ನಾಡಿನ ರಾಜಕೀಯದ ಏಳು ಬೀಳುಗಳು ಏನೇ ಇರಲಿ ಈ ವರ್ಷ ಧಾರಾಕಾರವಾಗಿ ಮಳೆ ಸುರಿದು, ಇನ್ನೂ ಸುರಿಯುತ್ತಲೇ ಇದ್ದು ರೈತರು ಸಂತೃಪ್ತಿಯಿಂದ ಇದ್ದಾರೆ. ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ ಕುಮಾರಸ್ವಾಮಿಯವರ ಸಂಮಿಶ್ರ ಸರಕಾರ ಸಾಲಮನ್ನಾ ಮಾಡುವುದನ್ನೇ ತುದಿಗಾಲ ಮೇಲೆ ನಿಂತು ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಕೊಟ್ಟ ಮಾತನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಒಂದೆಡೆ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಗಳು ಹೆಣಗಾಡುತ್ತಿದ್ದರೆ, ಮತ್ತೊಂದೆಡೆ ಕೊಟ್ಟ ಮಾತಿಗೆ ತಪ್ಪಿದ್ದಾರೆಂದು ಅವರ ವಿರೋಧಿಗಳು ಕೂಗೆಬ್ಬಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಸಾಲ ಕಟ್ಟಲು ಹಣ ಜೋಡಿಸಿಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದವರು ಅನಾಯಾಸವಾಗಿ ಸಾಲ ಮನ್ನಾ ಆಗುತ್ತಿರುವಾಗ ನಾವೇಕೆ ಕಟ್ಟಿ ದಡ್ಡರಾಗಬೇಕೆಂಬ ಜಾಣೆ ತೋರುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಒಂದೆರಡು ತಿಂಗಳುಗಳ ಹಿಂದೆ ನಮ್ಮ "ಸದ್ಧರ್ಮ ನ್ಯಾಯಪೀಠ" ದಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಅಣ್ಣತಮ್ಮಂದಿರ ಆಸ್ತಿವ್ಯಾಜ್ಯದ ಪ್ರಕರಣ ಇದಕ್ಕೆ ಜ್ವಲಂತ ಸಾಕ್ಷಿ. ತಮ್ಮನ ಭಾಗದ ಜಮೀನಿನ ಮೇಲೆ ಬ್ಯಾಂಕಿನಲ್ಲಿ ಸಾಲ ಮಾಡಿದ್ದ ಅಣ್ಣನಿಗೆ ಸಾಲ ತೀರುವಳಿ ಮಾಡಿ ಬೇಬಾಕಿ ಪತ್ರವನ್ನು ಸಲ್ಲಿಸಲು ಆದೇಶಿಸಿದಾಗ ಅದಕ್ಕೆ ಮರುಮಾತಿಲ್ಲದೆ ಒಪ್ಪಿದ ಅಣ್ಣ ಕೈಜೋಡಿಸಿ "ಸದ್ಯದರಲ್ಲಿಯೇ ಕುಮಾರಸ್ವಾಮಿ ಸರಕಾರ ಸಾಲಮನ್ನಾ ಮಾಡಲಿದೆ, ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಕಾಲಾವಕಾಶ ಕೊಡಿ ಬುದ್ದಿ" ಎಂಬ ಅವನ ಜಾಣತನದ ಕೋರಿಕೆಯನ್ನು ಮಾನ್ಯತೆ ಮಾಡದೇ ಇರಲು ಆಗಲಿಲ್ಲ.

