"ಕಾವ್ಯಶಾಸ್ತ್ರವಿನೋದೇನ ಕಾಲೋ ಗಚ್ಛತಿ ಧೀಮತಾಂ। 
ವ್ಯಸನೇನ ತು ಮೂರ್ಖಾಣಾಂ ನಿದ್ರಯಾ ಕಲಹೇನ ವಾ॥”

ಎಂಬ ಸೂಕ್ತಿಯೊಂದು ಸಂಸ್ಕೃತದಲ್ಲಿದೆ. ಜಾಣರಾದವರು ಕಾವ್ಯಾನುಸಂಧಾನ, ಶಾಸ್ತ್ರಾರ್ಥಚಿಂತನೆ ಮತ್ತು ವಿನೋದಗಳಲ್ಲಿ ಕಾಲವನ್ನು ಕಳೆದರೆ, ಮೂರ್ಖರು ದುರ್ವ್ಯಸನಗಳಲ್ಲಿ, ಕುಂಭಕರ್ಣನ ನಿದ್ರೆಯಲ್ಲಿ, ಜಗಳ ಮಾಡುವುದರಲ್ಲಿ ಕಾಲವನ್ನು ಕಳೆಯುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ಇದರ ತಾತ್ಪರ್ಯ. ಇದು ಅವರವರ ಸಂಸ್ಕಾರಕ್ಕನುಗುಣವಾಗಿ ಮನುಷ್ಯರಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬರುವ ಸಹಜ ಪ್ರವೃತ್ತಿ. ಸೀಮಿತ ವಲಯದಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಇವೆರಡೂ ತೆರನಾದ ಪ್ರವೃತ್ತಿಗಳು ಆಧುನಿಕ ಸಂವಹನ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನ ಬಂದ ಮೇಲೆ ವ್ಯಾಪಕವಾಗಿ ಹರಡಿವೆ. "ಜಗವ ಸುತ್ತಿಪ್ಪುದು ನಿನ್ನ ಮಾಯೆಯಯ್ಯಾ” ಎನ್ನುವಂತೆ ವಾಟ್ಸಾಪ್, ಫೇಸ್ಬುಕ್, ಟ್ವಿಟರ್ಗಳ ಮಾಯೆಯಂತೂ ಈಗ ಜಗತ್ತನ್ನೇ ಆವರಿಸಿದೆ. ಇವು ಒಂದೆಡೆ ಪರಸ್ಪರರ ನಿಂದೆ, ಪ್ರತಿನಿಂದೆ, ಜಗಳಗಳ ತಾಣಗಳಾದರೆ ಮತ್ತೊಂದೆಡೆ ಸಾಹಿತ್ಯ, ಸಂಗೀತ ಮತ್ತು ಕಲೆಯ ಪ್ರಬುದ್ಧ ತಾಣಗಳಾಗಿಯೂ ಪರಿಣಮಿಸಿವೆ. ಇತ್ತೀಚೆಗಂತೂ ಮತದಾರರನ್ನು ತಮ್ಮತ್ತ ಸೆಳೆಯುವ ಚುನಾವಣಾ ಪ್ರಚಾರದ ಮಾಧ್ಯಮಗಳಾಗಿಯೂ ಬಳಕೆಯಾಗುತ್ತಿವೆ. ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣನು ತನ್ನ ಬಾಯಲ್ಲಿ ಇಡೀ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡವನ್ನೇ ತೋರಿಸಿದಂತೆ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರ ಅಂಗೈಯಲ್ಲಿರುವ ಮೊಬೈಲು ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡ ದರ್ಶನ ಮಾಡಿಸುತ್ತಿದೆ. ಒಮ್ಮೆ ಫ್ರಾನ್ಸ್ ದೇಶದ ಸಂಸ್ಕೃತ ವಿದ್ವಾಂಸರಾದ ಪ್ರೊಫೆಸರ್ ಪಿಯರ್ ಫಿಲಿಯೋಜಾರವರು ಸಿರಿಗೆರೆಗೆ ಬಂದಾಗ ಮೊಬೈಲಿಗೆ ಸಂಸ್ಕೃತದಲ್ಲಿ ಏನನ್ನುತ್ತೀರಿ? ಎಂದು ಕೇಳಿದ್ದಕ್ಕೆ ಅವರು ನಸುನಗುತ್ತಾ ತಟ್ಟನೆ ಕೊಟ್ಟ ಉತ್ತರ ಸದಾ ಕಿವಿಗೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡಿರುವ "ಕರ್ಣಪಿಶಾಚಿ!", ಯಾವುದೇ ಉಪಕರಣವಾದರೂ ಅದನ್ನು ಬಳಸುವವರ ಮನೋಧರ್ಮಕ್ಕೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ ಕೆಟ್ಟದ್ದೂ ಆಗಬಹುದು, ಒಳ್ಳೆಯದೂ ಆಗಬಹುದು. ಹರಿತವಾದ ಚಾಕು ಸದ್ ಗೃಹಿಣಿಯ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಪಾಕಶಾಲೆಯ ಪರಿಕರವಾಗಬಹುದು, ವೈದ್ಯನ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಶಸ್ತ್ರಚಿಕಿತ್ಸೆ ಮಾಡಲು ನೆರವಾಗಬಹುದು, ಹಂತಕನ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಕೊರಳು ಸೀಳುವ ಮಾರಕಾಸ್ತ್ರವೂ ಆಗಬಹುದು. 

