ಬಸವ ಜಯಂತಿಯ ಅದ್ದೂರಿ ಆಚರಣೆ ಮುಗಿದಿದೆ. ಚುನಾವಣೆಯ ನೀತಿಸಂಹಿತೆಯ ಕಾರಣ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳ ಭರ್ಜರಿ ಭಾಷಣಗಳಿಗೆ ಭಾರೀ ಸರ್ಜರಿ ಆಗಿದೆ ಎಂದೇ ಹೇಳಬೇಕು. ಸೋಮವಾರ ಒಂದು ದಿನ ರಜೆ ಹಾಕಿದ ಸರಕಾರಿ ನೌಕರರು ಶನಿವಾರದಿಂದ ಮಂಗಳವಾರದವರೆಗೆ ನಾಲ್ಕು ದಿನಗಳ ರಜೆಯ ಮೋಜನ್ನು ಅನುಭವಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಇದರಿಂದ ಆಗಿದ್ದೇನು? ಉತ್ತರವಿಲ್ಲದ ಯಕ್ಷಪ್ರಶ್ನೆಯಾಗಿ ಉಳಿದಿದೆ! ಪುಣ್ಯಪುರುಷರನ್ನು ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕವಾಗಿ ಸ್ಮರಿಸುವುದರಿಂದ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದ ಹಾಗೆ ಏನೂ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ. ಅವರನ್ನು ಸ್ಮರಣೆ ಮಾಡುವುದರಿಂದ ಅವರ ಆಶೀರ್ವಾದ ಸಿಗುತ್ತದೆ. ತಾನು ಕೈಹಾಕಿದ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ಜಯ ದೊರೆಯುತ್ತದೆಯೆಂಬ ಪ್ರಯೋಜನದ ದೃಷ್ಟಿ ಇರುತ್ತದೆಯೇ ಹೊರತು ಅವರು ಸಮಾಜಕ್ಕೆ ಮಾಡಿದ ಉಪಕಾರ ಸ್ಮರಣೆಗಾಗಿ ಖಂಡಿತಾ ಅಲ್ಲ. ಇನ್ನು ಅವರ ಸ್ಮರಣೆಯಿಂದ ಪ್ರೇರಣೆ ಪಡೆದು, ಅವರ ವಿಚಾರಧಾರೆಯಿಂದ ಪ್ರಭಾವಿತರಾಗಿ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಏನಾದರೂ ಸಾಧಿಸಬೇಕೆಂಬ ಸತ್ಯಸಂಕಲ್ಪ ದೂರವೇ ಉಳಿಯಿತು!

ಮಹಾನ್ ಚೇತನಗಳು ತಾವು ನಂಬಿದ ತತ್ವಾದರ್ಶಗಳ ವಿರುದ್ಧ ವ್ಯವಹಾರದಲ್ಲಿ ಎಂದೂ ರಾಜಿ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ. ಪ್ರಾಣ ತೆತ್ತಾದರೂ ತಾವು ನಂಬಿದ ತತ್ವಗಳನ್ನು ಎತ್ತಿ ಹಿಡಿಯುತ್ತಾರೆಯೇ ಹೊರತು ಬಲಿಗೊಡುವುದಿಲ್ಲ. ಅವರ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಬಂದೊದಗಿದ ವಿಷಮ ಪ್ರಸಂಗಗಳಲ್ಲಿ ಅವರು ನಡೆದುಕೊಳ್ಳುವ ರೀತಿ, ಅವರು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವ ನಿರ್ಧಾರಗಳು ಸಾಮಾನ್ಯ ಜನರಂತೆ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಸಾಮಾನ್ಯ ಜನರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿರುವ ಅಂಜುಗುಳಿತನ ಅವರಲ್ಲಿರುವುದಿಲ್ಲ. ನಿರ್ಭೀತ ಮನೋಧರ್ಮವುಳ್ಳವರಾದ ಅವರು ಪ್ರಾಣದ ಹಂಗಿಲ್ಲದೆ ತಾವು ನಂಬಿದ ತತ್ವಗಳಿಗಾಗಿ ಜೀವನಾದರ್ಶಗಳಿಗಾಗಿ ಹೋರಾಡುತ್ತಾರೆ. ಸಾಮಾನ್ಯ   ಜನರು ತಮ್ಮ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಸುಖವನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾರೆಯೇ ಹೊರತು ಸಮಾಜದ ಹಿತವನ್ನಲ್ಲ.  ಮಹಾ ಪುರುಷರಿಗೆ ತಮ್ಮ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಹಿತಕ್ಕಿಂತ ಸಮಾಜದ ಹಿತ ಮುಖ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ. ಹೀಗಾಗಿ “ಊರಿಗೆ ಉಪಕಾರಿ ಮನೆಗೆ ಮಾರಿ” ಎಂಬ ಗಾದೆ ಮಾತು ಬಂದಂತೆ ತೋರುತ್ತದೆ.  ಅವರದು "ಬಹುಜನ ಹಿತಾಯ ಬಹುಜನ ಸುಖಾಯ" ಎಂಬ ಉಪನಿಷತ್  ಪ್ರಣೀತ ಮಾರ್ಗ! ಸಾಮಾನ್ಯ ಜನರ ಆಲೋಚನೆಗಳಿಗಿಂತ ಅವರದು ವಿಭಿನ್ನವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಆದಕಾರಣವೇ ಬಹುಜನರ ಹಿತಾಕಾಂಕ್ಷಿಗಳಾದ ಅವರು ಮಹಾನುಭಾವರಾಗುತ್ತಾರೆ; ಮಹಾತ್ಮರೆನಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಸದಾಕಾಲ ಜನಮಾನಸದಲ್ಲಿ ಉಳಿದು ಪ್ರಾತಃಸ್ಮರಣೀಯರೆನಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.

