ಹಣತೆ ಹಚ್ಚುತ್ತೇನೆ ನಾನೂ 
ಈ ಕತ್ತಲೆಯನ್ನು ದಾಟುತ್ತೇನೆಂಬ ಭ್ರಮೆಯಿಂದಲ್ಲ 
ಇರುವಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ನಿನ್ನ ಮುಖ ನಾನು, ನನ್ನ ಮುಖ ನೀನು 
ನೋಡಬಹುದೆಂಬ ಒಂದೇ ಒಂದು ಆಸೆಯಿಂದ 
ಹಣತೆ ಆರಿದ ಮೇಲೆ, ನೀನು ಯಾರೋ, ಮತ್ತೆ ನಾನು ಯಾರೋ!

ಎನ್ನುವ ರಾಷ್ಟ್ರಕವಿ ಜಿ.ಎಸ್. ಶಿವರುದ್ರಪ್ಪನವರ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಕವಿತೆಯನ್ನು ಕೇಳದ ಕನ್ನಡಿಗರಿಲ್ಲ. ಕವಿಗೋಷ್ಠಿಗಳಲ್ಲಿ ಈ ಕವಿತೆಯನ್ನು ವಾಚನ ಮಾಡುವುದೆಂದರೆ ಅವರಿಗೆ ತೀರದ ಕಾವ್ಯತೃಷೆಯಾಗಿತ್ತು ಎಂಬುದು ಕಾವ್ಯಾಸಕ್ತರೆಲ್ಲರಿಗೂ ಗೊತ್ತಿರುವ ಸಂಗತಿ. ಆದರೆ ಒಬ್ಬರ ಮುಖವನ್ನು ಒಬ್ಬರು ನೋಡುವ ಆಸೆ ಇಲ್ಲದೆ, ಯಾರು ಯಾರೆಂದು ತಿಳಿಯದ ಆರಿ ಹೋದ ಹಣತೆ ಇನ್ನೊಂದು ಹಣತೆಯನ್ನು ಹಚ್ಚಿ ಬೆಳಗಿಸಿದ ಒಂದು ಮನ ಮಿಡಿಯುವ ಪ್ರಸಂಗ ಇಲ್ಲಿದೆ. ಇಲ್ಲಿಗೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಒಂದು ತಿಂಗಳ ಹಿಂದೆ ತಡರಾತ್ರಿ 2.30 ಗಂಟೆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಮೊಬೈಲಿಗೆ ಆತ್ಮೀಯ ಶಿಷ್ಯರೊಬ್ಬರಿಂದ ಒಂದು SMS ಬಂದಿತ್ತು. ಎಚ್ಚರವಾಗಿ ನೋಡಿದಾಗ ಅವರು ತುರ್ತು ಶಸ್ತ್ರಚಿಕಿತ್ಸೆಗೆಂದು ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಹೊರಟಿದ್ದು ನಮ್ಮ ಆಶೀರ್ವಾದ ಬೇಡಿದ್ದರು. ತಕ್ಷಣವೇ ಫೋನು ಮಾಡಿ ವಿಚಾರಿಸಿದಾಗ ಲಿವರ್ ತೊಂದರೆಯಿಂದ ಬಳಲುತ್ತಿದ್ದ ಅವರಿಗೆ ಬದಲಿ ಲಿವರ್ ಕಸಿ ಮಾಡಲು ಆಸ್ಪತ್ರೆಯಿಂದ ತುರ್ತು ಕರೆ ಬಂದಿತ್ತು. ಅವರಿಗೆ ಶುಭ ಹಾರೈಸಿ ಮೊಬೈಲ್ ಕೆಳಗಿರಿಸಿದಾಗ ಸಂಭಾಷಣೆಯ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬಂದ ಅವರ ಆತ್ಮಸ್ಥೆರ್ಯ ನಮ್ಮನ್ನು ಬೆರಗುಗೊಳಿಸಿತು. 

