“ಈ ವರ್ಷ ಎಷ್ಟು ಸಂಪಾದಿಸಿದೆ?” ಎಂದು ಕೇಳಿದರೆ ಬರುವ ಉತ್ತರ ಎಲ್ಲಿಯ ಸಂಪಾದನೆ ಮಹರಾಯ! ಶೂ...ನ್ಯ ಸಂಪಾದನೆ, A big Zero!”, ಲೌಕಿಕ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಜನ ಹೀಗೆ ಶೂನ್ಯ ಶಬ್ದಕ್ಕೆ ಒತ್ತುಕೊಟ್ಟು ಉದ್ಗರಿಸುವುದನ್ನು ನೀವು ಕೇಳಿರುತ್ತೀರಿ. “ಲಾಭ ಬಂದರೆ ಸಂಪಾದನೆಯೋ, ನಷ್ಟ ಉಂಟಾದರೆ ಸಂಪಾದನೆಯೋ?” ಎಂದು ಯಾರಾನ್ನಾದರೂ ಕೇಳಿ ನೋಡಿ. “ಇದು ಕೇಳುವ ಪ್ರಶ್ನೆಯಾ? ಗಳಿಸಿದರೆ ಸಂಪಾದನೆ, ಕಳೆದುಕೊಂಡರೆ ನಷ್ಟ! ಅಷ್ಟೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ವಾ?” ಎಂಬ ಮೂದಲಿಕೆ ಮಾತು ಕೇಳಿ ಬಂದರೆ ಆಶ್ಚರ್ಯವಿಲ್ಲ. ಗಳಿಸುವುದು ಎಂದರೆ ಹಣ ಮತ್ತು ಸಂಪತ್ತು; ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವುದು ಎಂದರೆ ಅದೂ ಸಹ ಹಣ ಮತ್ತು ಸಂಪತ್ತು. ತುಂಬಾ ಜೂಜಾಡಿ ಹಣ, ಆಸ್ತಿ, ಮನೆ ಮಠ ಕಳೆದುಕೊಂಡ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಬಡ್ಡಿ ಆಸೆಗೆ ಸಾಲ ಕೊಟ್ಟು ಕಳೆದುಕೊಂಡ, ದಿಢೀರನೆ ಶ್ರೀಮಂತನಾಗಲು ಬಯಸಿ ಬಂದ ಆದಾಯವನ್ನೆಲ್ಲಾ ಶೇರು ಮಾರುಕಟ್ಟೆಗೆ ಹಾಕಿ ಎಲ್ಲಾ ಕಳೆದುಕೊಂಡ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಎಲ್ಲಾ ಕಳೆದುಕೊಂಡ ಮೇಲೆ ವೈರಾಗ್ಯದ ಬುದ್ಧಿ ಬರುವುದು ಬೇರೆ, ಎಲ್ಲಾ ಇದ್ದೂ ಬುದ್ಧನಂತೆ ವೈರಾಗ್ಯ ಭಾವನೆ ಬರುವುದು ಬೇರೆ.

ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಸ್ತರದಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಹೇಳುವ ಮಾತು: ಗಳಿಸಿದರೆ ಸಂಪಾದನೆಯಲ್ಲ, ಕಳೆದುಕೊಂಡರೆ ಸಂಪಾದನೆ. ಇಲ್ಲಿ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವುದು ಎಂದರೆ ಹಣ ಮತ್ತು ಸಂಪತ್ತನ್ನು ಅಲ್ಲ, ಹಣದ ಮೇಲಿನ ಮೋಹವನ್ನು ಮತ್ತು ಅಹಂಕಾರವನ್ನು. ಶ್ರೀಮಂತಿಕೆಯ ಅಹಂಕಾರದಿಂದ ಬೀಗುವವರನ್ನು ಕಂಡು ಬಸವಣ್ಣನವರು ಕಟುವಾಗಿ ಟೀಕಿಸಿದ್ದಾರೆ: “ಹಾವು ತಿಂದವರ ನುಡಿಸಬಹುದು, ಗರ ಹೊಡೆದವರ ನುಡಿಸಬಹುದು, ಸಿರಿಗರ ಹೊಡೆದವರ ನುಡಿಸಲು ಬಾರದು ನೋಡಯ್ಯಾ!” ಹಣ ಮತ್ತು ಸಂಪತ್ತು ತರುವ ಮದ ಅಂತಿಂತಹದ್ದಲ್ಲ. ಹಾವು ಕಚ್ಚಿ ವಿಷವೇರಿದವನೂ ಮಾತಾಡಿಸಿದರೆ ಓ ಎಂದಾನು; ಗರ ಬಡಿದವನೂ ನುಡಿದಾನು. ಆದರೆ ಸಂಪತ್ತಿನ ಮದವೇರಿದವನನ್ನು ಮಾತಾಡಿಸಲೂ ಆಗದು. ಅವನನ್ನು ಮಾತಾಡಿಸಬಲ್ಲ ಏಕೈಕ ಮಂತ್ರವಾದಿಯೆಂದರೆ ಬಡತನ! ಬಡತನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕಾಲಿಟ್ಟಾಗ ಮಾತ್ರ ಅವನು ಮಾತನಾಡಿಯಾನು!