ಈ ಮೊಬೈಲನ್ನು ಸದ್ಬಳಕೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯ ಮತ್ತು ಸಂಗೀತದ ಪ್ರಚಾರಕ್ಕಾಗಿ ಚಿತ್ರದುರ್ಗದಲ್ಲಿ ಆರಂಭಗೊಂಡಿರುವ ಒಂದು ವಿಶಿಷ್ಟ ವಾಟ್ಸಾಪ್ ಗುಂಪು "ಸಾಹಿತ್ಯ ಜಗಲಿ”. ಕಳೆದ ಒಂದು ವರ್ಷದಿಂದ ಸದ್ದುಗದ್ದಲವಿಲ್ಲದೆ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಾ ಬಂದಿರುವ ಈ ಗುಂಪಿನ ಸಾಹಿತ್ಯ ಸೇವೆಯ ರೂವಾರಿ ನಮ್ಮ ಮಠದ ಕಾಲೇಜೊಂದರ ನಿವೃತ್ತ ಪ್ರಾಂಶುಪಾಲರಾದ ರಾ. ವೆಂಕಟೇಶ ಶೆಟ್ಟಿ. ಸಾಹಿತ್ಯ, ಕಲೆ, ಸಂಗೀತಗಳನ್ನು ಮನೆಮನೆಗಳಿಗೆ ತಲುಪಿಸಲು ಅವರು ಅತ್ಯಂತ ಮಾಹೇಶ್ವರ ನಿಷ್ಠೆಯಿಂದ ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ಈ ಪ್ರಯತ್ನ ಪ್ರಶಂಸನೀಯ. ನಿತ್ಯ ಸಾಹಿತ್ಯ ದಾಸೋಹ ನಡೆಯುವ ಈ "ಜಗಲಿ"ಯಲ್ಲಿ (ಮೊಬೈಲ್ ನಂಬರ್ 94482 68587) ಗೃಹಿಣಿಯರು ಹಾಡುತ್ತಾರೆ, ಸಾಹಿತ್ಯ ಸಂಬಂಧಿ ವಿಷಯಗಳ ಬಗೆಗೆ ಕುತೂಹಲದಿಂದ ಸದಸ್ಯರು ಓದುತ್ತಾರೆ, ಸಂವಹಿಸುತ್ತಾರೆ. ಸರಿಯಾದ ಉತ್ತರ ನೀಡಿದವರ ಭಾವಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಬಿತ್ತರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಇಲ್ಲಿ ಯಾರಿಗೂ ತಮ್ಮ ತುತ್ತೂರಿ ಊದಲು ಅವಕಾಶವಿಲ್ಲ, ಯಾರ ತೇಜೋವಧೆಗಾಗಲೀ, ಯಾವುದೇ ಪಟ್ಟಭದ್ರ ಹಿತಾಸಕ್ತಿಯ ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳ ಪ್ರಸಾರಕ್ಕಾಗಲೀ ಇಲ್ಲಿ ಅವಕಾಶವಿಲ್ಲ. ಗುಂಪಿನ ಅಡ್ಮಿನ್ ಗಮನಕ್ಕೆ ಬಾರದೆ ಒಂದು ತುಣುಕು ಮಾಹಿತಿ/ಫೋಟೋ/ ವೀಡಿಯೋ ಗುಂಪಿಗೆ ಹೋಗುವಂತಿಲ್ಲ. Good Morning", "Happy Birth Day!", "Happy Journey!", "Happy Anniversary!” ಇತ್ಯಾದಿ ಅನವಶ್ಯಕ ವ್ಯಕ್ತಿಗತ ಸಂದೇಶಗಳನ್ನು ಸೋಸಿ ತೆಗೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ, ಸಾಹಿತ್ಯ, ಸಂಗೀತ, ಕಲೆಗೆ ಸಂಬಂಧಪಟ್ಟ ಸಂದೇಶಗಳು ಮಾತ್ರ ಗುಂಪಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರಸಾರಗೊಳ್ಳುತ್ತವೆ. ಇದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಅಡ್ಮಿನ್ ಕಂಡುಕೊಂಡ ಗುಂಪು ವಾಟ್ಸಾಪಿನ "Broadcast ಸೌಲಭ್ಯ. ಇಲ್ಲಿ ಅಡಿನ್ ಕಳಿಸಿದ/ಮುಂತಳ್ಳಿದ ಸಂದೇಶಗಳು ಮಾತ್ರ ಗುಂಪಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತವೆ. ಬಂದ ಅನವಶ್ಯಕ ಸಂದೇಶಗಳನ್ನು ಅಡ್ಮಿನ್ ಶೋಧಿಸಿ "ಜಗಲಿ"ಯ ಸಾರಣೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಹೀಗಾಗಿ ಗುಂಪಿನ ಸದಸ್ಯರ ಫೋನುಗಳು ಮೆಮೊರಿ ಭಾರದಿಂದ ಬಸವಳಿಯುವುದಿಲ್ಲ. ಈ ರೀತಿಯ ನಿರಂತರ ಸಮರ್ಪಕ ನಿರ್ವಹಣೆ ಇರುವುದರಿಂದ ನಾಡಿನ ಒಳಹೊರಗೆ ಸಾಹಿತ್ಯಾಸಕ್ತರನ್ನು ಸೆಳೆಯುತ್ತಾ ಈ ಸಾಹಿತ್ಯ ಜಗಲಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿದೆ.

ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಈ "ಜಗಲಿ"ಯಲ್ಲಿ ತಿರುಪತಿ ತಿಮ್ಮಪ್ಪನನ್ನು ಕುರಿತು ಪ್ರಕಟಿತವಾದ ಅಡ್ಮಿನ್ ರವರ ಒಂದು ಕವಿತೆಯ ಮೇಲೆ ನಡೆದ ಚರ್ಚೆ ಕುತೂಹಲಕಾರಿಯಾಗಿದೆ. ತಿರುಪತಿ ತಿಮ್ಮಪ್ಪ ಚಿರಪಚಿತ ದೈವ. ಆಸ್ತಿಕ ಭಕ್ತರು ದರ್ಶನಕ್ಕೆ ಧಾವಿಸುತ್ತಾರೆ. ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ಸರತಿಯ ಸಾಲುಗಳಲ್ಲಿ ಕಾದು ಸುಸ್ತಾದ ಭಕ್ತರಿಗೆ ತಿಮ್ಮಪ್ಪನ ದರ್ಶನ ದೊರೆಯುವುದು ಕೆಲವೇ ಕ್ಷಣ ಮಾತ್ರ. ಸ್ವಲ್ಪ ತಡಮಾಡಿದರೂ "ಪದಂಡಿ" ಎಂದು ಮುಂದೆ ತಳ್ಳುವುದಂತೂ ಶತಃಸಿದ್ದ. ಇದು ಭಕ್ತಾದಿಗಳ ಕಷ್ಟವೇನೋ ಹೌದು. ಆದರೆ ಅದು ಕೆಲವೇ ಗಂಟೆಗಳಲ್ಲಿ ಕಳೆದುಹೋಗುತ್ತದೆ. ದರ್ಶನದ ನಂತರವಂತೂ ಭಕ್ತನಿಗೆ ದೊರೆತ ಧನ್ಯತಾ ಭಾವದಲ್ಲಿ ಪಟ್ಟ ಪಾಡೆಲ್ಲವೂ ಮರೆತುಹೋಗುತ್ತದೆ. ಸರತಿ ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ನಿಂತೂ ನಿಂತೂ ಕಾಡುವ ಕಾಲುನೋವು ಸಹ ಓಡಿಹೋಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಭಕ್ತರಿಗೆ ದರ್ಶನ ನೀಡುತ್ತಾ ಅನಂತ ಕಾಲದಿಂದ ನಿಂತೇ ಇರುವ ತಿಮ್ಮಪ್ಪನಿಗೆ ಕಾಲು ನೋಯುವುದಿಲ್ಲವೇ? ಅವನಿಗಾಗಿ ಮರುಗುವವರಾರು? ತಿಮ್ಮಪ್ಪ ತನ್ನ ಕಷ್ಟವನ್ನು ಹೇಳಿಕೊಂಡರೆ ಹೇಗಿರುತ್ತದೆ. ಈ ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಅಡ್ಮಿನ್ ಅವರೇ ರಚಿಸಿ ಗುಂಪಿಗೆ ಹರಿಯ ಬಿಟ್ಟ ಒಂದು ಕವಿತೆಯ ಆಯ್ದ ಭಾಗ ಹೀಗಿದೆ:

ನಿಲ್ಲಿಸಿದ್ದಾರೆ ಉದ್ದುದ್ದ ಕೂಗಳಲ್ಲಿ ನನ್ನ ತೋರಿಸಲು 
ಭಕ್ತರು ಹೊತ್ತು ತಂದಿದ್ದಾರೆ ಹುಂಡಿಗೆ ನಗ ನಾಣ್ಯಗಳ 
ಮುಂದೆ ಆಗಬೇಕಾದ ಕೆಲಸಗಳಿಗೆ ಅಪ್ಲಿಕೇಶನ್ಗಳ.

ಸುಪ್ರಭಾತ ದರ್ಶನ, ಅಂಗಪ್ರದಕ್ಷಿಣೆ, ತೋಮಾಲ ಸೇವೆ, 
ಅರ್ಚನ, ಅರ್ಚನಾನಂತರ ದರ್ಶನ, ನಿಜಪಾದ ದರ್ಶನ... 
ಇವುಗಳ ಜೊತೆಗೆ ಬ್ರಹೋತ್ಸವ, ವಸಂತೋತ್ಸವ, ಕಲ್ಯಾಣೋತ್ಸವ 
ಆ ಉತ್ಸವ, ಈ ಉತ್ಸವ, ಊ ಉತ್ಸವ ಅಂತ ಸೀಜನ್ 
ಸೇವೆಗಳು. 

ವಾರದ ಏಳು ದಿನವೂ, ದಿನದ ಇಪ್ಪತ್ನಾಲ್ಕು ಗಂಟೆಯೂ 
ನನಗೆ ಮೈತುರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲೂ ಬಿಡುವಿಲ್ಲದ ಕಿರಿಕಿರಿ 
ಯುಗಯುಗಗಳಿಂದ ನಿಂತೂ ನಿಂತೂ 
ಕಾಲು ಜೋಮು ಹಿಡಿದಿವೆ, 
ಶ್ರೀದೇವಿ ಭೂದೇವಿ ಇಬ್ಬರು ಹೆಂಡಿರ ಗಂಡ ನಾನು, 
ಅವರೊಂದಿಗೆ ಒಂದು ಚಣವೂ ಮಾತಾಡಲು 
ಪುರುಸೊತ್ತು ನೀಡದ ಜನ, ಜನ, ಜನ!

ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನಾದ ದೇವರನ್ನು ಮಾನವೀಯ ನೆಲೆಗಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ನಿಂತು ನೋಡುವ ಈ ಕವಿತೆ ವಿಭಿನ್ನ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಗಳಿಗೆ ಎಡೆಮಾಡಿಕೊಟ್ಟಿದೆ. "ಕಲಿಯುಗದ ಆರಾಧ್ಯ ದೈವವೆಂದೇ ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಸಮರ್ಪಣಾಭಾವದಿಂದ ಜನನ ದರ್ಶನಕ್ಕೆ ಹಾತೊರೆಯುವರು. ಅಂತಹ ದೈವವನ್ನು ಈ ತರಹದ ಹಾಸ್ಯದ ವಸ್ತುವಾಗಿಸಿ ಕವಿತೆ ಬರೆಯುವ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇತ್ತೇ?"" ಎಂದು ಭಾವುಕರಾಗಿ ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದವರಿದ್ದಾರೆ. "ಶ್ರೀ ವೆಂಕಟೇಶ್ವರ ಸ್ವಾಮಿಯ ಪರಮ ಭಕ್ತರಾದ ನಮ್ಮಂತವರ ಮನಸ್ಸಿನ ಭಾವನೆಗಳಿಗೆ ಧಕ್ಕೆ ಉಂಟುಮಾಡಿದೆ. ಈ ತಪ್ಪಿಗೆ ನೀವು ಮುಂದೆ ಪಶ್ಚಾತ್ತಾಪ ಪಡುತ್ತೀರಿ” ಎಂದು ಝಂಕಿಸಿದವರಿದ್ದಾರೆ. "ನಮ್ಮ ಮನೆದೈವವೂ ತಿಮ್ಮಪ್ಪನೇ. ನಿಮಗಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ಹಲವು ಸಲ ಭಗವಂತನಿಗೆ ವಿಶ್ರಾಂತಿಯೇ ಕೊಡುತ್ತಿಲ್ಲವಲ್ಲ, ತಿಮ್ಮಪ್ಪನ ಶೋಷಣೆ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ ಅಂತ ನನಗೂ ಅನ್ನಿಸಿದೆ. ನಮ್ಮ ಮನೆ ದೇವರಿಗೆ ಸಾಂದರ್ಭಿಕ ರಜೆ, ಗಳಿಕೆ ರಜೆ, ದೀರ್ಘಕಾಲಿಕ ರಜೆ ಯಾವುದೂ ಇಲ್ಲವಲ್ಲ, ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ದೈವಕ್ಕೆ ವಿಶ್ರಾಂತಿ ಬೇಕೆಂದರೆ ಗ್ರಹಣದ ದಿನದಂದು ಮಾತ್ರ ಸಾಧ್ಯ" ಎಂದು ವಿನೋದ ಮಾಡಿದವರಿದ್ದಾರೆ. "ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣಾವಲಿನಲ್ಲಿ ನಾವು ಎಂದೆಂದೂ ಸುರಕ್ಷಿತ. ನೀ ಮರೆತೆಯಾದರೆ ಕಾಯುವವರು ಯಾರು ನಮ್ಮನ್ನು! ನಿನಗೆ ರಜೆ ಸವಲತ್ತು ಬೇಡ. ನಮ್ಮೊಡನಿರು ಸತತ!” ಎಂದು ಕಾವ್ಯಮಯವಾಗಿ ಬೇಡಿಕೊಂಡವರಿದ್ದಾರೆ. "ಉತ್ಸವಗಳ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ನಿಂತುಕೊಂಡೇ ನಿದ್ದೆಗೆ ಜಾರುವ ನಿನ್ನನ್ನು ಕಂಡಾಗ ನನಗನಿಸಿದ್ದು: ಕಷ್ಟಗಳು ನನಗಿಂತ ನಿನಗೇ ಹೆಚ್ಚು!"" ಎಂದು ಮರುಗಿದವರಿದ್ದಾರೆ. "ತಿರುಪತಿ ತಿಮ್ಮಪ್ಪನಿಗೆ ತನ್ನ ಸಂಸಾರದ ಬಗ್ಗೆ ಆಲೋಚಿಸುವ ವ್ಯವಧಾನವಿದೆ ಎಂದು ತಿಳಿದು ಸಂತೋಷವಾಯಿತು. ಕವಿಯ ಕಲ್ಪನೆಗೆ ನಮೋ ನಮಃ" ಎಂದು ವಿಚಾರಪರರಾಗಿ ಪ್ರಶಂಸೆ ಮಾಡಿದವರಿದ್ದಾರೆ. 

