ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವವನ್ನು "ಪ್ರಜೆಗಳ, ಪ್ರಜೆಗಳಿಂದ, ಪ್ರಜೆಗಳಿಗಾಗಿ ಇರುವ ಸರಕಾರ" ಎಂದು ಬಣ್ಣಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ನಾಯಕರು ಪ್ರಜೆಗಳಿಂದ ಆಯ್ಕೆಯಾಗುವುದು ನಿಜ. ಹೀಗೆ ಆಯ್ಕೆಗೊಂಡ ಜನನಾಯಕರು ಸರಕಾರವನ್ನು ರಚಿಸುವುದರಿಂದ "ಪ್ರಜೆಗಳ ಮತ್ತು ಪ್ರಜೆಗಳಿಂದ" ಎಂಬ ಮಾತು ಅಕ್ಷರಸಹ ಸತ್ಯ. ಆದರೆ "ಪ್ರಜೆಗಳಿಗಾಗಿ" ಎಂಬ ಮಾತು ಮಾತ್ರ ಭಾರತದ ರಾಜಕಾರಣದಲ್ಲಿ ಮರೀಚಿಕೆಯಾಗಿದೆ. ಪ್ರಜೆಗಳಿಂದ ಆಯ್ಕೆಯಾದ ರಾಜಕೀಯ ಧುರೀಣರು ಪ್ರಜೆಗಳಿಗಾಗಿ ಮಾಡಬೇಕಾದ ಕೆಲಸ ಕಾರ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ವಿಫಲರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ತಮ್ಮಿಂದ ಆಯ್ಕೆಯಾದ ಜನನಾಯಕರು ತಮ್ಮ ಆಶೋತ್ತರಗಳನ್ನು ಈಡೇರಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ ಎಂಬ ತೀವ್ರ ಅಸಮಾಧಾನ ಜನರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಹೊಗೆಯಾಡುತ್ತಿದೆ. ಅದು ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಧಗ್ಗೆಂದು ಜ್ವಾಲೆಯಾಗಿ ಹಬ್ಬಿ ತನ್ನ ಕೆನ್ನಾಲಿಗೆಯನ್ನು ಎಲ್ಲೆಡೆ ಚಾಚುತ್ತಿದೆ. ಇತ್ತೀಚೆಗೆ, ಚಿಕ್ಕಮಗಳೂರು ಮತ್ತು ಬೇಲೂರು ತಾಲ್ಲೂಕುಗಳ ವ್ಯಾಪ್ತಿಯಲ್ಲಿ ಬರುವ ಸುಮಾರು 30 ಪಂಚಾಯಿತಿಗಳ ರೈತರು ಗ್ರಾಮಪಂಚಾಯಿತಿ ಚುನಾವಣೆಯನ್ನು ಬಹಿಷ್ಕರಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಎಲ್ಲರೂ ಒಗ್ಗಟ್ಟಾಗಿ ನಾಮಪತ್ರಗಳ ಸಲ್ಲಿಕೆಯೇ ಆಗದಂತೆ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ಹೀಗೆ ಚುನಾವಣೆಯನ್ನು ಬಹಿಷ್ಕರಿಸುವುದು ಸರಿಯೇ ಎಂಬ ತಾತ್ವಿಕ ಜಿಜ್ಞಾಸೆಯ ಪ್ರಶ್ನೆ ಬೇರೆ. ಆದರೆ ವಾಸ್ತವಿಕವಾಗಿ ಈ ರೀತಿಯ ಬಹಿಷ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಕಾರಣವೇನೆಂಬುದು ಇಲ್ಲಿ ಮುಖ್ಯ.

