ನಾಲ್ಕು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದಿನ ಸಂಕ್ರಾಂತಿ. ಅದರ ಮುನ್ನಾ ದಿನ (13 ಜನವರಿ 2013) ಗೌರೀಬಿದನೂರು ಸಮೀಪದ ಒಂದು ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮವಿತ್ತು. ಅದನ್ನು ಮುಗಿಸಿಕೊಂಡು ಸಿರಿಗೆರೆಗೆ ಹಿಂದಿರುಗಿದಾಗ ಸಂಜೆ 6 ಗಂಟೆ. ದೀರ್ಘಕಾಲ ಪ್ರಯಾಣ ಮಾಡಿ ಕಾರಿನಿಂದ ಕೆಳಗೆ ಇಳಿಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ದೂರವಾಣಿಯಲ್ಲಿ ದಾರುಣ ಸುದ್ದಿಯೊಂದು ಕಿವಿಗೆ ಅಪ್ಪಳಿಸಿತು. ತಕ್ಷಣವೇ ಬೆಂಗಳೂರಿನತ್ತ ಮತ್ತೆ ನಮ್ಮ ಪಯಣ. ಆದಿಚುಂಚನಗಿರಿ ಮಠದ ಹಿಂದಿನ ಗುರುವರ್ಯರಾದ ಶ್ರೀ ಬಾಲಗಂಗಾಧರನಾಥ ಮಹಾಸ್ವಾಮಿಗಳವರ ದೇಹಾರೋಗ್ಯ ವಿಷಮಿಸಿ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ದಾಖಲಾಗಿರುವ ವಿಷಯ ತಿಳಿದು ಆತಂಕದಿಂದಲೇ ಧಾವಿಸಿದೆವು. ದಾರಿಯುದ್ದಕ್ಕೂ ದೂರವಾಣಿಯಲ್ಲಿ ಸಂಪರ್ಕಿಸಿದಾಗ ಚೇತರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆಂಬ ಸುದ್ದಿ ಕೇಳಿಬಂದರೂ ಅವರೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡಬೇಕೆಂಬ ನಮ್ಮ ಹಂಬಲ ಕೊನೆಗೂ ಈಡೇರಲಿಲ್ಲ,

ಬೆಂಗಳೂರಿನ ವಿಜಯನಗರದಲ್ಲಿರುವ ಅವರ ಶಾಖಾ ಮಠ ತಲುಪಿದಾಗ ರಾತ್ರಿ 10 ಗಂಟೆ. ಆದಿಚುಂಚನಗಿರಿಯ ಆ ಶಾಖೆಯಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ಬಾರಿ ಅವರ ನಮ್ಮ ಭೇಟಿಯಾಗಿದ್ದು ಪ್ರತಿ ಸಾರಿ ಭೇಟಿಯಾದಾಗಲೆಲ್ಲಾ ಶ್ರೀಗಳವರು ಮುಗುಳ್ನಗೆ ಬೀರಿ ನಮ್ಮನ್ನು ಬರಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು. ನೇರವಾಗಿ ಅವರ ವಾಸದ ಕೊಠಡಿಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಆತ್ಮೀಯ ಸಂಭಾಷಣೆ ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಮಠದ ಸಿಬ್ಬಂದಿಯನ್ನು ಕರೆಸಿ ಉಪಚರಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಅಂದು ಮಧ್ಯರಾತ್ರಿ ಮಾತು ಮೌನ ತಾಳಿತ್ತು. ಅಪಾರ ದುಃಖತಪ್ತ ಶಿಷ್ಯರು ಆಸ್ಪತ್ರೆಯಿಂದ ಮಠಕ್ಕೆ ತಂದ ಶ್ರೀಗಳವರ ಪಾರ್ಥಿವ ಶರೀರವನ್ನು ನಾವೇ ಬರಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ದುರ್ಭರ ಸನ್ನಿವೇಶ ಒದಗಿ ಬಂದು ತುಂಬಾ ವೇದನೆಯನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡಿತು. ಸುಖನಿದ್ರೆಯಲ್ಲಿದ್ದಾರೇನೋ ಎಂಬಂತೆ ನಿರುಮ್ಮಳವಾಗಿ ಪವಡಿಸಿದ್ದ ಅವರ ಪ್ರಶಾಂತ ಮುಖಮುದ್ರೆ ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಕಲಕಿತು!

ಕುರುಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ಭೀಷ್ಮ ಪಿತಾಮಹ ಅರ್ಜುನನ ಬಾಣಗಳಿಂದ ಜರ್ಝರಿತನಾಗಿದ್ದರೂ ಶರಮಂಚದ ಮೇಲೆ ಮಲಗಿ ದೇಹತ್ಯಾಗಮಾಡಲು ಉತ್ತರಾಯಣದ ಆರಂಭಕ್ಕಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದನಂತೆ. ಹಾಗೆಯೇ ಶ್ರೀಗಳವರೂ ಸಹ ತಮ್ಮ ಸಂಕಲ್ಪಶಕ್ತಿಯಿಂದ ಉತ್ತರಾಯಣದ ಸಂಕ್ರಾಂತಿಯ ದಿನಕ್ಕಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಿದವರಂತೆ ತೋರಿತು! ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಬರುವ ಸಿಹಿಕಹಿ ಘಟನೆಗಳನ್ನು ಸಮಭಾವದಿಂದ ಸ್ವೀಕರಿಸಬೇಕೆಂಬ ಜೀವನಾದರ್ಶವನ್ನು ಬೋಧಿಸುವ ಸಂಕ್ರಾಂತಿಯ ದಿನದಂದು ಅವರು ಸಮಾಧಿಸ್ಥರಾದರು. ಅರ್ಜುನ ತನ್ನ ಬಾಣಗಳಿಂದ ಶರಮಂಚವನ್ನು ಸಿದ್ದಪಡಿಸಿ ಭೀಷ್ಮನನ್ನು ಅದರ ಮೇಲೆ ಮಲಗುವಂತೆ ಮಾಡಿದ್ದನಂತೆ. ಹಾಗೆಯೇ ವೈದ್ಯರು ಆಸ್ಪತ್ರೆಯ ಸುಸಜ್ಜಿತ ಆಪರೇಷನ್ ಥಿಯೇಟರಿನಲ್ಲಿ ವೈದ್ಯಕೀಯ ಶಸ್ತ್ರಗಳನ್ನು ಪ್ರಯೋಗಿಸಿ ಶ್ರೀಗಳವರನ್ನು ಮಂಚದ ಮೇಲೆ ಮಲಗಿಸಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಒಂದು ವ್ಯತ್ಯಾಸ, ಅರ್ಜುನನಿಗೆ ಭೀಷ್ಮನನ್ನು ಕೊಲ್ಲುವ ಗುರಿ ಇತ್ತು; ಆದರೆ ವೈದ್ಯರಿಗೆ ಶ್ರೀಗಳವರನ್ನು ಶತಾಯ ಗತಾಯ ಜೀವಂತ ಬದುಕಿಸುವ ಗುರಿ ಇತ್ತು! ಶ್ರೀಗಳು ವೈದ್ಯರ ಪ್ರಯತ್ನದಿಂದ ಬದುಕಿದ್ದರು ಎಂಬುದಕ್ಕಿಂತ ತಮ್ಮ ಸಂಕಲ್ಪಶಕ್ತಿಯಿಂದ ಅದುವರೆಗೆ ಬದುಕಿ ಉಳಿದಿದ್ದರು ಎಂದು ಹೇಳುವುದು ಹೆಚ್ಚು ಸಮಂಜಸ. ತೀವ್ರ ನಿಗಾ ಘಟಕದಲ್ಲಿದ್ದ (ICU) ಅವರನ್ನು ನೋಡಲು ಬಂದ ಜನರನ್ನು ನಂಜಾಗುವುದೆಂದು (infection) ಆಸ್ಪತ್ರೆಯ ಸಿಬ್ಬಂದಿ ಅಡ್ಡಗಟ್ಟಿದ್ದರು. ಶಿಷ್ಯರ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ನೋವುಂಟುಮಾಡುವುದು ಬೇಡ ಒಳಗೆ ಬಿಡಿ ಎಂದು ಆಪ್ತಸಿಬ್ಬಂದಿಗೆ ಮೆಲುದನಿಯಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದ ಶ್ರೀಗಳು ಹಾಲಾಹಲವನ್ನುಂಡ ಶಿವನಂತೆ ಎಲ್ಲರ ನೋವನ್ನು ತಮ್ಮ ನೋವನ್ನಾಗಿಸಿಕೊಂಡು ತಮ್ಮ ಜೀವನದ ಕೊನೆಯುಸಿರಿನವರೆಗೂ ಶಿಷ್ಯಸಮುದಾಯಕ್ಕೆ ಅಮೃತಸಿಂಚನ ಮಾಡಿದ ಪುಣ್ಯಪುರುಷರು.

