ಅಮೀರನು ನ್ಯಾಯಪೀಠದಲ್ಲಿ ಬಂದು ಕುಳಿತನು. ಎಡಬಲದಲ್ಲಿ ಸಶಸ್ತ್ರ ಕಾವಲು ಪಡೆಯವರು ಶಿಸ್ತಿನಿಂದ ನಿಂತಿದ್ದರು. ವಿಚಾರಣೆಯನ್ನು ವೀಕ್ಷಣೆ ಮಾಡಲು ಬಂದಿದ್ದ ಜನರು ಎದ್ದು ನಿಂತು ತಲೆಬಾಗಿ ನ್ಯಾಯಪೀಠಕ್ಕೆ ಗೌರವ ಸಲ್ಲಿಸಿದರು. ಅಮೀರನ ಹುಬ್ಬುಗಟ್ಟಿದ ಕೆಂಗಣ್ಣಿನ ಮುಖವನ್ನು ನೋಡಿ ಎಲ್ಲರೂ ಭಯಭೀತರಾಗಿದ್ದರು. ಒಬ್ಬೊಬ್ಬನೇ ಕೈದಿಯನ್ನು ಹಾಜರುಪಡಿಸಿ ಅವನು ಮಾಡಿದ ಅಪರಾಧವೇನೆಂಬುದನ್ನು ವಿವರಿಸಲು ಅಮೀರನು ಆಜ್ಞಾಪಿಸಿದನು. ಜೈಲಿನ ಬಾಗಿಲು ಹಸಿದ ಹೆಬ್ಬುಲಿಯ ಬಾಯಿಯಂತೆ ತೆರೆಯಿತು! ಬಿರುಗಾಳಿಗೆ ಸಿಕ್ಕು ತತ್ತರಿಸಿಹೋದ ಗಿಡಮರಗಳಂತೆ ಭಯಭೀತಿಗೊಂಡು ನಡುಗುತ್ತಿದ್ದ ವಯಸ್ಸಾದ ಮುದುಕನೊಬ್ಬನನ್ನು ಇಬ್ಬರು ಸಿಪಾಯಿಗಳು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಬಂದು ಅಮೀರನ ಮುಂದೆ ನಿಲ್ಲಿಸಿದರು. ದಯನೀಯ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿದ್ದ ಆತನೊಬ್ಬ ಕಡು ಬಡವ. "ಬದುಕಿಯೂ ಸತ್ತಂತಿರುವ ಈ ಮುದುಕ ಮಾಡಿದ ಅಪರಾಧವೇನು?” ಎಂದು ಅಮೀರ ಏರಿದ ದನಿಯಲ್ಲಿ ಕೇಳಿದ. "ಇವನೊಬ್ಬ ಮಹಾಕಳ್ಳ, ನಿನ್ನೆ ರಾತ್ರಿ ಆಶ್ರಮದ ಪೂಜಾಗೃಹದಲ್ಲಿ ಬೆಲೆಬಾಳುವ ಬೆಳ್ಳಿಬಂಗಾರದ ಪಾತ್ರೆಗಳನ್ನು ಕದ್ದು ಪಾದ್ರಿಗಳಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಿಬಿದ್ದಿರುತ್ತಾನೆ ಮಹಾಸ್ವಾಮಿ" ಎಂದು ಸಿಪಾಯಿ ಉತ್ತರಿಸಿದ. "ಪವಿತ್ರವಾದ ಆಶ್ರಮದ ಬೆಲೆಬಾಳುವ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ಕದಿಯಲು ಈ ಮುದಿಗೂಬೆಗೆ ಎಷ್ಟು ಧೈರ್ಯ?" ಎಂದು ತಿರಸ್ಕಾರ ಭಾವನೆಯಿಂದ ಜನರು ಗುಜುಗುಜು ಮಾತನಾಡತೊಡಗಿದರು. ಹೆಚ್ಚಿನ ವಿಚಾರಣೆ ನಡೆಸುವ ಗೋಜಿಗೇ ಹೋಗದ ಅಮೀರ ಆಪಾದಿತನನ್ನು ಹಸಿದ ಹದ್ದು ರೆಕ್ಕೆ ಮುರಿದ ಪಾರಿವಾಳವನ್ನು ನೋಡುವಂತೆ ಕೆಕ್ಕರಿಸಿ ನೋಡುತ್ತಾ, ಆ ಕಳ್ಳನಿಗೆ ಮರಣದಂಡನೆ ವಿಧಿಸಿದ: "ಈತನನ್ನು ಸರಪಳಿಯಿಂದ ಬಿಗಿಯಾಗಿ ಕಟ್ಟಿ ಜೈಲಿಗೆ ಎಳೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿರಿ. ಬೆಳಗಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಎತ್ತರದ ಮರಕ್ಕೆ ತಲೆಕೆಳಗಾಗಿ ನೇತು ಹಾಕಿರಿ. ಭೂಮಿ ಆಕಾಶದ ನಡುವೆ ಇವನ ದೇಹ ನೇತಾಡುತ್ತಿರಲಿ.

