಯದ ಸಂಕೇತ ತ್ಯಾಗಮೂರ್ತಿಗಳಾದ ಗುರುಗಳಿಗೆ ಬಿಲ್ಲು ಬಾಣಗಳಿಂದ ಆಗಬೇಕಾದ್ದೇನಿದೆ? ಎಂದು ಅವರ ಪ್ರಶ್ನೆ. 

ವಿಚಾರಶೀಲರಾದ ಮಲ್ಲಪ್ಪನವರ ಸಲಹೆಯಂತೆ ನಮ್ಮ ಗುರುವರ್ಯರು ಮಠದಲ್ಲಿ ವಿಜಯದಶಮಿ ಹಬ್ಬ ಆಚರಿಸುವುದನ್ನು ಕೈ ಬಿಟ್ಟು ಮಠದ ಚಾರಿತ್ರಿಕ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಮಠದೊಳಗೆ ಸರಳವಾಗಿ ಆಚರಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ದ ‘ತರಳಬಾಳು ಹುಣ್ಣಿಮೆ'ಗೆ ಸಾಹಿತ್ಯಕ, ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಸ್ವರೂಪವನ್ನು ಕೊಟ್ಟು ನಾಡಿನೆಲ್ಲೆಡೆ ಆಚರಿಸಿ 'ಸರ್ವಜನಾಂಗದ ಶಾಂತಿಯ ತೋಟ' ವನ್ನಾಗಿ ರೂಪಿಸಿದರು. 1950ರಲ್ಲಿ ಜಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಮೈಸೂರು ಮಹಾರಾಜರ ಮಂತ್ರಿಗಳೂ ಜನಸಾಮಾನ್ಯರ ಬಾಯಲ್ಲಿ 'ಇಮ್ಮಣ್ಣ' ಎಂದೇ ಖ್ಯಾತನಾಮರಾಗಿದ್ದ ಜೆ. ಮಹಮದ್ ಇಮಾಂ ಅವರ ಅಧ್ಯಕ್ಷತೆಯಲ್ಲಿ ತರಳಬಾಳು ಹುಣ್ಣಿಮೆಯನ್ನು ಆಚರಿಸಿದರು. 1951ರಲ್ಲಿ ಹಳೇಬೀಡಿನಲ್ಲಿ ನಡೆದ ತರಳಬಾಳು ಹುಣ್ಣಿಮೆ ಮಹೋತ್ಸವದಲ್ಲಿ ಹಿರಿಯ ತಲೆಮಾರಿನ ಸಾಹಿತ್ಯ ದಿಗ್ಗಜರಾದ ಮಾಸ್ತಿ ವೆಂಕಟೇಶ ಅಯ್ಯಂಗಾರ್, ಜಿ.ಪಿ. ರಾಜರತ್ನಂ, ಪ್ರೊಫೆಸರ್ ವರದರಾಜ ರಾವ್, ಹಿರೇಮಲ್ಲೂರ ಈಶ್ವರನ್ ಮೊದಲಾದವರು ಭಾಗವಹಿಸಿದ್ದರು. ಕಾಲಚಕ್ರ ತಿರುಗಿದಂತೆ ಅದೇ ಹಳೇಬೀಡಿನಲ್ಲಿ ಕಳೆದ ವರ್ಷ ನಮ್ಮ ಸಮುಖದಲ್ಲಿ ತರಳಬಾಳು ಹುಣ್ಣಿಮೆ ಮಹೋತ್ಸವ ನಡೆದು ಆ ಭಾಗದ ಜನರ ಬಹುಕಾಲದ ಬೇಡಿಕೆಯಾದ ರಣಘಟ್ಟ ನೀರಾವರಿ ಯೋಜನೆಗೆ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಯಡಿಯೂರಪ್ಪನವರು 124 ಕೋಟಿ ರೂ. ಮುಂಜೂರು ಮಾಡಿ ಸಾರ್ಥಕವೆನಿಸಿತು. 

