“ಭಾಗ್ಯದ ಬಳೆಗಾರ ಹೋಗಿ ಬಾ ನನ್ ತವರೀಗೆ” ಎನ್ನುವ ಪ್ರಸಿದ್ದ ಜನಪದ ಗೀತೆಯನ್ನು ಕೇಳದವರೇ ಇಲ್ಲ. ಗ್ರಾಮಾಂತರ ಪ್ರದೇಶದ ಶಾಲೆಗಳ ಬಾಲಕಿಯರಿಗಂತೂ ಶಾಲಾ ವಾರ್ಷಿಕೋತ್ಸವ ಮತ್ತಿತರ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳಲ್ಲಿ ಈ ಗೀತೆಯನ್ನು ಆಧರಿಸಿದ ಜಾನಪದ ನೃತ್ಯವನ್ನು ಅಭಿನಯಿಸುವುದೆಂದರೆ ಎಲ್ಲಿಲ್ಲದ ಖುಷಿ. ಮೂಗಿನ ಕೆಳಗೆ ಕಪ್ಪು ಮೀಸೆ ಬಣ್ಣ ಬಳಿದುಕೊಂಡು, ಬಿಳಿಯ ಬಣ್ಣದ ಕಚ್ಚೆ ಪಂಜೆ ಧರಿಸಿ, ತೋಳುದ್ದದ ಶರಟು ಹಾಕಿಕೊಂಡು, ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಜರತಾರಿ ಪೇಟ ಧರಿಸಿ, ಸೊಂಟಕ್ಕೆ ಟವಲನ್ನು ಬಿಗಿದುಕೊಂಡು ಗಂಡುಡುಗೆಯಲ್ಲಿ ನಟಿಸುತ್ತಾ ಬರುವ ಆ ಗತ್ತು, ಹೆಗಲ ಮೇಲೆ ಮಲ್ಲಾರ ಹೊತ್ತುಕೊಂಡು ಬಳೆಗಾರನಂತೆ ನಟಿಸುವ ಆ ಗಮ್ಮತ್ತು, ಹದಿ ಹರೆಯದಲ್ಲಿ ಸೀರೆ ಉಟ್ಟುಕೊಂಡ ಖುಷಿಯಿಂದಲೋ ಏನೋ ಅವನ ಸುತ್ತ ಒನಪು ವೈಯಾರಗಳಿಂದ ನರ್ತಿಸುವ ಇತರ ಬಾಲಕಿಯರ ಹಾವ ಭಾವ ತುಂಬಿದ ನರ್ತನ ಸಭೆಯಲ್ಲಿರುವ ಪೋಷಕರ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಒಂದು ಹಬ್ಬ. ಮಗಳಿಗೆ ಸೀರೆಯನ್ನು ಉಡಿಸಿದ ತಾಯಂದಿರಂತೂ ಮಗಳ ಮೋಹಕ ನೃತ್ಯದಿಂದ ತಮ್ಮ ತವರೂರು ನೆನಪಿಗೆ ಬಂದು ಭಾವಪರವಶರಾಗಿಬಿಡುತ್ತಾರೆ.

