"ನೀವು ಶತಾಯುಷಿಗಳಾಗಬೇಕು ಅಂತಾರೆ. ಯಾಕೆ? ಅದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ದಿನ ಬದುಕಿದರೆ ನಿಮಗೇನು ತ್ರಾಸು?" ಎಂದು ಪ್ರಶ್ನಿಸುತ್ತಾರೆ ಪಾಟೀಲ ಪುಟ್ಟಪ್ಪನವರು. "ನನಗೆ ವಯಸ್ಸಾಗಿದೆ ಎಂದು ಜನ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ನನಗೆಲ್ಲಿ ವಯಸ್ಸಾಗಿದೆ! ನನಗೆ ವಯಸ್ಸಾಗಿದೆ ಅನ್ನುವ ಭಾವನೆಯೇ ಯಾವತ್ತೂ ಬಂದಿಲ್ಲ. ನಾನಿನ್ನೂ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿದ್ದೇನೆ" ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಪುಟ್ಟಪ್ಪನವರು. ಅವರ ಆಯುಷ್ಯದ ಗುಟ್ಟನ್ನು ಅವರ ಮಾತಿನಲ್ಲಿಯೇ ಹೇಳುವುದಾದರೆ “ಹೊಟ್ಟೆ ಗುಡಾಣ ಆಗಬಾರದು, ಆದಷ್ಟು ಮಿತವಾಗಿ ಆಹಾರ ಸೇವಿಸಬೇಕು". ಪಾಟೀಲ ಪುಟ್ಟಪ್ಪನವರಿಗೆ ಈಗ ನೂರು ತುಂಬಿ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಮೂರು ದಿನಗಳಾದವು (ಜನನ 1919, ಜನವರಿ 14), ಒಂದು ತಿಂಗಳ ಹಿಂದೆಯಷ್ಟೇ ಹುಬ್ಬಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಸಂಸ್ಥೆಯ ಶಾಲೆ-ಕಾಲೇಜು ಕಟ್ಟಡದ ಉದ್ಘಾಟನಾ ಸಮಾರಂಭದಲ್ಲಿ ಅವರ ಬಾಯಿಂದ ಬಂದ ಉದ್ಗಾರವಿದು. ಅವರ ಮಾತಿನಲ್ಲಿ ಸತ್ಯವಿದೆ. ಅವರ ಶರೀರ ಕುಗ್ಗಿರಬಹುದು, ಮನಸ್ಸು ಕುಗ್ಗಿಲ್ಲ. ಆತಸ್ಥೆರ್ಯ, ಮನೋಬಲ ಕಿಂಚಿತ್ತೂ ಊನಗೊಂಡಿಲ್ಲ. "ಅರವತ್ತರ ಅರುಳೋ ಮರುಳೋ" ಎಂಬ ಮಾತೇ ಇಲ್ಲ. ನೂರು ತುಂಬಿದರೂ ಅವರ ಸ್ಮರಣ ಶಕ್ತಿ ಪೊರೆಬಿಟ್ಟ ಹಾವಿನಂತೆ ಈಗಲೂ ಸದಾ ಜಾಗೃತ!

ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಪುಟ್ಟಪ್ಪ ಎಂಬ ಹೆಸರಿನವರು ಇಬ್ಬರು ಸುಪ್ರಸಿದ್ಧರು: ಒಬ್ಬರು ರಾಷ್ಟ್ರಕವಿ "ಕುವೆಂಪು" ಎಂದು ಖ್ಯಾತರಾದ ಕುಪ್ಪಳಿ ವೆಂಕಟಪ್ಪ ಪುಟ್ಟಪ್ಪ, ಮತ್ತೊಬ್ಬರು ಪತ್ರಿಕಾ ರಂಗದ ಭೀಷ್ಮಪಿತಾಮಹರೆನಿಸಿದ ಪಾಟೀಲ ಪುಟ್ಟಪ್ಪ, ಕನ್ನಡ ನಾಡು ನುಡಿಯ ವಿಚಾರ ಬಂದಾಗ ಪಾಟೀಲ ಪುಟ್ಟಪ್ಪನವರದು ಸಿಂಹ ಘರ್ಜನೆ. ಸಿಂಹ ಕಾಡಿನ ತನ್ನ ಗುಹೆಯಲ್ಲಿ ಘರ್ಜನೆ ಮಾಡಿದರೂ ಇಡೀ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿರುವ ಮೃಗಗಳಿಗೆ ಎದೆ ನಡುಕ ಉಂಟಾಗುತ್ತದೆ. ಹಾಗೆ ಪುಟ್ಟಪ್ಪನವರು ನಾಡು ನುಡಿಯ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಮಾಡಿದ ಘರ್ಜನೆ ಇಡೀ ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ಮಾರ್ದನಿಸುತ್ತವೆ; ಅದು ಇಡೀ ನಾಡಿನ ಜನರ ದನಿಯಾಗುತ್ತದೆ. ಅವರಾಡುವ ಒಂದೊಂದು ಮಾತೂ ನಾಡಿನ ಜನರ ಮಾತಾಗುತ್ತದೆ; ನಾಡವರ ನೋವಿಗೆ ಸಂಜೀವಿನಿಯಾಗುತ್ತದೆ. ಕುರುಕ್ಷೇತ್ರ ಯುದ್ಧದ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ದುರ್ಯೋಧನನು ಭೀಷ್ಮರನ್ನು ಸೇನಾಪತಿಯನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿದಾಗ ತನ್ನನ್ನು ಮಾಡಬೇಕಾಗಿತ್ತು ಮುದಿವಯಸ್ಸಿನವರನ್ನು ಮಾಡಬಾರದಾಗಿತ್ತು ಎಂದು ಕರ್ಣನು ಆಕ್ಷೇಪಿಸುತ್ತಾನೆ. ಇದಕ್ಕೆ ಭೀಷ್ಮ ಕೊಡುವ ಉತ್ತರ: “ಸಿಂಗದ ಮುಪ್ಪು, ನೆಗಳ್ದೀ ಗಾಂಗೇಯನ ಮುಪ್ಪು ಇಳಿಕೆವಡೆಗುಮೆ ವನಮಾತಂಗಗಳಿಂ, ಅಸಹೃತ್ ಚತುರಂಗ ಬಲಗಳಿಂ". (ಸಿಂಹ ಮುದಿಯಾದರೂ ಕಾಡಿನ ಆನೆಗಳು ಏನೂ ಮಾಡಲಾರವು. ಈ ಗಾಂಗೇಯ ಮುದುಕನಾದರೂ ಚತುರಂಗ ಬಲ ಅವನನ್ನು ಏನೂ ಮಾಡಲಾರದು) ಪಂಪಭಾರತದಲ್ಲಿ ಬರುವ ಭೀಷ್ಮರ ಈ ವೀರೋದ್ಗಾರ ಪತ್ರಿಕಾ ರಂಗದ ಭೀಷ್ಮರೆನಿಸಿದ ಪಾಟೀಲ ಪುಟ್ಟಪ್ಪನವರಿಗೂ ಅನ್ವಯಿಸುತ್ತದೆ. ಇಳಿವಯಸ್ಸು ಅವರ ಮನೋಬಲವನ್ನು ಕುಗ್ಗಿಸಿಲ್ಲ.

ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ಗಣ್ಯಮಾನ್ಯ ಸಾಹಿತಿಗಳ ಕಾವ್ಯನಾಮಗಳು ಮತ್ತು ಸಂಕ್ಷಿಪ್ತ ನಾಮಗಳು ಕನ್ನಡ ಅಥವಾ ಆಂಗ್ಲ ಅಕ್ಷರಗಳಲ್ಲಿ ಎರಡೋ ಮೂರೋ ಆಗಿರುತ್ತವೆ. ಉದಾ: ಕುವೆಂಪು, ತೀನಂಶ್ರೀ, ಪುತಿನ, ಅನಕೃ, ತರಾಸು, ಡಿ.ಎಲ್.ಎನ್., ಜಿ.ಎಸ್.ಎಸ್., ಎಚ್.ಎನ್. ಇತ್ಯಾದಿ. ಇವಾವೂ ಶಬ್ದಕೋಶದಲ್ಲಿ ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಪಾಟೀಲ ಪುಟ್ಟಪ್ಪನವರ ಸಂಕ್ಷಿಪ್ತ ನಾಮ "ಪಾಪು" ಶಬ್ದಕೋಶದಲ್ಲಷ್ಟೇ ಏಕೆ ಕನ್ನಡ ನಾಡಿನ ಎಲ್ಲ ತಾಯಂದಿರ ತುಟಿಯಂಚಿನಲ್ಲಿ ನಲಿದಾಡುವ ಪದ. ತಾಯಂದಿರು ತಮ್ಮ ಕರುಳ ಕುಡಿಯ ಕೆನ್ನೆಗೆ ಮುತ್ತಿಟ್ಟು ಮುದ್ದಿನಿಂದ "ಪಾಪು" ಎಂದೇ ಕರೆಯುವರಲ್ಲವೆ! ಆದರೆ ಬಹಳ ಜನರಿಗೆ ಗೊತ್ತಿರದ ಸಂಗತಿ: ಅವರ ತೊಟ್ಟಿಲ ಹೆಸರು ಪುಟ್ಟಪ್ಪ ಅಲ್ಲ. ಅವರ ತಾಯಿ ತೊಟ್ಟಿಲು ತೂಗಿ ಇಟ್ಟದ್ದು "ಶಿವಕುಮಾರ!" ಕಾಕತಾಳೀಯವೆಂಬಂತೆ ನಮ್ಮ ಗುರುವರ್ಯರ ಹೆಸರೂ ಅದೇ.

1992ರಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಗುರುವರ್ಯರ ಪ್ರಥಮ ಶ್ರದ್ಧಾಂಜಲಿ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ನಡೆದಾಗ ಆ ಸಮಾರಂಭಕ್ಕೆ ಮಠಪೀಠಾಧಿಪತಿಗಳನ್ನು ಅಧಿಕೃತವಾಗಿ ಆಹ್ವಾನಿಸಲಾಗಿತ್ತೇ ಹೊರತು ಯಾವ ರಾಜಕೀಯ ಮುಖಂಡರನ್ನೂ ಆಹ್ವಾನಿಸಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೂ ನಮ್ಮ ಗುರುಗಳವರ ಮೇಲಿನ ಶ್ರದ್ಧಾಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಅಂದು ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಗಳಾಗಿದ್ದ ಎಸ್.ಬಂಗಾರಪ್ಪನವರು ಆಗಮಿಸಿದ್ದರು. ಹಾಗೆಯೇ ಇನ್ನೂ ಅನೇಕ ರಾಜಕೀಯ ಮುಖಂಡರು ಸಹ, ಆ ವೇಳೆಗೆ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಗಳು ಜನಪ್ರಿಯತೆಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡಿದ್ದರು. ಅವರಿಗೆ ಮಾತನಾಡಲು ಮೈಕನ್ನು ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ ಕೋಲಾಹಲ ಉಂಟಾಯಿತು. ಮಾತಾಡಲು ಅವಕಾಶ ಕೊಡಕೂಡದು ಎಂಬ ಕೂಗೆದ್ದಿತು. ಜಲಾಶಯದ ಕ್ರೆಸ್ಟ್ ಗೇಟ್ ತೆರೆದಾಗ ನೀರು ರಭಸವಾಗಿ ಭೋರ್ಗರೆದು ಹರಿಯುವಂತೆ ಗುಂಪು ಗುಂಪಾಗಿ ಉದ್ರಿಕ್ತ ಜನರು ವೇದಿಕೆಯತ್ತ ಧಾವಿಸತೊಡಗಿದರು. ನಮ್ಮ ಶಾಖಾಮಠವಾದ ಸಾಣೇಹಳ್ಳಿಯ ಶ್ರೀ ಪಂಡಿತಾರಾಧ್ಯ ಶ್ರೀಗಳು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಲಾಠಿ ಹಿಡಿದು ಸ್ವಯಂ ಪೋಲೀಸರಂತೆ ಅವರನ್ನು ಥಳಿಸತೊಡಗಿದರು. ದೂರದಲ್ಲಿ ಪಾರ್ಕ್ ಮಾಡಿದ್ದ ನಮ್ಮ ಮಠದ ಶಿಷ್ಯರಾದ ಸಚಿವ ಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನ ಪ್ರಸನ್ನ ಅವರ ಕಾರು ಜನರ ಆಕ್ರೋಶದ ಅಗ್ನಿಗೆ ಆಹುತಿಯಾಗಿ ಧಗಧಗನೆ ಉರಿಯತೊಡಗಿತು!

ಸಭೆಯು ನಿಯಂತ್ರಣಕ್ಕೆ ಬಾರದಿರುವುದನ್ನು ಕಂಡ ಜಿಲ್ಲಾ ರಕ್ಷಣಾಧಿಕಾರಿಗಳು ನಮ್ಮ ಹತ್ತಿರ ಧಾವಿಸಿ ಹೆಚ್ಚಿನ ಪೋಲೀಸ್ ಸಿಬ್ಬಂದಿ ಇಲ್ಲದ ಕಾರಣ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಗಳನ್ನು ವೇದಿಕೆಯ ಹಿಂಭಾಗದಲ್ಲಿದ್ದ ಶಿವಧ್ವಜವಿರುವ ತಮ್ಮ ಕಾರಿನಲ್ಲಿಯೇ ಸುರಕ್ಷಿತವಾಗಿ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತೇನೆಂದು ನಿವೇದಿಸಿಕೊಂಡರು. ಆಗ ಉದ್ವಿಗ್ನ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಹತೋಟಿಗೆ ತರುವುದು ಹೇಗೆಂದು ಯೋಚಿಸುತ್ತಿದ್ದ ನಮಗೆ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದ ಪಾಟೀಲ ಪುಟ್ಟಪ್ಪನವರು "ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಗಳು ಮಾತನಾಡದೆ ಹಿಂದಿರುಗುವಂತಾದರೆ ನಾಡಿಗೆ ಅವಮಾನ. ಅವರು ಮಾತನಾಡಲು ಅವಕಾಶ ಮಾಡಿಕೊಡಲೇಬೇಕು, ತಾವು ಮಧ್ಯೆ ಪ್ರವೇಶಿಸಿ ಮಾತನಾಡಿ ಸಭೆಯನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸಬೇಕು" ಎಂದು ಸಲಹೆ ಮಾಡಿದರು. ನಮ್ಮ ಅಭಿಪ್ರಾಯವೂ ಅದೇ ಆಗಿತ್ತು. ಸಭೆಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತೇ ಮಾತನಾಡುವ ಅಭ್ಯಾಸವನ್ನು ರೂಢಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದ ನಮ್ಮನ್ನು ಅಂದು ಎದ್ದು ನಿಂತು ಏರುದನಿಯಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡತೊಡಗಿದ್ದನ್ನು ನೋಡಿ ಸಭೆ ವಿಸ್ಮಯಗೊಂಡಿತು. ಬಂಗಾರಪ್ಪನವರಿಂದ ಮೈಕನ್ನು ಪಡೆದು