ಈ ವರ್ಷ ಕೊಟ್ಟೂರಿನಲ್ಲಿ ನಡೆಯಬೇಕಾಗಿದ್ದ ತರಳಬಾಳು ಹುಣ್ಣಿಮೆಯನ್ನು ಕೊರೊನಾ ವೈರಾಣುವಿನ ಕಾರಣದಿಂದ ಮುಂದೂಡಲು ಕೈಗೊಂಡ ನಮ್ಮ ತೀರ್ಮಾನ ವಿಚಾರಶೀಲ ಶಿಷ್ಯರೆಲ್ಲರ ನಿರೀಕ್ಷೆಯೂ ಆಗಿತ್ತು. ಕಳೆದ ಎಲ್ಲ ಹುಣ್ಣಿಮೆ ಮಹೋತ್ಸವಗಳ ಸಿಂಹಾವಲೋಕನವನ್ನು 8 ದಿನ ವಿಶ್ವಾದ್ಯಂತ ನೋಡುವಂತೆ ಅಂತರ್ಜಾಲದಲ್ಲಿ ಬಿತ್ತರಿಸಿದರೂ ಪರಂಪರಾಗತವಾಗಿ ಆಚರಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದ 9ನೆಯ ದಿನದ 'ಸದ್ಧರ್ಮ ಸಿಂಹಾಸನಾರೋಹಣ' ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ನಮಗೆ ಸಂದಿಗ್ಧತೆ ಯನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡಿತು, ಜನರು ಕೊರೊನಾ ಸಂಕಟದಲ್ಲಿರು ವಾಗ ಸಂಪ್ರದಾಯದ ಪಾಲನೆ ಪ್ರಸ್ತುತ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟರಮಟ್ಟಿಗೆ ಔಚಿತ್ಯಪೂರ್ಣ? ರೋಂ ನಗರದ ಉರಿಯುತ್ತಿದ್ದಾಗ ನೀರೋ ದೊರೆ ನಿರುಮ್ಮಳವಾಗಿ ಪಿಟೀಲು ನುಡಿಸುತ್ತಿದ್ದ (When Rome was burning Nero was fiddling!) ಎಂಬಂತೆ ಆಗುವುದಿಲ್ಲವೆ ಎಂಬ ಆಲೋಚನೆ ಕಾಡಿಸಿತು! ಆದರೂ ಭಕ್ತರ ಹೃದಯದ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಗೌರವಿಸುವ ಅನಿವಾರ್ಯತೆಯಿಂದ ಮಠದ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ನಿಲಯದ ಮೆಟ್ಟಿಲುಗಳ ಮೇಲಿನ ವೇದಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಸರಳವಾಗಿ ಸಿಂಹಾಸನಾ ರೋಹಣ ಮಾಡಿ ನಮ್ಮ ಬೌದ್ಧಿಕ ಚಿಂತನೆ ಸೋಲಬೇಕಾಯಿತು. ಯಾವ ಆಹ್ವಾನ ಪತ್ರಿಕೆಯನ್ನು ಅಚ್ಚು ಹಾಕಿಸದೆ, ಯಾವ ರಾಜಕೀಯ ಧುರೀಣರನ್ನೂ ಆಹ್ವಾನಿಸದೆ, ನಮ್ಮ ಶಾಖಾಮಠದ ಸ್ವಾಮಿಗಳಿಗೆ ಮಾತ್ರ ನಮ್ಮ ಎಡಬಲಗಳಲ್ಲಿ ಅಸನಗಳನ್ನು ಹಾಕಿಸಿ ಸರಳವಾಗಿ ಆಚರಿಸಲಾಯಿತು. ಆಹ್ವಾನ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಅಭಿಮಾನದಿಂದ ಆಗಮಿಸಿದ ರಾಜಕೀಯ ಧುರೀಣರು ಮತ್ತು ಶಿಷ್ಯಪ್ರಮುಖರು ಮಾಸ್ಕ್ ಧರಿಸಿ, ಸಾಮಾಜಿಕ ಅಂತರ ಕಾಪಾಡಿಕೊಂಡು ಸಭಿಕರ ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ಆಸೀನರಾಗಿದ್ದರು. 