ಕೆಲವು ತಿಂಗಳ ಹಿಂದೆಯಷ್ಟೇ ಅವರ ಧರ್ಮಪತ್ನಿ ತಮ್ಮ ಪತಿ ಮದ್ಯವ್ಯಸನಿಯಾಗಿರುವ ವಿಚಾರವಾಗಿ ದೂರವಾಣಿಯಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಅಳಲನ್ನು ನಿವೇದಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದರು. ಅವರನ್ನು ಮಠಕ್ಕೆ ಕರೆಸಿ ಖಾಸಗಿಯಾಗಿ ತಿಳಿಹೇಳಿ ಪ್ರಸಾದ ಮಾಡಿಸಿ ಕಳುಹಿಸಿದ ಮೇಲೆ ಸಾಕಷ್ಟು ಸುಧಾರಣೆ ಕಂಡುಬಂದಿತ್ತು. ವಾರದಲ್ಲಿ ಒಂದೆರಡು ಬಾರಿ ಫೋನಾಯಿಸಿ ವಿಚಾರಿಸುತ್ತಿರುವವರೆಗೂ ಸರಿಯಾಗಿಯೇ ಇದ್ದು ನಂತರ ಕಾರ್ಯಬಾಹುಳ್ಯದಿಂದ ಅವರ ಬಗ್ಗೆ ಗಮನ ಹರಿಸದೇ ಇದ್ದಾಗ ಮತ್ತೆ ಅದೇ ಚಾಳಿ. ಗುರುಗಳ ಗಮನಕ್ಕೆ ತರಬಾರದೆಂದು ಪತ್ನಿಗೆ ಧಮಕಿ. ಕ್ರಮೇಣ ಆರೋಗ್ಯ ವಿಷಮಿಸಿ ತುರ್ತುಚಿಕಿತ್ಸೆಗೆಂದು ಗಂಡ ಆಸ್ಪತ್ರೆ ಸೇರುವಂತಾದಾಗ ಅಸಹಾಯಕಳಾದ ಮಹಿಳೆಯಿಂದ ದೂರವಾಣಿಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಆರ್ತನಾದ. ನುರಿತ ವೈದ್ಯರು ಸೂಕ್ತ ಚಿಕಿತ್ಸೆ ನೀಡಿ ಗುಣಪಡಿಸಿದರೂ ಲಿವರ್ ತುಂಬಾ ಹಾಳಾಗಿದ್ದು ಕಸಿ ಮಾಡಬೇಕಾದ ಅನಿವಾರ್ಯತೆಯನ್ನು ಮನದಟ್ಟು ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟಿದ್ದರು. ಅವರಿಗೆ ಹೊಂದಿಕೆಯಾಗುವಂತಹ ಬದಲಿ ಲಿವರ್ ಅಷ್ಟು ಸುಲಭವಾಗಿ ದೊರೆಯುವಂತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವರ ದೈಹಿಕ ಸ್ಥಿತಿ ತುಂಬಾ ನಾಜೂಕಾಗಿತ್ತು. ಬದಲಿ ಲಿವರ್ ಅಳವಡಿಸದೆ ಅವರು ಹೆಚ್ಚು ಕಾಲ ಬದುಕುವ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳು ಇರಲಿಲ್ಲ.

ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆಯೇ ಆಕಸ್ಮಿಕ ಅಪಘಾತದಲ್ಲಿ ಮರಣ ಹೊಂದಿದ 27 ವರ್ಷದ ಒಬ್ಬ ಯುವತಿಯ ಯಕೃತ್ತು (Liver) ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ಲಭ್ಯವಾಗಿದ್ದರಿಂದ ವೈದ್ಯರಿಂದ ಅವರಿಗೆ ಆ ದಿನ ಮಧ್ಯರಾತ್ರಿ ತುರ್ತು ಕರೆ ಬಂದಿತ್ತು. ಲವಲವಿಕೆಯಿಂದಲೇ ಇದ್ದ ಆ ಶಿಷ್ಯರು ಯಾವುದಕ್ಕೂ ತಕ್ಷಣವೇ ದೃಢನಿರ್ಧಾರ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಶಸ್ತ್ರಚಿಕಿತ್ಸೆ ಮಾಡಿಸಿಕೊಂಡ ಮಾತ್ರಕ್ಕೆ ಬದುಕಿ ಉಳಿಯುತ್ತಾರೆಂಬ ಪೂರ್ಣ ಭರವಸೆ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಇವೆಲ್ಲ ಗೊಂದಲಗಳು ಮತ್ತು ತವಕ ತಲ್ಲಣಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಗಟ್ಟಿ ಮನಸ್ಸು ಮಾಡಿ ಆ ಶಿಷ್ಯರು ನಮ್ಮ ಆಶೀರ್ವಾದ ಬೇಡಿ ಮಧ್ಯರಾತ್ರಿಯೇ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ಧಾವಿಸಿದ್ದರು. ಸತತವಾಗಿ 