ಕನ್ನಡ ಪ್ರಾಧ್ಯಾಪಕರೊಬ್ಬರು ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ಕುಮಾರವ್ಯಾಸನ "ಉದ್ಯೋಗಪರ್ವ" ಕುರಿತು ಸ್ವಾರಸ್ಯಕರವಾಗಿ ಪಾಠ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಪಾಠ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆಯೇ ತಲೆ ಸುತ್ತಿ ಬಂದು ಡೆಸ್ಕ್ ಮೇಲೆ ಒರಗಿದ. ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿನ ಮೇಲೆ ಸುಧಾರಿಸಿಕೊಂಡು ಮಂಕಾಗಿ ಕುಳಿತು ಪಾಠ ಆಲಿಸಿದ. ಇದನ್ನು ಗಮನಿಸಿದ ಆ ಅಧ್ಯಾಪಕರು ತರಗತಿ ಮುಗಿದ ಮೇಲೆ ಆ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯ ಕ್ಷೇಮಸಮಾಚಾರವನ್ನು ವಿಚಾರಿಸಿದರು. ಆತನು ಊಟ ಮಾಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಒಬ್ಬ ಬಡ ಪ್ರೈಮರಿ ಶಾಲೆಯ ಮಾಸ್ತರರ ಮಗ. ಓದುವ ಹಂಬಲದಿಂದ ದೂರದ ಹಳ್ಳಿಯಿಂದ ಮೈಸೂರಿಗೆ ಬಂದು ಕನ್ನಡ ಬಿ.ಎ (ಆನರ್ಸ) ಸೇರಿಕೊಂಡಿದ್ದ. ಗೆಳೆಯರೊಂದಿಗೆ ಕೊಠಡಿಯೊಂದನ್ನು ಬಾಡಿಗೆಗೆ ಹಿಡಿದು ಹೋಟೆಲ್ ನಿಂದ ಸಾಂಬಾರ್ ತಂದು ಕೈಯಡಿಗೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ತನ್ನ ಓದನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸಿದ್ದ. ಆತನ ದೈನೇಸೀ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಮನಗಂಡ ಅಧ್ಯಾಪಕರ ಹೃದಯ ಚುರುಕ್ ಎಂದಿತು. ಅವರು "ಅಯ್ಯೋ ಪಾಪ” ಎಂದು ಬಾಯುಪಚಾರದ ಮಾತನಾಡದೆ ಆ ಹುಡುಗನನ್ನು ಸೀದಾ ತಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋದರು. ಅಡುಗೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ತಮ್ಮ ಮಡದಿಯನ್ನು ಕೂಗಿ ಕರೆದು ಇವನಿಗೂ ನನ್ನೊಟ್ಟಿಗೆ ಎಲೆ ಹಾಕಿ ಊಟಕ್ಕೆ ಬಡಿಸು ಎಂದು ಹೇಳಿದರು. ಜೊತೆಗೆ ಊಟಕ್ಕೆ ಕೂರಿಸಿಕೊಂಡು ತುಂಬಾ ಗಲಿಬಿಲಿಗೊಂಡಿದ್ದ ಹುಡುಗನನ್ನು ನೋಡಿ "ನಾಚಿಕೆಪಟ್ಟುಕೊಳಬೇಡ ಕಣಯ್ಯಾ, ಸರಿಯಾಗಿ ಊಟಮಾಡು" ಎಂದು ಆಜ್ಞಾಪಿಸಿದರು. ಊಟವಾದ ನಂತರ ಅವನ ಪೂರ್ವೋತ್ತರಗಳನ್ನು ತಿಳಿದುಕೊಂಡು ಮಾರನೆಯ ದಿನ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿನಿಲಯವೊಂದಕ್ಕೆ ಸೇರಿಸಿದರು. ಆ ಹಳ್ಳಿಯ ಹುಡುಗ ಬೇರೆ ಯಾರೂ ಅಲ್ಲ, ಕನ್ನಡ ಕಾವ್ಯಲೋಕದ ಮೇರು ಪರ್ವತವನ್ನೇರಿದ ರಾಷ್ಟ್ರಕವಿ ಜಿ.ಎಸ್. ಶಿವರುದ್ರಪ್ಪನವರು. ಎದೆ ತುಂಬಿ ಹಾಡಿದ ಅವರ ಪ್ರತಿಭೆಯನ್ನು ಎಳೆಯ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಗುರುತಿಸಿ "ಮನ ತುಂಬಿ ಕೇಳಿ" ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸಿದವರೆಂದರೆ ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯದ ಹಿರಿಯ ತಲೆಮಾರಿನ ದಿಗ್ಗಜರಲ್ಲೊಬ್ಬರಾದ ತ.