ಇಳಿ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಹದಿಹರೆಯದ ಹುಡುಗಿಯನ್ನು ಮದುವೆಯಾದರೆ "ಈ ಮುದುಕನಿಗೆ ಬುದ್ಧಿ ಇದೆಯೇ?" ಎಂದು ಜನ ಹಂಗಿಸಿ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರೆ. ಈ ಮಾತು ಲೌಕಿಕ ಬದುಕಿಗೆ ಅನ್ವಯಿಸಬಹುದೇ ಹೊರತು ಕಾವ್ಯಲೋಕಕ್ಕೆ ಅಲ್ಲ. ಚಿರಯೌವನೆ ಕಾವ್ಯಕನ್ನಿಕೆಯ ಕೈಹಿಡಿಯಲು ವಯಸ್ಸಿನ ಅಂತರವೂ ಇಲ್ಲ, ಮಿತಿಯೂ ಇಲ್ಲ, ಮೇಲಾಗಿ ಕಾನೂನಿನ ಅಡೆತಡೆಯೂ ಇಲ್ಲ. ಜನರ ಮಾತಿರಲಿ ಮಡದಿ ಮಕ್ಕಳ ಅಪಸ್ವರವೂ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಅಂತಹ ವಿಶಿಷ್ಟ ಸನ್ನಿವೇಶ ಇದೇ ಜುಲೈ 1 ರಂದು ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಭಾರತೀಯ ವಿದ್ಯಾಭವನದಲ್ಲಿ ಕಾಣಸಿಕ್ಕಿತು. ಅಂದು 76ರ ಇಳಿವಯಸ್ಸಿನ ನಾಡೋಜ ಹಂಪನಾ ಸಫಾರಿ ಸೂಟ್ ಧರಿಸಿ ಹಸನ್ಮುಖಿಯಾಗಿ ವಿದ್ವಜ್ಜನರೆದುರು ಕಾವ್ಯಕನ್ನಿಕೆಯ ಕೈವಿಡಿದರು. ಅಪರವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ರಚಿಸಿದ ಅವರ ಕಾವ್ಯದ ಸಂಸ್ಕೃತ ಅನುವಾದ "ಚಾರುವಸಂತೀಯಮ್" ಕೃತಿಯನ್ನು ನಮ್ಮಿಂದಲೇ ಲೋಕಾರ್ಪಣೆಗೊಳಿಸಬೇಕೆಂಬುದು ಅವರ ಹಂಬಲವಾಗಿತ್ತು. ಅವರ ಚಾರುಮತಿ ಪತ್ನಿ ನಾಡೋಜೆ ಕಮಲಾ ಹಂಪನಾ ಮತ್ತು ಮಗಳು ಆರತಿ ಸ್ವತಃ ಮುಂದೆ ನಿಂತು ಕಾವ್ಯ ಲೋಕದ "ಚಿರಯುವಕ’ನಿಗೆ ಬಾಸಿಂಗವನ್ನು ಸೂಡಿ ಆರತಿಮಾಡಿ ಸಡಗರ ಸಂಭ್ರಮದಿಂದ ವಿದ್ವಜ್ಜನರ ಸಾಕ್ಷಿಯಲ್ಲಿ "ಮದುವೆ" ಮಾಡಿಸಿದರು! ವಿದ್ವಾನ್ ಮಂಜುನಾಥ ಭಟ್ಟರ ಸಿರಿಕಂಠದಿಂದ ಸುಶ್ರಾವ್ಯವಾಗಿ ಕೇಳಿಬಂದ ಸಂಸ್ಕೃತ ಅನುವಾದ ಕೃತಿಯ ಕಾವ್ಯವಾಚನದ "ಓಲಗ"ದ ಮಧ್ಯೆ "ಸುಲಗ್ನಾ ಸಾವಧಾನ" ಎಂದು ಮದುವೆ ಮುಹೂರ್ತದ ಪೌರೋಹಿತ್ಯ ನಡೆಸಿಕೊಟ್ಟವರು ಸಂಸ್ಕೃತ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾನಿಲಯದ ಮೊದಲ ಕುಲಪತಿಗಳಾದ ಮಲ್ಲೇಪುರಂ ವೆಂಕಟೇಶ್ ಅವರು. ಅನುವಾದಕರಾದ ವಿದ್ವಾನ್ ಎಚ್.ವಿ ನಾಗರಾಜರಾವ್ ಅವರಿಂದ ಕನ್ನಡ ಮತ್ತು ಸಂಸ್ಕೃತದ ಬೀಗತನ ಮಾಡಿಸಿದವರೂ ಅವರೇ! ಧಾರೆ ಎರೆದುಕೊಟ್ಟವರು ಪೂರ್ಣಪ್ರಜ್ಞಾ ಸಂಶೋಧನ ಮಂಡಳಿಯವರು ಮತ್ತು ಭಾರತೀಯ ವಿದ್ಯಾಭವನದ ನಿರ್ದೇಶಕರಾದ ಎಚ್.ಎನ್ ಸುರೇಶ್ ಅವರು.