1986 ರಲ್ಲಿ ರಾಜ್ಯವು ಭೀಕರ ಬರದಿಂದ ತತ್ತರಿಸಿದ ಸಂದರ್ಭ. ಆ ವರ್ಷ ನಮ್ಮ ಮಠದ ವಾರ್ಷಿಕ ಸಮಾರಂಭವಾದ ತರಳಬಾಳು ಹುಣ್ಣಿಮೆ ಮಹೋತ್ಸವ ದಾವಣಗೆರೆಯಲ್ಲಿ ನಡೆಯಲು ಏರ್ಪಾಡಾಗಿತ್ತು. ಬರಗಾಲದ ಬವಣೆಯಿಂದ ಜನರು ಕಂಗಾಲಾಗಿದ್ದ ಕಾರಣ ಮಹೋತ್ಸವವನ್ನು ಅದ್ದೂರಿಯಾಗಿ ನಡೆಸುವುದು ನಮಗೆ ಸರಿಕಾಣಲಿಲ್ಲ. ಬರ ಬಂದಿದೆಯೆಂದು ಯಾರಾದರೂ ಬೆಣ್ಣೆ ದೋಸೆ ತಿನ್ನುವುದನ್ನುಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆಯೇ ಎಂಬ ಅಪಸ್ವರದ ಮಾತುಗಳೂ ಕೇಳಿಬಂದವು. ಆದರೂ ಸಮಾರಂಭವನ್ನು ನಡೆಸಲು ಇಷ್ಟಪಡದೆ ಆ ಸಲದ ಮಹೋತ್ಸವವನ್ನು ಬರಪರಿಹಾರದ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮವಾಗಿ ರೂಪಿಸಲು ತೆಗೆದುಕೊಂಡ ನಮ್ಮ ನಿರ್ಧಾರವನ್ನು ಅನೇಕ ವಿಚಾರವಂತರು ಸ್ವಾಗತಿಸಿದರು. ಬರಪೀಡಿತ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿರುವ ದನಕರುಗಳಿಗೆ ಮೇವು ಒದಗಿಸುವುದು ಅತಿ ತುರ್ತಾಗಿ ಆಗಬೇಕಾದ ಕೆಲಸವಾಗಿತ್ತು. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ದಾವಣಗೆರೆಯ ಸುತ್ತುಮುತ್ತಲ ನೀರಾವರಿ ಪ್ರದೇಶದ ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಿ ಸಂಚಾರ ಮಾಡಿ ಭತ್ತದ ಹುಲ್ಲನ್ನು ಸಂಗ್ರಹ ಮಾಡುವ ನಮ್ಮ ನಿರ್ಧಾರಕ್ಕೆ ಗ್ರಾಮೀಣ ಜನರು ತೋರಿದ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ ಅವರ್ಣನೀಯ, ಸಭೆ ಸಮಾರಂಭಗಳನ್ನು ವೈಭವಯುತವಾಗಿ ನಡೆಸಿ ಚರ್ವಿತಚರ್ವಣವಾದ ಉದ್ದುದ್ದ ಭಾಷಣಗಳನ್ನು ಬಿಗಿದು ಸಿಡಿಮದ್ದುಗಳನ್ನು ಸಿಡಿಸಿ "ನ ಭೂತೋ ನ ಭವಿಷ್ಯತಿ" ಎಂದು ಹೆಮ್ಮೆಪಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುವುದಕ್ಕಿಂತ ಇಂತಹ ರಚನಾತ್ಮಕ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳನ್ನು ಹಮ್ಮಿಕೊಳ್ಳುವುದೇ ಹೆಚ್ಚು ಅರ್ಥಪೂರ್ಣ. ಆ ವರ್ಷ ಗ್ರಾಮೀಣ ಜನರು ಸ್ವಯಂಪ್ರೇರಿತರಾಗಿ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಊರುಗಳಿಂದ ಟ್ರಾಕ್ಟರುಗಳಲ್ಲಿ ಹುಲ್ಲು ಹೇರಿಕೊಂಡು ಮೆರವಣಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಬಂದ ಭತ್ತದ ಹುಲ್ಲು ದಾವಣಗೆರೆಯ ನಮ್ಮ ಅನುಭವ ಮಂಟಪ ಶಾಲೆಯ ವಿಶಾಲವಾದ ಮೈದಾನದಲ್ಲಿ ಹುಲ್ಲಿನ ಒಂದು ಬೆಟ್ಟವಾಗಿ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ತೀರ್ಥಯಾತ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಜ್ಯೋತಿರ್ಲಿಂಗ ದರ್ಶನ ಮಾಡಿದಂತಾಯಿತೆಂದು ಅದನ್ನು ನೋಡಿದವರಿಂದ ಉದ್ಗಾರ. ಹೀಗೆ ಬೃಹತ್ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ಸಂಗ್ರಹವಾದ ಹುಲ್ಲಿನ ರಾಶಿ ಕೆಲವೇ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಹಿಮದ ಬಂಡೆಯಂತೆ ಕರಗಿ ಬರಪೀಡಿತ ಪ್ರದೇಶಗಳಿಗೆ ವಿತರಣೆಯಾಗಿ ಧನ್ಯತೆಯ ಭಾವವನ್ನು ನಮ್ಮ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಮೂಡಿಸಿತು.

ಮೇವು ಸಂಗ್ರಹಿಸುವ ಸಲುವಾಗಿ ಯಾವುದೇ ಹಳ್ಳಿಗೆ ಹೋದರೂ ಜನರು ತೋರಿದ ಸಂಭ್ರಮ ಸಡಗರಗಳು ನಮ್ಮನ್ನು ಮೂಕವಿಸ್ಮಿತರನ್ನಾಗಿಸಿದವು. ಗುರುಗಳು ನಮ್ಮೂರಿಗೆ ನಾವು ಆಹ್ವಾನಿಸದೆ ತಾವಾಗಿಯೇ ದಯಮಾಡಿಸಿದರಲ್ಲಾ ಎಂಬ ಭಕ್ತಿಭಾವ ಶಿಷ್ಯರ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಎದ್ದುಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು. ಊರ ಹೊರವಲಯದಲ್ಲಿಯೇ ನಿಂತು ಅದ್ದೂರಿ ಸ್ವಾಗತ ನೀಡಿದರು. ಸುಮಂಗಲೆಯರು ಆರತಿಯ ತಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಹಿಡಿದು ಮುಂದೆ ಸಾಗಿದರೆ ವೀರಗಾಸೆಯ ತಂಡದವರು ಕಾಸೆಮೀಸೆ ಧರಿಸಿ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಕತ್ತಿ ಗುರಾಣಿ ಹಿಡಿದು ಕುಣಿದು ಕುಪ್ಪಳಿಸಿದರು. ಮಂಗಳವಾದ್ಯಗಳಾದ ಕೊಂಬು ಕಹಳೆಗಳ ನಿನಾದ ಗಗನದಲ್ಲಿ ಗೂಂಜಿಡುತ್ತಿತ್ತು. ಅವೆಲ್ಲವುಗಳ ಮಧ್ಯೆ ನಮ್ಮ ಗಮನ ಸೆಳೆದದ್ದು ಮೆರವಣಿಗೆಯ ಉದ್ದಕ್ಕೂ ಭಜನೆ ಮಾಡುತ್ತಾ ಸಾಗಿದ ಭಜನಾ ತಂಡಗಳು. ಕೊರಳಿಗೆ ಹಾರ್ಮೋನಿಯಂ ನೇತು ಹಾಕಿಕೊಂಡು ನುಡಿಸುತ್ತಾ ಸಾಗುವವರೊಬ್ಬರು, ದಮ್ಮಡಿ ನುಡಿಸುತ್ತಾ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕುವವರು ಮಗುದೊಬ್ಬರು. ಎರಡೂ ಕೈಲಿ ತಾಳಗಳನ್ನು ಹಿಡಿದು ಅವುಗಳನ್ನು ಲಯಬದ್ಧವಾಗಿ ಘಟ್ಟಿಸುತ್ತಾ ಮುಮ್ಮೇಳದವರು ಹೇಳಿಕೊಟ್ಟ ಹಾಡಿನ ಸಾಲುಗಳನ್ನು ಸುಶ್ರಾವ್ಯವಾಗಿ ಮೈದುಂಬಿ ಹಾಡುತ್ತಾ ಸಾಗುವ ಹತ್ತಾರು ಜನರು! ಇದನ್ನೆಲ್ಲಾ ನೋಡಿ "ನಾಡಿಗೆ ಬರಗಾಲ ಬಂದರೂ ಭಕ್ತರ ಭಕ್ತಿಗೆ ಎಂದೂ ಬರಗಾಲವಿಲ್ಲ" ಎನ್ನಿಸಿತು.

ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಿ ಹಬ್ಬ ಹರಿದಿನಗಳಂದು ಶುಚಿರ್ಭೂತರಾಗಿ, ಬಿಳಿಯ ಬಟ್ಟೆ ಉಟ್ಟು, ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಬಿಳಿಯ ಟೊಪ್ಪಿಗೆಯನ್ನು ಹಾಕಿಕೊಂಡು, ಹಣೆಯ ಮೇಲೆ ಎದ್ದು ಕಾಣುವಂತೆ ತ್ರಿಪುಂಡ್ರ ಧರಿಸಿ ಭಜನಾ ತಂಡದವರು ಕುಳಿತರೆಂದರೆ ಮೈಮರೆಯುತ್ತಾರೆ. ತನ್ಮಯರಾಗಿ ಹಾಡುತ್ತಾರೆ. ಮಕ್ಕಳೂ ಸಹ ಅವರ ಹಿಂದೆ ಚಕ್ಕಳಬಕ್ಕಳ ಹಾಕಿ ಕುಳಿತು ಬರಿಗೈಲಿ ತಾಳ ಹಾಕುತ್ತಾ ಹಾಡಿಗೆ ದನಿಗೂಡಿಸುತ್ತಾರೆ. ಮಕ್ಕಳು ಯಾವಾಗಲೂ ಹಿರಿಯರನ್ನು ಅನುಕರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಹಾಡಿದರೆ ಹಾಡುತ್ತಾರೆ, ಅಬ್ಬರಿಸಿದರೆ ಅಬ್ಬರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಹಿರಿಯರ ನಡೆ-ನುಡಿಗಳು ಅವರ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವವನ್ನು ರೂಪಿಸುತ್ತವೆ. ಎಳೆಯ ಮಕ್ಕಳು ಕೆಲವರು ಭಜನೆ ಮುಗಿದು ಮಂಗಳಾರತಿ ನಂತರ ಪ್ರಸಾದರೂಪದಲ್ಲಿ ಸಿಗುವ ಬಾಳೆಹಣ್ಣಿನ ಗಾಲಿಗಳು, ಕೊಬ್ಬರಿ-ಬೆಲ್ಲ-ಮಂಡಕ್ಕಿಯ ಮಿಶ್ರಣಕ್ಕೆ ಆಕರ್ಷಿತರಾಗಿಯೂ ಬರುವುದುಂಟು!

ಹಳ್ಳಿಗಾಡಿನ ಜನರ ಈ ಭಜನೆ ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಸಂಗೀತದ ಭಜನ್ (ಉದಾಹರಣೆಗೆ ಮೀರಾ ಭಜನ್) ಗಿಂತ ತೀರಾ ಭಿನ್ನ. ಯಾವುದೇ ಸಭಾಂಗಣದಲ್ಲಿ ಶ್ರೋತೃಗಳ ಮೆಚ್ಚುಗೆಗೆ ಅವರು ಸಂಗೀತ ಕಛೇರಿ ಮಾಡುವವರಲ್ಲ. "ರಾಗ-ತಾಳ ಸರಿಸಮವರಿಯೆ, ಓಜೆ ಬಜಾವಣೆ ಲೆಕ್ಕವನರಿಯೆ... ಕೂಡಲಸಂಗಮ ದೇವಾ ನಿನಗೆ ಕೇಡಿಲ್ಲವಾಗಿ ಆನು ಒಲಿದಂತೆ ಹಾಡುವೆ" ಎಂದು ಬಸವಣ್ಣನವರು ಹೇಳುವಂತೆ ರಾಗ-ತಾಳ ತಪ್ಪೀತೆಂಬ ಅಳುಕಿಲ್ಲದೆ ತನ್ಮಯತೆಯಿಂದ ಹಾಡುವವರು. ಗುಡಿಯ ಪ್ರಾಂಗಣವೇ ಅವರ ಸಭಾಂಗಣ. ದೇವರ ಮೇಲಿನ ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಹಾಡುವವರೇ ವಿನಾ ಯಾರ ಮೆಚ್ಚುಗೆಯನ್ನೂ ಗಳಿಸಲು ಹಾಡುವವರಲ್ಲ, ಗ್ರಾಮೀಣ ಭಜನಾ ತಂಡಗಳ ಈ ಕಲೆಗೆ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹ ಕೊಡುವ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ನಮ್ಮ ಗುರುಪಿತಾಮಹರಾದ ಶ್ರೀ ಗುರುಶಾಂತರಾಜ ದೇಶಿಕೇಂದ್ರ ಮಹಾಸ್ವಾಮಿಗಳವರ ಜಯಂತಿಯಂದು (ಆಗಸ್ಟ್ 11) ಪ್ರತಿವರ್ಷವೂ "ಭಜನಾ ಮೇಳ"ವನ್ನು ಏರ್ಪಡಿಸುತ್ತಾ ಬರಲಾಗಿದೆ. ಮೊನ್ನೆ ಮೊನ್ನೆ ನಡೆದ ಈ ಭಜನಾ ಮೇಳದಲ್ಲಿ ದೂರದ ಕುರುಬಗೊಂಡ ಗ್ರಾಮದಿಂದ (ಹಾವೇರಿ ಜಿಲ್ಲೆ) ಬಂದಿದ್ದ ಶ್ರೀ ಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನ ಭಜನಾ ಮಂಡಳಿಯವರು ಹಾಡಿದ ಈ ಕೆಳಗಿನ ಭಜನೆ ಎಲ್ಲರ ಬದುಕಿಗೆ ಒಂದು ಒಳ ಎಚ್ಚರ:

ತೊಟ್ಟಿಲಾ ತೊಟ್ಟಿಲಾ ದೇಹವೆಂಬುದು ತೊಟ್ಟಿಲಾ 
ತಾಯ ಗರ್ಭದಲಿರುವ ಶಿಶುವಿಗೆ ತಾಯಿ ಒಡಲೇ ತೊಟ್ಟಿಲಾ 
ಒಡಲು ಬಿಟ್ಟು ಬಂದ ಮೇಲೆ ಕಟಿಗಿದೊಂದು ತೊಟ್ಟಿಲಾ 
ತಾಯ ಮೊಲೆಯ ಕುಡಿವ ಕೂಸಿಗೆ ತಾಯಿ ತೊಡೆಯೇ ತೊಟ್ಟಿಲಾ 
ಸತಿಯು ಪತಿಯು ಕೂಡಿದಾಗ ಪ್ರೀತಿಯೆಂಬುದು ತೊಟ್ಟಿಲಾ 
ಸತ್ತ ಮೇಲೆ ನಾಲ್ಕು ಜನರ ಹೆಗಲೆ ಒಂದು ತೊಟ್ಟಿಲಾ 
ಮಸಣದಲ್ಲಿ ಇರುವ ಕುಣಿಯೆ ಹೆಣಕೆ ಕೊನೆಯ ತೊಟ್ಟಿಲಾ!

ಭವದ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಜೀವಾತ್ಮವು ತೊಟ್ಟಿಲಿನಿಂದ ತೊಟ್ಟಿಲಿಗೆ ಸಾಗುತ್ತಾ ಹೋಗುವ ಪರಿಯನ್ನು ಭಜನೆಯ ಹಾಡು ಧ್ವನಿಪೂರ್ಣವಾಗಿ ತೆರೆದಿಡುತ್ತದೆ. ತಾಯ ಗರ್ಭವು ಮೊದಲ ತೊಟ್ಟಿಲಾದರೆ ಮಸಣದ ಕುಣಿ ಕೊನೆಯ ತೊಟ್ಟಿಲಾಗುತ್ತದೆ. ಜನಪದ ಗೀತೆಗಳನ್ನು ಸುಶ್ರಾವ್ಯವಾಗಿ ಹಾಡಿ ಸ್ವಾರಸ್ಯಕರವಾಗಿ ಭಾಷಣ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ದಿವಂಗತ ತರೀಕೆರೆ ಕೆ.ಆರ್. ಲಿಂಗಪ್ಪನವರು ಪದೇ ಪದೇ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ "From womb to tomb" (ತಾಯಗರ್ಭದಿಂದ ಭೂಗರ್ಭದವರೆಗೆ) ಎಂಬ ಪದಲಾಲಿತ್ಯದ ಮಾತು ನೆನಪಿಗೆ ಬರುತ್ತಿದೆ. ಈ ಭಜನೆಯಲ್ಲಿ ಬಳಸಿರುವ "ತೊಟ್ಟಿಲು ಶಬ್ದ ಜೀವನದ ವಿವಿಧ ಅವಸ್ಥೆಗಳನ್ನು ಬಿಂಬಿಸುತ್ತದೆ. ಒಟ್ಟಾರೆ ಭವದ ಬದುಕು ಶಾಶ್ವತವಲ್ಲ. ಕ್ಷಣಭಂಗುರ. "ಸಂಸಾರವೆಂಬುದು ಗಾಳಿಯ ಸೊಡರು!" ಎಂದು ಬಸವಣ್ಣನವರು ಹೇಳುವ ಮಾತಾಗಲೀ, ಸಾವಿನಲ್ಲಿ "ಮಡದಿ ಬಾರಳು, ಮಂಚ ಬಾರದು, ಕಂಚು ಕನ್ನಡಿಬಾರದು” ಎಂಬ ಪುರಂದರ ದಾಸರ ಮಾತಾಗಲೀ ಬದುಕಿನ ಒಳ ಎಚ್ಚರವಾಗಿದ್ದರೆ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಆಗುವ ಅನೇಕ ಅನರ್ಥಗಳು ತಪ್ಪುತ್ತವೆ.