ಮರು ದಿನ ಶಿಕ್ಷೆ ಜಾರಿಯಾಯಿತು. ಕೆಲವೇ ಕ್ಷಣಗಳಲ್ಲಿ ಮಹಿಳೆಯೊಬ್ಬಳು ಓಡೋಡಿ ಬಂದಳು. ಆಕೆ ಅವನ ಹೆಂಡತಿ, ಮರದ ಕೊಂಬೆಯಿಂದ ನೇತಾಡುತ್ತಿದ್ದ ತನ್ನ ಗಂಡನ ಶವವನ್ನು ನೋಡಿ ಬಿಕ್ಕಿ ಬಿಕ್ಕಿ ಅಳತೊಡಗಿದಳು. ದಿಢೀರನೆ ಮರವನ್ನೇರಿ ಗಂಡನ ಕಾಲಿಗೆ ಕಟ್ಟಿದ್ದ ಹಗ್ಗವನ್ನು ಬಿಚ್ಚಿದಳು. ಶವ ದೊಪ್ಪನೆ ಕೆಳಕ್ಕೆ ಬಿತ್ತು. ಆಕೆಯೂ ಮರದಿಂದ ಕೆಳಗೆ ಜಿಗಿದು ಗಂಡನ ಶರೀರವನ್ನು ಬಿಗಿದಪ್ಪಿ ಮತ್ತೆ ರೋದಿಸತೊಡಗಿದಳು. ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿನ ನಂತರ ಸಾವರಿಸಿಕೊಂಡು ಅಲ್ಲಿಯೇ ಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ತಗ್ಗು ತೆಗೆದು ಗಂಡನ ಶವವನ್ನು ಸಮಾಧಿ ಮಾಡಿದಳು. ಸಮಾಧಿಯ ಮೇಲೆ ಎರಡು ಮರದ ತುಂಡುಗಳನ್ನು ಶಿಲುಬೆಯಾಕಾರದಲ್ಲಿ ಜೋಡಿಸಿ ಆಕಾಶಕ್ಕೆ ಮುಖ ಮಾಡಿ ದೇವರಿಗೆ ಪ್ರಾರ್ಥನೆ ಸಲ್ಲಿಸಿದಳು.