ತಮ್ಮ ಅಪರವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ರಚಿಸಿದ ಈ ಶೃಂಗಾರ ರಸಭರಿತ ಚಾರುವಸಂತ ಕೃತಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಜನರು ಏನೆನ್ನಬಹುದು ಎಂದು ಸಂದೇಹಿಸಿ ಹಂಪನಾ ಕಾವ್ಯದ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಹೇಳುವ ಸೌಜನ್ಯಪೂರ್ಣ ಮಾತು:

ಎಪ್ಪತ್ತಾರು ವಯದಲ್ಲಿ ಹಂಪನಿಗೇಕೆ ಕಾವ್ಯ ಚೋದ್ಯ 
ಒಪ್ಪೊ ಬೆಪ್ಪೊ ಒಲಿದು ಬಂದಿದೆ ಮಾಡದಿರಿ ಕುಚೋದ್ಯ!

ಅದಕ್ಕೆ ಅವರು ಕೊಡುವ ತಾರ್ಕಿಕ ಸಮರ್ಥನೆಯೆಂದರೆ "ವೃದ್ಧ ರನ್ನಗೂ ಸಾಧ್ಯ ಸಾಹಸಭೀಮವಿಜಯ". ಈ ಸಾಲಿನ ತಾತ್ಪರ್ಯ: ಭುಜಬಲ ಉಳ್ಳವನು ಮಾತ್ರ ರಣರಂಗದಲ್ಲಿ ಖಡ್ಗ ಹಿಡಿದು ಕಾದಾಡಬಲ್ಲ. ಆದರೆ ವೀರರ ಸಾಹಸಗಾಥೆಯನ್ನು ಕುರಿತು ಕಾವ್ಯರಚನೆ ಮಾಡಲು ಕವಿಗೆ ಬೇಕಾಗಿರುವುದು ತೋಳ ಬಲ ಅಲ್ಲ; ಆ ಖಡ್ಗಕ್ಕಿಂತಲೂ ಮಿಗಿಲಾದ ಲೇಖನಿ! ಯೌವನದಲೊರೆದನು ಜನ್ನ ಯಶೋಧರ ಚರಿತೆ, ಮುಪ್ಪಿನಲಿ ಬರೆದನು ಅನಂತ ತೀರ್ಥೇಶನ ಕತೆ ಎಂದು ವಯೋಧರ್ಮಕ್ಕೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ ಕಾವ್ಯರಚನೆ ಮಾಡಿದ ಜನ್ನನನ್ನು ಉಲ್ಲೇಖಿಸಿರುವ ಹಂಪನಾ ಬತ್ತಿತೇ ಅಧಿಕ ವಯಸ್ಸಿಗೆ ಕವಿಯ ಕಾವ್ಯದೊರೆತೆ? ಎಂದು ಪ್ರಶ್ನಿಸುವ ಮೂಲಕ ತಮ್ಮ ವಯೋಧರ್ಮಕ್ಕೆ ಮೀರಿದ ಕಾವ್ಯರಚನೆಗೆ ನಾಂದಿ ಹಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಕವಿಯ ವಯಸ್ಸಿಗೂ ಕಾವ್ಯರಚನೆಗೂ ಎಳ್ಳಷ್ಟೂ ಸಂಬಂಧವಿಲ್ಲವೆಂಬುದನ್ನು "ಚಾರುವಸಂತ"ದಲ್ಲಿ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿ ಸಾಬೀತುಪಡಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಲಕ್ಷದೀನಾರ ದ್ರಮ್ಯ ಪಳಂಗಾಸಿಗೂ ಉಂಟು