ಉದ್ರಿಕ್ತ ಗುಂಪನ್ನು ಉದ್ದೇಶಿಸಿ ನಾವು ಆಡಿದ ಮಾತುಗಳು: "ನೋಡಿ! ನಿಮ್ಮ ಈ ವಿಚಿತ್ರ ವರ್ತನೆಯನ್ನು ನೋಡಿದರೆ ನೀವು ಪ್ರಜ್ಞಾ ಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಈ ಕೋಲಾಹಲ ಎಬ್ಬಿಸಿದ್ದಿರೆಂದು ನಮಗೆ ಅನ್ನಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮ ಲಿಂಗೈಕ್ಯ ಗುರುವರ್ಯರು ತಮ್ಮ ನಂತರ ಈ ಮಠದ ಶಿಷ್ಯರನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸುವ ಶಕ್ತಿ ನಮಗೆ ಇದೆಯೇ ಇಲ್ಲವೇ ಎಂಬುದನ್ನು ಪರೀಕ್ಷಿಸಲು ಹಿಡಿದ ಆಟ ಇದೆಂದು ತೋರುತ್ತದೆ!" ಎಂದಾಗ ಸಭೆ ತಣ್ಣಗಾಯಿತು. ನಮ್ಮ ದೇಶದ ಸಂವಿಧಾನ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ವಾಕ್ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವನ್ನು ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಟ್ಟಿದೆ. ಅಂದಮೇಲೆ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ ಬಂಗಾರಪ್ಪನವರಿಗೂ ಅದು ಇರಲೇ ಬೇಕು. ನೀವು ಬಂಗಾರಪ್ಪನವರ ಮಾತನ್ನು ಕೇಳಿ, ಬಿಡಿ. ಈ ರಾಜ್ಯದ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿನ ಮಾತನ್ನಂತೂ ಕೇಳಲೇ ಬೇಕು, ಒಪ್ಪುವುದು ಬಿಡುವುದು ನಿಮಗೆ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದು" ಎಂದು ಏರುದನಿಯಲ್ಲಿ ಹೇಳಿ ಬಂಗಾರಪ್ಪನವರಿಗೆ “ನೀವು ಮಾತನಾಡಿರಿ” ಎಂದು ಮೈಕನ್ನು ಹಸ್ತಾಂತರಗೊಳಿಸಿದಾಗ ಅವರು ಸಭೆಯ ಕ್ಷಮಾಯಾಚನೆ ಮಾಡಿ ಸುಮಾರು ಅರ್ಧಗಂಟೆ ಮಾತನಾಡಿದರು. ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ “ನನ್ನ ಜೀವಮಾನದಲ್ಲಿ ಈ ಘಟನೆಯನ್ನು ಎಂದೂ ಮರೆಯಲಾರೆ!"" ಎಂದು ಹೇಳಿ ಸಭೆಯಿಂದ ನಿರ್ಗಮಿಸಿದರು. ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿದ್ದ ಪುಟ್ಟಪ್ಪನವರು "ತಾವು ತಮ್ಮ ಗುರುವರ್ಯರನ್ನು "ನಮ್ಮ ಲಿಂಗೈಕ್ಯ ಗುರುವರ್ಯರು" ಎನ್ನಬಾರದು. "ನಮ್ಮ ಗುರುವರ್ಯರು" ಎಂದಷ್ಟೇ ಹೇಳಬೇಕು, ಅವರು ಸದಾ ತಮ್ಮ ಹೃದಯದಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದಾರೆ” ಎಂದು ಕಿವಿಮಾತು ಹೇಳಿದರು. 