ಸಮುದ್ರದ ಮೇಲೆ ಪಯಣಿಸುವಾಗ ಸುತ್ತೆಡೆ ಕಣ್ಣು ಹಾಯಿಸಿದರೆ ಬಾಯಾರಿದ ಪಯಣಿಗನಿಗೆ ಕಾಣಬರುವ ದೃಶ್ಯ: “Water Water everywhere, not a single drop to drink!” (ನೀರು ನೀರು ಎಲ್ಲೆಡೆ ನೀರು, ಕುಡಿಯಲು ಮಾತ್ರ ಹನಿ ನೀರಿಲ್ಲ. ಅಂಥಹುದೇ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಹಳ್ಳಿಯ ಜನರಿಗೆ ಉಂಟಾಗಿದೆ. ಹತ್ತಿರದಲ್ಲಿಯೇ ನದಿ ಹರಿಯುತ್ತಿದ್ದರೂ ಕುಡಿಯಲು ಜನ-ಜಾನುವಾರುಗಳಿಗೆ ನೀರಿಲ್ಲ. ಅನೇಕ ದಶಕಗಳಿಂದ ಕೆರೆ-ಕಟ್ಟೆಗಳು ಬರಿದಾಗಿ ಜನಜೀವನ ಬರಡಾಗಿದೆ. ಜನರು ಚುನಾವಣೆ ಬಹಿಷ್ಕಾರ ಮಾಡಲು ಮುಂದಾಗಿರುವುದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ಈ ಕುಡಿಯುವ ನೀರಿನ ಸಮಸ್ಯೆ. ಇದರ ನಿವಾರಣೆಗಾಗಿ ಈ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ಕರಗಡ ಏತನೀರಾವರಿ ಯೋಜನೆ ಮತ್ತು ಹಳೇಬೀಡು-ಮಾದಿಹಳ್ಳಿ ಕುಡಿಯುವ ನೀರಿನ ಯೋಜನೆಗಳು ಮಂಜೂರಾಗಿ ಎಷ್ಟೋ ವರ್ಷಗಳೇ ಉರುಳಿದವು. ಕೆಲಸಗಳು ಮಾತ್ರ ಪೂರ್ಣಗೊಳ್ಳದೆ ತೆವಳುತ್ತಾ ಸಾಗಿವೆ. ಅವುಗಳನ್ನು ಅನೇಕ ತಾಂತ್ರಿಕ ತೊಡಕುಗಳ ಬಾಲಗ್ರಹಗಳು ಕಾಡುತ್ತಿವೆ.

ಕುಡಿಯುವ ನೀರಿಗೆ ಬರಗಾಲ ಬಂದಾಗ ಸರಕಾರವು ಸಾವಿರ ಅಡಿಗಳಷ್ಟು ಆಳದ ಕೊಳವೆ ಬಾವಿಗಳನ್ನು ಕೊರೆಸಲು ಮುಂದಾಗುತ್ತದೆ. ಅಂತರ್ಜಲ ಪಾತಾಳಕ್ಕೆ ಇಳಿದಾಗ ಇದು ವ್ಯರ್ಥ ಪ್ರಯತ್ನವಲ್ಲವೆ? ಅಲ್ಲಿಗೂ ಬಿಡದೆ ಟ್ಯಾಂಕರುಗಳಿಂದ ನೀರು ಪೂರೈಸುತ್ತದೆ. ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಸರ್ಕಸ್ ಮಾಡುವ ಬದಲು ಎಷ್ಟೇ ವೆಚ್ಚವಾದರೂ ಸರಿಯೇ, ಕೆರೆಗಳನ್ನು ತುಂಬಿಸಿದರೆ ಕುಡಿಯುವ ನೀರಿನ ಸಮಸ್ಯೆಗೆ ಶಾಶ್ವತ ಪರಿಹಾರ ದೊರೆಯುತ್ತದೆ. ಕೆರೆಗಳು ತುಂಬುವುದರಿಂದ ಅಂತರ್ಜಲ ಹೆಚ್ಚಿ ಬಾವಿ ಹಾಗೂ ಬೋರ್ವೆಲ್ಗಳು ಜೀವದಾನ ಪಡೆದು ಕೃಷಿಗೆ ಸಹಕಾರವಾಗುತ್ತದೆ. ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷ ಹಾಗೂ ಪರೋಕ್ಷವಾಗಿ ಕೃಷಿ ಆಧಾರಿತ ಉದ್ಯಮಗಳು ಚಿಗುರೊಡೆಯುತ್ತವೆ. ಒಟ್ಟಾರೆ ಜನರ ಬದುಕು ಹಸನಾಗುತ್ತದೆ. ಸರಕಾರದ ಖಜಾನೆಗೂ ತೆರಿಗೆಯ ಹಣ ಹರಿದು ಬರುತ್ತದೆ. ಇಂಥ ಪರಿವರ್ತನೆಯು ಚನ್ನಗಿರಿ ಮತ್ತು ತರೀಕೆರೆ ತಾಲ್ಲೂಕುಗಳ ಉಬ್ರಾಣಿ-ಅಮೃತಾಪುರ ಏತ ನೀರಾವರಿ ಯೋಜನೆಯಿಂದ ಆಗಿರುವ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ ಈ ಹಿಂದೆ ಇದೇ ಅಂಕಣದಲ್ಲಿ ಬರೆಯಲಾಗಿದೆ.

ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಮತ್ತು ಜನಪ್ರತಿನಿಧಿಗಳು ಕಾಳಜಿ ಉಳ್ಳವರಾದರೆ ಯಾವ ತಾಂತ್ರಿಕ ತೊಡಕುಗಳೂ ದೊಡ್ಡ ಸಮಸ್ಯೆಗಳೇನೂ ಅಲ್ಲ, ಕಾರ್ಯಾಂಗದ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಣೆಯ ಅಲಕ್ಷ್ಯ ಮತ್ತು ಅದಕ್ಷತೆಯೇ ಯೋಜನೆಗಳ ವೈಫಲ್ಯಕ್ಕೆ ಕಾರಣ. ಜನರು ಮತ್ತು ಜನಪ್ರತಿನಿಧಿಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಕಂದಕವಾಗಿ ಪರಿಣಮಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಜನಪ್ರತಿನಿಧಿಗಳು ಜನರ ಕಷ್ಟಗಳಿಗೆ ಸ್ಪಂದಿಸುವಂತೆ ನಾಟಕ ಮಾಡಿಯಾದರೂ ಜನರನ್ನು ಓಲೈಸುತ್ತಾರೆ. ಮುಂದಿನ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಜನರ ಮುಂದೆ ಬಂದಾಗ ತಮ್ಮ ಸಾಧನೆಗಳನ್ನು ಹೇಳಿಕೊಂಡು ಮತ ಕೇಳುವ ಅಗತ್ಯವಿರುವುದರಿಂದ ಜನರ ಭಯ ಅವರಿಗೆ ಇದ್ದೇ ಇರುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಅಧಿಕಾರಿ ವರ್ಗಕ್ಕೆ ಮಾತ್ರ ಅಂತ ಭಯ ಇಲ್ಲ, ಬಹುಪಾಲು ಅಧಿಕಾರಿಗಳಿಗೆ ಜನಪರ ಕಾಳಜಿಯೂ ಇಲ್ಲ, ಜನಪ್ರತಿನಿಧಿಗಳ ಭಯವೂ ಇಲ್ಲ, ಜನರ ಭಯವಂತೂ ಇಲ್ಲವೇ ಇಲ್ಲ! ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಮತ್ತು ಜನಪ್ರತಿನಿಧಿಗಳ ನಿಷ್ಕಾಳಜಿಯಿಂದ "ಜನರಿಗಾಗಿ ಸರಕಾರ" ಎಂಬ ಧ್ಯೇಯ ಈಡೇರಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಿಲ್ಲ, ಹೀಗಾಗಿ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದಲ್ಲಿ "ಪ್ರಜೆ ಸತ್ತೆ" ಎಂದು ಗೋಳಿಡುವಂತಾಗಿದೆ.