ಅವರ ಸಂಸ್ಮರಣೆ ಎಂದರೆ ಅದು ಸುಸಂಸ್ಕ್ರತ ಸಮಾಜವು ಸಲ್ಲಿಸುವ ಒಂದು ಕೃತಜ್ಞತಾ ಭಾವ.  ಅವರ ಸಂಸ್ಕರಣೆಯಲ್ಲಿ ಪುತ್ಥಳಿಯನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸುವುದು, ಹಾಲಿನ ಅಭಿಷೇಕ ಮಾಡುವುದು, ಹಾರಾರ್ಪಣೆ ಮಾಡುವುದು-ಇವೆಲ್ಲ ಅವರ ಸೇವೆಯನ್ನು ಗುರುತಿಸುವ  ಬಾಹ್ಯ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿಗಳು ಮಾತ್ರ! ಆದರೆ ಕೇವಲ ಪುತ್ತಳಿಗೆ ಹಾರ ಹಾಕಿ ನಮಸ್ಕರಿಸಿದ  ಮಾತ್ರಕ್ಕೆ ಆ ಮಹಾನುಭಾವರ ಪವಿತ್ರಾತ್ಮಗಳಿಗೆ ತೃಪ್ತಿ ದೊರಕುವುದೆಂದು ಭಾವಿಸುವುದು ಮಾತ್ರ ತಪ್ಪು. ಅವರು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸಿದ ಆದರ್ಶಗಳನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪಮಟ್ಟಿಗಾದರೂ ಪಾಲಿಸಲು ಯತ್ನಿಸಿದಾಗ ಮಾತ್ರ ಆ ಪವಿತ್ರಾತ್ಮರಿಗೆ ಸಮಾಧಾನವಾದೀತು. ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಬಸವಣ್ಣನವರೇ ಹೇಳುವಂತೆ,

ಕೆಂಚ ಕರಿಕನ ನೆನೆದಡೆ ಕರಿಕನಾಗಬಲ್ಲನೆ? 
ಕರಿಕ ಕೆಂಚನ ನೆನೆದಡೆ ಕೆಂಚನಾಗಬಲ್ಲನೆ?
ದರಿದ್ರನು ಸಿರಿವಂತನ ನೆನೆದಡೆ ಸಿರಿವಂತನಾಗಬಲ್ಲನೆ? 
ಸಿರಿವಂತ ದರಿದ್ರನ ನೆನೆದಡೆ ದರಿದ್ರನಾಗಬಲ್ಲನೆ? 
ಮುನ್ನಿನ ಪುರಾತರ ನೆನೆದು ಧನ್ಯನಾದೆನೆಂಬ 
ಮಾತಿನ ರಂಜಕರನೇನೆಂಬೆ ಕೂಡಲಸಂಗಮದೇವಾ?