6 ಗಂಟೆಗಳ ಕಾಲ ಶಸ್ತ್ರಚಿಕಿತ್ಸೆ ನಡೆದು ಮೃತ ಯುವತಿಯ ಯಕೃತ್ತನ್ನು ಅವರಿಗೆ ಅಳವಡಿಸಲಾಯಿತು. ಸುದೈವದಿಂದ ನುರಿತ ವೈದ್ಯರ ಕೈಚಳಕದಿಂದ ಅವರು ಬದುಕಿ ಉಳಿದರು. "ಶಸ್ತ್ರಚಿಕಿತ್ಸೆಯ ನಂತರ ಚೇತರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಅನೇಕ ರೋಗಿಗಳು ಬಹಳ ದಿನ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ; ಬದಲಿ ಲಿವರ್ ಪಡೆದು ಎಂಟೇ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಆಸ್ಪತ್ರೆಯಿಂದ ಹೊರಹೋಗುತ್ತಿರುವವರಲ್ಲಿ ನೀವೇ ಮೊದಲಿಗರು" ಎಂದು ವೈದ್ಯರ ತಂಡ ಗುಣಗಾನ ಮಾಡಿದ್ದಾಗಿ ನಮಗೆ ಮಿಂಚೋಲೆ ಕಳುಹಿಸಿದರು.

ಆದರೆ ಅವರ ಹಾಸಿಗೆಯ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿಯೇ ಲಿವರ್ ಕಸಿ ಮಾಡಿಸಿಕೊಂಡು ಮಲಗಿದ್ದ ಅವರ ಸ್ನೇಹಿತರು ಇವರಷ್ಟು ಸುದೈವಿ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಚಿಕಿತ್ಸೆ ಫಲಕಾರಿಯಾಗದೆ ತೀರಿಕೊಂಡರಂತೆ! ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಸ್ಥಿತಿ ನಮ್ಮ ಶಿಷ್ಯರಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದರೆ! ಜನ ಏನೆನ್ನುತ್ತಿದ್ದರು? ಲಿವರ್ ಕಸಿ ಮಾಡಿಸಿಕೊಳ್ಳದಿದ್ದರೆ ಇನ್ನೂ ಕೆಲವು ತಿಂಗಳೋ ವರ್ಷವೋ ಬದುಕುತ್ತಿದ್ದರು! ವೈದ್ಯರೇ ದುಡ್ಡಿನಾಸೆಗೆ ಸ್ವತಃ ಕರೆದು ಕಸಿ ಮಾಡಿ ಜೀವ ತೆಗೆದರು ಎಂದು ದೂಷಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಇಂತಹ ವಿಷಮ ಪ್ರಸಂಗಗಳಲ್ಲಿ ಹಳ್ಳಿ ಜನರು "ಪಾಪ! ಡಾಕ್ಟರು ಏನು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ; ನಮ್ಮ ಹಣೆಯ ಬರಹ" ಎಂದು ದುಃಖಿಸಿದರೆ ಅವರನ್ನು ಎತ್ತಿಕಟ್ಟಿ ವೈದ್ಯರ ವಿರುದ್ಧ ಕೋರ್ಟುಕಛೇರಿಗಳಲ್ಲಿ ಪರಿಹಾರಕ್ಕಾಗಿ ಕಟ್ಲೆ ಹೂಡಿ ವೈದ್ಯರನ್ನು ದಂಗುಪಡಿಸಿದ ಪ್ರಕರಣಗಳೂ ಇಲ್ಲದಿಲ್ಲ. ಹೀಗಾಗಿ ಶಸ್ತ್ರಚಿಕಿತ್ಸೆ ಮಾಡುವುದರಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟೇ ಪರಿಣತಿ ಹೊಂದಿದ್ದರೂ ಶಸ್ತ್ರಚಿಕಿತ್ಸೆ ಮಾಡಲು ವೈದ್ಯರಿಗೆ ಎಂಟೆದೆ ಬೇಕು! ಒಂದೆಡೆ "ವೈದ್ಯೋ ನಾರಾಯಣೋ ಹರಿಃ” ಎಂದು ವೈದ್ಯರನ್ನು ಗುಣಗಾನ ಮಾಡಿದರೆ ಅದೇ ಶ್ಲೋಕದ ಮುಂದಿನ ಸಾಲುಗಳಲ್ಲಿ ನೀನು ಯಮರಾಜನ ಸಹೋದರ (ಯಮರಾಜ ಸಹೋದರಃ) ಎಂದು ವಿಡಂಬಿಸಲಾಗಿದೆ. “ಯಮೋ ಹರತಿ ಪ್ರಾಣಾನ್, ತ್ವಂ ಪ್ರಾಣಾಂಶ್ಚ ಧನಾನಿ ಚ” (ಯಮನು ಕೇವಲ ಪ್ರಾಣವನ್ನು ಅಪಹರಿಸಿದರೆ, ನೀನು ಪ್ರಾಣ ಮತ್ತು ಹಣ ಎರಡನ್ನೂ ಅಪಹರಿಸುತ್ತೀಯಾ) ಎಂದು ನಿಂದಿಸಲಾಗಿದೆ.

ಶಸ್ತ್ರಚಿಕಿತ್ಸೆಯನ್ನು ಮಾಡಿಸಿಕೊಂಡ ಶಿಷ್ಯರು ಚೇತರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ದಿನಗಳು ಇರುವಾಗ ಇತ್ತ ಅವರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಲಕ್ಷಾಂತರ ರೂ. ಗಳ ಬಂಗಾರದ ಒಡವೆ ಮತ್ತು ಬೆಲೆಬಾಳುವ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ಕಳ್ಳರು ದೋಚಿದ್ದು ಪೋಲಿಸರಿಗೆ ದೂರು ಕೊಟ್ಟಿರುವುದಾಗಿ ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ ಅವರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಆಗಿರುವ ದರೋಡೆಗಿಂತ ಅವರೇ ತಿಳಿದೂ ತಿಳಿದೂ ತಮ್ಮ ದುರ್ವ್ಯಸನಗಳಿಂದ ತಮ್ಮ ಶರೀರದ ಆರೋಗ್ಯವನ್ನೇ ಕೊಳ್ಳೆ ಹೊಡೆದಿರುವುದಕ್ಕೆ ವಿಷಾದಪಡಬೇಕು. ಬದುಕು ಬಂಗಾರಕ್ಕಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚು ಬೆಲೆಯುಳ್ಳದ್ದು. ಆಭರಣಗಳಿಗಿಂತ ಅತಿ ದೊಡ್ಡದು ಆರೋಗ್ಯ! 

ಈಗ ವೈದ್ಯಕೀಯ ವಿಜ್ಞಾನದಲ್ಲಿ ಕ್ರಾಂತಿಯೇ ಆಗಿದೆ. ಶರೀರದ ಪ್ರಮುಖ ಅಂಗಗಳನ್ನು (Vital Organs) ವೈದ್ಯರು ಇಂದು ಕಸಿ ಮಾಡುವ ಕೌಶಲ್ಯವನ್ನು ಪಡೆದಿದ್ದಾರೆ. ಶಿವನು ಗಣಪನಿಗೆ ಆನೆಯ ತಲೆಯನ್ನು ಇಟ್ಟು ಬದುಕಿಸಿದ ಎಂಬ ತಲೆಕಸಿಯ ಕತೆ ಮುಂಬರುವ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಕೇವಲ ಪುರಾಣದ ಕಥೆಯಾಗಿ ಉಳಿಯಲಾರದು. ಈಗ ವೈದ್ಯರು ಕಣ್ಣು, ಹೃದಯ, ಮೂತ್ರಪಿಂಡ, ಲಿವರ್ಗಳನ್ನು ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿ ಕಸಿ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಮುಂದೊಂದು ದಿನ ಕೆಟ್ಟು ಹೋದ ಕಾರು, ಬಸ್ಸು, ಲಾರಿಗಳ ಬಿಡಿಭಾಗಗಳನ್ನು ಜೋಡಿಸಿ ಓಡಿಸಲು ರೋಡಿಗೆ ಬಿಡುವ ಮೆಕಾನಿಕ್ನಂತೆ ಮನುಷ್ಯನ ಯಾವ ಅಂಗ ಕೈಕೊಟ್ಟರೂ ಅಭಯ ನೀಡಿ ಬದಲಿ ಅಂಗಾಂಗವನ್ನು ಕಸಿಗೊಳಿಸಿ ಜೋಡಿಸಿ ಮನುಷ್ಯನನ್ನು ಭವಸಾಗರದಲ್ಲಿ ಕೈ ಸೋಲುವವರೆಗೂ ಈಸಲು ಬಿಡುವುದಂತೂ ಶತಸ್ಸಿದ್ಧ! ಒಬ್ಬನೇ ರೋಗಿಯ ವಿಫಲವಾದ ಹಲವು ಅಂಗಾಂಗಗಳನ್ನು ತೆಗೆದು ಭಿನ್ನ ಭಿನ್ನ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳಿಂದ ಪಡೆದು ಕಸಿ ಮಾಡಿ ಜೋಡಿಸುವ ಮಹತ್ಕಾರ್ಯ ಮುಂದೊಂದು ದಿನ ಸಾಧ್ಯವಾಗಬಹುದು!