1965ರಲ್ಲಿ ಚಿತ್ರದುರ್ಗದಲ್ಲಿ ತರಳಬಾಳು ಹುಣ್ಣಿಮೆ ಜರುಗಿದಾಗ ನಮ್ಮ ಗುರುವರ್ಯರು ಎದುರಿಸಿದ ಸಂದಿಗ್ಧತೆ ಅಪೂರ್ವವಾದುದು. ಮಹೋತ್ಸವಕ್ಕಾಗಿ ಮಠದ ಶಿಲ್ಪಿಗಳು ಹೊಳಲ್ಕೆರೆ ರಸ್ತೆಯ ನಮ್ಮದೇ ಶಾಲೆಯಾದ ಸಂಪಿಗೆ ಸಿದ್ದೇಶ್ವರ ಪ್ರೌಢಶಾಲೆಯ ಆವರಣದಲ್ಲಿ ಸುಂದರವಾದ ಮಹಾಮಂಟಪದ ನಿರ್ಮಾಣದಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿದ್ದರು. ದಿನೇ ದಿನೇ ಒಂದೊಂದೇ ನಿರ್ಮಾಣದ ಹಂತಗಳನ್ನು ದಾಟುತ್ತಾ ಸುಂದರಾತಿಸುಂದರ ವಾಗಿ ಕಂಗೊಳಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಮಂಟಪ ಅಭಿಮಾನಿಗಳ ಎದೆಯುಬ್ಬು ವಂತೆ ಮಾಡಿತ್ತು; ಮಠದ ವಿರೋಧಿಗಳ ಮತ್ಸರಕ್ಕೂ ಕಾರಣ ವಾಗಿತ್ತು. ಮತ್ಸರದ ಕಿಚ್ಚು ಎಷ್ಟು ಹೆಚ್ಚಾಯಿತೆಂದರೆ ಒಂದು ರಾತ್ರಿ ಯಾರೋ ಕಿಡಿಗೇಡಿಗಳು ನಿರ್ಮಾಣದ ಹಂತದಲ್ಲಿದ್ದ ಮಂಟಪಕ್ಕೆ ಬೆಂಕಿ ಹಚ್ಚಿದರು! ಆಗ ಎಲ್ಲರೂ ಗುರುವರ್ಯರಿಗೆ ಸಲಹೆ ಕೊಟ್ಟರು: "ಪೋಲೀಸರಿಗೆ ದೂರು ಕೊಡಬೇಕು, ಕಿಡಿಗೇಡಿಗಳನ್ನು ಹಿಡಿದು ಬುದ್ಧಿ ಕಲಿಸಬೇಕು! ಆದರೆ ಗುರುವರ್ಯರು ಅದಕ್ಕೆ ಸುತಾರಾಂ ಒಪ್ಪಲಿಲ್ಲ, ಕಂಪ್ಲೇಂಟ್ ಕೊಡುವುದು ಬೇಡ. ಉರಿಯುವ ಬೆಂಕಿಯನ್ನು ಮೊದಲು ಆರಿಸಿ. ಈಗ ಹೊಟ್ಟೆ ಉರಿದರೂ ಕಷ್ಟ ಬಟ್ಟೆ ಉರಿದರೂ ಕಷ್ಟ ಮೊಟ್ಟಮೊದಲು ನಮ್ಮ ದೃಷ್ಟಿ ನಮ್ಮ ಗುರಿಯತ್ತ ಇರಬೇಕು, ಯಾವಾಗಲೂ ಕಾರ್ಯಸಾಧಕನು ತನ್ನ ಗುರಿಯುತ್ತ ನಡೆಯಬೇಕೇ ವಿನಾ ನಡೆಯುವ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಬರುವ ಮುಳ್ಳು ಕಲ್ಲುಗಳಿಗೆ ಬೆದರಿ ನಡೆಯುವುದನ್ನು ಬಿಡಬಾರದು. ಈ ದೇಶದ ಹಣೆಬರೆಹ ಇಷ್ಟು ಒಬ್ಬರನ್ನು ಕಂಡರೆ ಒಬ್ಬರು ಕುದಿಯುವುದು. ನಮ್ಮ ವಿರೋಧಿಗಳ ಉದ್ದೇಶ ಈ ಮಹೋತ್ಸವವನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸುವುದೇ ಆಗಿದೆ. ಪೊಲೀಸರಿಗೆ ದೂರು ನೀಡಿದರೆ, ಅದನ್ನೇ ನೆಪ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಕಾರ್ಯಕ್ರಮವನ್ನು ಪೊಲೀಸರೇ ನಿಲ್ಲಿಸುತ್ತಾರೆ. ಗಲಾಟೆಯಾಗುತ್ತದೆ, ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಶಾಂತಿಗೆ ಭಂಗ ಬರುತ್ತದೆ ಎಂಬ ಕಾರಣ ಕೊಡುತ್ತಾರೆ, (ಆಗ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಗಳಾಗಿದ್ದ ಎಸ್. ನಿಜಲಿಂಗಪ್ಪನವರು ಮಠದ ಕಡುವಿರೋಧಿಗಳಾಗಿದ್ದರಿಂದ ಪೊಲೀಸರು ಮಾಡುವುದು ಸಾಧ್ಯವೂ ಇತ್ತು.) ಎಂದೇ ಗುರುವರ್ಯರು ಹಾಗೆ ಹೇಳಿದರು. ತನಿಖೆಗೆ ಬಂದ ಪೊಲೀಸರಿಗೆ ಗುರುಗಳು ನೀಡಿದ ಹೇಳಿಕೆ: ಚಳಿಗೆ ಬೆಂಕಿ ಕಾಯಿಸಲು ನಮ್ಮ ಕೆಲಸಗಾರರೇ ಕಸಕಡ್ಡಿಗೆ ಹಚ್ಚಿದ ಬೆಂಕಿಯಿಂದ ಆಗಿರುವ ಅನಾಹುತವಿದು! ಮಂಟಪ ನಿರ್ಮಾಣ ಮುಂದುವರಿಯಿತು.

ಸಮಾರಂಭಕ್ಕೆ ಎಸ್. ನಿಜಲಿಂಗಪ್ಪನವರನ್ನೂ ಆಹ್ವಾನಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ಅವರೂ ಬಂದು, “ನನ್ನನ್ನು ಯಾಕೆ ಕರೆಸಿದ್ದಾರೋ ತಿಳಿಯದು, ಎಂದು ವ್ಯಂಗ್ಯದ ಮಾತುಗಳನ್ನಾಡಿದರು. “ನೀವು ಈ ರಾಜ್ಯದ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ. ಈ ಸಮಾರಂಭದ ಭವ್ಯತೆಯನ್ನು ನೋಡಿ ಸಂತೋಷಪಡಲಿ ಎಂದು ಕರೆಸಿದ್ದೇವೆ! ಎಂದು ಸ್ವಾಗತ ಸಮಿತಿ ಅಧ್ಯಕ್ಷ, ಹಿರಿಯ ರಾಜಕೀಯ ಮುತ್ಸದ್ಧಿ ಎಲ್. ಸಿದ್ದಪ್ಪನವರು ಮಾರುತ್ತರ ಕೊಟ್ಟರು. ಸಮಾರಂಭದ ಕೊನೆಯ ದಿನ ಮೈಸೂರು ಮಹಾರಾಜರಾಗಿದ್ದ ಶ್ರೀ ಜಯಚಾಮ ರಾಜೇಂದ್ರ ಒಡೆಯರ್ ಆಗಮಿಸಿದರು; ಬಸವಣ್ಣನವರ ಸಮಗ್ರ ವಚನಗಳ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಅನುವಾದ "Vachanas of Basavanna' ಕೃತಿಯನ್ನು ಬಿಡುಗಡೆ ಮಾಡಿದರು. (ಅನುವಾದ: ಪ್ರೊ ಮೆನಜಿಸ್ ಮತ್ತು ಅಂಗಡಿ) 'ನ ಭೂತೋ ನ ಭವಿಷ್ಯತಿ' ಎಂಬಂತೆ ಮಹೋತ್ಸವ ನಡೆದು ಯಶಸ್ವಿಯಾಯಿತು! 