“ನ್ಯಾಯ ನಿಷ್ಠುರಿ ದಾಕ್ಷಿಣ್ಯಪರ ನಾನಲ್ಲ; ಲೋಕವಿರೋಧಿ ಶರಣ ಆರಿಗೂ ಅಂಜುವನಲ್ಲ" ಎಂಬ ಬಸವಣ್ಣನವರ ಮಾತಿಗೆ ಭಾಷ್ಯ ಬರೆದಂತೆ ಬದುಕುತ್ತಿರುವವರು ಪಾಟೀಲ ಪುಟ್ಟಪ್ಪನವರು. ಕರ್ನಾಟಕ ಏಕೀಕರಣದ ಕನಸನ್ನು ಕಂಡು ಅದು ಸಾಕಾರಗೊಂಡಾಗ ಸಂಭ್ರಮಿಸಿದ ಅವರೇ ಉತ್ತರ ಕರ್ನಾಟಕ ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾಗಬೇಕೆಂದು ಹೇಳಿದರೆಂಬ ಕೂಗು ಎದ್ದಿತು. ಉತ್ತರ ಕರ್ನಾಟಕಕ್ಕೆ ಆಗುತ್ತಿರುವ ಅನ್ಯಾಯವನ್ನು ಕುರಿತು ಗಟ್ಟಿದನಿಯಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡುತ್ತಲೇ ಬಂದ ಪಾಪು ಅವರದು ನಾಡನ್ನು ಇಬ್ಬಾಗ ಮಾಡಬೇಕೆಂಬ ಹುನ್ನಾರವಲ್ಲ; ಗುಟುರು ಹಾಕಿ ನ್ಯಾಯಸಮ್ಮತ ಪಾಲನ್ನು ದಕ್ಕಿಸುವ ತಂತ್ರ ಎಂಬುದು ಇದೀಗ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ತಿಳಿದಿದೆ. ಉತ್ತರ ಕರ್ನಾಟಕಕ್ಕೆ ಏನಾದರೂ ಸವಲತ್ತುಗಳು ದೊರೆತಿವೆ ಎಂದರೆ ಅವು ಪಾಪು ಅವರ ಗರ್ಜನೆಯ ಫಲಶ್ರುತಿಗಳೇ ಆಗಿವೆ.

ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಯನ್ನು ಕುರಿತು ಅವರ ಹೃದಯದ ಮಾತುಗಳು: ಇಂದು ಅನೇಕ ಬುದ್ಧಿವಂತರು ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಿಗೆ ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಓದಬೇಕು. ಏಕೆಂದರೆ ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಅನ್ನ ಕೊಡತಕ್ಕಂತಹ ಭಾಷೆ. ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಓದಿದರೆ ನಿಮಗೆ ಅನ್ನ ಸಿಕ್ಕುವುದಿಲ್ಲ. ಇಂಗ್ಲೀಷಿನಲ್ಲಿ ಓದಿದರೆ ಮಾತ್ರ ನಿಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಅನ್ನ ಸಿಗ್ತದೆ ಅನ್ನುವ ಭಾವನೆಯನ್ನು ಜನರಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ನಮ್ಮ ಎಲ್ಲಾ ಜನ ಬೆಂಗಳೂರು ಮುಖವಾಗಿ ಹೊರಟಿದ್ದಾರೆ. ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಅನ್ನ ಕೊಡುವ ಭಾಷೆ ಎನ್ನುವುದಾದರೆ ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಓದಿದವರಿಗೆಲ್ಲಾ ಅನ್ನ ಸಿಕ್ಕಿದೆಯೇ ಅನ್ನೋದು ಪ್ರಶ್ನೆ. ಫ್ರಾನ್ಸ್, ಜರ್ಮನಿ, ಚೀನಾ ಈ ಯಾವ ದೇಶಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಜನರ ಭಾಷೆಯಾಗಿ ಉಳಿದಿಲ್ಲ. ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಭಾಷೆಯ ವ್ಯಾಮೋಹ ನಮಗೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡಂತೆ ಬೇರೆ ಯಾವ ದೇಶದಲ್ಲಿಯೂ ಅಂಟಿಕೊಂಡಿಲ್ಲ. ಗ್ರಾಮಾಂತರ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿಯೂ ಕೂಡ ಕೂಲಿಮಾಡುವವರಾದಿಯಾಗಿ ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಓದಿಸಬೇಕೆಂಬ ವ್ಯಾಮೋಹ ಅಂಟಿಕೊಂಡಿದೆ. ದೇಶೀಯ ಭಾಷೆಯ ಜ್ಞಾನ ಇರಬೇಕು ಎಂದು ಹೇಳತಕ್ಕವರಿಲ್ಲ.