ಬದಲಿ ಲಿವರ್ ಕಸಿಮಾಡಿಸಿಕೊಂಡು ಮರುಜೀವ ಪಡೆದ ನಮ್ಮ ಶಿಷ್ಯರು ತಮ್ಮ ಮಿಂಚೋಲೆಯ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಬರೆದಿರುವ ಈ ಮುಂದಿನ ಮಾತು ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ಉದ್ಭವಿಸುವಂತೆ ಮಾಡಿತು: "I am feeling that some changes are happening in my body and mind after the liver transplant". ಅವರು ಬರೆದಿರುವಂತೆ ಅಂಗಾಂಗಗಳನ್ನು ಕಸಿ ಮಾಡಿಸಿಕೊಂಡ ವ್ಯಕ್ತಿ ಮಾನಸಿಕವಾಗಿ ಬದಲಾಗುತ್ತಾನೆಯೇ? ತಾನು ಪವಾಡ ಸದೃಶವಾಗಿ ಬದುಕಿ ಉಳಿದಿದ್ದರಿಂದ ಅವನಲ್ಲಿ ಭಾವನಾತ್ಮಕವಾಗಿ ಕೆಲವು ಬದಲಾವಣೆಗಳು ಆಗಬಹುದು. ಆದರೆ ಅಂತರಂಗದಲ್ಲಿ ಅವನೇ ಆಗಿರುತ್ತಾನೆಯೇ ಅಥವಾ ಅಂಗಾಂಗ ದಾನಿಯ ಗುಣವೂ ಅವನಿಗೆ ಹರಿದು ಬರುತ್ತದೆಯೇ? ಈ ಬಗ್ಗೆ ವೈದ್ಯಕೀಯ ಅಧ್ಯಯನದಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ವಾದವಿವಾದಗಳು ಎದ್ದಿವೆ. ಕೆಲವರು ವೈದ್ಯಕೀಯ ಸಂಶೋಧಕರ ಪ್ರಕಾರ ಆಹಾರ-ವಿಹಾರಗಳ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ ಅಂಗಾಂಗ ದಾನಿಗಳ ಅಭಿರುಚಿಗಳು ಮತ್ತು ಆಲೋಚನೆಗಳು ಅವುಗಳನ್ನು ಪಡೆದವರಿಗೆ ವರ್ಗಾವಣೆಗೊಳ್ಳುತ್ತವೆ. ಅವರು ಕೊಡುವ ಅನೇಕ ಉದಾಹರಣೆಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದೆಂದರೆ ಕೊಲೆಯಾದ ಹುಡುಗಿಯ ಹೃದಯವನ್ನು ಪಡೆದ ಮತ್ತೊರ್ವ ಬಾಲಕಿಗೆ ನಿತ್ಯವೂ ಪ್ರಾಣಬೆದರಿಕೆಯ ದುಃಸ್ವಪ್ನ ಬೀಳುತ್ತಿದೆ. ಆದರೆ ಇದು ಕೊಲೆಯಾದ ಹುಡುಗಿಯ ಪ್ರಾಣಭೀತಿಯೇ ಆಗಿರಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ. ಅಂತಹ ಭಯಾನಕ ಘಟನೆಯನ್ನು ನೆನೆಸಿಕೊಂಡು ಸಹಜವಾಗಿ ಭೀತಿಗೆ ಒಳಗಾಗಬಹುದು. ಹೃದಯದ ಜೋಡಣೆಯೆಂದರೆ ಕೇವಲ ನಿಷ್ಕ್ರಿಯಗೊಂಡ ಅಂಗವನ್ನು ಬದಲಾಯಿಸುವುದಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ಹೃದಯವು