ಮನೆ ಬಾಗಿಲಿನಲ್ಲಿ ಮಲ್ಲಾರ ಇಳಿಸಿದ ಬಳೆಗಾರನನ್ನು ತನ್ನ ತವರೂರಿಗೆ ಹೋಗೆಂದು ಪರಿ ಪರಿಯಾಗಿ ಬೇಡುವ ಗ್ರಾಮೀಣ ಮಹಿಳೆಯ ಭಾವಪೂರ್ಣ ನುಡಿ ಇದರಲ್ಲಿದೆ. ಮಲ್ಲಾರದಲ್ಲಿ ಕಂಗೊಳಿಸುವ “ಅಚ್ಚ ಕೆಂಪಿನ ಬಳೆ, ಹಸಿರು ಗೀರಿನ ಬಳೆ" ತನ್ನ ಹಡೆದವ್ವಗೆ ಬಲು ಇಷ್ಟ, ತವರೂರಿಗೆ ಹೋಗಿ ಅವಳಿಗೆ ಅವನ್ನು ತೊಡಿಸು ಎಂಬುದು ಆಕೆಯ ಕೋರಿಕೆ. “ನಿನ್ನ ತವರೂರನ್ನು ನಾನೇನು ಬಲ್ಲೆ?” ಎಂದರೂ ಆಕೆ ಬಿಡಲೊಲ್ಲಳು. ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೇಗೆ ಹೋಗಬೇಕೆಂದೂ ತಿಳಿಸುತ್ತಾಳೆ. "ಬಾಳೆಬಲಕ್ಕೆ ಬಿಡು, ಸೀಬೆ ಎಡಕ್ಕೆ ಬಿಡು, ನಟ್ಟನಡುವೆ ನಡೆದು ಹೋಗು”. ಆ ಊರಿನಲ್ಲಿ ತನ್ನ ತವರು ಮನೆಯನ್ನು ಗುರುತಿಸುವುದೂ ಸಹ ಸುಲಭವೇ. ಹಂಚಿನ ಮನೆ, ಕಂಚಿನ ಕದ, ಮನೆಯ ಮುಂದೆ ಆಡುವ ಎರಡು ಗಿಣಿಗಳು ಅಂದರೆ ತನ್ನ ಅಣ್ಣನ ಪುಟಾಣಿ ಮಕ್ಕಳು. ಇನ್ನು ಹಡೆದವ್ವನನ್ನು ಗುರುತಿಸುವುದೂ ಅಷ್ಟೇನೂ ಕಷ್ಟವಲ್ಲ. ಆಕೆ "ಮುತ್ತಿನ ಚಾಪೆಯ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತು ಪಗಡೆ ಆಡುತ್ತಿರುತ್ತಾಳೆ. ಅವಳೇ ಕಣೋ ನನ್ನ ಹಡೆದವ್ವ". "ಗೂಗಲ್" ಮ್ಯಾಪ್ನಲ್ಲಿ ಲೊಕೇಶನ್ ತೋರಿಸಿದಂತೆ ಆಕೆ ಬಳೆಗಾರನಿಗೆ ದಾರಿಯನ್ನು ಹೇಳಿದ ಮೇಲೆ ಬಳೆಗಾರನಾದರೂ "ಗೊತ್ತಾಯ್ತು ಎನಗೆ ಗುರಿಯಾಯ್ತು ಎಲೆ ಹೆಣ್ಣೆ, ಹೋಗಿ ಬರ್ತೀನಿ ನಿನ್ ತವರೂರಿಗೆ” ಎನ್ನುತ್ತಾನೆ. ಮಕ್ಕಳೆಲ್ಲರೂ ವೇದಿಕೆಯಿಂದ ನಿರ್ಗಮಿಸಿದರೂ ತಾಯಂದಿರ ಹೃದಯ ಮಾತ್ರ ತವರೂರಿನಲ್ಲಿ ವಿಹರಿಸುತ್ತಿರುತ್ತದೆ!