ದೇವರು ನಿರ್ಗುಣ, ನಿರಾಕಾರ, ಅಣೋರಣೀಯ, ಮಹತೋಮಹೀಯ ಎನ್ನುತ್ತವೆ ಭಾರತೀಯ ದರ್ಶನಗಳು. ಆದರೆ ದರ್ಶನ ಪ್ರಣೀತವಾದ ಅಂತಹ ದೇವರ ಸ್ವರೂಪವನ್ನು ಗ್ರಹಿಸುವುದು ಕಷ್ಟವೇ. ಆದ್ದರಿಂದಲೇ ಸಗುಣೋಪಾಸನೆ ಆರಂಭವಾಯಿತು. ದೇವರೂ ನಮ್ಮ ಹಾಗೆಯೇ, ನಮ್ಮಂತೆಯೇ ಅವನಿಗೆ ಹೆಂಡತಿ ಮಕ್ಕಳೂ ಉಂಟು; ನಮ್ಮಂತೆಯೇ ಅವನೂ ಸ್ತುತಿಪ್ರಿಯ, ಸ್ತುತಿಸಿದರೆ ಅನುಗ್ರಹಿಸುತ್ತಾನೆ  ಸಿಟ್ಟು ಬಂದರೆ ಸರ್ವನಾಶ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ ಎಂಬ ಭಯ ಭಕ್ತಿ ಬೆಳೆಯಿತು. ಆದರೂ ದೇವರನ್ನು ಭಕ್ತರು ಹಂಗಿಸದೆ ಬಿಟ್ಟಿಲ್ಲ. ಬಸವಣ್ಣನವರ ಈ ಮುಂದಿನ ವಚನವನ್ನು ನೋಡಿ;

ನರ ಕೂರಂಬಿನಲೆಚ್ಚ ಅವಂಗೊಲಿದೆಯಯ್ಯಾ 
ಅರಳಂಬಿನಲೆಚ್ಚ ಕಾಮನನುರುಹಿದೆಯಯ್ಯಾ 
ಇರುಳು ಹಗಲೆನ್ನದೆ ಪ್ರಾಣಿಘಾತವ ಮಾಡಿದ 
ಬೇಡನ ಕೈಲಾಸಪುರಕೊಯ್ದೆಯಯ್ಯಾ. 
ಎನ್ನನೇತಕೊಲ್ಲೆ ಕೂಡಲ ಸಂಗಮದೇವಾ?

ಹರಿತವಾದ ಬಾಣ ಬಿಟ್ಟ ಅರ್ಜುನನಿಗೆ ನೀನು ಒಲಿದೆ. ಆದರೆ  ಸ್ವಲ್ಪವೂ ನೋಯಿಸದೆ ಹೂವಿನ ಬಾಣವನ್ನು ಬಿಟ್ಟ ಮನ್ಮಥನನ್ನು ಸುಟ್ಟು ಬೂದಿ ಮಾಡಿದೆ. ಪ್ರಾಣಿಹತ್ಯೆ ಮಾಡಿದ ಬೇಡರ ಕಣ್ಣಪ್ಪನನ್ನು ಕೈಲಾಸಕೊಯ್ದೆ. ನನಗೇಕೆ ಒಲಿಯುವುದಿಲ್ಲ? ನೀನು ಮಾಡುವುದು ನ್ಯಾಯವೇ? ಎಂದು ಬಸವಣ್ಣನವರು ದೇವರನ್ನು ತರ್ಕಬದ್ಧವಾಗಿ  ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಪುರಂದರ ದಾಸರಂತೂ ದೇವರನ್ನು ನಿರ್ಭಿಡೆಯಿಂದ ಹಂಗಿಸಿದ್ದಾರೆ.

