ನಮ್ಮ ದೇಶವು ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಪ್ರಪಂಚದ ಅತಿ ದೊಡ್ಡ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವವಿರುವ ರಾಷ್ಟ್ರ. ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ಬುನಾದಿಯೇ ಚುನಾವಣೆ. ಬುನಾದಿ ಸರಿಯಿಲ್ಲದೆ ಹೋದರೆ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವವೆಂಬ ಕಟ್ಟಡ ಯಾವಾಗ ಕುಸಿದು ಬಿದ್ದು ಯಾರನ್ನು ಆಹುತಿ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆಯೋ ಹೇಳಲಾಗದು! ದೇಶವನ್ನು ಸರಿದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಕೊಂಡೊಯ್ಯಲು ಚುನಾವಣೆಗಳು ಪರಿಶುದ್ಧವಾಗಿರಬೇಕೆಂಬುದರಲ್ಲಿ ಎರಡು ಮಾತಿಲ್ಲ. ಚುನಾವಣೆಗೆ ಸ್ಪರ್ಧಿಸಿರುವ ಅಭ್ಯರ್ಥಿಗಳ ಪೈಕಿ ಉತ್ತಮರಾದವರಿಗೆ ಮತದಾನ ಮಾಡಬೇಕೆಂದು ಎಲ್ಲರೂ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ಉತ್ತಮರು ಯಾರು? ನಿಂತಿರುವ/ನಿಲ್ಲಿಸಿರುವ ಅಭ್ಯರ್ಥಿಯನ್ನು ನೋಡಿ ಓಟು ಹಾಕಬೇಕೋ, ಪಕ್ಷವನ್ನು ನೋಡಿ ಓಟು ಹಾಕಬೇಕೋ ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆ ಪ್ರಜ್ಞಾವಂತ ಮತದಾರರ ಮುಂದಿದೆ. ಕುಡಿಯದ ಗಂಡಿಗೆ ಮಗಳನ್ನು ಕೊಡಬೇಕೆಂದು ತಂದೆ ತಾಯಿಗಳು ಬಯಸಿದರೆ ದೇಶದ ಉದ್ದಗಲಕ್ಕೂ ಅಂತಹ ಗಂಡೇ ಸಿಕ್ಕುವುದಿಲ್ಲವೆಂಬ ದುರ್ಬರ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಇಂದು ಉಂಟಾಗಿದೆ. ಅವರಲ್ಲಿಯೇ ಕಡಿಮೆ ಕುಡಿಯುವ ಗಂಡನ್ನು ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾದ ಅನಿವಾರ್ಯತೆ ಉಂಟಾಗಿದೆ. ಈ ವಿಚಾರವಾಗಿ ಕಳೆದ ಹನ್ನೊಂದು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಲೇಖನಿಸುತ್ತಾ ಬಂದಿರುವ ನಮ್ಮ ಈ ಅಂಕಣ ಬರಹಗಳ ಕೆಲವು ಮುಖ್ಯಾಂಶಗಳನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಡುವುದು ಸಕಾಲಿಕವಾಗಿದೆ.