ಹಣ ಮತ್ತು ಸಂಪತ್ತಿನಿಂದ ಅಲ್ಪ ಸುಖ ದೊರೆಯುತ್ತದೆಯೇ ಹೊರತು ಆತ್ಯಂತಿಕ ಸುಖ ದೊರೆಯಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಮನುಷ್ಯನು ಅಲ್ಪ ಸುಖಕ್ಕಾಗಿ ಹಾತೊರೆಯದೆ ಆತ್ಯಂತಿಕ ಸುಖವನ್ನು ಪಡೆಯಲು ಯತ್ನಿಸಬೇಕು ಎನ್ನುತ್ತದೆ ಪ್ರಸಿದ್ಧವಾದ ಛಾಂದೋಗ್ಯ ಉಪನಿಷತ್ (ಯೋ ವೈ ಭೂಮಾ ತತ್ ಸುಖಂ ನ ಅಲ್ಪೇ ಸುಖಮಸ್ತಿ, ಭೂಮೈವ ಸುಖಮ್). ನಿತ್ಯತೃಪ್ತಿಯನ್ನುಂಟುಮಾಡುವ ಅಂತಹ ಪಾರಮಾರ್ಥಿಕ ಸುಖವನ್ನು "ಭೂಮಾ" ಎಂದು ಉಪನಿಷತ್ತು ಹೆಸರಿಸಿದೆ. ಇದರಲ್ಲಿ ದೊರೆಯುವ ಸುಖ ಶಾಶ್ವತವಾದರೆ ಅಲ್ಪದರಲ್ಲಿ ಸಿಗುವ ಸುಖ ವಿನಾಶಿ ಎಂದು ಎಚ್ಚರಿಸುತ್ತದೆ. (ಯೋ ವೈ ಭೂಮಾ ತದಮೃತಂ, ಅಥ ಯದಲ್ಪಂ ತನ್ಯರ್ತ್ಯಮ್).

ಕ್ರೈಸ್ತರ ಧರ್ಮಗ್ರಂಥವಾದ ಬೈಬಲ್ ನಲ್ಲಿ  ಒಂದು ಪ್ರಸಂಗ ಬರುತ್ತದೆ. ಒಮ್ಮೆ ಏಸುಕ್ರಿಸ್ತ ಜೆರೂಸಲೆಮ್ಮಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿರುವಾಗ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಶ್ರೀಮಂತನೊಬ್ಬ ಧಾವಿಸಿ ಬಂದು ನಮಸ್ಕರಿಸಿದ. ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ಸಂಪಾದನೆ ಮಾಡಿದ್ದೇನೆ, ಇನ್ನು ಶಾಶ್ವತವಾದ ಸುಖವನ್ನು ಪಡೆಯಲು ನಾನೇನು ಮಾಡಬೇಕು  ಎಂದು ಕೇಳಿದ. ಅದಕ್ಕೆ ಏಸುಕ್ರಿಸ್ತ: ನಿನ್ನೂರಿಗೆ ವಾಪಾಸು ಹೋಗು, ನಿನ್ನಲ್ಲಿರುವ ಹಣ ಮತ್ತು ಸಂಪತ್ತೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಬಡಬಗ್ಗರಿಗೆ ಕೊಟ್ಟುಬಿಡು. ನಿನಗೆ ಅದಕ್ಕೂ ಮಿಗಿಲಾದ ಸ್ವರ್ಗವೆಂಬ ಸಂಪತ್ತು ಸಿಗುತ್ತದೆ” ಎಂದು ಉಪದೇಶಿಸಿದ. ಇದರಿಂದ ಹತಾಶನಾಗಿ ಹಿಂದುರಿಗಿದ ಧನಿಕನನ್ನು ನೋಡಿ ಏಸುಕ್ರಿಸ್ತ ನಸುನಕ್ಕು ತನ್ನ ಶಿಷ್ಯರಿಗೆ ಹೇಳಿದ ಮಾತು: “ಸೂಜಿಯ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ರಂಧ್ರದಲ್ಲಿ ಒಂಟೆ ಬೇಕಾದರೂ ಸುಲಭವಾಗಿ ನುಸುಳಬಹುದು, ಆದರೆ ಈ ಧನಿಕ ಮಾತ್ರ ದೇವರ ರಾಜ್ಯವನ್ನು ಎಂದೂ ಪ್ರವೇಶಿಸಲಾರ” (It is easier for a camel to go through the eye of a needle than for a rich man to enter the kingdom of God!).

ಹಣದ ಮೋಹವೇ ಅಂಥದ್ದು. ಅದು ತಣಿಯದ ದಾಹ. ಮೇಲೆ ಉಲ್ಲೇಖಿಸಿದ ಪ್ರಸಂಗವು ಬಸವಣ್ಣನವರ ಈ ಮುಂದಿನ ಎಚ್ಚರಿಕೆಯ ಮಾತುಗಳನ್ನು ನೆನಪಿಗೆ ತಂದುಕೊಡುತ್ತದೆ: “ಧನವನಿರಿಸದಿರಾ, ಇರಿಸಿದರೆ ಭವ ಬಪ್ಪುದು ತಪ್ಪದು?”! ಹಣ ಉಳ್ಳವನು ಶ್ರೀಮಂತ, ಹಣ ಇಲ್ಲದವನು ಬಡವ ಎಂಬುದು ಸಾಮಾನ್ಯ ಗ್ರಹಿಕೆ. ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಪರಿಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ದೇವರ ಮೇಲೆ ನಂಬುಗೆಯುಳ್ಳವನು ಶ್ರೀಮಂತ, ನಂಬುಗೆಯಿಲ್ಲದವನು ಬಡವ. ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಜ್ಞಾನವೇ ನಿಜವಾದ ಸಂಪತ್ತು. “Blessed are the poor in spirit, for their’s is the kingdom of Heaven” ಅಂದರೆ ಯಾರು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ತಮ್ಮನ್ನು ಬಡವರು ಎಂದು ಗುರುತಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೋ ಅವರೇ ನಿಜವಾದ ಶ್ರೀಮಂತರು ಎಂದು ಒಂದೆಡೆ ಏಸುಕ್ರಿಸ್ತ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಆರ್ಥಿಕ ಮಾನದಂಡದಿಂದ ದಟ್ಟ ದರಿದ್ರರು, ಕಟ್ಟಕಡೆಯ ಮನುಷ್ಯರೆಂದು ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಅವಜ್ಞೆಗೆ ಗುರಿಯಾದವರನ್ನು ಕುರಿತು ಬಸವಣ್ಣನವರೂ ಸಹ “ಮನೆ ನೋಡಾ ಬಡವರು, ಮನ ಘನ ಸಂಪನ್ನರು!” ಎಂದು ಕೊಂಡಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಅಲ್ಲದೆ ಅವರೊಂದಿಗೆ ಹೋಲಿಸಿಕೊಂಡು ತಮ್ಮನ್ನು "ಬಡವ" ಎಂದೇ ಪರಿಭಾವಿಸಿ ಅವರಿಂದ ಭಕ್ತಿಭಿಕ್ಷೆಯನ್ನು ಬೇಡಿದ್ದಾರೆ:

ಭಕ್ತಿಯಿಲ್ಲದ ಬಡವ ನಾನಯ್ಯ 
ಚೆನ್ನಯ್ಯನ ಮನೆಯಲು ಬೇಡಿದೆ 
ಕಕ್ಕಯ್ಯನ ಮನೆಯಲು ಬೇಡಿದೆ 
ಎಲ್ಲ ಪುರಾತನರು ನೆರೆದು 
ಭಕ್ತಿಭಿಕ್ಷೆಯನಿಕ್ಕಿದರೆ ಎನ್ನ ಪಾತ್ರೆ  ತುಂಬಿತ್ತು 
ಕೂಡಲಸಂಗಮದೇವಾ!

ಪುರಂದರ ದಾಸರೂ ಸಹ ಕಾಲಿಗೆ ಗೆಜ್ಜೆ ಕಟ್ಟಿ ಕೈಯಲ್ಲಿ ತಾಳ-ತಂಬೂರಿ ಹಿಡಿದು ಅಂತಹ ಭಕ್ತಿಭಿಕ್ಷೆಯನ್ನರಸಿ ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಹೊರಟರು.