ಕೆಂಪು ಮೈಬಣ್ಣದವನನ್ನು ನೆನೆಸಿದ ಮಾತ್ರಕ್ಕೆ ಕಪ್ಪನೆಯ ಮೈಬಣ್ಣದವನು ಕೆಂಬಣ್ಣದವನಾಗಲಾರ. ಕೆಂಪು ಬಣ್ಣದವನು ಕರಿಕನೂ ಆಗಲಾರ. ಬಡವ ಸಿರಿವಂತನಾಗುವುದಿಲ್ಲ, ಹಣವಂತ ದರಿದ್ರನಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಮಹಾನುಭಾವರ ಸ್ಮರಣೆಯು ಅವರು ಬದುಕಿದ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆಯಲು ಪ್ರೇರಣೆಯಾಗಬೇಕು. ಅವರ ಜನ್ಮದಿನದಂದು ಅವರನ್ನು ಸ್ಮರಣೆ ಮಾಡುವ ಜನರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಯಾವ ಬದಲಾವಣೆಯೂ ಆಗುತ್ತಿಲ್ಲ, "ಎನಿಸುಕಾಲ ಕಲ್ಲು ನೀರೊಳಗಿರ್ದರೇನು ನೆನೆದು ಮೃದುವಾಗಬಲ್ಲದೇ?"  ಎಂಬಂತಾಗಿದೆ. ಹೀಗಾಗಿ ಈ ಸ್ಮರಣೆಗಳು ಯಾಂತ್ರಿಕ ವಿಧಿಗಳಾಗಿ ಪರಿಣಮಿಸಿವೆ. ಮಹಾತ್ಮರ ಜಯಂತಿಗಳು ಬರುತ್ತವೆ, ಹೋಗುತ್ತವೆ. ಆಚರಿಸುವ ಜನರ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಯಾವ ಸ್ಪಂದನವೂ ಇಲ್ಲದೆ ಇದ್ದಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದು ಗಿರಕಿ ಹೊಡೆಯುವಂತಾಗಿದೆ! ಇಂತಹ ಅನೇಕ ನಿಷ್ಠುರತೆಯ ಮಾತುಗಳು ಬಸವಣ್ಣನವರ ವಚನಗಳಲ್ಲಿ ಹೇರಳವಾಗಿ ಸಿಗುತ್ತವೆ. ಅವರೇ ಹೇಳುವಂತೆ:

ನ್ಯಾಯ ನಿಷ್ಠುರಿ ದಾಕ್ಷಿಣ್ಯಪರನು ನಾನಲ್ಲ 
ಲೋಕವಿರೋಧಿ ಶರಣನಾರಿಗೂ ಅಂಜುವನಲ್ಲ 
ಕೂಡಲಸಂಗಮ ದೇವರ ರಾಜತೇಜದಲ್ಲಿಪ್ಪನಾಗಿ (ವ.756)

ಬಸವಣ್ಣನವರು ಈ ವಚನದಲ್ಲಿ ಮನುಷ್ಯ ನ್ಯಾಯ ನಿಷ್ಠುರಿಯಾಗಿರಬೇಕು, ಯಾವ ದಾಕ್ಷಿಣ್ಯಕ್ಕೂ ಒಳಗಾಗಬಾರದು. ಯಾರಿಗೂ ಅಂಜದೆ, ಲೋಕ ವಿರೋಧ ಬಂದೀತೆಂದು ಅಳುಕದೆ ಅಪ್ರಿಯವಾದರೂ ಸತ್ಯವನ್ನು ಹೇಳಲೇಬೇಕೆನ್ನುತ್ತಾರೆ. "ಅಪ್ರಿಯಸ್ಯ ಚ ಸತ್ಯಸ್ಯ ವಕ್ತಾ ಶೋತಾ ಚ ದುರ್ಲಭು"" (ಅಪ್ರಿಯವಾದ ಸತ್ಯವನ್ನು ಹೇಳುವವರೂ ದುರ್ಲಭ; ಕೇಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವವರೂ ದುರ್ಲಭ) ಎಂಬ ಭವಭೂತಿಯ ಮಾತಿನ ಆಶಯ ಇಲ್ಲಿದೆ.!