ಸು. ಶಾಮರಾಯರು. ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯಪೂರ್ವಕಾಲದಲ್ಲಿ ಅಧ್ಯಾಪಕರು ಮತ್ತು ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳ ಸಂಬಂಧ ಹೇಗಿತ್ತು ಎಂಬುದಕ್ಕೆ ಇದೊಂದು ಜ್ವಲಂತ ಉದಾಹರಣೆ. “ಜಾತಿಯಿಂದ ಲಿಂಗಾಯತನಾದ ಈ ಹುಡುಗನ ಬಗ್ಗೆ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರಾದ ನಿಮಗೇನು ಇಷ್ಟೊಂದು ಆಸಕ್ತಿ?” ಎಂದು ಕೇಳಿದ್ದಕ್ಕೆ ಶಾಮರಾಯರು ಕೊಟ್ಟ ಉತ್ತರ: “ನನ್ನ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ನನ್ನ ಮಕ್ಕಳಿದ್ದಂತೆ. ಅವರು ನನ್ನ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಜಾತ್ಯತೀತರು”. ಇಂತಹ ಸಾವಿರಾರು ಗ್ರಾಮೀಣ ಪ್ರತಿಭೆಗಳು ಅರಳಲು ತಮ್ಮ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿನಿಲಯದಲ್ಲಿ ಅಸನ-ವಸನಗಳನ್ನಿತ್ತು ಸಲಹಿದ ಕರುಣಾಮೂರ್ತಿಗಳೆಂದರೆ ಸುತ್ತೂರು ಮಠದ ಹಿಂದಿನ ಗುರುವರ್ಯರಾದ ಲಿಂಗೈಕ್ಯ ಶ್ರೀ ಶಿವರಾತ್ರಿ ರಾಜೇಂದ್ರ ಮಹಾಸ್ವಾಮಿಗಳವರು.

"Right to Education" ಎಂಬ ಕಾನೂನು ಇಲ್ಲದಿದ್ದ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಜಾತಿ-ಮತ ಭೇದವಿಲ್ಲದೆ ಎಲ್ಲ ಮಕ್ಕಳ ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸಕ್ಕೆ ನೆರವಾಗುತ್ತಾ ಬಂದಿರುವ ಶ್ರೀ ಸುತ್ತೂರು, ಸಿದ್ಧಗಂಗಾ ಮತ್ತು ಸಿರಿಗೆರೆ ಈ ಮೂರೂ ಮಠಗಳು ಶೈಕ್ಷಣಿಕ ಕ್ಷೇತ್ರದ "ತ್ರಿವೇಣಿ ಸಂಗಮ"ದಂತಿವೆ. ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯಪೂರ್ವ ಕಾಲದಿಂದಲೂ ಕರ್ನಾಟಕದ ಸಾಹಿತ್ಯಕ, ಸಾಮಾಜಿಕ ಮತ್ತು ರಾಜಕೀಯ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಸರಾಂತ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳನ್ನು ರೂಪಿಸಿದ ಕಮ್ಮಟಗಳೆಂದರೆ ಈ ಮಠಗಳು. "ಸ"ಕಾರದಿಂದಲೇ ಆರಂಭವಾಗುವ ಈ ಮೂರೂ ಮಠಗಳು ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಹೇಗೆ ಸಾಮ್ಯತೆಯನ್ನು ಪಡೆದಿವೆಯೋ ಹಾಗೆ ನಾಡಿನ ತರಳರ ಬಾಳನ್ನು ಹಸನುಗೊಳಿಸುವ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿಯೂ ಸಮಾನ ಗುರಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿದವುಗಳಾಗಿವೆ. ಈ ಮಠಗಳ ಹಿರಿಯ ಪೂಜ್ಯರ ಜೀವನ ಶರಣರು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸುವ "ದಾಸೋಹ" ಸಿದ್ಧಾಂತಕ್ಕೆ ಬರೆದ ಭಾಷ್ಯದಂತಿದೆ ಎಂದರೆ ಅತಿಶಯೋಕ್ತಿಯಾಗಲಾರದು. ಮಠದ ಆರ್ಥಿಕ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಅಷ್ಟಾಗಿ ಸರಿ ಇಲ್ಲದಿದ್ದ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಎದೆಯ ಮೇಲಿದ್ದ ಬಂಗಾರದ ಕರಡಿಗೆಯನ್ನೇ ಒತ್ತೆಯಿಟ್ಟು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಉಣಬಡಿಸಿ ಅವರ ಭವಿತವ್ಯವನ್ನು ರೂಪಿಸಿದವರು ಸುತ್ತೂರಿನ ಲಿಂಗೈಕ್ಯ ಶ್ರೀ ಶಿವರಾತ್ರಿ ರಾಜೇಂದ್ರ ಮಹಾಸ್ವಾಮಿಗಳವರು. ಅವರ ಪರಮಾಪ್ತರಾಗಿದ್ದ ನಮ್ಮ ಗುರುವರ್ಯರಾದ ಲಿಂಗೈಕ್ಯ ಶ್ರೀ ಶಿವಕುಮಾರ ಶಿವಾಚಾರ್ಯ ಮಹಾಸ್ವಾಮಿಗಳವರು ಅವರನ್ನು “ಮೂರ್ತಿವೆತ್ತ ಸೌಜನ್ಯವೋ ಎಂಬಂತೆ ಸರ್ವರ ಕಲ್ಯಾಣವನ್ನೇ ತಮ್ಮ ಧ್ಯೇಯವನ್ನಾಗಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ತಮ್ಮ ಜೀವನವನ್ನು ರೂಪಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ” ಎಂದು ಒಂದೆಡೆ ಗುಣಗಾನ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. “ಶ್ರೀ ಶ್ರೀಗಳವರು ತಮ್ಮಿಂದ ಮತ್ತೊಬ್ಬರಿಗೆ ನೋವನ್ನುಂಟುಮಾಡುವ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ ದಟ್ಟದರಿದ್ರರು” ಎಂದು ತಮ್ಮ ಆತ್ಮೀಯ ಸಂದೇಶವೊಂದರಲ್ಲಿ ನಿಂದಾಸ್ತುತಿಯನ್ನೂ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ.

ಶ್ರೀಗಳು ಇಂದು ಬದುಕಿದ್ದರೆ ಅವರಿಗೆ ನೂರು ವರ್ಷಗಳಾಗಿ ಶತಾಯುಷಿಗಳೆನಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಈ ನಿಮಿತ್ತವಾಗಿ ಎರಡು ದಿನಗಳ ಹಿಂದೆ ಸುತ್ತೂರು ಶ್ರೀಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ಅವರ ‘ಜನ್ಮಶತಮಾನೋತ್ಸವವನ್ನು’ ಅತ್ಯಂತ ಶ್ರದ್ಧಾಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಈಗಿನ ಶ್ರೀಗಳು ಏರ್ಪಡಿಸಿದ್ದರು. ಸಮಾರಂಭಕ್ಕೆ ಬಂದ ಅನೇಕ ಗಣ್ಯಮಾನ್ಯ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳೆಲ್ಲರೂ ತಮ್ಮ ಬಾಲ್ಯಜೀವನದಲ್ಲಿ ಶ್ರೀಮಠದಿಂದ ಪಡೆದ ಶೈಕ್ಷಣಿಕ ಉಪಕೃತಿಯ ಸಂಸ್ಮರಣೆಯನ್ನು ಮಾಡಿದರು. ಈ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ನಾಡಿನ ಖ್ಯಾತ ಹಿರಿಯ ಸಂಶೋಧಕರಾದ ಚಿದಾನಂದ ಮೂರ್ತಿಯವರ ಸಂಪಾದಕತ್ವದಲ್ಲಿ ಹೊರತಂದ ಕೃತಿ "ಘನ-ಮನ" ಲೋಕಾರ್ಪಣೆಗೊಂಡಿತು! ಸುಮಾರು 800 ಪುಟಗಳ ಈ ಬೃಹತ್ ಗ್ರಂಥದಲ್ಲಿ ಪೂಜ್ಯ ಗಣ, ಲೇಖಕ ಗಣ, ಪ್ರಭುತ್ವ ಗಣ ಮತ್ತು ಭಕ್ತ ಗಣ ಎಂಬ ನಾಲ್ಕು ಭಾಗಗಳಿದ್ದು ಧಾರ್ಮಿಕ, ಸಾಹಿತ್ಯಕ, ರಾಜಕೀಯ ಮತ್ತು ಸಾಮಾಜಿಕ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಸರಾಂತ ನಾಡಿನ ಹಿರಿಯ ಮತ್ತು ಕಿರಿಯ ಚೇತನಗಳು ವಿವಿಧ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ ಬರೆದ ಸಂಸ್ಕರಣೆಯ ಲೇಖನಗಳನ್ನು ಕ್ರೋಢೀಕರಿಸಲಾಗಿದೆ. ಈ ಲೇಖನದ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ನಿರೂಪಿಸಿದ ಘಟನೆ ಇದೇ ಗ್ರಂಥದ ಪುಟಗಳ ಮೇಲೆ ಕಣ್ಣುಹಾಯಿಸಿದಾಗ ನಮ್ಮ ದೃಷ್ಟಿಗೆ ಬಿದ್ದದ್ದು. ಶ್ರೀಗಳವರ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವದ ಮೇಲೆ ಬೆಳಕು ಚೆಲ್ಲುವ ಇಂತಹ ಅನೇಕ ಸ್ಮರಣೀಯ ಘಟನೆಗಳಲ್ಲಿ "ಲೇಖಕ ಗಣ"ದಲ್ಲಿ ಬರುವ ಒಂದೆರಡು ಹೀಗಿವೆ:

ಹಿರಿಯ ತಲೆಮಾರಿನ ಸಾಹಿತಿಗಳಾದ ತ.ಸು. ಶಾಮರಾಯರು ಕಾಲೇಜಿನ ಪ್ರಾಧ್ಯಾಪಕರಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಅವರ ನೇಮಕಾತಿ ಇನ್ನೂ ಖಾಯಂ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವರು ಕೇವಲ ಬಿ.ಎ (ಆನರ್ಸ್) ಆಗಿದ್ದು ಅವರ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಎಂ.ಎ ಆದವರನ್ನು ನೇಮಿಸಬಹುದೆಂದು ಕುಲಪತಿಗಳು ಆದೇಶ ಹೊರಡಿಸುವವರಿದ್ದರು. ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾನಿಲಯದ ಕರಣಿಕನೊಬ್ಬನಿಂದ ತಿಳಿದು ಬಂದ ಈ ಸುದ್ದಿ ಶಾಮರಾಯರಿಗೆ ಸಿಡಿಲುಬಡಿದಂತಾಯಿತು. ಇನ್ನೇನು ಗತಿ! ಎಂದು ದಿಙ್ಮೂಢರಾದ ಅವರನ್ನು ಕೆಲವರು ಹಿತೈಷಿಗಳು ಸುತ್ತೂರು ಶ್ರೀಗಳವರ ಬಳಿ ಕರೆದೊಯ್ದರು. ಒಳ್ಳೆಯ ಉಪಾಧ್ಯಾಯರೆಂದು ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಿಂದ ತಿಳಿದಿದ್ದ ಶ್ರೀಗಳವರು ಖುದ್ದಾಗಿ ಕುಲಪತಿಗಳ ಬಂಗಲೆಗೆ ಹೋಗಿ ಇಂತಹ ಪ್ರತಿಭಾನ್ವಿತ ವಿದ್ವಾಂಸರನ್ನು ಕೆಲಸದಿಂದ ತೆಗೆದುಹಾಕಿದರೆ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾನಿಲಯಕ್ಕೆ ನಷ್ಟವಾಗುತ್ತದೆ ಎಂದು ಮನವರಿಕೆ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟರು. ಅವರ ಆಗ್ರಹಕ್ಕೆ ಮಣಿದ ಕುಲಪತಿಗಳು ಮಾರನೆಯ ದಿನ ಶಾಮರಾಯರನ್ನು ಕರೆಸಿ ತರಾಟೆಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡರೂ ಬೇಗನೆ ಎಂ.ಎ. ಡಿಗ್ರಿ ಪಡೆಯಬೇಕೆಂಬ ಷರತ್ತಿನ ಮೇರೆಗೆ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ಮುಂದುವರಿಸಿದರು. ಹೀಗೆ ನನ್ನ ಉದ್ಯೋಗಕ್ಕಿದ್ದ ಅಪಮೃತ್ಯು ಶ್ರೀ ಸ್ವಾಮೀಜಿಯವರ ಕೃಪೆಯಿಂದ ತಪ್ಪಿದಂತಾಯಿತು ಎಂದು ಶಾಮರಾಯರು ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಸ್ಮರಿಸಿದ್ದಾರೆ.