ಆರು ಬದುಕಿದರಯ್ಯಾ ಹರಿ ನಿನ್ನ ನಂಬಿ? 
ತೋರು ಈ ಜಗದೊಳಗೆ ಒಬ್ಬರನು ಕಾಣೆ!

ಕಲಹ ಬಾರದ ಮುನ್ನ ಕರ್ಣನನು ನೀ ಕೊಂದೆ 
ಸುಲಭದಲಿ ಕೌರವರ ಮನೆಯ ಮುರಿದೆ 
ನೆಲನ ಬೇಡುತ ಪೋಗಿ ಬಲಿಯ ತನುವನು ತುಳಿದೆ 
ಮೊಲೆಯನುಣಿಸಲು ಬಂದ ಪೂತಿನಿಯ ಕೊಂದೆ

ತಿರಿದುಂಬ ದಾಸರ ಕೈಲಿ ಕಪ್ಪವ ಕೊಂಬೆ
ಗರುಡವಾಹನ ನಿನ್ನ ಚರಿಯವ ಅರಿಯೆ 
ದೊರೆ ಪುರಂದರವಿಠಲ ನಿನ್ನನ್ನು ನಂಬಿದರೆ 
ತಿರುಪೆಯೂ ಪುಟ್ಟಲೊಲ್ಲದು ಕೇಳು ಹರಿಯ

ಇದು ಮೇಲು ನೋಟಕ್ಕೆ ನಿಂದೆ ಎನಿಸಿದರೂ ಭಕ್ತನ ಭಕ್ತಿ ನಿವೇದನೆಯ ಪರಿ. ಭಕ್ತನು ದೇವರೊಂದಿಗೆ ಬೆಳೆಸಿಕೊಂಡಿರುವ ಆತ್ಮೀಯತೆಯ ಪ್ರತೀಕ. "ನಿನ್ನ ಮಗ ಕಳ್ಳ" ಎಂದು ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯ ಮಹಿಳೆ ಆರೋಪಿಸಿದಾಗ ಸಿಟ್ಟಿಗೇಳುವ ತಾಯಿ ತನ್ನ ಮುದ್ದು ಮಗುವಿನ ಲಾಲನೆ ಪೋಷಣೆ ಮಾಡುವಾಗ ತಾನೇ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ "ಛೀ, ಕಳ್ಳ" ಎಂದು ಮೂದಲಿಸುತ್ತಾಳೆ. ಒಂದು ನಿಂದೆಯಾದರೆ ಮತ್ತೊಂದು ನಿಂದಾಸ್ತುತಿ. ಕಿಲ ಕಿಲ ನಕ್ಕು ನಿದ್ದೆಹೋಗುವ ಮಗುವನ್ನು ಕಂಡ ತಾಯಿಯ ಆನಂದಕ್ಕೆ ಪಾರವೇ ಇಲ್ಲ. ಇಂತಹ ನಿಂದಾಸ್ತುತಿಯೂ ದೇವರನ್ನು ಒಲಿಸುವ ಒಂದು ಬಗೆ! ನಿಜವಾದ ಭಕ್ತನ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಆವಿರ್ಭವಿಸುವ ಭಕ್ತಿಯ ಸ್ಪಂದನ!

-ಶ್ರೀ ತರಳಬಾಳು ಜಗದ್ಗುರು
ಡಾ|| ಶಿವಮೂರ್ತಿ ಶಿವಾಚಾರ್ಯ ಮಹಾಸ್ವಾಮಿಗಳವರು
ಸಿರಿಗೆರೆ.

ವಿಜಯ ಕರ್ನಾಟಕ 
ಬಿಸಿಲು ಬೆಳದಿಂಗಳು ದಿ: 19.7.2018