ಕ್ಷಯ  ಆದರೆ ಕಾವ್ಯವೆಂಬುದು “ದ್ರೌಪದಿಗೂ ಸಿಗದ ಅಕ್ಷಯ ಪಾತ್ರೆ” ಎನ್ನುವ ಕವಿಯ ಮಾತು ತುಂಬಾ ಮನೋಜ್ಞವಾಗಿದೆ. ಯದ್ಯಪಿ ಶೃಂಗಾರವರ್ಣನಮಾದಾವಸ್ತಿ ತಥಾಪಿ ತತ್ಸರ್ವಂ ವೈರಾಗ್ಯೇ ಪರ್ಯವಸ್ಯತಿ ಅಂದರೆ ಈ ಕಾವ್ಯದ ಆದಿಭಾಗದಲ್ಲಿ ಶೃಂಗಾರವರ್ಣನೆ ಇದ್ದರೂ, ಅದೆಲ್ಲವೂ ವೈರಾಗ್ಯದಲ್ಲಿ ಕೊನೆಗೊಳ್ಳುವುದನ್ನು ಮನಗಾಣಬಹುದು ಎಂದು ಉಡುಪಿಯ ಪೇಜಾವರ ಶ್ರೀಪಾದಂಗಳವರು ಸಂಸ್ಕೃತದ ತಮ್ಮ ಅನುಗ್ರಹ ಸಂದೇಶದಲ್ಲಿ ಬರೆದಿರುವುದು ಆಪ್ಯಾಯಮಾನವಾಗಿದೆ. ಕವಿ ಹಂಪನಾ ಅವರು ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದ ಸಂದೇಹಕ್ಕೆ ಸಮಾಧಾನವನ್ನುಂಟುಮಾಡುವ ಉತ್ತರದಂತಿದೆ.

ಈ ಕಾವ್ಯವು 5 ಕಾಂಡಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿದ್ದು ಒಟ್ಟು 30 ಅಧ್ಯಾಯಗಳಾಗಿ ಮೈದಾಳಿದೆ. ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಅಧ್ಯಾಯದ ಕೊನೆಯಲ್ಲೂ ಸಂಸಾರ ಸಾರೋದಯ ಎಂಬ ಪದಪುಂಜ ಬರುತ್ತದೆ. ಮೊದಲೆರಡು ಮತ್ತು ಕೊನೆಯ ಅಧ್ಯಾಯ ಬಿಟ್ಟರೆ ಎಲ್ಲ ಅಧ್ಯಾಯಗಳಲ್ಲೂ ಇದು ಅನುರಣನಗೊಂಡಿದೆ. ಕೊನೆಯ ಅಧ್ಯಾಯದಲ್ಲಿ ಬಾರದೇ ಇದ್ದರೂ ಅದರ ಶೀರ್ಷಿಕೆಯೇ ಸಂಸಾರ ಸಾರೋದಯ ಈ ಪದಪುಂಜ ಹೀಗೆ ಪುನರಾವರ್ತನೆಗೊಂಡಿದ್ದರೂ ಪ್ರತಿ ಅಧ್ಯಾಯದ ಕಥಾ ಬೆಳವಣಿಗೆಗೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ ವಿಭಿನ್ನ ಅರ್ಥದ ಹೊಳಹನ್ನು ನೀಡಿ ಇಡೀ ಬದುಕನ್ನು ಕಟ್ಟಿಕೊಡುತ್ತದೆ. ಒಂದು ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಅರ್ಥದ ಚೌಕಟ್ಟಿಗೆ ಇದನ್ನು ಕಟ್ಟಿಹಾಕಲು ಬಾರದು. ಈ ಕಾವ್ಯಕ್ಕೆ ಇನ್ನೊಂದು ಹೆಸರನ್ನೇನಾದರೂ ಸೂಚಿಸುವುದಾದರೆ ಅದು ನಿಃಸಂಶಯವಾಗಿ ಸಂಸಾರ ಸಾರೋದಯ ಎನ್ನಬಹುದು.