ಧಾರ್ಮಿಕ ಮತ್ತು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳ ಕ್ಷಿತಿಜದಲ್ಲಿ ಕಂಗೊಳಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಬೆಳ್ಳಿತಾರೆಯೊಂದು 2013ರ ಸಂಕ್ರಾಂತಿಯ ಮುನ್ನಾದಿನ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆಯೇ ಕಾಣದಾಯಿತು. ಅಂದು ತಮ್ಮ ಇಹಲೋಕ ಯಾತ್ರೆಯನ್ನು ಮುಗಿಸಿದ ಶ್ರೀ ಬಾಲಗಂಗಾಧರನಾಥ ಮಹಾಸ್ವಾಮಿಗಳವರು ನಾಡಿನ ಭಕ್ತರ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ಶೂನ್ಯವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಕಳೆದ ಶತಮಾನದ ಮಧ್ಯಭಾಗದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಲಿಂಗೈಕ್ಯ ಗುರುವರ್ಯರಾದ ಶ್ರೀ ಶಿವಕುಮಾರ ಶಿವಾಚಾರ್ಯ ಮಹಾಸ್ವಾಮಿಗಳವರು ಸಿರಿಗೆರೆಯ ತರಳಬಾಳು ಮಠದ ಅಧಿಕಾರವನ್ನು ವಹಿಸಿಕೊಂಡ ನಂತರ ಏನು ಮಾಡಿದರೋ ಅದನ್ನೇ ಶ್ರೀ ಬಾಲಗಂಗಾಧರನಾಥ ಮಹಾಸ್ವಾಮಿಗಳವರು ಆದಿಚುಂಚನಗಿರಿಯ ಪೀಠಾಧ್ಯಕ್ಷರಾಗಿ ಮಾಡಿದರು. ಮಠದ ಶಿಷ್ಯರ ಸಂಘಟನೆ, ಶೈಕ್ಷಣಿಕ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಗಳ ಜೊತೆಗೆ ಜಾತಿಮತಭೇದವಿಲ್ಲದೆ ಅನೇಕರ ಬಾಳಿಗೆ ಅವರು ಬೆಳಕಾಗಿದ್ದರು. ಅವರು ಕಟ್ಟಿ ಬೆಳೆಸಿದ ಬೃಹತ್ ಶೈಕ್ಷಣಿಕ, ಧಾರ್ಮಿಕ ಮತ್ತು ಸಾಮಾಜಿಕ ಸಂಸ್ಥೆಗಳು ಅವರ ಕರ್ತೃತ್ವಶಕ್ತಿಯ ದ್ಯೋತಕಗಳಾಗಿವೆ. ಪೀಠಾರೋಹಣದ ನಾಲ್ಕು ದಶಕಗಳ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ನಾಲ್ಕು ಶತಮಾನಗಳಲ್ಲಿ ಮಾಡಲಾಗದ ಮಹತ್ಸಾಧನೆಯನ್ನು ಅವರು ಮಾಡಿ ನಾಡನ್ನು ನಿಬ್ಬೆರಗುಗೊಳಿಸಿದ್ದಾರೆ. ತಮ್ಮ ಜೀವಿತಾವಧಿಯಲ್ಲಿಯೇ ಜನರಲ್ಲಿ ದಂತಕತೆಯಾಗಿ ಹೋದ ಶ್ರೀಗಳವರ ಸಾಧನೆ ಬಹಳ ದೊಡ್ಡದು; ಅದು ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿರುವವರಿಗೆ ಕೈದೀವಿಗೆಯಾಗಿದೆ.