ಶರೀರದಲ್ಲಿ ರಕ್ತವನ್ನು ಹರಿಸುವ ಅಂಗ ಅಷ್ಟೇ ಆಗಿರದೆ ಪ್ರೀತಿ ಹಾಗೂ ಭಾವನೆಗಳು ತುಂಬಿ ಹರಿವ ಮಹಾಸ್ರೋತವೂ ಹೌದು. ಅವು ಹೃದಯನ್ನು ಕಸಿಗೊಳಿಸಿಕೊಂಡವರಿಗೂ ಹರಿದು ಬರುತ್ತವೆ ಎಂದು ಒಂದು ವಾದವಾದರೆ, ಗುಂಡಪ್ಪನ ಗುಂಡಿಗೆ ಬದಲಾದರೂ ಅವನು ಗುಂಡಪ್ಪನೇ ಹೊರತು ಬೇರೆಯಲ್ಲ! ಅಂಗಾಂಗ ಬದಲಿಯಾಗಬಹುದೇ ಹೊರತು ಮನಸ್ಸು ಬದಲಾಗದು ಎನ್ನುವವರೂ ಇದ್ದಾರೆ.

ನಮ್ಮ ಶಿಷ್ಯರ ಮಿಂಚೋಲೆಯ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಬರುವ ಕೆಲವು ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಮತ್ತು ದಾರ್ಶನಿಕ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು: "ನನಗೆ ಲಿವರ್ ದಾನ ಮಾಡಿದ ಆ ಯುವತಿ ಯಾರು! ಆಕೆ ಈ ಭೂಮಿಗೆ ಏಕೆ ಬಂದಳು! ನನಗೆ ಜೀವದಾನ ಮಾಡಲೋಸುಗವೇ ಅವತರಿಸಿ ಬಂದಳೇ? ಆಕೆಗೆ ನನ್ನ ಕೃತಜ್ಞತೆ ತಿಳಿಸುವುದಾದರೂ ಹೇಗೆ? ಮುಂದಿನ ನನ್ನ ಬದುಕು ಹೇಗೆ ಇರಬೇಕು?” ಈ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಅವರು ಉತ್ತರ ಕಂಡುಕೊಳ್ಳಲು ತವಕಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಆ ಯುವತಿ ಯಾರ ಮಗಳು, ಅವಳ ತಂದೆ-ತಾಯಿಗಳು ಯಾರು, ಅವಳು ಪ್ರಯಾಣಿಸುವಾಗ ದುರ್ಘಟನೆ ಹೇಗೆ ಸಂಭವಿಸಿತು ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಉತ್ತರ ಪಡೆಯುವುದು ಕಷ್ಟವೇನೂ ಆಗಲಾರದು. ಆದರೆ ಮೃತಪಟ್ಟ ಮಗಳ ಅಂಗವನ್ನು ಕೊಡಲು ಮುಂದೆ ಬಂದವರ ಹೃದಯ ವೈಶಾಲ್ಯ ದೊಡ್ಡದು. ಆಕೆ ಬದುಕಿದ್ದರೆ ಏನಾಗುತ್ತಿದ್ದಳೋ ಹೇಳಲು ಬಾರದು. ಆದರೆ ಆಕೆ ಸತ್ತಿದ್ದರೂ ಬದುಕಿ ಉಳಿದಿದ್ದಾಳೆ. ಅದೇ ಜೀವನಾದರ್ಶ!

-ಶ್ರೀ ತರಳಬಾಳು ಜಗದ್ಗುರು
ಡಾ|| ಶಿವಮೂರ್ತಿ ಶಿವಾಚಾರ್ಯ ಮಹಾಸ್ವಾಮಿಗಳವರು
ಸಿರಿಗೆರೆ.

ವಿಜಯ ಕರ್ನಾಟಕ 
ಬಿಸಿಲು ಬೆಳದಿಂಗಳು ದಿ: 30.8.2018