ಇದೇ ಚಿತ್ರದುರ್ಗದಲ್ಲಿ 2005 ರಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಸಮ್ಮುಖದಲ್ಲಿ ನಡೆದ ತರಳಬಾಳು ಹುಣ್ಣಿಮೆ ಮಹೋತ್ಸವದ ಕೊನೆಯ ದಿನ. ಸಂಪ್ರದಾಯದಂತೆ ನಮ್ಮ ಸಿಂಹಾಸನಾರೋಹಣವಾಯಿತು. ನಿವೃತ್ತ ಐಜಿಪಿ ರೇವಣಸಿದ್ಧಯ್ಯನವರು (ಈಗಿನ ನಿವೃತ್ತ ಡಿ.ಜಿ.ಪಿ ರೇವಣಸಿದ್ಧಯ್ಯನವರ ಮಾವಂದಿರು) ಭಾಷಣ ಮಾಡುತ್ತಿರುವಾಗಲೇ ಹೃದಯಾಘಾತವಾಗಿ ಬಿದ್ದರು. ವೇದಿಕೆಯ ಮೇಲೆ ಆಸೀನರಾದ ಅತಿಥಿಗಳೆಲ್ಲಾ ಆತಂಕದಿಂದ ಎದ್ದು ನಿಂತರೂ ನಾವು ಮಾತ್ರ ಸಿಂಹಾಸನದ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತೇ ಇದ್ದೆವು. ಅದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ಸಿಂಹಾಸನದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಾಗ ಮಧ್ಯೆ ಎದ್ದುನಿಲ್ಲಬಾರದೆಂಬ ಶಿಷ್ಟಾಚಾರವಲ್ಲ! ಬದಲಾಗಿ ಬೇರೆಯವರಂತೆ ನಾವೂ ಎದ್ದು ನಿಂತಿದ್ದರೆ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ಕೋಲಾಹಲವೇ ಉಂಟಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ವಿಷಮ ಸಾಮಾಜಿಕ ಸನ್ನಿವೇಶಗಳಲ್ಲಿ ನೇತಾರನು ಉದ್ವಿಗ್ನತೆಗೆ ಒಳಗಾಗಬಾರದು. ಅಂತಹ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ ಏನು ಮಾಡಬೇಕೆಂಬುದನ್ನು ಯೋಚನೆ ಮಾಡಿ ಜನರನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸಬೇಕಾದ ಕ್ರಮಗಳನ್ನು ಕೈಗೊಳ್ಳಬೇಕು. ನೇತಾರನಾದವನೆ ಅಧೀರನಾದರೆ ಅವನ ಹಿಂಬಾಲಕರೂ ಸಹ ಅಧೈರ್ಯಗೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಯಾರಾದರೂ ಡಾಕ್ಟರು ಸಭೆಯಲ್ಲಿದ್ದರೆ ಕೂಡಲೇ ವೇದಿಕೆಗೆ ಬರುವಂತೆ ಪ್ರಕಟಣೆ ಮಾಡಿಸಿದೆವು. ತಕ್ಷಣ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ ಶೋತೃಗಳಾಗಿದ್ದ ದಾವಣಗೆರೆಯ ಬಾಪೂಜಿ ಮೆಡಿಕಲ್ ಕಾಲೇಜಿನ ಅರವಳಿಕೆ ಮತ್ತು ತುರ್ತು ಚಿಕಿತ್ಸೆ ವಿಭಾಗದ ಮುಖ್ಯಸ್ಥರಾದ ಡಾ| ಆರ್. ರವಿ ಅವರು ವೇದಿಕೆಗೆ ಧಾವಿಸಿ ಬಂದರು. ಕುಸಿದು ಬಿದ್ದ ರೇವಣಸಿದ್ದಯ್ಯನವರ ಬಾಯಿಗೆ ಬಾಯಿ ಹಚ್ಚಿ ಉಸಿರು ತುಂಬಿದರು. ಎದೆಯ ಮೇಲೆ ಒತ್ತಿ ಒತ್ತಿ ಅವರಿಗೆ ಪುನಃ ಉಸಿರಾಟ ಆರಂಭವಾಗುವಂತೆ ಮಾಡಿದರು, ನಿಂತುಹೋದ ಹೃದಯಕ್ಕೆ ಪುನಃ ಚಾಲನೆ ದೊರೆಯಿತು. ರೇವಣಸಿದ್ದಯ್ಯ ನವರು ಸುಧಾರಿಸಿಕೊಂಡು ಎದ್ದು ನಿಂತರು, ಮತ್ತೆ ಭಾಷಣವನ್ನು ಬೇಡ ಎಂದರೂ ಮುಂದುವರಿಸಿದರು. ಕೆಲ ನಿಮಿಷ ಮಾತನಾಡಿ ಕುರ್ಚಿಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತರು. ಈ ಕಹಿ ಘಟನೆ ನಡೆದ ನಂತರವೂ ನಾಲ್ಕಾರು ವರ್ಷ ಅವರು ಬದುಕಿದ್ದರು; ನಂತರ ವಯೋಸಹಜ ಅನಾರೋಗ್ಯದಿಂದ ತೀರಿಕೊಂಡರು. 

ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿದೆಸೆಯಲ್ಲಿ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ನಮಗೆ ಎದುರಾದ ಅನೇಕ ಸಂದಿಗ್ಧತೆಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದೆರಡು ಸಂದರ್ಭಗಳು ಹೀಗಿವೆ: ಹಣಕಾಸಿನ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮನ್ನು ಕಟ್ಟುನಿಟ್ಟಾಗಿ ಬೆಳೆಸಿದವರೆಂದರೆ ಬಾಲ್ಯದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಪೂರ್ವಾಶ್ರಮದ ತಂದೆ ಈಶ್ವರಯ್ಯನವರು, ಪ್ರೌಢವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಪರಮಾರಾಧ್ಯ ಗುರುವರ್ಯರಾದ ಶ್ರೀ ಶಿವಕುಮಾರ ಶಿವಾಚಾರ್ಯ ಮಹಾಸ್ವಾಮಿಗಳವರು. ಶಿವಮೊಗ್ಗ ಸರಕಾರಿ ಪ್ರೌಢಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಓದುತ್ತಿರುವಾಗ ಏನೇ ಖರ್ಚು ಮಾಡಿದರೂ ಲೆಕ್ಕ ಬರೆದಿಡುವುದನ್ನು ಪೂರ್ವಾಶ್ರಮದ ತಂದೆ ಕಲಿಸಿದ್ದರು. ಆಗಾಗ್ಗೆ ಲೆಕ್ಕ ತಪಾಸಣೆ ಮಾಡಿ ಸಹಿ ಹಾಕಿ ಮುಂದಿನ ಖರ್ಚಿಗೆ ಹಣ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಒಮ್ಮೆ ಲೆಕ್ಕತಪಾಸಣೆ ಮಾಡುವಾಗ ನಗದು ಶಿಲ್ಕು ಎಂಟಾಣೆ ಕಡಿಮೆ ಬಂದಿತ್ತು. ಸ್ನೇಹಿತನೊಬ್ಬನು ತೊಂದರೆ ಇದೆಯೆಂದು ಕೈಗಡ ಪಡೆದಿದ್ದನು. ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ಯಾರಿಗೂ ಸಾಲ ಕೊಡಬಾರದೆಂದೂ, ಯಾರ ಹತ್ತಿರವೂ ಸಾಲ ಮಾಡಬಾರದೆಂದೂ, ಸಾಲ ಕೊಡುಕೊಳ್ಳುವಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಸ್ನೇಹವಿಶ್ವಾಸ ಕೆಡುತ್ತದೆಯೆಂದು ತಿಳಿಹೇಳಿದ್ದರು. ಅತ್ತೀಯ ಸ್ನೇಹಿತರು ಕೇಳಿದಾಗ ಕೊಡದೇ ಇದ್ದರೂ ವಿಶ್ವಾಸ ಕೆಡುವುದಿಲ್ಲವೇ? ಎಂದು ಮರು ಪ್ರಶ್ನೆ ಹಾಕುವ ಧೈರ್ಯ ಆಗ ನಮಗೆ ಇರಲಿಲ್ಲ ಬೆನಾರಸ್ ಹಿಂದೂ ಯೂನಿವರ್ಸಿಟಿಯಲ್ಲಿ ಡಾಕ್ಟರೇಟ್ ಪದವಿಗೆಂದು ಸಂಶೋಧನೆಯನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಿರುವಾಗ ನಮಗೆ ಯುಜಿಸಿಯಿಂದ ಜೂನಿಯರ್ ರಿಸರ್ಚ್ ಫೆಲೋಷಿಪ್ ಮುಂಜೂರಾಗಿ ಒಮ್ಮೆಲೇ ಅನೇಕ ತಿಂಗಳ ಬಾಕಿ ಸುಮಾರು ಹತ್ತು ಸಾವಿರ ರೂ. ಬಂದಿತ್ತು. ಈ ಸಂತೋಷದ ಸುದ್ದಿಯನ್ನು ಪೂರ್ವಾಶ್ರಮದ ತಂದೆಗೆ ತಿಳಿಸಿದಾಗ ಅವರಿಂದ ಅನಿರೀಕ್ಷಿತವಾದ ಬೇಡಿಕೆಯ ಪತ್ರ ಬಂದಿತು. ಯಾರಿಗೂ ಸಾಲ ಕೊಡಬಾರದೆಂದು ಬಾಲ್ಯದಲ್ಲಿ ತಿಳಿಹೇಳಿದ ಅವರೇ, ಆರ್ಥಿಕವಾಗಿ ತುಂಬಾ ಸಂಕಷ್ಟದಲ್ಲಿದ್ದೇನೆ. ಈಗ ನಿನಗೆ ಬಂದಿರುವ ಹಣವನ್ನು ಕಳುಹಿಸಿಕೊಟ್ಟರೆ ಅದಕ್ಕೆ ಬಡ್ಡಿಯನ್ನು ಹಾಕಿ ಕೊಡುತ್ತೇನೆ, ಎಂದು ಅವರೇ ಸಾಲ ಕೇಳಿ ಬರೆದಿದ್ದರು. ಅವರಿಗೆ ಕೊಡಬೇಕೇ ಬೇಡವೇ ಎಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಲಾಗದೆ ನಮ್ಮ ಪರಮಾರಾಧ್ಯ ಗುರುವರ್ಯರಿಗೆ ಪತ್ರ ಬರೆದುಕೊಂಡೆವು. ಮರುಟಪಾಲಿನಲ್ಲಿಯೇ ಗುರುವರ್ಯರಿಂದ ಸ್ವಹಸ್ತಾಕ್ಷರಗಳಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟುನಿಟ್ಟಾದ ಆದೇಶ ಬಂದಿತು: ನಿನಗೆ ಬಂದಿರುವ ಹಣವನ್ನು ನಿನ್ನ ತಂದೆಗೆ ಕೊಟ್ಟರೆ ಶಿಷ್ಯರಲ್ಲಿ ತಪ್ಪು ಅಭಿಪ್ರಾಯಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗುತ್ತದೆ. ಖಂಡಿತಾ ಕೊಡಬೇಡ! ನಮಗೆ ಬಂದಿದ್ದ ಹಣ ಯುಜಿಸಿಯಿಂದ ಬಂದ ಫೆಲೋಷಿಪ್ ಹಣವೇ ಹೊರತು ಮಠದಿಂದ ತರಿಸಿಕೊಂಡ ಹಣವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ, ಆದರೂ ಪೂಜ್ಯ ಗುರುವರ್ಯರ ಆಣತಿ ಹೀಗಾಗಿದೆ, ಅವರ ಆದೇಶವನ್ನು ಮೀರಿ ಕಳುಹಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತಿಲ್ಲವೆಂದು ವಿಷಾದಿಸಿ ತಂದೆಗೆ ಪತ್ರ ಬರೆಯುವಾಗ ನಮ್ಮ ಕಣ್ಣಂಚು ಹನಿಗೂಡಿತ್ತು!

-ಶ್ರೀ ತರಳಬಾಳು ಜಗದ್ಗುರು
ಡಾ|| ಶಿವಮೂರ್ತಿ ಶಿವಾಚಾರ್ಯ ಮಹಾಸ್ವಾಮಿಗಳವರು
ಸಿರಿಗೆರೆ.

ವಿಜಯ ಕರ್ನಾಟಕ ಪತ್ರಿಕೆ
ದಿನಾಂಕ.25-3-2021
ಬಿಸಿಲು ಬೆಳದಿಂಗಳು