ಹಣದ ಮೋಹವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡಾಗಲೇ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಪಥ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಗೋಚರವಾಗುವುದು. ಶರಣ ಸಾಹಿತ್ಯದ ಪರಿಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಇದನ್ನು "ಶೂನ್ಯಸಂಪಾದನೆ" ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗಿದೆ. ಶೂನ್ಯ ಎಂದರೆ ಏನು? ಅಂಕಗಣಿತದಲ್ಲಿ ಸೊನ್ನೆ ಎಂದಿರಬಹುದು. ದಾರ್ಶನಿಕ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ ಅದು ಅತಿ ಮಹತ್ತಾದುದು, ಅದಕ್ಕಿಂತ ಮಹತ್ತಾದುದು ಬೇರೊಂದಿಲ್ಲ. ಅದರ ಪರಿಪೂರ್ಣತೆಯನ್ನು ಉಪನಿಷತ್ತಿನ ಈ ಕೆಳಗಿನ ಶಾಂತಿಮಂತ್ರದಲ್ಲಿ ಕಾಣಬಹುದು:

ಪೂರ್ಣಮದಃ ಪೂರ್ಣಮಿದಂ, ಪೂರ್ಣಾತ್ ಪೂರ್ಣಮುದಚ್ಯತೇ
ಪೂರ್ಣಸ್ಯ ಪೂರ್ಣಮಾದಾಯ, ಪೂರ್ಣಮೇವಾವಶಿಷ್ಯತೇ

ಶರಣರು ಜಗತ್ತನ್ನು ಮಿಥ್ಯೆ ಮಾಯೆ ಎಂದು ಅಲ್ಲಗಳೆಯುವುದಿಲ್ಲ. ಜಗತ್ತು ವಾಸ್ತವ ಎಂದು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಒಳಗೊಂಡದ್ದು "ಶೂನ್ಯ" ಎಂದು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸುತ್ತಾರೆ. ಶೂನ್ಯ ಅಪ್ಪಟ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಬಯಲು . ಬಯಲೆಂದರೆ ಏನೂ ಇಲ್ಲದ್ದಲ್ಲ; ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಒಳಗೊಂಡದ್ದು. ಇಲ್ಲಿ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವುದು ಅಲ್ಪ, ಗಳಿಸುವುದು ಭೌಮ. ಹೀಗೆ ಶೂನ್ಯವೆಂಬುದು ಅಪರಿಮಿತಿಯ ಸೂಚಕವಾಗಿದೆ. ಶೂನ್ಯ ಸಂಪಾದನೆಯೆಂದರೆ ನದಿ ಹರಿದು ಸಮುದ್ರಕ್ಕೆ ಸೇರಿದಂತೆ, ಸಮುದ್ರದಲ್ಲಿ ಬೆರೆತಾಗ ಗಂಗೆ ಯಾವುದು, ಕೃಷ್ಣೆ ಯಾವುದು, ಕಾವೇರಿ ಯಾವುದು? ನೆಲದ ನಂಟು ಇರುವವರೆಗೆ ಇದು ಗಂಗೆ, ಇದು ಕೃಷ್ಣೆ ಇದು ಕಾವೇರಿ. ನೆಲದ ಹಂಗನ್ನು ಹರಿದು ವಾರಿಧಿಯ ಮಡಿಲನ್ನು ಸೇರಿದ ನದಿಗೆ ಪ್ರತ್ಯೇಕ ಅಸ್ತಿತ್ವವೇ ಇಲ್ಲ, ಹುಟ್ಟಿದ್ದು ಭೂಮಿಯ ಒಡಲಿನಿಂದ, ಹರಿಯುವಾಗ ಕಡಲನ್ನು ಅಪ್ಪುವುದೇ ನಿರಂತರ ಧ್ಯಾನ. ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಬರುವ ಎಲ್ಲ ಅಡ್ಡಿ ಆತಂಕಗಳನ್ನು ನಿವಾರಿಸಿಕೊಂಡು ಕೊನೆಗೂ ಕಡಲನ್ನು ಬೆರೆತ ಅಮೃತ ಘಳಿಗೆಯು ಉಪಮಿಸಲಾಗದ ಸಂಗಮ.

ಬಯಲು ಬಯಲನೆ ಬಿತ್ತಿ ಬಯಲು ಬಯಲನೆ ಬೆಳೆದು 
ಬಯಲು ಬಯಲೊಳಗೆ ಬಯಲಾಯಿತ್ತಯ್ಯಾ!

-ಶ್ರೀ ತರಳಬಾಳು ಜಗದ್ಗುರು
ಡಾ|| ಶಿವಮೂರ್ತಿ ಶಿವಾಚಾರ್ಯ ಮಹಾಸ್ವಾಮಿಗಳವರು
ಸಿರಿಗೆರೆ.

ವಿಜಯ ಕರ್ನಾಟಕ 
ಬಿಸಿಲು ಬೆಳದಿಂಗಳು ದಿ: 4.2.2016