ಭಾರವಾದ ಹೃದಯದಿಂದ ಮನೆಗೆ ಹಿಂದಿರುಗುವಾಗ ದಾರಿಹೋಕರು ಆಕೆಯನ್ನು ಸಂತೈಸಿ ವಿಚಾರಿಸಿದರು. ಆಗ ತಿಳಿದು ಬಂದ ಸಂಗತಿಯೆಂದರೆ ಆಕೆಯ ಗಂಡ ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಕಳ್ಳನಲ್ಲ. ಕ್ರೈಸ್ತಮಠದ ಜಮೀನಿನಲ್ಲಿ ಬಾಲ್ಯದಿಂದಲೂ ಕೆಲಸಮಾಡಿಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ದ ಬಡ ಕೃಷಿಕ. ಪಾದ್ರಿಗಳ ಅಷ್ಟು ಇಷ್ಟು ಕೊಟ್ಟ ದವಸ ಧಾನ್ಯದಲ್ಲಿ ಅವನು ಜೀವನ ನಿರ್ವಹಣೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ದ. ಬದುಕಿನ ಬಂಡಿ ಹೇಗೋ ಸಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಬರುಬರುತ್ತಾ ಅವನ ಆರೋಗ್ಯ ಹದಗೆಟ್ಟಿತು. ರೋಗ ರುಜಿನಗಳಿಗೆ ತುತ್ತಾಗಿ ಶಾರೀರಿಕವಾಗಿ ನಿತ್ರಾಣಗೊಂಡ ಅವನನ್ನು ಕೆಲಸದಿಂದ ತೆಗೆದುಹಾಕಿದರು. ಅವನಿಗೆ ಐದು ಜನ ಮಕ್ಕಳು, ಮಡದಿ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಸಾಕಲು ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ಮುಂದುವರಿಸುವಂತೆ ಎಷ್ಟ ಬೇಡಿಕೊಂಡರೂ ಅವರು ಒಪ್ಪಲಿಲ್ಲ. ಮಕ್ಕಳು ದುಡಿಯುವ ವಯಸಿಗೆ ಬಂದಾಗ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸೇರಿಸಿದರೆ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವುದಾಗಿ ಹೇಳಿದರು ಬೇರೆ ಕಡೆ ಕೆಲಸ ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಪೇಟೆ ಪಟ್ಟಣ ಅಲೆದಾಡಿದ ಎಲ್ಲಿಯೂ ಕೆಲಸ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ. ಶ್ರೀಮಂತರಿಗೆ ಬೇಕಾಗಿದ್ದು ಶಾರೀರಿಕವಾಗಿ ಗಟ್ಟಿಮುಟ್ಟಾದವರು. ಕೊನೆಗೆ ದಾರಿಬೀದಿಗಳಲ್ಲಿ ಕೈಚಾಚಿ ಭಿಕ್ಷೆ ಬೇಡತೊಡಗಿದ. ಅದರಿಂದಲೂ ಪ್ರಯೋಜನವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳು ತುಂಬಾ ಹಸಿದಿದ್ದರು. ಹತಾಶನಾಗಿ ಬೇರೆ ದಾರಿ ಕಾಣದೆ ಒಂದು ರಾತ್ರಿ ಆಶ್ರಮದೊಳಗೆ ತಲೆಮರೆಸಿಕೊಂಡು ನುಸುಳಿ ಒಂದು ಬುಟ್ಟಿ ಗೋಧಿ ಹಿಟ್ಟನ್ನು ಕದ್ದ. ವಾಪಾಸು ಬರುವಾಗ ಸಿಕ್ಕಿಬಿದ್ದು ಒದೆತ ತಿಂದ. ಮಠದ ಪೂಜಾಗೃಹದ ಚಿನ್ನದ ಪಾತ್ರೆಗಳನ್ನು ಕದಿಯುವಾಗ ಸಿಕ್ಕಿಬಿದ್ದನೆಂದು ಮಿಥ್ಯಾರೋಪ ಹೊರಿಸಿ ಅವನಿಗೆ ಕಳ್ಳನೆಂಬ ಹಣೆಪಟ್ಟಿ ಕಟ್ಟಿ ಅಮೀರನ ಎದುರು ನಿಲ್ಲಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ಅಮೀರ ಮರಣದಂಡನೆ ವಿಧಿಸಿದ. ಕಡು ಬಡತನದ ಬೇಗೆಯಿಂದ ಬೆಂದು ಬಸವಳಿದ ಅಸಹಾಯಕ ವ್ಯಕ್ತಿಗೆ ಎಂತಹ ಕ್ರೂರ ಶಿಕ್ಷೆ! "ಈ ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವ ಇಂತಹ ಅನೇಕ ಅನ್ಯಾಯ ಅಧರ್ಮದ ನಡವಳಿಕೆಗಳನ್ನು ಕಂಡು ಬೇಸತ್ತನೋ ಎಂಬಂತೆ ಪಡುವಣ ದಿಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ ಸೂರ್ಯ ಅಸ್ತಂಗತನಾದ" ಎಂದು ದಾರ್ಶನಿಕ ಕಥೆಗಾರ ಖಲೀಲ್ ಗಿಬ್ರಾನ್ ಬಣ್ಣಿಸುತ್ತಾನೆ. ಮನುಷ್ಯ ಮನುಷ್ಯರಿಗಾಗಿ ರಚಿಸಿದ ಕಾನೂನು ಒಂದು ಕಡೆ, ಸೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಕಾಣಬರುವ ದೈವೀ ನಿಯಮ ಮತ್ತೊಂದು ಕಡೆ. ತನ್ನ ತೋಳ್ತೆಕ್ಕೆಯಲ್ಲಿ ಸಕಲ ಜೀವರಾಶಿಗಳನ್ನೂ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಅಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಬಲ್ಲ ಶಕ್ತಿ ಈ ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ಇದೆಯೇ? ಅಮೀರನ ನ್ಯಾಯಾಲಯಕ್ಕಿಂತಲೂ ಮಿಗಿಲಾದ ನ್ಯಾಯಾಲಯಕ್ಕೆ ಇವರೆಲ್ಲರನ್ನೂ ಕರೆತರಬಲ್ಲ ಯಾವುದಾದರೂ ಶಕ್ತಿ ಈ ಸೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಇದೆಯೇ? ಎಂದು ಗಿಬ್ರಾನ್ ಪ್ರಶ್ನಿಸುತ್ತಾನೆ.

ಇದು ಖಲೀಲ್ ಗಿಬ್ರಾನನ "Spirits Rebellious" (ಸಿಡಿದೆದ್ದ ಚೇತನಗಳು) ಕಥಾ ಸಂಕಲನದಲ್ಲಿ ಬರುವ “The Cry of the Graves" (ಸಮಾಧಿಗಳ ಅಳಲು) ಎಂಬ ಅತ್ಯಂತ ಮನಕಲಕುವ ಎರಡನೆಯ ಕಥಾಗುಚ್ಛದ ಸಂಕ್ಷಿಪ್ತ ಕಥಾ ನಿರೂಪಣೆ. ಈ ಕಥೆಯಾಗಲೀ ಈ ಹಿಂದಿನ ಅಂಕಣದ ಕಥೆಯಾಗಲೀ ಎರಡರಲ್ಲೂ ನಾವು ಕಾಣುವುದು ಬಲಾಢ್ಯರು, ಧನವಂತರು ಅವಕಾಶಹೀನರನ್ನು ಜೀತದಾಳುಗಳಂತೆ ದುಡಿಸಿಕೊಂಡು ಶೋಷಿಸುವ ಫ್ಯೂಡಲ್ ಮನೋಪ್ರವೃತ್ತಿಯನ್ನು. ಎರಡೂ ಕಥೆಗಳಲ್ಲಿ ಚಿತ್ರಿತವಾದ ಶೋಷಿತರು ಬಡತನದ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಬಂದವರು. ಈ ಕಥೆಯಲ್ಲಿ ಬರುವ ಬಡವನ ಬಡತನಕ್ಕೆ ಕಾರಣರಾರು? ರಟ್ಟೆ ಗಟ್ಟಿಯಿರುವ ತನಕ ನ್ಯಾಯಸಮ್ಮತವಾದ ಕೂಲಿಯನ್ನು ಕೊಡದೆ ದುಡಿಸಿಕೊಂಡು ಶರೀರ ಸೋತುಹೋದಾಗ ಹೊರದಬ್ಬಿದವರು ದೊಡ್ಡ ಕಳ್ಳರಲ್ಲವೆ!