"ಕೆಲವು ನೆನಪುಗಳು ವರ್ಷಗಟ್ಟಲೆ ದಶಕಗಟ್ಟಲೆ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಜೀವಮಾನ ಪರ್ಯಂತ ಅಚ್ಚಳಿಯದೆಯೇ ಉಳಿಯಲು ಮಿದುಳಿನೊಳಗೆ ನಡೆಯುವ ಜೈವಿಕ ಹಾಗೂ ರಾಸಾಯನಿಕ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಗಳನ್ನು ಅರಿಯಲು” ವಿಜ್ಞಾನಿಗಳು ನಡೆಸುತ್ತಿರುವ ಪ್ರಯತ್ನದ ವಿಚಾರವಾಗಿ ಇದೇ ಪತ್ರಿಕೆಯ "ನೆಟ್ ನೋಟ"ದ ಅಂಕಣದಲ್ಲಿ ಸುಧೀಂದ್ರ ಹಾಲ್ದೊಡ್ಡೇರಿಯವರು ಕಳೆದ ವಾರ ಬರೆದ ಲೇಖನ ಇಲ್ಲಿ ಸ್ಮರಣೀಯ. ಯಾವುದೋ ಒಂದು ಚಿಕ್ಕ ಘಟನೆ ಮನಸ್ಸಿನ ಅಡಗುದಾಣದಲ್ಲಿ ಅವಿತು ಕುಳಿತಿರುವ ಜೀವನದ ಇನ್ನಾವುದೋ ಘಟನೆಯನ್ನು ನೆನಪಿಗೆ ತಂದು ಕೊಡುತ್ತದೆ. ಮೇಲ್ಕಂಡ ಜನಪದ ಪ್ರಸಂಗ ನಮಗೆ ನೆನಪಾಗಲು ಒಂದು ಕಾರಣವಿದೆ: ಕಳೆದ ತಿಂಗಳು ಅನಿರೀಕ್ಷಿತ ದೂರವಾಣಿ ಕರೆಯೊಂದು ವಿಯೆನ್ನಾದಿಂದ ಬಂದಿತ್ತು. ಕರೆ ಮಾಡಿದವರು ಮುಂಬೈ ನಿವಾಸಿಗಳಾದ ನಮ್ಮ ಮಠದ ಶಿಷ್ಯರಾದ ರಾಜು ಪಾಟೀಲ್. ತಮ್ಮ ಪತ್ನಿ ಶ್ರೀಮತಿ ಹೇಮಾಳೊಂದಿಗೆ ಯುರೋಪ್ ಪ್ರವಾಸ ಕೈಗೊಂಡಿದ್ದು ಅವರು ಪ್ರಾಗ್ ನಗರದಿಂದ ವಿಯೆನ್ನಾಕ್ಕೆ ಬಂದು ತಲುಪಿದ್ದರು. ವಿಯೆನ್ನಾ ನಾವು ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಿದ ಸ್ಥಳವೆಂದು ತಿಳಿದಿದ್ದ ಅವರು ಸಹಜವಾಗಿ ಫೋನ್ ಕರೆ ಮಾಡಿದ್ದರು. 

ಮನಸ್ಸಿನ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಅವಿತು ಕುಳಿತಿದ್ದ ಸುಮಾರು 40 ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದಿನ ನಮ್ಮ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ಜೀವನದ ನೆನಪುಗಳು ಮಿಂಚಿನ ವೇಗದಲ್ಲಿ ಮರುಕಳಿಸಿದವು. ಬನಾರಸ್ ಹಿಂದೂ ಯೂನಿವರ್ಸಿಟಿಯಲ್ಲಿ ಡಾಕ್ಟರೇಟ್ ಪದವಿ ಪಡೆದ ಮೇಲೆ ವಿಯೆನ್ನಾ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾನಿಲಯದಲ್ಲಿ ಉನ್ನತ ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಲು ಅಲ್ಲಿನ ಆಫ್ರೋ ಏಷ್ಯನ್ ಸಂಸ್ಥೆಯಿಂದ ನಮಗೆ ಫೆಲೋಷಿಪ್ ದೊರೆತಿತ್ತು. ವಿಯೆನ್ನಾ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾನಿಲಯ ಸ್ಥಾಪನೆಯಾಗಿದ್ದು 14ನೆಯ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ (ಕ್ರಿ.