ಬಸವಣ್ಣನವರು ಹುಟ್ಟಿದ್ದು ರೋಹಿಣಿ ನಕ್ಷತ್ರದಂದು. ಅದೇ ರೋಹಿಣಿ ನಕ್ಷತ್ರದಂದು ಹುಟ್ಟಿದ ನಮ್ಮ ಗುರುವರ್ಯರಾದ ಶ್ರೀ ಶಿವಕುಮಾರ ಶಿವಾಚಾರ್ಯ ಮಹಾಸ್ವಾಮಿಗಳವರು ಬಸವಣ್ಣನವರ ಪಡಿಯಚ್ಚೇ ಆಗಿದ್ದರು. ರೋಹಿಣೀ ನಕ್ಷತ್ರದಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿದವರ ಲಕ್ಷಣವನ್ನು ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ ಶಾಸ್ತ್ರ ಬಲ್ಲವರು ಹೀಗೆ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ: ರೋಹಿಣಿ ನಕ್ಷತ್ರಜಾತಸ್ಯ ಫಲಮ್: ರೋಹಿಣ್ಯಾಂ ಸತ್ಯಶುಚಿಃ ಪ್ರಿಯಂವದಶ್ಚ ಸ್ಥಿರಮತಿಸ್ಸುರೂಪಶ್ಚ | ಅಂದರೆ ರೋಹಿಣಿ ನಕ್ಷತ್ರದಲ್ಲಿ ಜನಿಸಿದವನು ಸತ್ಯವನ್ನು ಹೇಳತಕ್ಕವನು,  ಶುದ್ಧ ನಡೆಯುಳ್ಳವನು, ಹಿತವಾಗಿ ಮಾತನಾಡತಕ್ಕವನು, ಸ್ಥಿರವಾದ ಬುದ್ಧಿಯುಳ್ಳವನು ಮತ್ತು ಕಾಂತಿಯುತ ಮುಖವುಳ್ಳವನು ಆಗಿರುತ್ತಾನೆ. ನಮ್ಮ ಗುರುವರ್ಯರನ್ನು ನೋಡಿ ಬಲ್ಲವರಿಗೆ ಈ ಮಾತು ಅಕ್ಷರಶಃ ಸಹ ನಿಜ.