ಆ ಬಡ ಕೃಷಿಕ ಹಿಟ್ಟನ್ನು ಕದ್ದದ್ದು ನಿಜ. ಹಾಗೆ ನೋಡಿದರೆ ಅವನಿಗೆ ಅದರ ಮೇಲೆ ಹಕ್ಕಿದೆ. ಅದು ಅವನ ಬೆವರಿನ ಹನಿಗಳ ಫಲ. ಹಸಿದ ಹೊಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ತುಂಬಿಸಲು ಅವನು ಹಿಟ್ಟನ್ನು ಕದ್ದ ಅಂತಹ ದೊಡ್ಡ ಅಪರಾಧವೇನೂ ಅಲ್ಲ. ಅಮೀರ್ ಅವನನ್ನು ನಿಷ್ಕರುಣೆಯಿಂದ ನೇಣಿಗೆ ಏರಿಸಿದ್ದರ ಬಗ್ಗೆ ಗಿಬ್ರಾನ್ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ: "ನಾನು ಮೂಕನಾಗಿ ಹೋದೆ. ಮೌನಕ್ಕೆ ಶರಣಾದೆ. ಆ ಮೌನ ಎಂಥದು ಎಂದು ಆ ಕಾಡಿನ ಮರಗಳಿಗೆ ತಿಳಿದಿದ್ದರೆ ಅವು ಕಾಡಿನಿಂದ ನಾಡಿಗೆ ಧಾವಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. ಶಿಸ್ತಿನ ಸೈನ್ಯದಂತೆ ಧಾಳಿ ಇಟ್ಟು ತಮ್ಮ ರೆಂಬೆಕೊಂಬೆಗಳಿಂದ ಅಮೀರನ ತಲೆದಂಡ ಪಡೆಯುತ್ತಿದ್ದವು!" ಬಡತನರೆ ಬೇಗೆ ಧರ್ಮಧುರಂಧರರಿಗೆ ಅರ್ಥವಾಗಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಧರ್ಮಗ್ರಂಥಗಳನ್ನು ಓದಿ ಅವರು ಕಂಠಗತ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿರಬಹುದೇ ಹೊರತು ಹೃದ್ಗತ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿಲ್ಲ. ಕಳ್ಳತನ ಮಾಡಿದ ಬಡವ ಅಪ್ರಾಮಾಣಿಕನೇನಲ್ಲ, ಸಿರಿ ಸಂಪತ್ತಿನ ದುರಾಸೆಗಾಗಿ ಅವನು ಕಳ್ಳತನಕ್ಕೆ ಇಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ. ತನ್ನ ಹಸಿದ ಮಕ್ಕಳ ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬಿಸಲು ಅಸಹಾಯಕತೆಯಿಂದ ಒಂದು ಬುಟ್ಟಿ ಹಿಟ್ಟು ಕದಿಯುವ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದ್ದಾನೆ. ಅದು ಹೊಟ್ಟೆ ಪಾಡಿಗೆ ಅನ್ಯ ಮಾರ್ಗವಿಲ್ಲದೆ ಮಾಡಿದ ಕಳುವೇ ಹೊರತು ಗಂಟುಕಳ್ಳತನವಲ್ಲ, ಹಾಗೆ ನೋಡಿದರೆ ಆ ಹಿಟ್ಟಿನ ಮೇಲೆ ಅವನಿಗೆ ಕಾನೂನಿನಂತೆ ಮಾಲಿಕತ್ವ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ನೈತಿಕ ಹಕ್ಕಿದೆ. ಈ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಹಸಿದ ಹೊಟ್ಟೆಯ ತಾಪವೇನೆಂಬುದನ್ನು ಚಿತ್ರಿಸುವ, ಅಕಾಯನಾದ ನೀನೂ ಒಮ್ಮೆ ಶರೀರ ಧರಿಸಿ ನೋಡು ಎಂದು ದೇವರಿಗೇ ಸವಾಲು ಹಾಕುವ ದೇವರ ದಾಸಿಮಯ್ಯನವರ ಈ ಮುಂದಿನ ವಚನ ಸ್ಮರಣೀಯ:

ಒಡಲುಗೊಂಡವ ಹಸಿವ, ಒಡಲುಗೊಂಡವ ಹುಸಿವ 
ಒಡಲುಗೊಂಡಿಹನೆಂದು ಜಡಿದೊಮ್ಮೆ ನುಡಿಯದಿರಾ 
ನೀನೆನ್ನಂತೆ ಒಡಲುಗೊಂಡು ನೋಡಾ ರಾಮನಾಥ!