ನಮ್ಮ ದೇಶದ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಹೋರಾಡಿದ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಹೋರಾಟಗಾರರಿಗಿಂತ, ಇಂದು ದೇಶದ ಅಧಿಕಾರ ಗದ್ದುಗೆಯನ್ನು ಏರಲು ರಾಜಕೀಯ ಪಕ್ಷದ ಟಿಕೆಟ್ಟಿಗಾಗಿ ಹೋರಾಡುವ ಟಿಕೆಟ್ಟು ಹೋರಾಟಗಾರರ ಸಂಖ್ಯೆಯೇ ಜಾಸ್ತಿಯಾಗಿದೆ. ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಹೋರಾಡಿದವರ ಕಥೆ ಒಂದು ತೆರನಾದರೆ, ಟಿಕೆಟ್ಟಿಗಾಗಿ ಹೋರಾಡುವವರ ಕಥೆ/ವ್ಯಥೆ ಮತ್ತೊಂದು ತೆರನಾಗಿದೆ. ಅಖಿಲ ಭಾರತ ಟಿಕೆಟ್ಟು ಹೋರಾಟಗಾರರ ಸಂಘ" ಸ್ಥಾಪನೆಯಾಗುವುದೊಂದು ಬಾಕಿ ಉಳಿದಿದೆ. ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಸಮರಕ್ಕಿಂತ ಚುನಾವಣಾ ಸಮರವೇ ಜೋರಾಗಿದೆ. ದೇಶ ಸೇವೆಗಿಂತ ಸ್ವಾರ್ಥ ಲಾಲಸೆ ಮೇರೆ ಮೀರಿ ಬೆಳೆದಿದೆ. ದುಡ್ಡು ಮಾಡಲು ಇರುವ ಏಕೈಕ ಮಾರ್ಗವೆಂದರೆ ರಾಜಕೀಯ ಎಂಬ ತೀರ್ಮಾನಕ್ಕೆ ಈ ಜನರು ಬಂದಿರುವಂತೆ ತೋರುತ್ತದೆ. ಪ್ರಭಾವಿ ಪಕ್ಷದ ಟಿಕೆಟ್ಟು ಪಡೆಯುವಲ್ಲಿ ಯಶಸ್ವಿಯಾದರೆ ತಮ್ಮ ಗೆಲುವು ಖಚಿತ ಎಂಬ ಅಖಂಡ ಧೈರ್ಯ ಈ ಟಿಕೆಟ್ ಆಕಾಂಕ್ಷಿಗಳಲ್ಲಿದೆ. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಅವರು ಎಷ್ಟು ಹಣವನ್ನಾದರೂ ಖರ್ಚು ಮಾಡಲು ಹಿಂದೆಗೆಯುವುದಿಲ್ಲ. ಹೈಕಮಾಂಡಿನ ಆಶೀರ್ವಾದ ಬಲದಿಂದ ಟಿಕೆಟ್ ಗಳಿಸಿದ ಅವರಿಗೆ ಯಾರ ಭಯವೂ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಪಕ್ಷದಿಂದ ಪಕ್ಷಕ್ಕೆ ಜಿಗಿಯುವ ಈ (ವಾ)ನರರಿಗೆ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಸಹಜವಾಗಿ ಇರಬೇಕಾದ ಕನಿಷ್ಠ ನಾಚಿಕೆಯೂ ಇಲ್ಲ.

ನಮ್ಮ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಟಿಕೆಟ್ಟಿಗಾಗಿ ನೂಕು ನುಗ್ಗಲಾಗುವುದು ಮೂರು ಕಡೆ: ಒಂದು ಸಿನೇಮಾ ಮಂದಿರಗಳ ಮುಂದೆ, ಇನ್ನೊಂದು ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಸ್ಟೇಡಿಯಂ ಮುಂದೆ, ಮತ್ತೊಂದು ಚುನಾವಣೆಯ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ರಾಜಕೀಯ ಪಕ್ಷಗಳ ಕಾರ್ಯಾಲಯ ಮತ್ತು ಪ್ರಭಾವೀ ರಾಜಕಾರಿಣಿಗಳ ಮನೆಯ ಮುಂದೆ! ರಾಜಕೀಯದಲ್ಲಿ ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುವುದೇ ಈ ಟಿಕೆಟ್ಟಿನಿಂದ! ಟಿಕೆಟ್ ಹಂಚುವ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ ಎಲ್ಲ ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರಗಳ ಪಾಪಕೂಪ! "ಬಿ ಫಾರಂ" ಕೊಡುವುದೆಂದರೆ ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರಕ್ಕೆ ರಾಜಕೀಯ ಪಕ್ಷಗಳು ಕೊಡುವ ಪರವಾನಿಗೆ.

ಇಂದು ಓಟಿನ ಮಹತ್ವಕ್ಕಿಂತ ಟಿಕೆಟ್ಟಿನ ಮಹತ್ವವೇ ಹೆಚ್ಚಾಗಿದೆ. ಪ್ರಭಾವೀ ಪಕ್ಷದ ಟಿಕೆಟ್ಟನ್ನು ಗಿಟ್ಟಿಸುವಲ್ಲಿ ಯಶಸ್ವಿಯಾದ ಅಭ್ಯರ್ಥಿಗಳು ಗೆದ್ದು ಬಂದಲ್ಲಿ ಅವರ ನಿಷ್ಠೆಯು ಟಿಕೆಟ್ಟು ಕೊಟ್ಟ ದಿಲ್ಲಿಯ ವರಿಷ್ಠರ ಮೇಲೆ ಇರುತ್ತದೆಯೇ ಹೊರತು, ತಮಗೆ ಓಟು ಕೊಟ್ಟು ಗೆಲ್ಲಿಸಿದ ಜನರ ಬಗ್ಗೆ ಕನಿಷ್ಟ ಗಮನವೂ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಪಕ್ಷದ ವರಿಷ್ಠರ ಮುಂದೆ "ಜೀ ಹುಜೂರ್" ಎಂದು ಕೈಕಟ್ಟಿ ನಿಂತುಕೊಳ್ಳುವ ಈ ಧುರೀಣರು ತಮ್ಮ ಕ್ಷೇತ್ರದ ಜನತೆಯನ್ನು "ಕ್ಯಾರೆ" ಎಂದು. ಇತನಾಡಿಸುವುದಿಲ್ಲ, ಕಣ್ಣೆತ್ತಿಯೂ ಸಹ ನೋಡುವುದಿಲ್ಲ.

ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದಲ್ಲಿ ಪ್ರಜೆಗಳೇ ಪ್ರಭುಗಳು, ಆದರೆ ಅವರಿಗೆ ತಮ್ಮ ಪ್ರಭುತ್ವದ ಅರಿವಿಲ್ಲ. ಹೀಗಾಗಿ ಅವರನ್ನು ಆಳುಗಳನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಅರಸರಾಗಿ ಮೆರೆಯುವ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು  ಬಹಳ ಜನರಿದ್ದಾರೆ. "ಯೇನ ಕೇನ ಪ್ರಕಾರೇಣ ಪ್ರಸಿದ್ಧಃ ಪುರುಷ ಭವೇತ್" ಎಂಬಂತೆ ಹೇಗಾದರೂ ಮಾಡಿ ಒಂದು ದಿನವಾದರೂ ಮಂತ್ರಿಯಾಗಬೇಕೆಂದು ಕನಸು ಕಾಣುವ ಶಾಸಕರು, ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಅವರು ಪಡುವ ಶ್ರಮ, ಮಾಡುವ ಕುತಂತ್ರ, ತೋರಿಸುವ ಚಾಣಾಕ್ಷತನ ಬೆರಗುಗೊಳಿಸುವಂತಹದ್ಧಾಗಿದೆ.