ನಮ್ಮ ಮೇಲೆ ಅವರಿಗೆ ವಿಶೇಷವಾದ ಪ್ರೀತಿ, ಅಂತಃಕರಣ ಇತ್ತು. ಅದೊಂದು ರೀತಿಯ ನಿರ್ವ್ಯಾಜ ಮಾತೃವಾತ್ಸಲ್ಯ. ನಮ್ಮ ಮತ್ತು ಅವರ ಮಧ್ಯೆ ಯಾವುದೇ ಬಿಗುಮಾನ ಇರಲಿಲ್ಲ. ತುಂಬಾ ಆತ್ಮೀಯತೆಯಿಂದ ನಮ್ಮೀರ್ವರ ಸಂಭಾಷಣೆ ನಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು. ಆಪ್ತಸಹಾಯಕರ ಸಹಾಯವಿಲ್ಲದೆ ನಮ್ಮೀರ್ವರ ದೂರವಾಣಿಗಳು ಸಂಪರ್ಕಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದವು. ಅನೇಕ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಮತ್ತು ಅಂತಾರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸಭೆ-ಸಮಾರಂಭ-ಸಮ್ಮೇಳನಗಳಲ್ಲಿ ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಒಟ್ಟಾಗಿ ಭಾಗವಹಿಸಿದ್ದೇವೆ. ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳಲ್ಲಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ ಖಾಸಗಿಯಾಗಿ ಪರಸ್ಪರ ಭೇಟಿಯಾಗಿ ಸಮಾಜದ ಕಷ್ಟಸುಖಗಳನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಂಡಿದ್ದೇವೆ. ದೇಶದ ಒಳಹೊರಗೆ ತಮ್ಮ ಯಾವುದೇ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮವಿರಲಿ, ಅವರು ನಮ್ಮನ್ನು ತುಂಬಾ ಅಪೇಕ್ಷೆಪಟ್ಟು ಆಹ್ವಾನಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ತವರು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಹಬ್ಬ ಹುಣ್ಣಿಮೆ ಮತ್ತಿತರ ಯಾವುದೇ ಮಂಗಳಕಾರ್ಯವಿರಲಿ ತಾಯಿ ಮಗಳಿಗೆ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಬರಹೇಳುವ ರೀತಿಯ ಮಾತೃವಾತ್ಸಲ್ಯದಿಂದ ಅವರು ತಮ್ಮ ಮಠದ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳಿಗೆ ಬರಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು. ನೇರವಾಗಿ ದೂರವಾಣಿ ಮೂಲಕ ಸಂಪರ್ಕಿಸಿ ಆಗ್ರಹಪಡಿಸಿದಾಗ ನಮಗೆ ಒಪ್ಪದೇ ಇರಲು ಆಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.  

1893 ರಲ್ಲಿ ಶಿಕಾಗೋದಲ್ಲಿ ವಿಶ್ವಧರ್ಮ ಸಮ್ಮೇಳನ ನಡೆದು ಅದರಲ್ಲಿ ಭಾರತದ ಪ್ರತಿನಿಧಿಯಾಗಿ ಸ್ವಾಮಿ ವಿವೇಕಾನಂದರು ಭಾಗವಹಿಸಿದ್ದರಷ್ಟೆ. ಅದರ ಶತಮಾನೋತ್ಸವ ಸಮ್ಮೇಳನವು 1993 ರಲ್ಲಿ ಅದೇ ಶಿಕಾಗೋ ನಗರದಲ್ಲಿ ಜರುಗಿತು. ಅದರಲ್ಲಿ ಶ್ರೀಗಳವರು ಮತ್ತು ನಾವು ಒಟ್ಟಿಗೆ ಭಾಗವಹಿಸಿದ್ದ ನೆನಪು ಈಗಲೂ ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಹಚ್ಚ ಹಸಿರಾಗಿದೆ. ನಮ್ಮನ್ನೇ ಹೆಚ್ಚು ಹೆಚ್ಚು ಮಾತನಾಡಲು ಅವರು ಪ್ರೇರೇಪಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಅಟ್ಲಾಂಟಾದಲ್ಲಿ ಜರುಗಿದ ಅಕ್ಕ ಸಮ್ಮೇಳನಕ್ಕೆ ಹೋಗುವಾಗ ಶ್ರೀಗಳವರ ಉತ್ತರಾಧಿಕಾರಿಗಳಾದ ಶ್ರೀ ನಿರ್ಮಲಾನಂದ ಸ್ವಾಮಿಗಳವರು ಮತ್ತು ನಾವು ಆಕಸ್ಮಿಕವಾಗಿ ಒಂದೇ ವಿಮಾನದಲ್ಲಿ ಅಕ್ಕಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಪ್ರಯಾಣಿಸಿದ್ದೆವು. ಈ ವಿಷಯ ತಿಳಿದ ಶ್ರೀಗಳು ಅಟ್ಲಾಂಟಾ ತಲುಪುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ದೂರವಾಣಿ ಕರೆ ಮಾಡಿ ಸಂತಸ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿ “ತಮ್ಮ ಆಶೀರ್ವಾದ ನಿರ್ಮಲಾನಂದ ಶ್ರೀಗಳವರ ಮೇಲಿರಬೇಕು!” ಎಂಬ ಒತ್ತಾಸೆಯನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದ್ದರು. ಅವರನ್ನು ಕೊನೆಯದಾಗಿ ಭೇಟಿಮಾಡಿದ್ದು ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ 2012 ರಲ್ಲಿ ಅಟ್ಲಾಂಟಾದ ಅಕ್ಕ ಸಮ್ಮೇಳನ ಮುಗಿಸಿ ವಾಪಾಸ್ಸು ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಹಿಂದಿರುಗಿದಾಗ.

ಶ್ರೀಗಳು ಯಾವಾಗಲೂ ನಿರ್ಲಿಪ್ತರಾಗಿ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದರು, ದುಃಖವಾಗಲೀ ವಿಷಾದವಾಗಲೀ ಎಂದೂ ಅವರ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ, ಶರೀರದೊಳಗೆ ಎಷ್ಟೇ ನೋವಿದ್ದರೂ ಸದಾ ನಗುಮುಖ ಅವರದಾಗಿತ್ತು. ನೋಡಲು ಶರೀರಧಾರಿಯಾಗಿದ್ದರೂ ಶರೀರದ ಮೇಲೆ ಅವರಿಗೆ ಯಾವುದೇ ಮೋಹ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಹಾಗೆ ನಿರ್ಮೋಹಿಯಾಗಿ ಬದುಕಿದ್ದ ಅವರು ಆಗಾಗ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ ಸಂಸ್ಕೃತ ಸುಭಾಷಿತ ಹೀಗಿದೆ:

ಅನಿತ್ಯಾನಿ ಶರೀರಾಣಿ ವಿಭವೋ ನೈವ ಶಾಶ್ವತಾಃ |
ನಿತ್ಯಂ ಸನ್ನಿಹಿತೋ ಮೃತ್ಯುಃ ಕರ್ತರ್ವ್ಯೋ ಧರ್ಮ ಸಂಗ್ರಹಃ ||

ಶರೀರ ಅನಿತ್ಯ, ಸಿರಿಸಂಪತ್ತುಗಳು ಶಾಶ್ವತವಲ್ಲ, ಸಾವೆಂಬುದು ಸದಾ ಬೆನ್ನ ಹಿಂದೆಯೇ ಇರುತ್ತದೆ. ಆದಕಾರಣ ಮನುಷ್ಯನ ಆದ್ಯ ಕರ್ತವ್ಯ ಧರ್ಮಾಚರಣೆ. ಅವರು ಪದೇ ಪದೇ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ ಈ ಸಂಸ್ಕೃತ ಸುಭಾಷಿತದ ಆಶಯದಂತೆಯೇ ತಮ್ಮ ಕೊನೆಯುಸಿರು ಇರುವವರೆಗೂ ಧರ್ಮಕಾರ್ಯವನ್ನು, ಸಮಾಜ ಸೇವೆಯನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾ ಬಂದ ಶ್ರೀಗಳು ಈಗ ನಮ್ಮ ಕಣ್ಮುಂದೆ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ತಮ್ಮ ಆದರ್ಶ ನಡೆನುಡಿಗಳಿಂದ ಚಿರಾಯುವಾಗಿದ್ದಾರೆ. ನಿನ್ನೆಯ ದಿನ ಆದಿಚುಂಚನಗಿರಿ ಶ್ರೀಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕವಾಗಿ ನಡೆದ ಶಂಕುಸ್ಥಾಪನೆಯಿಂದ ಆರಂಭಗೊಂಡ ಶ್ರೀಗಳ ಸಮಾಧಿಯ ಭವ್ಯಕಟ್ಟಡದ ನಿರ್ಮಾಣಕ್ಕೆ ಅವರ ತ್ಯಾಗಮಯ ಜೀವನವೇ ನಿಜವಾದ ಭವ್ಯ, ದಿವ್ಯ ಶಿಲಾನ್ಯಾಸ!

-ಶ್ರೀ ತರಳಬಾಳು ಜಗದ್ಗುರು
ಡಾ|| ಶಿವಮೂರ್ತಿ ಶಿವಾಚಾರ್ಯ ಮಹಾಸ್ವಾಮಿಗಳವರು
ಸಿರಿಗೆರೆ.

ವಿಜಯ ಕರ್ನಾಟಕ 
ಬಿಸಿಲು ಬೆಳದಿಂಗಳು ದಿ: 19.1.2017