ಇಂಗ್ಲೀಷಿಗೆ ಬೆಲೆ ಕೊಡತಕ್ಕಂತಹ ಜನ ಬರುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ನಿಮಗೆ ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಮೇಲೆ ಮೋಹ ಇದ್ದರೆ ಅದನ್ನು ಒಂದು ಭಾಷೆಯನ್ನಾಗಿ ಕಲಿಸಬೇಕು. ಮಿಕ್ಕುಳಿದ ಎಲ್ಲಾ ವಿಷಯಗಳ ಅಭ್ಯಾಸ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿಯೇ ನಡೆಯಬೇಕು. ಇಂಗ್ಲೀಷಿಗೆ ಕೊನೆಯ ಸ್ಥಾನ, ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ಅಗ್ರಸ್ಥಾನ ಕೊಡಬೇಕು. ಅದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ಕೊನೆಯ ಸ್ಥಾನ ಕೊಡುವುದು ದುಃಖಕರ ಸಂಗತಿ. ತಾಯಿ ಭಾಷೆ ನಮ್ಮ ಕೊನೆಯ ಉಸಿರಿನವರೆಗೂ ಇರತಕ್ಕಂತಹ ಭಾಷೆ. ಮೂರೂವರೆ ಸಾವಿರ ವರ್ಷಗಳ ಇತಿಹಾಸ ಯಾವುದಾದರೂ ಭಾಷೆಗೆ ಇದ್ದರೆ ಅದು ಕನ್ನಡ. ನಮ್ಮ ಎಲ್ಲಾ ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳಿಂದ ಕನ್ನಡವನ್ನು ಬರೆಸುವಂತಹ ಪರಂಪರೆ ಆರಂಭವಾಗಬೇಕು. ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಪ್ರಾವೀಣ್ಯ ಪಡೆಯಬೇಕು. ದೇಶೀಯ ಭಾಷೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಪ್ರೇಮ ನಮ್ಮ ಜನರಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಯಬೇಕು. ಕನ್ನಡದಂತಹ ಸುಂದರವಾದ ಭಾಷೆ ಇನ್ನೊಂದಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮ ಎಷ್ಟೋ ಜನ ಭಾಷಾ ಪಂಡಿತರಿಗೆ ಕನ್ನಡ ಸಾಯ್ತಾ ಇದೆ ಎನ್ನುವ ಹೆದರಿಕೆ ಉಂಟಾಗಿದೆ. ಇನ್ನೊಂದು ಸಾವಿರ ವರ್ಷಗಳಾದರೆ ಅನೇಕ ಭಾಷೆಗಳು ಸತ್ತು ಹೋಗುತ್ತವೆ, ಉಳಿಯೋದಿಲ್ಲ, ನಿಜ. ಆದರೆ ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆ ಮಾತ್ರ ಸಾಯೋದಿಲ್ಲ.

-ಶ್ರೀ ತರಳಬಾಳು ಜಗದ್ಗುರು
ಡಾ|| ಶಿವಮೂರ್ತಿ ಶಿವಾಚಾರ್ಯ ಮಹಾಸ್ವಾಮಿಗಳವರು
ಸಿರಿಗೆರೆ.

ವಿಜಯ ಕರ್ನಾಟಕ 
ಬಿಸಿಲು ಬೆಳದಿಂಗಳು ದಿ: 17.1.2019