ನಮ್ಮ ದೇಶದ ಸಂಸತ್ತಿಗೆ ಈಗ ತಾನೇ ಚುನಾವಣೆ ಮುಗಿದಿದೆ. ನರೇಂದ್ರ ಮೋದಿಯವರು ಎರಡನೆಯ ಬಾರಿಗೆ ಪ್ರಧಾನ ಮಂತ್ರಿಯಾಗಿ ದೇಶದ ಚುಕ್ಕಾಣಿ ಹಿಡಿದಿದ್ದಾರೆ. ದೇಶಕ್ಕೆ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಬಂದ ದಿನ ಮಧ್ಯರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ದೆಹಲಿಯ ಕೆಂಪುಕೋಟೆಯ ಮೇಲೆ ತ್ರಿವರ್ಣ ಧ್ವಜವನ್ನು ಹಾರಿಸಿದಾಗ ಇದ್ದ ಸಂಭ್ರಮವೇ ಈ ಬಾರಿಯ ಲೋಕಸಭೆ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸಿತು. ಚುನಾವಣೆಯ ಗೌಜು ಗದ್ದಲ ಎಲ್ಲವೂ ಮುಗಿದು, ಪರಸ್ಪರರ ಕೆಸರೆರಚಾಟವೂ ಕೊನೆ ಗೊಂಡು ಇದೀಗ ದೇಶದ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯ ಬಗೆಗೆ ಚಿಂತನೆ ನಡೆಯಬೇಕಾಗಿದೆ. ಭಾರತದೇಶದ ಸಂವಿಧಾನಕ್ಕೆ ಬದ್ಧರಾಗಿ ಯಾವುದೇ ಪಕ್ಷಪಾತವಿಲ್ಲದೆ, ರಾಗದ್ವೇಷಗಳಿಗೆ ಅವಕಾಶವಿಲ್ಲದೆ ಅಧಿಕಾರ ನಡೆಸುವುದಾಗಿ ಪ್ರಧಾನಿ ಮೋದಿಯವರಿಂದ ಹಿಡಿದು ಎಲ್ಲರೂ ಪ್ರಮಾಣವಚನ ಕೈಗೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಅದರಂತೆ ನಡೆಯುವುದು ಸುಲಭವಲ್ಲವಾದರೂ ಬದ್ಧತೆ ಇರುವವರಿಗೆ ಅಸಾಧ್ಯವೇನೂ ಅಲ್ಲ, ಈ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಪ್ರಧಾನಿಯವರು ಭೂಮಿ ತೂಕದ ಒಂದು ಮಾತನ್ನು ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ: ಸಬ್ ಕೇ ಸಾಥ್ ಸಬ್ ಕಾ ವಿಶ್ವಾಸ್!; ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದಲ್ಲಿ ಇಂತಹ ಮನೋಭಾವ ತುಂಬಾ ಸಕಾರಾತ್ಮಕವಾದುದು. ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತರನ್ನೂ ಒಳಗೊಂಡಂತೆ ಸಮಾಜದ ಎಲ್ಲ ಸ್ತರದ ಜನರ ವಿಶ್ವಾಸವನ್ನು ಗಳಿಸಿಕೊಂಡು ದೇಶದ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯನ್ನು ಸಾಧಿಸುವ ಕಾಣ್ಕೆ (ision) ಅತಿ ದೊಡ್ಡ ಆದರ್ಶವೇ ಸರಿ.