ಜನಹಿತ ಕಾರ್ಯವನ್ನು ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ತಾಂತ್ರಿಕ ನೆಪ ಒಡ್ಡಿ ಹೇಗೆ ಆಪೋಶನ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ ಎಂಬುದಕ್ಕೆ ಒಂದು ಚಿಕ್ಕ ಉದಾಹರಣೆ ಇಲ್ಲಿದೆ: ಸಿರಿಗೆರೆ ಸಮೀಪದ ದೊಡ್ಡಿಗನಹಾಳ್ ಹೊಸಹಟ್ಟಿಯು ಒಂದು ಲಂಬಾಣಿ ತಾಂಡ, ಕಳೆದ ಮಳೆಗಾಲದಲ್ಲಿ ರಸ್ತೆ ಕೊರಕಲು ಬಿದ್ದು ಹಾಳಾಗಿ ಬಸ್ ಸಂಚಾರ ನಿಂತುಹೋಯಿತು. ಆ ಊರಿನ ಚಿಕ್ಕ ಮಕ್ಕಳು ಸಿರಿಗೆರೆಯ ಶಾಲೆಗೆ ನಡೆದು ಬರುವುದು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ, ಗ್ರಾಮಸ್ಥರು ನಮ್ಮ ಹತ್ತಿರ ದೂರು ತಂದರು. ರಸ್ತೆ ದುರಸ್ತಿ ಮಾಡಿಸಿ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಓಡಾಡುವಂತೆ ಅನುಕೂಲ ಮಾಡಿಕೊಡಲು ಚಿತ್ರದುರ್ಗ ಜಿಲ್ಲಾ ಸಚಿವರಾದ ಎಚ್.ಆಂಜನೇಯರವರ ಗಮನಕ್ಕೆ ತಂದಾಗ ಸಚಿವರು "ಕರ್ನಾಟಕ ತಾಂಡ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ನಿಗಮದಿಂದ 22 ಲಕ್ಷ ರೂ. ಗಳನ್ನು ಮುಂಜೂರು ಮಾಡಿಸಿದರು. ಹಣವನ್ನು ಬಿಡುಗಡೆ ಮಾಡಿಸಿದರೂ ರಸ್ತೆ ರಿಪೇರಿ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ. ಮುಂಜೂರಾತಿ ನೀಡಿದ ನಾಲೈ ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ವ್ಯವಸ್ಥಾಪಕ ನಿರ್ದೇಶಕರು “ಮೇಲಿನ ತಾಂಡಾದ ಸಂಪರ್ಕ ರಸ್ತೆ ಛಾಯಾಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಪರಿಶೀಲಿಸಲಾಗಿ ಸದರಿ ಸಂಪರ್ಕ ರಸ್ತೆ ಉತ್ತಮ ಗುಣಮಟ್ಟದಿಂದ ಕೂಡಿರುವುದರಿಂದ ಇದರ ಉನ್ನತೀಕರಣಕ್ಕೆ ಅನುಮೋದನೆ ನೀಡುವುದು ಸೂಕ್ತವೆನಿಸುವುದಿಲ್ಲ” ಎಂದು ಮುಂಜೂರು ಮಾಡಿದ ಹಣವನ್ನು ಹಿಂದಕ್ಕೆ ಪಡೆದಿದ್ದಾರೆ. ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ವಿಧಾನಸೌಧದ ಹವಾನಿಯಂತ್ರಿತ ಕೊಠಡಿಗಳಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಫೋಟೋಗಳನ್ನು ನೋಡಿ ತೀರ್ಮಾನ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವುದಾದರೆ ಜಿಲ್ಲಾಡಳಿತ ಇರುವುದು ಯಾವ ಪುರುಷಾರ್ಥಕ್ಕಾಗಿ? ಈಗ ಶಾಲೆಗಳು ಆರಂಭವಾಗಲಿವೆ. ಮತ್ತೆ ಮಳೆಗಾಲ ಸಮೀಪಿಸುತ್ತಿದೆ. ಓದುವ ಮಕ್ಕಳ ಸಂಕಷ್ಟವನ್ನು ಬಗೆಹರಿಸಲು ಕಳೆದ ಒಂದು ವರ್ಷದಿಂದಲೂ ಆಗಿಲ್ಲವೆಂದರೆ ಸರಕಾರ ಇರುವುದು “ಜನರಿಗಾಗಿ" ಎಂದು ನಂಬಲು ಹೇಗೆ ಸಾಧ್ಯ?

ಒಂದು ಕಡೆ ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಿ ಚುನಾವಣಾ ಬಹಿಷ್ಕಾರ ಹಾಕಿರುವುದು ಸರಿಯೇ ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆ ಇದ್ದರೆ ಮತ್ತೆ ಕೆಲವು ಕಡೆಗಳಲ್ಲಿ ಊರಿನ ದೇವಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಹೆಚ್ಚು ಹಣ ಕೊಟ್ಟವರನ್ನು ಅವಿರೋಧವಾಗಿ ಆರಿಸುವ ಪುಣ್ಯಕಾರ್ಯ"ವೂ ನಡೆದಿದೆ. ಈ ರೀತಿಯ ಒಳ ಒಪ್ಪಂದದಿಂದ ಜನರು ತಮ್ಮ ಪವಿತ್ರ ಮತದಾನದ ಹಕ್ಕನ್ನು ಹಣಕ್ಕಾಗಿ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಇದು ಯಾವ ದೇವರಿಗೆ ಪ್ರೀತಿಯೋ ಏನೋ! ಸರಕಾರವು ಆಗಾಗ ‘ಅಕ್ರಮ ಸಕ್ರಮ" ಯೋಜನೆಯನ್ನು ಪ್ರಕಟಿಸುತ್ತದೆ. ಅಕ್ರಮವಾಗಿ ಜಮೀನನ್ನೋ ನಿವೇಶನವನ್ನೋ ಕಬಳಿಸಿದವರಿಗೆ ಅದನ್ನು ಸಕ್ರಮಗೊಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಸುವರ್ಣಾವಕಾಶ ನೀಡುತ್ತದೆ. ನಿಗದಿತ ದಂಡ ಪಾವತಿಸಿಬಿಟ್ಟರೆ ಸಾಕು, ಅಕ್ರಮ ಆಸ್ತಿ ಸಕ್ರಮವಾಗಿಬಿಡುತ್ತದೆ. ಅದೇ ರೀತಿ ದೇವಾಲಯ ನಿರ್ಮಾಣಕ್ಕೋ, ಪುಣ್ಯಕಾರ್ಯಗಳಿಗೋ ಅರ್ಪಣೆ ಮಾಡಿದರೆ ದೇವರೂ ಸಹ ಅಕ್ರಮ ಸಂಪತ್ತನ್ನು ಸಕ್ರಮಗೊಳಿಸುತ್ತಾನೆಯೇ? ಖಂಡಿತಾ ಇಲ್ಲ. "ಅವಶ್ಯಂ ಅನುಭೋಕ್ತವ್ಯಂ ಕೃತಂ ಕರ್ಮ ಶುಭಾಶುಭಂ" ಎಂಬಂತೆ ಮಾಡಿದ ಪಾಪವನ್ನು ಉಣ್ಣಲೇ ಬೇಕು. "ಮಾಡಿದ್ದುಣೋ ಮಹರಾಯ" ಎಂಬ ಗಾದೆ ಮಾತೇ ಇದೆ. ಆದರೆ ಒಂದು ವಿನಾಯಿತಿಯೂ ಇದೆ. ತಾನು ಮಾಡಿದ ಪಾಪಕೃತ್ಯಗಳ ಬಗೆಗೆ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಪಶ್ಚಾತ್ತಾಪಪಟ್ಟುಕೊಂಡು ಪರಿವರ್ತನೆಗೊಂಡರೆ, "ತ್ವಮೇವ ಶರಣಂ ಮಮ" ಎಂದು ಭಗವಂತನ ಪದತಲದಲ್ಲಿ ಸಂಪೂರ್ಣ ಶರಣಾಗತನಾಗಿ ಸನ್ಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ ನಡೆಯ ತೊಡಗಿದರೆ ಆಗ ದೇವರ ಅನುಗ್ರಹ ದೊರೆತೇ ದೊರೆಯುತ್ತದೆ. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಕೋಟಿ ಕೋಟಿ ಜಪ ಮಾಡಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ, ತನ್ಮಯತೆಯಿಂದ ಒಂದರೆಗಳಿಗೆ ನೆನೆದರೂ ಸಾಕು. ಬಸವಣ್ಣನವರ ಮಾತಿನಲ್ಲಿ ಹೇಳುವುದಾದರೆ: 

"ಪಾತಕ ಶತಕೋಟಿಯನೊರೆಸಲು ಒಮ್ಮೆ ಶರಣೆಂದೊಡೆ ಸಾಲದೆ!"

-ಶ್ರೀ ತರಳಬಾಳು ಜಗದ್ಗುರು
ಡಾ|| ಶಿವಮೂರ್ತಿ ಶಿವಾಚಾರ್ಯ ಮಹಾಸ್ವಾಮಿಗಳವರು
ಸಿರಿಗೆರೆ.

ವಿಜಯ ಕರ್ನಾಟಕ 
ಬಿಸಿಲು ಬೆಳದಿಂಗಳು ದಿ: 28.5.2015