"ಚಾರುವಸಂತ" ಕಾವ್ಯದ ನಾಯಕ ಒಬ್ಬ ವೈಶ್ಯಶ್ರೇಷ್ಠ. ಆಕಸ್ಮಿಕವಾಗಿ ಅವನು ಒಬ್ಬ ವೇಶ್ಯೆಯಾದ ವಸಂತ ತಿಲಕೆಯಲ್ಲಿ ಅನುರಕ್ತನಾಗಿ ತನ್ನೆಲ್ಲ ಆಸ್ತಿ ಸಂಪತ್ತನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ಅವನ ಉದಾತ್ತ ಗುಣಕ್ಕೆ ಮಾರುಹೋದ ವಸಂತತಿಲಕೆ ಅವನ ಹೆಂಡತಿ ಮತ್ತು ತಾಯಿಯ ಉದಾರ ಮನೋಭಾವದಿಂದ ಎರಡನೆಯ ಪತ್ನಿಯಾಗಿ ಅವನ ಮನೆ ಸೇರುತ್ತಾಳೆ. ಪುನಃ ವಣಿಕ ಶ್ರೇಷ್ಠನಾಗಲು ಅವನು ದೇಶ ವಿದೇಶಗಳನ್ನು ಸಂಚರಿಸುತ್ತಾನೆ. ಈ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಸಂಭವಿಸಿದ ಆಕಸ್ಮಿಕಗಳು, ಆಶ್ಚರ್ಯಗಳು, ದುಃಖ ದುಮ್ಮಾನಗಳು, ಆಪತ್ತಿಗೆ ಒದಗಿ ಬರುವ ದೈವೀಕೃಪೆಗಳನ್ನು ಹಂಪನಾ ಕಾವ್ಯಮಯವಾಗಿ ಚಿತ್ರಿಸಿದ್ದಾರೆ. “ಇದು ರಾಜರಾಣಿ ಅರಮನೆ ಕುರಿತ ಕಾವ್ಯವಲ್ಲ, ಯುದ್ಧಮುಖಿ ಕಥನವೂ ಅಲ್ಲ. ಮನುಷ್ಯ ಸ್ವಭಾವದ ನಿರಿಗೆಗಳಲ್ಲಿ ಅನಾವರಣಗೊಳ್ಳುತ್ತ ಮತಾತೀತವಾಗಿ, ಮಹೋನ್ನತ ಮಾನವೀಯ ಮೌಲ್ಯಗಳಿಂದ ಕೂಡಿದ ಜನಮುಖಿ ಹಾಗೂ ಸಮಾಜಮುಖಿ ಕಾವ್ಯ. ಈ ಅಮರ ಪ್ರೇಮದ ಆಖ್ಯಾನವನ್ನು ಆಡುಮಾತಿನ ಲಯದಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದಿಡಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದ್ದೇನೆ” ಎನ್ನುವ ಅವರ ಮಾತು ಕಾವ್ಯವನ್ನು ಓದಿದ ಯಾರಿಗಾದರೂ ಅನುಭವಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತದೆ. ಚಾರುವಸಂತ ಕಾವ್ಯದ ಕಥಾವಸ್ತು ತುಂಬಾ ಹಳೆಯದು. ಹಂಪನಾ ಅವರೇ ಹೇಳುವಂತೆ "ವಿಷಯವಿದು ಹೊಸದಲ್ಲ ಹೊಸೆದು ಮಸೆದ ರೀತಿ ನವೀನ". ಭಾರತೀಯ ಕಾವ್ಯ ಪರಂಪರೆಯಲ್ಲಿ ಬರುವ ಈ ಸುರಮ್ಯ ಕಥಾನಕ ಹಳೆಯ ಕಾಲದ ಅಜ್ಜಿಯ ಚಿನ್ನಾಭರಣವಿದ್ದಂತೆ. ಅದನ್ನು ಕರಗಿಸಿ ಆಧುನಿಕ ಕಾಲದ ಸಂವೇದನೆಗಳಿಗೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ ಸಜ್ಜುಗೊಳಿಸಿ ಮೊಮ್ಮಗಳು ಖುಷಿಯಿಂದ ಧರಿಸಬಹುದಾದ ವಿನೂತನ ಆಭರಣವಾಗಿಸಿದ್ದಾರೆ ಹಂಪನಾ. ಈ ಕಾವ್ಯದಲ್ಲಿ ಅವರ ವಿಸ್ತೃತ ಅಧ್ಯಯನದ ಹರಹು ಎದ್ದು ಕಾಣುತ್ತದೆ. ಜಾನಪದ, ವಚನ ಸಾಹಿತ್ಯ, ದಾಸಸಾಹಿತ್ಯ, ಹಳೆಗನ್ನಡದ ಕಾವ್ಯಗಳ ರತ್ನಗಳು ಈ ಕಾವ್ಯದಲ್ಲಿ ಕೆಂಪು ಹವಳವನ್ನು ಪೋಣಿಸಿದಂತೆ ಪುನರ್ಭವವನ್ನು ಪಡೆದಿವೆ.

ಅನುವಾದದ ಬಗೆಗೆ ಎರಡು ಮಾತು. ಸಂಸ್ಕೃತ ಮತ್ತು ಕನ್ನಡ ವಿಭಿನ್ನ ಭಾಷಾ ಕುಟುಂಬಗಳಿಗೆ ಸೇರಿವೆಯಾದರೂ ಇವೆರಡರ ಸಂಬಂಧ ತಾಯಿ ಮಗಳ ಸಂಬಂಧವಿದ್ದಂತೆ ಹಿಂದೆ ಇತ್ತು. ಈಗ ಅದು ಅತ್ತೆ-ಸೊಸೆಯ ಸಂಬಂಧವಾಗಿರುವುದು ಬೇರೆಯ ವಿಷಯ. ಆಧುನಿಕ ಕಾಲದ ಕಾವ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಸಂಸ್ಕೃತಕ್ಕೆ ಅನುವಾದವಾಗಿರುವ ಕೃತಿ ಕುವೆಂಪು ಅವರ "ರಾಮಾಯಣ ದರ್ಶನಂ". ಅದನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೆ ಸಮಗ್ರವಾಗಿ ಅನುವಾದವಾಗಿರುವುದು ಈ "ಚಾರುವಸಂತ" ದೇಶಿ ಕಾವ್ಯ. ಸಂಸ್ಕೃತವು ಕನ್ನಡದ ಹೆತ್ತ ತಾಯಿ ಆಗದಿದ್ದರೂ ಮಮತಾಮಯಿಯಾದ ಸಾಕುತಾಯಿ. ಹಾಗೆ ನೋಡಿದರೆ ಎಲ್ಲ ಭಾರತೀಯ ಭಾಷೆಗಳನ್ನು ಪೊರೆದು ಪೋಷಿಸಿರುವುದು ಸಂಸ್ಕೃತವೇ. ಹೀಗಾಗಿ ಕನ್ನಡದಿಂದ ಸಂಸ್ಕೃತಕ್ಕೆ ಅನುವಾದಿಸುವುದು ಸವಾಲು ಎನಿಸದು. ಆದರೆ ಒಂದೊಂದು ಭಾಷೆಗೂ ತನ್ನದೇ ಆದ ಕಂಪಿರುತ್ತದೆ; ಅದು ಅನುವಾದದಲ್ಲಿಯೂ ಉಳಿದು ಬರುವ ಹಾಗೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಕಷ್ಟವೇ. ವಿದ್ವಾನ್ ಎಚ್.ವಿ.