ಶ.1365). ಇದು ಜರ್ಮನ್ ಭಾಷೆಯ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಂತ ಪುರಾತನವಾದ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾನಿಲಯ. 15 ನೋಬೆಲ್ ಪಾರಿತೋಷಕ ಪಡೆದವರನ್ನು ಹೊಂದಿದ ಹೆಗ್ಗಳಿಕೆ ಈ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾನಿಲಯದ್ದು. ನಮ್ಮ ದೇಶದಲ್ಲಿರುವಂತೆ ಐರೋಪ್ಯ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಸಂಸ್ಕೃತ ಅಧ್ಯಯನಕ್ಕೆ ನೂರಾರು ವರ್ಷಗಳ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಇತಿಹಾಸವೇ ಇದೆ. ಅಪಾರ ಪಾಂಡಿತ್ಯ ಪಡೆದ ಐರೋಪ್ಯ ಸಂಸ್ಕೃತ ವಿದ್ವಾಂಸರ ಪರಂಪರೆಯೇ ಇದೆ. ಇಲ್ಲಿ ಸಂಸ್ಕೃತ ಪೀಠವನ್ನು 120 ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಸ್ಥಾಪನೆ ಮಾಡಿದವರು ಪ್ರೊಫೆಸರ್ ಜಾರ್ಜ್ ಬ್ಯೂಲರ್. ಇವರು ಕರ್ನಾಟಕದ ಉದ್ದಗಲಕ್ಕೂ ಸಂಚರಿಸಿ ಕನ್ನಡದ ಶಿಲಾಶಾಸನಗಳನ್ನು ಆಳವಾಗಿ ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಿದ ಅಪರೂಪದ ವಿದ್ವಾಂಸರು. ಇವರ ನಂತರ ಬಂದ ಸಂಸ್ಕೃತ ಪ್ರೊಫೆಸರವರೆಂದರೆ ಫ್ರಾವ್ವಾಲ್ನರ್. ಇವರು ಭಾರತೀಯ ಷಡ್ದರ್ಶನಗಳನ್ನು ಕುರಿತು ಜರ್ಮನ್ ನಲ್ಲಿ "Geschichte der indischen Philosophie" ಎಂಬ ಉದ್ಗ್ರಂಥವನ್ನು ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ. ಇವರ ನಂತರ ಬಂದವರೇ ನಮ್ಮ ಸಂಸ್ಕೃತ ಪ್ರೊಫೆಸರಾಗಿದ್ದ ಡಾ. ಗೆರ್ಹಾರ್ಡ್ ಓಬರ್ಹಾಮರ್ರವರು. ಇವರೂ ಸಹ ಭಾರತೀಯ ದರ್ಶನ ಶಾಸ್ತ್ರದಲ್ಲಿ, ಅದರಲ್ಲೂ ವಿಶೇಷವಾಗಿ ವೈಷ್ಣವ ದರ್ಶನದಲ್ಲಿ, ಅಪಾರ ಪಾಂಡಿತ್ಯ ಪಡೆದವರು. ಆಚಾರ್ಯ ರಾಮಾನುಜರು ಹಾಗೂ ಇತರರನ್ನು ಕುರಿತು ಅನೇಕ ಗ್ರಂಥಗಳನ್ನು ರಚಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಭಾರತದಿಂದ ವಿಯೆನ್ನಾಕ್ಕೆ ಹೋಗುವಾಗ ಅಧ್ಯಯನಾರ್ಥ ನಾವು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿದ್ದ ಮತ್ತು ನಂತರ ತರಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಅನೇಕ ಸಂಸ್ಕೃತ ಮತ್ತು ಕನ್ನಡ ಗ್ರಂಥಗಳನ್ನು ಭಾರತಕ್ಕೆ ಹಿಂದಿರುಗುವಾಗ ಇಲ್ಲಿಯ ಗ್ರಂಥಾಲಯಕ್ಕೆ ನೀಡಿದ್ದು ಅವು ಈಗಲೂ ಸಹ ಗ್ರಂಥಾಲಯದ ಕಪಾಟುಗಳಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಜ್ಞಾನಪಿಪಾಸುಗಳನ್ನು ತಣಿಸುತ್ತಿವೆ! 