ರಾಜಕೀಯದಲ್ಲಿ ಖಾಯಂ ಶತ್ರುತ್ವ, ಖಾಯಂ ಮಿತ್ರತ್ವ ಎಂಬುದು ಇಲ್ಲವೇ ಇಲ್ಲ. "The enemy of an enemy is my friend" (ಶತ್ರುವಿನ ಶತ್ರು ನನ್ನ ಮಿತ್ರ)  ಎಂಬುದು ಇಂದಿನ ಎಲ್ಲಾ ರಾಜಕೀಯ ಪಕ್ಷಗಳ ತತ್ವ ಸಿದ್ಧಾಂತವಾಗಿದೆ. ಆಯಾಯ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಎದುರಾಳಿಗೆ ಆಗದವರನ್ನು ಅಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುವ ಆಗಂತುಕರ/ಅವಕಾಶವಾದಿಗಳ ಕೂಟವೇ ರಾಜಕೀಯ ಪಕ್ಷಗಳು ಎಂದು ಹೇಳಿದರೆ ಅಪ್ಪಟ ಸತ್ಯವನ್ನೇ ಹೇಳಿದಂತಾಗುತ್ತದೆ. ಒಂದು ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಎದುರಾಳಿಗಳಾಗಿ ಸೆಣೆಸಾಡಿದವರು ಮತ್ತೊಂದು ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಮಿತ್ರರಾಗಿ ಕೂಡಿ ಕೈಜೋಡಿಸಿದರೆ ಆಶ್ಚರ್ಯ ಪಡಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ. ಇದನ್ನೇ ರಾಜಕೀಯ ಚದುರಂಗದಾಟವೆಂದು ಕರೆಯುವುದು. ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು ತಮ್ಮ ಸ್ವಾರ್ಥ ಸಾಧನೆಗೆ ಇಂತಹ ಚದುರಂಗದಾಟವನ್ನು ಆಡುವುದರಲ್ಲಿ ನಿಸ್ಸೀಮರು. ಅವರದೇನಾದರೂ ಆಗಲಿ, ಪಾಪ, ಅವರನ್ನು ನಂಬಿ ಅವರ ಹಿಂದೆ ಇದ್ದ ಜನರ ಗತಿಯೇನು ಎಂಬುದು ದೊಡ್ಡ ಪ್ರಶ್ನೆ, ಆ ಬಡಪಾಯಿ ಜನರಿಗೆ ಅವರ ಬೆನ್ನ ಹಿಂದೆ ಹೋಗದೆ ಬೇರೆ ಗತ್ಯಂತರವಿಲ್ಲ. ಮದುವೆಯಾಗುತ್ತಾನೆಂದು ನಂಬಿ ಮೋಸಹೋದ ಹೆಣ್ಣಿನ ಬಾಳುವೆಯಂತಾಗಿದೆ ಅವರ ಸ್ಥಿತಿ. ಕೂಡಿಕೊಂಡ ಗಂಡಿನ ಹಿಂದೆ ಹೋಗದೆ ಬೇರೆ ವಿಧಿ ಇಲ್ಲ.

ಚುನಾವಣೆಗಳಲ್ಲಿ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳಿಗೆ ನೀತಿಸಂಹಿತೆಯ ಮೂಲಕ ಚುರುಕು ಮುಟ್ಟಿಸಿದ ಮೊಟ್ಟಮೊದಲ ಚುನಾವಣಾ ಆಯುಕ್ತರೆಂದರೆ ಟಿ.ಎನ್. ಶೇಷನ್. ಆಗಿನ ದಿನಮಾನಗಳಲ್ಲಿ ಅವರ ಹೆಸರನ್ನು ಕೇಳಿದರೆ ಸಾಕು ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು ಹಾವನ್ನು ತುಳಿದವರಂತೆ ಬೆಚ್ಚಿಬೀಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಚುನಾವಣಾ ಆಯುಕ್ತರಾಗಿ ಇಡೀ ದೇಶದಲ್ಲಿ ತುಂಬಾ ಜನಪ್ರಿಯತೆಯನ್ನು ಗಳಿಸಿದ್ದ ಈ "ಆದಿಶೇಷ" ನಿವೃತ್ತರಾದ ಮೇಲೆ ಸ್ವತಃ ಚುನಾವಣೆಗೆ ನಿಂತು ನಾಮಾವಶೇಷರಾಗಿ ಹೋಗಿದ್ದು ಗತಕಾಲದ ಇತಿಹಾಸ. ಈ ದೇಶದ ಜನರ ನಾಡಿಯ ಮಿಡಿತವನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದೇ ಕಷ್ಟ. ಇಡೀ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಜನಮನ್ನಣೆಯನ್ನು ಗಳಿಸಿಯೂ ಶೇಷನ್ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಪರಾಭವಗೊಂಡದ್ದು ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ವಿಡಂಬನೆಯಲ್ಲವೇ? ಇದರಿಂದ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ಅಭ್ಯರ್ಥಿಯ ಗೆಲುವಿಗೆ ಪ್ರಜೆಗಳ ಅಭಿಮತವನ್ನು ರಾತ್ರೋರಾತ್ರಿ ಬದಲಾಯಿಸುವ ಬೇರೇನೋ ಶಕ್ತಿ ತನ್ನ ಪ್ರಭುತ್ವವನ್ನು ಸಾಧಿಸುತ್ತಿದೆಯೆಂಬುದು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಗೊತ್ತಿರುವ ಸಂಗತಿ.

ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು ಚುನಾವಣೆಗೆ ಖರ್ಚು ಮಾಡುವ ಹಣ ವ್ಯಾಪಾರ ಉದ್ದಿಮೆಗಳಲ್ಲಿ ಹಾಕಿದ ಬಂಡವಾಳದಂತೆ. ವ್ಯಾಪಾರದಲ್ಲಿ ಬಂಡವಾಳ ಹಾಕಿದ ವಾಣಿಜ್ಯೋದ್ಯಮಿ ಹೆಚ್ಚಿನ ಲಾಭ ಪಡೆಯಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಾನೆ. ಅದೇ ರೀತಿ ರಾಜಕೀಯವೂ ಒಂದು ದಂಧೆಯಾಗಿದೆ. ಏನೂ ಲಾಭವಿಲ್ಲವೆಂದರೆ ಯಾವ ದಡ್ಡನೂ ಬಂಡವಾಳ ಹಾಕಲು ಮುಂದಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಎಷ್ಟೇ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕನಾಗಿದ್ದರೂ, ಜನಪರ ಕಾಳಜಿಯುಳ್ಳವನಾಗಿದ್ದರೂ, ಹಣ ಇಲ್ಲದವನು ಚುನಾವಣೆಗೆ ನಿಲ್ಲಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲದಂತಾಗಿದೆ. ರಾಜಕೀಯ ಪಕ್ಷಗಳ ವರಿಷ್ಠರೂ ಸಹ ತಾವು ಆರಿಸುವ ಅಭ್ಯರ್ಥಿಗಳು ಗೆಲ್ಲುವ ಕುದುರೆಗಳಾಗಿರಬೇಕೆಂದು ಬಯಸುತ್ತಾರೆ. ಅಂದರೆ ಗೆಲ್ಲಲು ಖರ್ಚು ಮಾಡುವಷ್ಟು ಹಣ ಅವರಲ್ಲಿರಬೇಕೆಂದು ನಿರೀಕ್ಷಿಸುತ್ತಾರೆ. ಅಷ್ಟೊಂದು ಖರ್ಚುಮಾಡಿ ಗೆದ್ದವನು ತಾನು ಹಾಕಿದ ಬಂಡವಾಳವನ್ನು ಬಡ್ಡಿ, ಚಕ್ರಬಡ್ಡಿ ಸಮೇತ ಜನರಿಂದ ವಸೂಲಿ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳದೆ ಬಿಡುತ್ತಾನೆಯೇ? ಅವನ ಹಿತೈಷಿಗಳು ಒಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಉದ್ದಿಮೆಯ "ಪಾರ್ಟ್ನರ್" ಗಳಿದ್ದಂತೆ. ಅವರೂ ಸಹ ಗೆದ್ದವರನ್ನು ಒತ್ತೆಯಾಳಾಗಿ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ಹಾಕಿದ ಬಂಡವಾಳವನ್ನು ಕಾಂಟ್ರಾಕ್ಟುಗಳು, ಲೈಸೆನ್ಸ್ಗಳು ಇತ್ಯಾದಿಗಳನ್ನು ಪಡೆಯುವ ಮೂಲಕ ಮಾಡದ ಕಾಮಗಾರಿಗೆ ಬಿಲ್ಗಳನ್ನು ಸಲ್ಲಿಸಿ ಪಾಸು ಮಾಡಿಸಿಕೊಂಡು ತಮ್ಮ ತಿಜೋರಿ ತುಂಬಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.

ಇತ್ತೀಚಿನ ಚುನಾವಣೆಗಳನ್ನು ನೋಡಿದರೆ ಸ್ವತಃ ದೇವರೇ  ಚುನಾವಣೆಗೆ ನಿಂತರೂ ಗೆಲ್ಲಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ ಎಂಬ ವಾತಾವರಣ ನಿರ್ಮಾಣವಾಗಿದೆ. “ಧರ್ಮ ಸಂಸ್ಥಾಪನಾರ್ಥಾಯ ಸಂಭವಾಮಿ ಯುಗೇ ಯುಗೇ” ಎಂದು ತೀರ್ಮಾನಿಸಿಕೊಂಡು  ಸಾಕ್ಷಾತ್ ಶಿವನಾಗಲೀ, ವಿಷ್ಣುವಾಗಲೀ ಚುನಾವಣೆಗೆ ನಿಂತಿದ್ದರೆ  ಅವರ  ಮತಕ್ಷೇತ್ರಗಳು ಇನ್ನೂ ರಂಗೇರುತ್ತಿದ್ದವು ಎನಿಸುತ್ತದೆ. ಚುನಾವಣೆಯ ಪೂರ್ವದಲ್ಲಿ ಅವರ ಗುಡಿಗಳಿಗೆ ಹೋಗಿ ಶಿವ ವಿಷ್ಣು ಸಹಸ್ರನಾಮವಳಿ ಜಪಿಸಿ ದೇವರಿಗೆ ಪೂಜೆ ಸಲ್ಲಿಸುತ್ತಿದ್ದವರು ತಮ್ಮ ವಿರುದ್ಧ ನಿಂತ ಆ ದೇವರುಗಳ ಮೇಲೆ ಅದೇ ಸಹಸ್ರನಾಮಾವಳಿಯಲ್ಲಿ ಬರುವ ಕೆಲವು ಶಬ್ದಗಳನ್ನು ದುರ್ಬಳಕೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಚುನಾವಣಾ ಪ್ರಚಾರ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ವಾಗ್ಬಾಣಗಳನ್ನು ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದರು ಎಂಬುದರಲ್ಲಿ ಸಂಶಯವಿಲ್ಲ.

ಒಳ್ಳೆಯವರು ಕೆಟ್ಟ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಿಂದಾಗಿ ಕೆಟ್ಟವರಾಗಿದ್ದಾರೆಯೇ? ಅಥವಾ ಕೆಟ್ಟವರು ಒಳ್ಳೆಯ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಹದಗೆಡಿಸಿದ್ದಾರೆಯೇ? "ಶೀಲವಂತರ ಕೇರಿಯಲ್ಲಿ ಕೋಳಿ ಮಾಯವಾಯಿತು" ಎಂಬ ಗಾದೆಯ ಮಾತಿದೆ. ಕೇರಿಯಲ್ಲಿರುವವರೆಲ್ಲರೂ ಸಸ್ಯಾಹಾರಿಗಳೇ, ಮಾಂಸಾಹಾರಿಗಳಂತೂ ಅಲ್ಲವೇ ಅಲ್ಲ. ಆದರೆ ಕೇರಿಯನ್ನು ಹೊಕ್ಕ ಕೋಳಿ ಮಾತ್ರ ಯಾರ ಮನೆಗೆ ಹೋಯಿತೋ, ಅಂತೂ ಹೊರ ಬರಲಿಲ್ಲ; ಮಂಗ ಮಾಯವಾಯಿತು. ಅದರ ಪುಕ್ಕಗಳು ಮಾತ್ರ ತಿಪ್ಪೆಯಲ್ಲಿ ಗೋಚರಿಸಿದವು! ಅಂದರೆ ಏನರ್ಥ? ಅವಕಾಶ ಸಿಕ್ಕಾಗ ಒಳ್ಳೆಯವರೂ ಕೆಟ್ಟವರಾಗುತ್ತಾರೆ, ಒಳ್ಳೆಯತನವನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ. ಅವಕಾಶ ವಂಚನೆಯಿಂದಾಗಿ ಅವರು ಒಳ್ಳೆಯವರೇ ಹೊರತು ಅವಕಾಶ ದೊರೆತರೆ ಅವರೂ ಕೆಟ್ಟವರಾಗುತ್ತಾರೆ.