ಇಂಥ ಸನ್ನಿವೇಶದಲ್ಲಿ ಆ ಬಡವನು ಮಾಡಿದ ಕಳ್ಳತನದ ಕೆಲಸ ನೆಲದ ಕಾನೂನಿನ ಕನ್ನಡಕದಲ್ಲಿ ಅಪರಾಧದಂತೆ ಕಾಣಿಸಬಹುದಾದರೂ ಧರ್ಮದ ಮಾನದಂಡದಲ್ಲಿ ಆ ಬಡವನಿಗೆ ದಯಾಭಾವನೆ ತೋರದ ಕಾರಣ "ಧರ್ಮದಂಡ" ಹಿಡಿದ ಧರ್ಮಾಧಿಕಾರಿಗಳೂ ಸಹ ದೇವರ ನ್ಯಾಯಾಲಯದಲ್ಲಿ ನಿಜವಾದ ಅಪರಾಧಿಗಳೇ ಅಲ್ಲವೇ! ಇಂತಹದೇ ಒಂದು ಪ್ರಸಂಗ ಬಸವಣ್ಣನವರ ಜೀವನದಲ್ಲಿಯೂ ಬರುತ್ತದೆ. ರಾತ್ರಿಹೊತ್ತು ಮಲಗಿದ್ದಾಗ ಕಳ್ಳನೊಬ್ಬ ಮನೆಗೆ ನುಗ್ಗಿ ಕಿವಿಯ ಓಲೆಯನ್ನು ಕದಿಯಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿಸುತ್ತಾನೆ. "ಕಳ್ಳ, ಕಳ್ಳಾ" ಎಂದು ಕೂಗಿ ಪ್ರತಿಭಟಿಸಲು ಯತ್ನಿಸಿದ ಮಡದಿ ನೀಲಾಂಬಿಕೆಗೆ "ಅವಶ್ಯಕತೆಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಕೂಡಿಡುವ ನಾವೇ ಬಹು ದೊಡ್ಡ ಕಳ್ಳರು, ಆ ಒಡವೆಗಳನ್ನು ಅವನಿಗೆ ಕೊಟ್ಟುಬಿಡು" ಎಂದು ಬಸವಣ್ಣನವರು ಹೇಳಿದ ಕಿವಿಮಾತು ಕಳ್ಳನ ಮನಃಪರಿವರ್ತನೆಗೆ ಕಾರಣವಾಗುತ್ತದೆ:

"ಕಳ್ಳನ ಮನೆಗೊಬ್ಬ ಬಲುಗಳ್ಳ ಬಂದರೆ ಅವನು ಕೂಡಲ
ಸಂಗಯ್ಯನಲ್ಲದೆ ಬೇರೆಯಲ್ಲ!"

-ಶ್ರೀ ತರಳಬಾಳು ಜಗದ್ಗುರು
ಡಾ|| ಶಿವಮೂರ್ತಿ ಶಿವಾಚಾರ್ಯ ಮಹಾಸ್ವಾಮಿಗಳವರು
ಸಿರಿಗೆರೆ.

ವಿಜಯ ಕರ್ನಾಟಕ 
ಬಿಸಿಲು ಬೆಳದಿಂಗಳು ದಿ: 8.6.2017