ವಿಯೆನ್ನಾ ನಾವು ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಿದ ಸ್ಥಳ ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ ಅದು ನಮ್ಮ ಪಾಲಿಗೆ ಸಂಸ್ಕೃತ ಅಧ್ಯಯನದ ಎರಡನೆಯ ತವರು ಮನೆ, ಹೀಗಾಗಿ ವಿಯೆನ್ನಾ ಹೆಸರು ಕಿವಿಗೆ ಬಿದ್ದಾಗ ನಮಗೆ ಆಗಿನ ದಿನಗಳ ಮಧುರ ನೆನಪುಗಳ ಸುರುಳಿ ಬಿಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳತೊಡಗಿತು. ಗರತಿಯ ಮನೆಯ ಬಾಗಿಲಿನಲ್ಲಿ ಬಳೆಗಾರ ಮಲ್ಲಾರ ಇಳಿಸಿದಾಗ ಆಕೆಗೆ ತವರಿನ ಭಾವನೆಗಳು ಸುರಿಸಿದಂತೆ ನಮಗೆ ವಿಯೆನ್ನಾದಿಂದ ಫೋನು ಬಂದಾಗ ದಶಕಗಳ ಹಿಂದಿನ ಅಲ್ಲಿಯ ಸಿಹಿನೆನಪುಗಳು ಸ್ಮರಣೆಗೆ ಬರತೊಡಗಿದವು! “ಬಾಗ್ಯದ ಬಳೆಗಾರ ಹೋಗಿ ಬಾ ನನ್ ತವರಿಗೆ" ಎಂದು ಆ ಗರತಿ ಹೇಳಿದಂತೆ ಅಲ್ಲಿಯ ಪ್ರವಾಸಿ ತಾಣಗಳನ್ನು ನೋಡುವುದಲ್ಲದೆ "ನಾವು ಓದಿದ ವಿಯೆನ್ನಾ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾನಿಲಯ ಮತ್ತು ವಾಸವಾಗಿದ್ದ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿನಿಲಯವನ್ನು ನೋಡಿ ಬನ್ನಿ” ಎಂದು ಪ್ರವಾಸದಲ್ಲಿದ್ದ ಶಿಷ್ಯರಿಗೆ ಹೇಳಬೇಕೆನಿಸಿತು. ಅವರೂ ಸಹ ನೋಡಬೇಕೆಂಬ ಅಭಿಲಾಷೆಯುಳ್ಳವರಾಗಿದ್ದರು.

ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗುವುದಾದರೂ ಹೇಗೆ? ವಿಳಾಸವೇನು? ಅವರ ನಮ್ಮ ನೆರವಿಗೆ ಬಂದದ್ದು ವಾಟ್ಸಾಪ್. ನಮ್ಮಿಂದ ವಿಳಾಸವನ್ನು ಪಡೆದು ಹೆಜ್ಜೆ ಹೆಜ್ಜೆಗೂ ಅವರು ಪ್ರಯಾಣಿಸುತ್ತಿದ್ದ ರಸ್ತೆ ಮತ್ತು ಜಾಗದ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಕಳುಹಿಸಿ ನಮ್ಮಿಂದ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನವನ್ನು ಪಡೆದು ನಾವು ವಾಸವಾಗಿದ್ದ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ನಿಲಯವನ್ನು ತಲುಪಿದರು. ಆ ಸಂಸ್ಥೆಯ ಮುಖ್ಯಸ್ಥರೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡುವುದು ಹೇಗೆ? ಲಂಡನ್ನಿಂದ ವಿಯೆನ್ನಾಕ್ಕೆ ವಿಮಾನದಲ್ಲಿ ಒಂದೆರಡು ಗಂಟೆಗಳ ಪ್ರಯಾಣ. ಅಷ್ಟು ಹತ್ತಿರದಲ್ಲಿದ್ದರೂ ಅಲ್ಲಿಯವರಿಗೆ ಇಂಗ್ಲೀಷಿನಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡಲು ಬರುವುದಿಲ್ಲ. ತಮ್ಮ ಭಾಷೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಅಭಿಮಾನವುಳ್ಳ ಅವರಿಗೆ ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಬರುವುದಿಲ್ಲವೆಂಬ ಅಳುಕೂ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮಿಂದ ಜರ್ಮನ್ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ವಾಟ್ಸಾಪ್ ಸಂದೇಶ ಪಡೆದುಕೊಂಡ ಶಿಷ್ಯರು ಅದನ್ನು ತೋರಿಸಿ ತಮ್ಮ ಪರಿಚಯ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಅವರೊಂದಿಗೆ ಹೇಗೋ ಸಂಭಾಷಣೆ ನಡೆಸಿದರು. ಈಗಿನ ಮುಖ್ಯಸ್ಥೆ ಶ್ರೀಮತಿ ಹೈಡಿ ನಗುಮುಖದಿಂದ ಅವರನ್ನು ಸ್ವಾಗತಿಸಿ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ನಿಲಯದಲ್ಲಿ ನಾವಿದ್ದ ತಾಣವನ್ನು ತೋರಿಸಿ ಉಪಚರಿಸಿದ ಭಾವಚಿತ್ರವನ್ನೂ ವಾಟ್ಸಾಪ್ ಮುಖಾಂತರ ಕಳುಹಿಸಿದರು. ನಾವೇ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿದ್ದು ಪರಿಚಯಿಸಿದ ಅನುಭವ ಆಯಿತೆಂದು ಹೇಳಿದರು. ಇವೆಲ್ಲ ಆಧುನಿಕ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನ ನಮಗೆ ನೀಡಿದ ಸೌಲಭ್ಯಗಳಿಂದ ಸಾಧ್ಯವಾಯಿತು.

1977 ರಲ್ಲಿ ಓದಲು ವಿಯೆನ್ನಾಕ್ಕೆ ಹೋದಾಗ ಈಗಿನಂತೆ ಮೊಬೈಲ್, ವಾಟ್ಸಾಪ್, ಫೇಸ್ಬುಕ್, ಟ್ವಿಟರ್ ಮೊದಲಾದ ಸೌಲಭ್ಯಗಳೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅಲ್ಲಿಂದ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಅಂತಾರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ದೂರವಾಣಿ ಕರೆ ಮಾಡುವುದು ಬಹಳ ದುಸ್ತರವಾಗಿತ್ತು. ಬಹಳ ದುಬಾರಿಯೂ ಸಹ. ಆಗ ಬಹಳ ತ್ವರಿತ ಸಂಪರ್ಕ ಸಾಧನವೆಂದರೆ ಏರ್ಮೇಲ್. ವಿಮಾನದ ಚಿತ್ರವಿರುವ ಕೆಂಪು ನೀಲಿ ಪಟ್ಟಿಗಳ ಕವರಿನಲ್ಲಿ ತೆಳುವಾದ ಹಾಳೆಗಳಲ್ಲಿ (ತೂಕ ಕಡಿಮೆ ಮಾಡಲು!) ಮಾರ್ಜಿನ್ ಇಲ್ಲದಂತೆ ಒತ್ತೊತ್ತಾಗಿ ಬರೆದು ಕಳಿಸಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಅದೂ ಸಹ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬರಲು ಒಂದು ವಾರ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿತ್ತು. ಇಲ್ಲಿಂದ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬರಲೂ ಏರ್ಮೇಲ್ಗೆ ಒಂದು ವಾರವೇ ಬೇಕಾಗುತ್ತಿತ್ತು!