ಚುನಾವಣೆಗಳು ಮಾರಿಹಬ್ಬಗಳಂತಾಗಿವೆ. ಜನರು ತಿಳಿದೂ ತಿಳಿದೂ ಹರಕೆಯ ಕುರಿಗಳಾಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. "ಹಬ್ಬಕ್ಕೆ ತಂದ ಹರಕೆಯ ಕುರಿ ತೋರಣಕ್ಕೆ ತಂದ ತಳಿರ ಮೇಯಿತ್ತು!" ಎಂಬಂತೆ ಮತದಾರರು ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು ಒಡ್ಡುವ ಆಮಿಷಗಳಿಗೆ ಬಲಿಯಾಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಮಾರಿಹಬ್ಬದ ದಿನ ಹರಕೆಯ ಕುರಿಗಳನ್ನು ಮೆರವಣಿಗೆ ಮಾಡುವಂತೆ ಅಭ್ಯರ್ಥಿಗಳು ಮತದಾರರನ್ನು ಓಲೈಸಿ ಮೆರೆಸುತ್ತಾರೆ. ಮತದಾನ ಮುಗಿದ ಮಾರನೆಯ ದಿನವೇ "ನೀನು ಯಾರೋ ಮತ್ತೆ ನಾನು ಯಾರೋ" ಎಂಬಂತಹ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ!

ಪ್ರಜ್ಞಾವಂತ ಮತದಾರರೇ! ದೇಶದ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯುತ ನಾಗರಿಕರಾಗಿ ತಪ್ಪದೆ ನಿಮ್ಮ ಮತ ಚಲಾಯಿಸಿರಿ. ಮತದಾನ ಮಾಡುವಾಗ ನಿಮ್ಮ ಕೈಬೆರಳಿಗೆ ಹಚ್ಚುವ ಮಸಿ ಒಂದು ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ಅಳಿಸಿ ಹೋಗಬಹುವು. ಆದರೆ ಅದು ಮುಂದಿನ ಐದು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ನಿಮ್ಮ ಮುಖಕ್ಕೆ ಮೆತ್ತಿದ ಮಸಿಯಾಗದಿರಲಿ. ನೀವು ಹಾಕುವ ಓಟು ತಾಯಂದಿರು. ಮಗುವಿನ ಹಾಲು ಗಲ್ಲದ ಮೇಲೆ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಇಡುವ ದೃಷ್ಟಿಬೊಟ್ಟಿನಂತಿರಲಿ!

-ಶ್ರೀ ತರಳಬಾಳು ಜಗದ್ಗುರು
ಡಾ|| ಶಿವಮೂರ್ತಿ ಶಿವಾಚಾರ್ಯ ಮಹಾಸ್ವಾಮಿಗಳವರು
ಸಿರಿಗೆರೆ.

ವಿಜಯ ಕರ್ನಾಟಕ 
ಬಿಸಿಲು ಬೆಳದಿಂಗಳು ದಿ: 11.4.2019