ಚುನಾವಣೆಯ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಜಾರಿಗೆ ಬರುವ ನೀತಿ ಸಂಹಿತೆಯು ಮತದಾರರು ಪ್ರಲೋಭನೆಗಳಿಗೆ ಒಳಗಾಗಬಾರದು, ಅವರ ಮೇಲೆ ಹಣ ಮತ್ತು ಮದ್ಯ ಸೇರಿದಂತೆ ಯಾವುದರ ಪ್ರಭಾವವೂ ಇರಬಾರದು, ಯಾವುದೇ ರೀತಿಯ ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರಕ್ಕೆ ಇಂಬಿರಬಾರದು ಎಂಬ ಉದಾತ್ತ ಧ್ಯೇಯದಿಂದ ಕೂಡಿದೆ. ಮತದಾರರು ಪ್ರಲೋಭನೆಗೆ ಒಳಗಾಗಬಾರದು ಎಂಬುದೇನೋ ಸರಿ. ಆದರೆ ಚುನಾವಣೆ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವ ಪ್ರಚಾರ ಸಭೆಗಳಲ್ಲಿ ರಾಜಕೀಯ ನೇತಾರರು ಆಡುವ ತೇಜೋವಧೆಯ ಮಾತುಗಳು ಮತದಾರನ ಮೇಲೆ ಋಣಾತ್ಮಕ ಪ್ರಭಾವ ಬೀರುವುದನ್ನು ಅಲ್ಲಗಳೆಯಲು ಸಾಧ್ಯವೆ? ಅವರ ಇಂತಹ ಮಾತುಗಳು ಹೇಸಿಗೆ ಹುಟ್ಟಿಸುತ್ತವೆ. ಅವರು ಇವರನ್ನು, ಇವರು ಅವರನ್ನು ಮನಸೋ ಇಚ್ಛೆ ನಿಂದಿಸುತ್ತಾರೆ. ಟೀಕೆಗಳು ಮೌಲ್ಯಾಧಾರಿತವಾಗಿದ್ದರೆ ಒಳ್ಳೆಯದು. ವಿರೋಧಿಗಳು ಅಧಿಕಾರದಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ಸಮಾಜ ಮತ್ತು ದೇಶದ ಹಿತಕ್ಕೆ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿ ಹೇಗೆ ವರ್ತಿಸಿದರು ಎಂಬ ವಿಷಯ ಕುರಿತು ವಿಶ್ಲೇಷಣೆ ಆಗಬೇಕು. ಅದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಟೀಕೆಯ ಭರದಲ್ಲಿ ಆ ಪಕ್ಷ ಈ ಪಕ್ಷ ಎನ್ನದೆ ಎಲ್ಲರೂ ದೊಡ್ಡ ಗಂಟಲಿನಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ರಾಜಕೀಯ ವಿರೋಧಿ ಗಳ ತೇಜೋವಧೆಗೆ ಇಳಿಯುತ್ತಾರೆ. ಚಾರಿತ್ರ್ಯವಧೆ, ವ್ಯಕ್ತಿಗತವಾಗಿ ಹಂಗಿಸುವುದು ಇವೆಲ್ಲ ಎಗ್ಗಿಲ್ಲದೆ ಅವ್ಯಾಹತವಾಗಿ ನಡೆಯುತ್ತವೆ. ಇದೂ ಸಹ ಚುನಾವಣೆಯ ನೀತಿಸಂಹಿತೆಯ ಉಲ್ಲಂಘನೆ. ಇದರ ಬಗೆಗೆ ಯಾರೂ ಹೆಚ್ಚು ತಲೆಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿಲ್ಲ, ಎಲ್ಲರೂ ಅದನ್ನು ಅತಿ ಸಹಜವೆಂಬಂತೆ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡುಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ಮಹಾಭಾರತದಲ್ಲಿ ಅರ್ಜುನ ಮತ್ತು ಬಬ್ರುವಾಹನ ರಣರಂಗದಲ್ಲಿ ಮುಖಾಮುಖಿ ಯಾದಾಗ ವಾಗ್ಯುದ್ಧ ನಡೆಯುತ್ತದೆ. ತುಂಬಿದ ಸಭೆಯೊಳಗೆ ದುಶ್ಯಾಸನನು ದ್ರೌಪದಿಯ ಸೀರೆಯನ್ನು ಎಳೆಯುವಾಗ ಎಲ್ಲಿ ಅಡಗಿತ್ತೋ ನಿನ್ನ ಈ ಶೌರ್ಯ? ಕಾಲಿಗೆ ಗೆಜ್ಜೆಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟಿ ತಕಥೈ ಎಂದು ಕುಣಿದು ಹೆಂಗಳೆಯರಿಗೆ ನಾಟ್ಯವನು ಕಲಿಸಿದ ನಪುಂಸಕ ನೀನು.  ಚಕ್ರವ್ಯೂಹದೊಳಗೆ ನುಗ್ಗಿ ಛಲದಿಂದ ಭೇದಿಸದೆ ಮಗನನ್ನು ಬಲಿ ಕೊಟ್ಟ ಭ್ರಷ್ಟ ನೀನು, ಗಂಡುಗಲಿಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸಿ ಗೆಲ್ಲುವ ತಾಕತ್ತು ನಿನಗೆಲ್ಲಿದೆಯೋ ಶಿಖಂಡಿ? ಎಂದು ಬಬ್ರುವಾಹನನು ಅರ್ಜುನನನ್ನು ಗೇಲಿ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ. “ಶಿಖಂಡಿ ಎಂದಡಿಗಡಿಗೆ ನುಡಿಯ ಬೇಡವೋ ಮೂಢಾ, ಭಂಡರೆದೆಗುಂಡಿಗೆಯ ಖಂಡಿಸುತ ರಣ ಚಂಡಿಗೌತಣವನೀವ ಈ ಗಾಂಡೀವಿ, ಗಂಡುಗಲಿಗಳ ಗಂಡ ಉದ್ದಂಡ ಭೂಮಂಡಲದೊಳಖಂಡ ಕೀರ್ತಿ ಪ್ರಚಂಡ!" ಎಂದು ಅರ್ಜುನ ಎದುರುತ್ತರಿಸುತ್ತಾನೆ. ಹೀಗೆ ಅರ್ಜುನ ಮತ್ತು ಬಬ್ರುವಾಹನ ಒಬ್ಬರೊಬ್ಬರ ದೌರ್ಬಲ್ಯಗಳನ್ನು ಎತ್ತಿ ಆಡಿ ಹಂಗಿಸುತ್ತಾರೆ. ಇದೇ ರೀತಿಯ ವಾಗ್ಯುದ್ಧ ಚುನಾವಣಾ ಪ್ರಚಾರದ ವೇಳೆಯೂ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ. ಇಂತಹ ವ್ಯಕ್ತಿಗತ ಚಾರಿತ್ರ್ಯವಧೆ ಮಾಡುವ, ಕೀಳಾಗಿ ಮಾತನಾಡುವ ಮನಸ್ವೀ ಬಯ್ಯುವ ಹೀನ ಪ್ರವೃತ್ತಿಯ ರಾಜಕೀಯ ನಾಯಕರ ಬಾಯಿಗೆ ಬೀಗ ಹಾಕುವ ಕೆಲಸ ಮೊದಲು ಆಗಬೇಕು. ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಏನು ಮಾಡಿದರೂ ಸರಿಯೇ ಎಂಬ ಮಾತಿದೆ. ಈ ಪಟ್ಟಿಗೆ ಈಗ ಚುನಾವಣೆಯನ್ನೂ ಸೇರಿಸಬೇಕಾಗಿದೆ. ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಗೆಲ್ಲುವುದು ಮುಖ್ಯ ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಯಾವ ವಾಮಮಾರ್ಗ ಹಿಡಿದರೂ ಸರಿಯೇ ಎಂಬಂತಾಗಿದೆ. ನೀತಿ ಸಂಹಿತೆ ಎಂಬುದು ಹಲ್ಲು ಕಿತ್ತ ಹಾವಿನಂತಾಗಿದೆ.

ಚುನಾವಣೆ ಮುಗಿಯಿತೆಂದರೆ ಮತದಾರನ ಪಾತ್ರ ಮುಗಿಯಿತು. ಒಂದು ಅಂಕ ಮುಗಿದು ಅವನು ತೆರೆಮರೆಗೆ ಸರಿದು ಹೋಗುತ್ತಾನೆ. ನಂತರ ರಾಜಕೀಯವೆಂಬ ನಾಟಕ ರಂಗದ ಮೇಲೆ ಚುನಾಯಿತ ಪ್ರತಿನಿಧಿಗಳು ವಿಜೃಂಭಿಸುತ್ತಾರೆ. ಅವರ ಲಂಗುಲಗಾಮಿಲ್ಲದ ವರ್ತನೆಯನ್ನು ಈಗಿನ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದೇವೆ. ಈ ನೀತಿ ಸಂಹಿತೆಯು ಕೇವಲ ಚುನಾವಣೆಯ ಸಂದರ್ಭಕ್ಕೆ ಮಾತ್ರ ಸೀಮಿತಗೊಂಡರೆ ಸಾಲದು. ಚುನಾಯಿತ ಪ್ರತಿನಿಧಿಗಳು ಅಧಿಕಾರ ಗದ್ದುಗೆಯಲ್ಲಿ ಸ್ಥಾಪಿತರಾದ ನಂತರವೂ ಅವರಿಗೆ ಅನ್ವಯವಾಗುವಂತಹ ನೀತಿ ಸಂಹಿತೆ ಇರಬೇಕು. ಅದನ್ನು ಕಟ್ಟುನಿಟ್ಟಾಗಿ ಜಾರಿಗೊಳಿಸಲು ಸ್ವಾಯತ್ತ ಸಂಸ್ಥೆ ಇರಬೇಕು. ಮತದಾರರನ್ನು ಪ್ರಲೋಭನೆಗೆ ಒಳಗಾಗದಂತೆ ಮಾಡುವುದು ಎಷ್ಟು ಮುಖ್ಯವೂ ಚುನಾಯಿತ ಪ್ರತಿನಿಧಿಗಳನ್ನು ಪ್ರಲೋಭನೆಗೆ ಒಳಗಾಗದಂತೆ ನಿಯಂತ್ರಿಸುವುದು ಅದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಮುಖ್ಯ.

ಇನ್ನು ಸಬ್ ಕೇ ಸಾಥ್ ಸಬ್ ಕಾ ವಿಶ್ವಾಸ್ ವಿಷಯಕ್ಕೆ ಬರೋಣ. ಎಲ್ಲರೊಂದಿಗೆ ಎಲ್ಲರ ವಿಶ್ವಾಸ ಎಂಬ ಪರಿಕಲ್ಪನೆ ಉನ್ನತ ವಾದದ್ದೇ. ಎಲ್ಲರೂ ಒಂದಾಗುವುದು ವಿಶ್ವಾಸ ಇದ್ದಾಗ ಮಾತ್ರ. ಆದರೆ ಸಮಕಾಲೀನ ಸಾಮಾಜಿಕ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಏನಾಗಿದೆ ಎಂದರೆ ಸಂಶಯಗಳು. ಪರಸ್ಪರರಲ್ಲಿ ನಂಬಿಕೆಯೇ ಕಾಣದಾಗಿದೆ. ಜಿ.ಎಸ್ ಶಿವರುದ್ರಪ್ಪನವರು ಹತ್ತಿರವಿದ್ದೂ ದೂರ ನಿಲ್ಲುವೆವು ನಮ್ಮ ಅಹಮ್ಮಿನ ಕೋಟೆಯಲಿ; ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ಇಂದಿನ ಸಾಮಾಜಿಕ ಸನ್ನಿವೇಶದಲ್ಲಿ ಜನರು ಮಾನಸಿಕವಾಗಿ ದೂರ ದೂರ ಸರಿಯುವುದು ಅಹಮ್ಮಿನ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಎಂದು ಹೇಳುವಂತಿಲ್ಲ! ಅದಕ್ಕೆ ಬಹು ನಿಚ್ಚಳವಾದ ಕಾರಣವೆಂದರೆ ಪರಸ್ಪರರ ಮಧ್ಯೆ ಇರುವ ಸಂಶಯದ ಸಿಡಿಗುಂಡುಗಳು ಭೋರ್ಗರೆವಲ್ಲಿ ವಿಶ್ವಾಸದ ನವಿರು ತಳಿರಿಗೆ ತಾಣವುಂಟೆ! ಸಂಶಯಾತ್ಮಾ ವಿನಶ್ಯತಿ ಎನ್ನುತ್ತದೆ ಭಗವದ್ಗೀತೆ. ಈಗ ನಂಬಿಕೆಯೇ ವಿನಾಶಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ಎನ್ನುವ ಸ್ಥಿತಿ ತಲೆದೋರಿದೆ. ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ನೀವು ನೀಡುವ ಸಿಹಿತಿಂಡಿಯನ್ನು ಮಕ್ಕಳು ಖಡಾಖಂಡಿತವಾಗಿ ನಿರಾಕರಿಸಿ ನಿಮ್ಮನ್ನು ನೋಯಿಸುತ್ತಾರೆ. ಅದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ನೀವು ಆಗಂತುಕರು! ಆಗಂತುಕರು ನೀಡುವ ತಿನಿಸನ್ನು ತಿನ್ನಬಾರದು ಎಂದು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ತಾಯಿಯೇ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಹೇಳಿರುತ್ತಾಳೆ. ಅಪರಿಚಿತರು ಮುಗ್ಧ ಮಗುವಿನ ಮೇಲೆ ತೋರುವ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಮಗುವಿನ ತಾಯಿ ನಂಬುವುದಾದರೂ ಹೇಗೆ!