ಒಮ್ಮೆ ಶ್ರೀಗಳು ಬಿಳಿಗಿರಿರಂಗನ ಬೆಟ್ಟಕ್ಕೆ ಹೊರಟಿದ್ದರು. ಅದೇ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಮೈಸೂರಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದ ನಮ್ಮ ಮಠದ ಶಿಷ್ಯರೂ ಆಗಿನ ಮಂತ್ರಿಗಳೂ ಆದ ಸಿದ್ಧವೀರಪ್ಪನವರನ್ನು ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋದರು. ಬೆಟ್ಟ ತಲುಪಿ ಪೂಜೆಯ ನಂತರ ಶ್ರೀಗಳು ಚಾಪೆಯ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತು ಇತರೆ ಸ್ವಾಮಿಗಳೊಂದಿಗೆ ಲೋಕಾಭಿರಾಮವಾಗಿ ಸಂಭಾಷಣೆಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿದ್ದರು. ಸಿದ್ಧವೀರಪ್ಪನವರು ಮಂಡಿನೋವು ಎಂದು ಹೊರಗೆ ಕುರ್ಚಿಯ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತಿದ್ದರು. ಎಷ್ಟು ಹೊತ್ತಾದರೂ ಬರಲಿಲ್ಲವಲ್ಲಾ ಏಕೆ ಎಂದು ವಿವರ ತಿಳಿದುಕೊಂಡ ಶ್ರೀಗಳು ತಮ್ಮ ಎದುರಿಗೆ ಒಂದು ಕುರ್ಚಿಯನ್ನು ಹಾಕಿಸಿ ಸಿದ್ಧವೀರಪ್ಪನವರನ್ನು ಬಲವಂತವಾಗಿ ಕೂರಿಸಿದರು. ಚಾಪೆಯ ಮೇಲೆ ಶ್ರೀಗಳು, ಕುರ್ಚಿಯ ಮೇಲೆ ಮಂತ್ರಿಗಳು ಕುಳಿತಿದ್ದರೂ ಅವರ ಘನತೆಗೇನೂ ಧಕ್ಕೆ ಬರಲಿಲ್ಲ.

"ಭಕ್ತಗಣ"ದ ವಿಭಾಗದಲ್ಲಿ ಅಳವಡಿಸಿದ ಪ್ರಖ್ಯಾತ ಅರ್ಥಶಾಸ್ತ್ರಜ್ಞ ಡಿಂ.ಎಂ.ನಂಜುಂಡಪ್ಪನವರ ಲೇಖನದಲ್ಲಿ ದಾಖಲಾಗಿರುವ ಘಟನೆ ತುಂಬಾ ಮನಮಿಡಿಯುವಂತಹದು. ಒಮ್ಮೆ ಶ್ರೀಗಳು ಮೈಸೂರಿನಿಂದ ಧಾರವಾಡಕ್ಕೆ ಪ್ರಯಾಣಿಸುತ್ತಿರುವಾಗ ಹಾವೇರಿ ಬಳಿ ಅವರ ಕಾರು ಅಪಘಾತಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗಿ ಕಾರಿನಿಂದ ಹೊರಗೆ ಬಿದ್ದು ಪ್ರಜ್ಞಾಹೀನರಾಗಿದ್ದರು. ವಿಷಯ ತಿಳಿದು ಗಾಬರಿಯಾಗಿ ತಕ್ಷಣವೇ ಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ಧಾವಿಸಿದ ನಂಜುಂಡಪ್ಪನವರು ರಕ್ತಸಿಕ್ತಪಾದಗಳನ್ನು ಮುಟ್ಟಿ ತುರ್ತುಚಿಕಿತ್ಸೆಗೆ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಮಾಡಲು ಮುಂದಾದಾಗ ಚೇತರಿಸಿಕೊಂಡ ಶ್ರೀಗಳವರು ಸ್ವತಃ ನಿತ್ರಾಣಗೊಂಡಿದ್ದರೂ ಮೆಲುದನಿಯಲ್ಲಿ "ನಂಜುಂಡಪ್ಪನವರೇ ಹೇಗಿದ್ದೀರಿ? ಮನೆಯವರೆಲ್ಲರೂ ಕ್ಷೇಮವಾಗಿದ್ದಾರೆಯೇ?" ಎಂದು ವಿಚಾರಿಸಿದರಂತೆ. ಇದಲ್ಲವೇ ಶಿಷ್ಯರ ಮೇಲಿನ ನಿರ್ವ್ಯಾಜ ಪ್ರೇಮ!

-ಶ್ರೀ ತರಳಬಾಳು ಜಗದ್ಗುರು
ಡಾ|| ಶಿವಮೂರ್ತಿ ಶಿವಾಚಾರ್ಯ ಮಹಾಸ್ವಾಮಿಗಳವರು
ಸಿರಿಗೆರೆ.

ವಿಜಯ ಕರ್ನಾಟಕ 
ಬಿಸಿಲು ಬೆಳದಿಂಗಳು ದಿ: 1.9.2016