ಆಗ ಈ ಸಂಸ್ಥೆಯ ಮುಖ್ಯಸ್ಥೆಯಾಗಿದ್ದವರು ಹಿರಿಯ ವಯಸ್ಸಿನ ಡಾ. ಕ್ರಿಸ್ತಾ ಬುಲ್ಟ್ಮನ್. ಈಗ ಅವರು ಕಾಲವಾಗಿದ್ದರೂ ಅವರ ಉಪಕಾರವನ್ನು ಎಂದೂ ಮರೆಯುವಂತಿಲ್ಲ. ವಿಯೆನ್ನಾಕ್ಕೆ ಹೋದ ಕೆಲವೇ ತಿಂಗಳುಗಳಲ್ಲಿ ಚಳಿಗಾಲ ಕಾಲಿಟ್ಟಿತು. ಅಲ್ಲಿನ ಚಳಿಗಾಲವನ್ನು ಇಲ್ಲಿನವರು ಊಹಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದೂ ಕಷ್ಟ. ತಾಪಮಾನ -10 ರಿಂದ -15 ಡಿಗ್ರಿವರೆಗೂ ಇಳಿಯುತ್ತದೆ. ದಾರಿತುಂಬಾ ಹಿಮ ಬಿದ್ದಿರುತ್ತದೆ. ಆ ಹಿಮರಾಶಿಯನ್ನು ಉಪ್ಪು ಹಾಕಿ ಕರಗಿಸಿ ಗುಡಿಸಿ ಹಾಕುವುದೇ ಕಾರ್ಪೊರೇಶನ್ಗೆ ಅತಿ ದೊಡ್ಡ ಸವಾಲು. ನಮ್ಮ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಕಸದ ರಾಶಿ ಕಂಡರೆ ಅಲ್ಲಿ ಬೆಳಗಾಗುವುದರೊಳಗೆ ಹಿಮದ ರಾಶಿ ಬೆಟ್ಟದಂತೆ ಬಿದ್ದಿರುತ್ತದೆ. ಜನರು ತಲೆಗೆ ಉಣ್ಣೆಯ ಟೋಪಿ, ಉಣ್ಣೆಯ ಕೈಗವಸು, ಉಣ್ಣೆಯ ನಿಲುವಂಗಿ, ಉಣ್ಣೆಯ ಕಾಲುಚೀಲ ಧರಿಸಿಯೇ ಇರುತ್ತಾರೆ. ಛತ್ರಿ ಹಿಡಿದೇ ರಸ್ತೆಗೆ ಇಳಿಯುತ್ತಾರೆ. ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ತುಂತುರು ಮಳೆ ಸುರಿದಂತೆ ಅಲ್ಲಿ ಹಿಮ ಸುರಿಯುತ್ತಿರುತ್ತದೆ. ಚಳಿಗಾಲವನ್ನು ಎದುರಿಸಲು ಈ ಯಾವ ಸಿದ್ಧತೆಗಳನ್ನೂ ನಾವು ಮಾಡಿಕೊಂಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಚಳಿಗಾಲದ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಒಂದು ದಿನ ಶ್ರೀಮತಿ ಕ್ರಿಸ್ತಾ ಬುಲ್ಟ್ಮನ್ ನಮ್ಮನ್ನು ತಮ್ಮ ಚೇಂಬರಿಗೆ ಕರೆಸಿಕೊಂಡು ವಿಚಾರಿಸಿದರು. ಚಳಿಗಾಲಕ್ಕೆ ವಿಶೇಷ ಉಡುಗೆ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಎಷ್ಟು ಕಷ್ಟವೆಂಬುದನ್ನು ಅವರು ತಿಳಿ ಹೇಳಿಒಂದು ಜೊತೆ ಉಣ್ಣೆಯ ಉಡುಪುಗಳನ್ನು ಕೊಳ್ಳಲು ವಿಶೇಷ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ವೇತನವನ್ನು ಮುಂಜೂರು ಮಾಡಿದರು. ಸ್ವದೇಶಕ್ಕೆ ಹಿಂತಿರುಗಿದ ಮೇಲೆ ಅವರು ನಮ್ಮ ಮಠಕ್ಕೂ ಭೇಟಿ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದರು! ಮಠದ ಗ್ರಂಥಾಲಯಕ್ಕೆ ಆಗ ಅವರು ಕೊಡುಗೆಯಾಗಿ ನೀಡಿದ ಎರಡು ಅಲ್ಮೆರಾಗಳು ಈಗಲೂ ಅವರ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಮಠದ ಗ್ರಂಥಾಲಯದಲ್ಲಿವೆ.