ನಾಗರಾಜರಾವ್ ಈ ಸವಾಲನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ನಿರ್ವಹಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಮೂಲ ಕಾವ್ಯದ ಓಘ ಅನುವಾದದಲ್ಲೂ ಪ್ರತಿಫಲಿತವಾಗಿದೆ. ಕನ್ನಡದ ಕೆಲವು ಶಬ್ದಗಳನ್ನು ಅನುವಾದ ಮಾಡದೆ ಹಾಗೆಯೇ ಉಳಿಸಿಕೊಂಡಿರುವುದು ಅವರ ಜಾಣ್ಮೆ ಎನ್ನಬೇಕು. ಉದಾಹರಣೆಗೆ "ಮಾವನೆ, ಗುರುವಿಗೇ ತಿರುಮಂತ್ರವ ಹೇಳುವೆಯಾ" ಎಂಬ ಮೂಲವಾಕ್ಯವನ್ನು "ಮಾತುಲ, ಗುರುಂ ತಿರುಮಂತ್ರಮಧ್ಯಾಪಯಸಿ ಕಿಮ್’ ಎಂದು ಅನುವಾದಿಸಿದ್ದಾರೆ. "ತಿರುಮಂತ್ರ" ಶಬ್ದ ಸಂಸ್ಕೃತದಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಅದನ್ನು ಹಾಗೆಯೇ ಉಳಿಸಿಕೊಂಡಿರುವುದು ಆ ಭಾಷೆಯ ಪದಕೋಶಕ್ಕೆ ಹೊಸ ಸೇರ್ಪಡೆ. ಭಾಷಾ ಸಂಪತ್ತು ಬೆಳೆಯಬೇಕಾದುದು ಹೀಗೇ ತಾನೆ!

ಒಂದು ವಿಶೇಷವೆಂದರೆ ಈ ಕಾವ್ಯ ಯಾವುದೇ ಭಾಷೆಗೆ ಅನುವಾದಗೊಂಡಿರಲಿ ಬಳಸಿದ ರೇಖಾಚಿತ್ರಗಳು ಮಾತ್ರ ಒಂದೇ ಆಗಿವೆ. ಅನುವಾದವೇ ಬೇಕಿಲ್ಲದ, ಎಲ್ಲ ಭಾಷೆಗಳವರ ಗ್ರಹಿಕೆಗೆ ನಿಲುಕುವ ಶಕ್ತಿ ಇರುವುದು ಚಿತ್ರಗಳಿಗೆ! ಪ.ಸ. ಕುಮಾರ್ ರಚಿಸಿರುವ ರೇಖಾಚಿತ್ರಗಳು ಎಲ್ಲ ಭಾಷಿಕರನ್ನು ಆಯಸ್ಕಾಂತದಂತೆ ಆಕರ್ಷಿಸುತ್ತವೆ. ಗ್ರಂಥದ ಅಂದ ಚೆಂದಕ್ಕೆ ಅವುಗಳ ಕೊಡುಗೆ ಅಪಾರ! ಶಬ್ದಗಳಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟಿಕೊಡುವಾಗಿನ ಅನುವಾದಕನ ತೊಡಕು, ಇತಿಮಿತಿ ಇವಕ್ಕೆ ಇಲ್ಲವೇ ಇಲ್ಲ! ಈ ಚಿತ್ರಗಳೂ ಭಾಷೆಯ ಚೌಕಟ್ಟನ್ನು ಮೀರಿದ ಕಾವ್ಯವೇ ಆಗಿವೆ!

-ಶ್ರೀ ತರಳಬಾಳು ಜಗದ್ಗುರು
ಡಾ|| ಶಿವಮೂರ್ತಿ ಶಿವಾಚಾರ್ಯ ಮಹಾಸ್ವಾಮಿಗಳವರು
ಸಿರಿಗೆರೆ.

ವಿಜಯ ಕರ್ನಾಟಕ 
ಬಿಸಿಲು ಬೆಳದಿಂಗಳು ದಿ: 7.7.2016