ಮೇಲಿನ ಭಜನೆಯನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದಾಗ ನಮ್ಮ ನೆನಪಿಗೆ ಬಂದದ್ದು ಇದೇ "ತೊಟ್ಟಿಲ" ರೂಪಕವುಳ್ಳ ಅಲ್ಲಮಪ್ರಭುಗಳ ಈ ಕೆಳಗಿನ ವಚನ.

ಅಜ್ಞಾನವೆಂಬ ತೊಟ್ಟಿಲಲ್ಲಿ ಜ್ಞಾನವೆಂಬ ಶಿಶುವ ಮಲಗಿಸಿ 
ಸಕಲ ವೇದಶಾಸ್ತ್ರವೆಂಬ ನೇಣ ಕಟ್ಟಿ 
ಹಿಡಿದು ತೂಗಿ ಜೋಗುಳವಾಡುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ ಭ್ರಾಂತಿಯೆಂಬ ತಾಯಿ 
ತೊಟ್ಟಿಲು ಮುರಿದು ನೇಣು ಹರಿದು 
ಜೋಗುಳ ನಿಂತಲ್ಲದೆ ಗುಹೇಶ್ವರನೆಂಬ ಲಿಂಗವ 
ಕಾಣಬಾರದು!

ಅಜ್ಞಾನವೆಂಬ ತೊಟ್ಟಿಲು ಅಂದರೆ ದೇಹ. ಜ್ಞಾನವೆಂಬ ಶಿಶು ಅಂದರೆ ಆತ್ಮ, ವೇದಶಾಸ್ತ್ರಗಳೆಂಬ ನೇಣು ಅಂದರೆ ಕರ್ಮಠತನ. ತಾಯಿ ಅಂದರೆ ಭ್ರಾಂತಿ. ಜೀವಾತ್ಮನು ಭ್ರಾಂತಿಗೆ ಒಳಗಾಗಿ ತನ್ನ ಅಜ್ಞಾನದಿಂದ ತೊಳಲುತ್ತಾನೆ. ಮೊದಲು ಯಾಂತ್ರಿಕವಾಗಿ ಆಚರಿಸುವ ಕರ್ಮಠತನ ಅಳಿಯಬೇಕು, ಅಜ್ಞಾನ ತೊಲಗಬೇಕು. ಆಗ ಸ್ವಸ್ವರೂಪ ದರ್ಶನವಾಗಿ ತನ್ನ ಆತ್ಮಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರವಾಗುತ್ತದೆ ಎನ್ನುವ ಅನುಭಾವಿ ಅಲ್ಲಮನ ಈ ವಚನಕ್ಕೆ ಮೇಲ್ಕಂಡ ಭಜನೆಯ ಹಾಡು ಭಾಷ್ಯ ಬರೆದಂತಿದೆ!

-ಶ್ರೀ ತರಳಬಾಳು ಜಗದ್ಗುರು
ಡಾ|| ಶಿವಮೂರ್ತಿ ಶಿವಾಚಾರ್ಯ ಮಹಾಸ್ವಾಮಿಗಳವರು
ಸಿರಿಗೆರೆ.

ವಿಜಯ ಕರ್ನಾಟಕ 
ಬಿಸಿಲು ಬೆಳದಿಂಗಳು ದಿ: 16.8.2018