ವ್ಯಕ್ತಿ ಮತ್ತು ಆತ ಬದುಕುವ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಧರ್ಮ, ಭಾಷೆ, ಪ್ರಾಂತ್ಯ-ಪ್ರದೇಶಗಳು ಗಾಢವಾದ ಪ್ರಭಾವವನ್ನು ಬೀರುತ್ತವೆ. ನಮ್ಮ ಆಲೋಚನೆಗಳು ಮತ್ತು ನಮ್ಮ ನಡವಳಿಕೆಗಳು ಜೊತೆಯಾಗಿ ಬದುಕುವ ಜನರೊಂದಿಗಿನ ನಮ್ಮ ಸಂಬಂಧಗಳ ಮೇಲೆ ಪ್ರಭಾವವನ್ನು ಬೀರುತ್ತವೆ. ನಾವು ಆಚರಿಸುವ ಧರ್ಮದೊಂದಿಗೆ, ನಾವು ಬದುಕುವ ನೆಲದೊಂದಿಗೆ, ನಾವಾಡುವ ಭಾಷೆಯೊಂದಿಗೆ ನಮ್ಮನ್ನು ನಾವು ಗುರುತಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಸಹಜ. ಆಸ್ಟ್ರಿಯಾ ದೇಶದ ರಾಜಧಾನಿಯಾದ ವಿಯೆನ್ನಾ ನಗರಕ್ಕೆ ಸಮೀಪದ ಹಳ್ಳಿಯೊಂದರ ನಿವಾಸಿಯೊಬ್ಬ ತಾನು ವಾಸಿಸುವ ಹಳ್ಳಿ ಜಗತ್ತಿನ ಅತ್ಯಂತ ಶ್ರೇಷ್ಠ ತಾಣ ಎಂದು ಬೀಗುತ್ತಾ ಹೀಗೊಂದು ಜರ್ಮನ್ ಜನಪದ ಗೀತೆ ಹಾಡುತ್ತಾನೆ:

Wohl ist die Welt so gross und weit 
Und voller Sonnenschein, 
Das allerschoenste Stueck davon 
Ist doch die Heimat mein!

(ಕನ್ನಡ ಭಾವಾನುವಾದ)
ವಿಶಾಲವಾದೀ ವಿಶ್ವದಲಿ 
ಹೊಳೆಯುವ ಸೂರ್ಯನ ಕಿರಣದಲಿ 
ಆ ದೇವರ ಸೃಷ್ಟಿಯ ಮಾಟದಲಿ 
ಸುಂದರ ವಸ್ತುವು ಆವುದೆ ಇರಲಿ 
ಇರುವುದು ಅದೆಲ್ಲವು ನನ್ನೀ ನಾಡಿನಲಿ!

-ಶ್ರೀ ತರಳಬಾಳು ಜಗದ್ಗುರು
ಡಾ|| ಶಿವಮೂರ್ತಿ ಶಿವಾಚಾರ್ಯ ಮಹಾಸ್ವಾಮಿಗಳವರು
ಸಿರಿಗೆರೆ.

ವಿಜಯ ಕರ್ನಾಟಕ 
ಬಿಸಿಲು ಬೆಳದಿಂಗಳು ದಿ: 2.8.2018