ಆದರೂ ನಮ್ಮ ದೇಶದಲ್ಲಿ 2-3 ಗಂಟೆಗಳ ರೈಲು/ಬಸ್ ಪ್ರಯಾಣದಲ್ಲಿ ಅಪರಿಚಿತ ಪ್ರಯಾಣಿಕರು ಚಿರಪರಿಚಿತರಾಗಿಬಿಡುತ್ತಾರೆ. ಇನ್ನು ಒಂದೇ ಜಾತಿಯವರಾದರಂತೂ ಬಂಧುಗಳೇ ಆಗಿಬಿಡುತ್ತಾರೆ! ಎಷ್ಟೋಸಲ ಕಷ್ಟ-ಸುಖಗಳ ವಿನಿಮಯದ ಜೊತೆಗೆ ಹೆಣ್ಣು ಕೊಡುವ ತರುವ ಬೀಗತನಕ್ಕೂ ಅದು ನಾಂದಿಯಾದರೆ ಆಶ್ಚರ್ಯಪಡಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ! ಆದರೆ ಇದೇ ಮಾತು ವಿಮಾನದಲ್ಲಿ ಪ್ರಯಾಣ ಮಾಡುವ ಪಯಣಿಗರಿಗೆ ಅನ್ವಯಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಅವರು ಹತ್ತಾರು ಗಂಟೆ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿಯೇ ಕುಳಿತಿದ್ದರೂ ಒಂದು ಮುಗುಳು ನಗೆಯೂ ಇಲ್ಲದೆ ಅಪರಿಚಿತರಾಗಿಯೇ ಉಳಿದುಬಿಡುತ್ತಾರೆ! ಅಥವಾ ಒಮ್ಮೆ ಮುಂಬಯಿನಿಂದ ಲಂಡನ್‌ಗೆ ವಿಮಾನದಲ್ಲಿ ಪಯಣಿಸುವಾಗ ಆದ ಅನುಭವ. ಸುಮಾರು ಒಂಬತ್ತು ಗಂಟೆಗಳ ಪ್ರಯಾಣ, ಸಹಪ್ರಯಾಣಿಕನೊಬ್ಬ ಬ್ರಿಟಿಷ್ ನಾಗರಿಕ, ವಿಮಾನ ಗಗನಕ್ಕೆ ಹಾರಿ ಒಂದೆರಡು ಗಂಟೆಗಳಾದರೂ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದ ಆತ ತುಟಿಪಿಟಕ್ ಎನ್ನದೆ ಕುಳಿತಿದ್ದ. ಹೇಗೋ ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ಅವನೊಂದಿಗೆ ಸಂಭಾಷಣೆ ಆರಂಭಿಸಿದಾಗ ಹೀಗೆ ಮೌನವಾಗಿ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳಲು ಕಾರಣವೇನು ಎಂದು ಕೇಳಿದ ನಮ್ಮ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಅವನು ಕೊಟ್ಟ ನಿಷ್ಠುರವಾದ ಉತ್ತರ: “Well, the person sitting next to you may be a gentleman or a rogue! Who knows! We neither want to trouble others not we want to get into trouble!” ರಾಮಾಯಣದ ಸೀತಾಪಹರಣ ನೆನಪಾಯಿತು. ಋಷಿ ವೇಷಧಾರಿ ರಾವಣನನ್ನು ನಂಬಿದ ಸೀತೆಯ ಗತಿ ಏನಾಯಿತು! ಲಾಂಛನವನ್ನು ಕಂಡು ನಂಬಿದ ಕಾರಣದಿಂದಲ್ಲವೆ ಸೀತೆ ಮೋಸ ಹೋಗಿದ್ದು, ರಾಮಾಯಣ ನಡೆದದ್ದು. Security Lapsesಗೆ ರಾಮಾಯಣದ ಈ ಸೀತಾಪಹರಣವೇ ಮೂಲ ಎಂದು ಹೇಳಬಹುದು. ಈಗೀಗಲಂತೂ ವಿಮಾನ ನಿಲ್ದಾಣಗಳಲ್ಲಿ ನಡೆಸುವ; ಭದ್ರತಾ ತಪಾಸಣೆ; ತುಂಬಾ ಕಿರಿಕಿರಿಯನ್ನುಂಟುಮಾಡುತ್ತಿದೆ. ಆದರೂ ಪ್ರಯಾಣಿಕರ ಸುರಕ್ಷತೆಯ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಇದೆಲ್ಲಾ ಅನಿವಾರ್ಯವಾಗಿದೆ.

ದೇಶದ ಸಂಸತ್ತಿಗೆ ಚುನಾವಣೆ ಮುಗಿದು ಸದಸ್ಯರು ಇದೀಗ ಪಾರ್ಲಿಮೆಂಟ್ ಭವನವನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಲು ತುದಿಗಾಲ ಮೇಲೆ ನಿಂತಿದ್ದಾರೆ. ಅವರು ಒಳಗೆ ಪ್ರವೇಶಿಸುವ ಮೊದಲು ಪ್ರವೇಶ ದ್ವಾರದ ಮೇಲೆ ಬರೆದಿರುವ ಈ ವಾಕ್ಯವನ್ನು ಒಮ್ಮೆ ಓದಿ ಮೆಲುಕು ಹಾಕುವುದು ಒಳ್ಳೆಯದು. ಸಂಸದರು ಹೇಗೆ ನಡೆದುಕೊಳ್ಳಬೇಕೆಂಬ ಆದರ್ಶದ ಕಿವಿಮಾತು ಇದರಲ್ಲಿದೆ:

ಅಯಂ ನಿಜಃ ಪರೋ ವೇತಿ ಗಣನಾ ಲಘುಚೇತಸಾಂ। 
ಉದಾರಚರಿತಾನಾಂ ತು ವಸುದೈವ ಕುಟುಂಬಕಂ।। 

ಇವನು ನಮ್ಮವನೇ ಅಥವಾ ಬೇರೆಯವನೇ ಎಂದು ಅಲ್ಪ ಮಾನವರು ಬಗೆದರೆ ಉದಾರ ಚರಿತರಿಗೆ ಇಡೀ ವಿಶ್ವವೇ ತಮ್ಮ ಕುಟುಂಬವಾಗಿರುತ್ತದೆ; ಎಂಬ ಈ ವಾಕ್ಯ ಅವರ ಕೈದೀವಿಗೆಯಾಗಬೇಕು. ವಸುದೈವ ಕುಟುಂಬ ಅತಿ ದೊಡ್ಡ ಆದರ್ಶ! ಕೊನೆಯ ಪಕ್ಷ ಇಡೀ ಭಾರತ ದೇಶ ನನ್ನ ಕುಟುಂಬ ಎಂದು ಭಾವಿಸುವ ಔದಾರ್ಯವಾದರೂ ಇರಬೇಕು. ಏಕೆಂದರೆ ಅಧಿಕಾರ ಇದ್ದವರನ್ನು ಓಲೈಸುವುದು, ಇಂದ್ರ ಚಂದ್ರ ಎಂದು ಹೊಗಳಿ ತಮ್ಮ ಬೇಳೆ ಬೇಯಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಯಾವಾಗಲೂ ಇದ್ದದ್ದೇ. ಅಧಿಕಾರದ ಗದ್ದುಗೆ ದೊರಕಿದಾಕ್ಷಣ ಎಲ್ಲೆಲ್ಲಿಂದಲೋ ನಂಟರಿಷ್ಟರು ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ದೌಡಾಯಿಸಿ ಬರುತ್ತಾರೆ, ಬಾದರಾಯಣ ಸಂಬಂಧವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ; ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ ಮಾತುಗಳನ್ನಾಡಿ ಶತಾಯ ಗತಾಯ ಖೆಡಕ್ಕೆ ಬೀಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಇಂತಹವರ ಬಗೆಗೆ ಅಧಿಕಾರ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತವರು ಎಷ್ಟು ಎಚ್ಚರಿಕೆಯಿಂದ ಇದ್ದರೂ ಸಾಲದು. ತಾನು ದೇಶದ ಜನಗಳ ಪ್ರತಿನಿಧಿಯಾಗಿ ಅವರ ಕಲ್ಯಾಣಕ್ಕಾಗಿ ದುಡಿಯಲು ನಿಯೋಜಿತನಾದ ಸೇವಕನೇ ಹೊರತು ನಂಟರಿಷ್ಟರ ಪ್ರತಿನಿಧಿ ಅಲ್ಲ ಎಂಬ ಒಳ ಎಚ್ಚರ ಅವರಿಗೆ ಸದಾ ಇರಬೇಕು. ಬಸವಣ್ಣನವರೂ ಸಹ ಮಹಾಮಂತ್ರಿಗಳಾಗಿ ಇಂತಹದೇ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದ ಮಾತು:

ಒಡೆಯರು ಬಂದರೆ ಗುಡಿ ತೋರಣವ ಕಟ್ಟಿ 
ನಂಟರು ಬಂದರೆ ಸಮಯವಿಲ್ಲೆನ್ನಿ!

ಒಡೆಯ ಎಂದರೆ ಶ್ರೀಸಾಮಾನ್ಯ ವ್ಯಕ್ತಿ. ಅವನನ್ನು ಕಾಡುವ ಸಂಕಷ್ಟಗಳು ಒಂದಲ್ಲ ಎರಡಲ್ಲ, ಅಂತಹವರೇ ನಿಮ್ಮ ಒಡೆಯರು; ಅವರು ಬಂದರೆ ಸ್ವಾಗತಿಸಿರಿ, ಉಪಚರಿಸಿರಿ, ಅವರ ಕೆಲಸವನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಡಿ. ನಂಟರು, ಬಂಧು ಬಾಂಧವರು ಬಂದರೆ ಸಮಯವಿಲ್ಲವೆಂದು ಹೇಳಿ ಕಳುಹಿಸಿರಿ ಎಂದು ಬಸವಣ್ಣನವರು ಹೇಳಿದ ಮಾತು ಹೊಸ ಸಂಸದರಿಗೆ ಮತ್ತು ಮಂತ್ರಿ ಮಹೋದಯರೆಲ್ಲರಿಗೆ ದಾರಿ ತೋರಲಿ, “ಪಕ್ಷಪಾತವಿಲ್ಲದೆ, ರಾಗದ್ವೇಷಗಳಿಗೆ ಅವಕಾಶವಿಲ್ಲದೆ ಅಧಿಕಾರ ನಡೆಸುವುದಾಗಿ ಕೈಗೊಂಡ ಪ್ರಮಾಣ ವಚನ ಒಂದು ಪ್ರಹಸನವಾಗದಿರಲಿ", ಹೊಸ ಸರಕಾರವು ದೇಶದ ಶ್ರೀಸಾಮಾನ್ಯನ ಊರುಗೋಲಾಗಲಿ!

-ಶ್ರೀ ತರಳಬಾಳು ಜಗದ್ಗುರು
ಡಾ|| ಶಿವಮೂರ್ತಿ ಶಿವಾಚಾರ್ಯ ಮಹಾಸ್ವಾಮಿಗಳವರು
ಸಿರಿಗೆರೆ.

ವಿಜಯ ಕರ್ನಾಟಕ 
ಬಿಸಿಲು ಬೆಳದಿಂಗಳು ದಿ: 6.6.2019