ಬಸವಣ್ಣನವರಂತೆ ನಮ್ಮ ಗುರುವರ್ಯರೂ ಸಹ ನ್ಯಾಯ ನಿಷ್ಠುರಿಯಾಗಿದ್ದರು. ಯಾರ ಮುಲಾಜಿಗೂ ಒಳಗಾಗದ ನೇರ ಬದುಕು ಅವರದು. ನಂಬಿದ ಆದರ್ಶಗಳನ್ನು ಎಷ್ಟೇ ವಿಷಮ ಸನ್ನಿವೇಶ ಎದುರಾದರೂ ಪಾಲನೆ ಮಾಡುವ ಮಾಹೇಶ್ವರ ನಿಷ್ಠೆ ಅವರಲ್ಲಿತ್ತು! ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಪೂರ್ವದಲ್ಲಿಯೇ ಮಠದ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿನಿಲಯದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ಜಾತಿಯ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಿಗೂ ಸಹ ಪಂಕ್ತಿ ಭೋಜನದ ಏರ್ಪಾಡು ಮಾಡಿದ್ದರು. ಅಡಿಗೆ ತಯಾರಿಸುವವರಲ್ಲಿ ಜಾತಿ ಭೇದ ಇರಲಿಲ್ಲ ಎಲ್ಲ ಜಾತಿಯ ಮಕ್ಕಳು ಸರದಿ ಪ್ರಕಾರ ಊಟಕ್ಕೆ ಬಡಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಸಂಪ್ರದಾಯವಾದಿಗಳಾದ ಮಠದ ಕೆಲವು ಶಿಷ್ಯರಿಗೆ ಇದು ಸರಿ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ. ಕೆಳಜಾತಿಯವರೊಂದಿಗೆ ಕುಳಿತು ನಮ್ಮ ಮಠದ ಹುಡುಗರು ಉಣ್ಣುವುದೆಂದರೇನು! ಅಸಂತುಷ್ಟ ಶಿಷ್ಯರಿಗೆ ಗುರುಗಳ ವಿರುದ್ಧ ಮಾತನಾಡುವ ಧೈರ್ಯ ಇರಲಿಲ್ಲ, ಆಗಿನ ಮಹಾರಾಜರ ಆಳ್ವಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಮಂತ್ರಿಗಳಾಗಿದ್ದ ಶಿಷ್ಯ ಪ್ರಮುಖರಾದ ಎಲ್. ಸಿದ್ದಪ್ಪನವರ ಮೂಲಕ ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದಾಗ ಅವರ ಎದುರಿಗೆ ಗುರುಗಳು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಕರೆಸಿ ಕ್ಷೇಮ ಸಮಾಚಾರ ವಿಚಾರಿಸಿದರು. ಊಟಕ್ಕೆ ಯಾರು ಯಾರು ಬಡಿಸುತ್ತೀರಿ ಎಂದು ಗುರುಗಳು ಕೇಳಿದ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಮಕ್ಕಳು ಸರತಿ ಪ್ರಕಾರ ಬಡಿಸುವ ತಮ್ಮ ಸ್ನೇಹಿತರುಗಳ ಹೆಸರನ್ನು ಹೇಳಿದರು. ಆ ಹೆಸರುಗಳಲ್ಲಿ ಶಿಷ್ಯರಿಗೆ ಜಾತಿಗಳು ಗೋಚರಿಸುತ್ತಿದ್ದವೇ ಹೊರತು, ಆ ಮಕ್ಕಳ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಎಳ್ಳಷ್ಟು ಜಾತಿಯ ದುರ್ಭಾವನೆಗಳು ಇರಲಿಲ್ಲ. "ನಿಮ್ಮ ಮಠವನ್ನು ಬೇಕಾದರೆ ಬಿಟ್ಟೇವು, ಈ ಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿ ಪಂಕ್ತಿಭೇದ ಮಾಡಲು ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ" ಎಂದಾಗ ಶಿಷ್ಯರು ದಿಗಿಲುಗೊಂಡು ಕ್ಷಮಾಯಾಚನೆ ಮಾಡಿದರು.

1974 ರಲ್ಲಿ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಸುಭಾಷ್ ನಗರ ಮೈದಾನ (ಈಗಿನ ಸಿಟಿ ಬಸ್ ಸ್ಟ್ಯಾಂಡ್)ದಲ್ಲಿ ಮಠದ ವಾರ್ಷಿಕ ಸಮಾರಂಭವಾದ ತರಳಬಾಳು ಹುಣ್ಣಿಮೆ ನಡೆದಾಗ, ಮಹಾಮಂಟಪವನ್ನು ಉದ್ಘಾಟಿಸಲು ಬರಬೇಕಾಗಿದ್ದ ಆಗಿನ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ ದೇವರಾಜ ಅರಸುರವರು ಸಕಾಲದಲ್ಲಿ ಬರಲಿಲ್ಲ. ಸಮಯಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಆಗಮಿಸಿದ ನಮ್ಮ ಪರಮಾರಾಧ್ಯ ಗುರುವರ್ಯರು ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಗಳಿಗಾಗಿ ಕಾಯದೆ ಸ್ವತಃ ತಾವೇ ಟೇಪನ್ನು ಕತ್ತರಿಸುವ ಮೂಲಕ ಮಹಾಮಂಟಪವನ್ನು ಉದ್ಘಾಟಿಸಿ ವೇದಿಕೆಯ ಮೇಲೇರಿ ಕುಳಿತರು. ತಡವಾಗಿ ವೇದಿಕೆಗೆ ಬಂದ ಅರಸುರವರು ಪೂಜ್ಯರ ಮತ್ತು ಸಭಿಕರ ಕ್ಷಮೆಯನ್ನು ಯಾಚಿಸಿದರು. ಇದೇ ಹುಣ್ಣಿಮ ಮಹೋತ್ಸವವು ನಮ್ಮ ಕಾಲದಲ್ಲಿ 1988ನೆಯ ಇಸವಿಯಲ್ಲಿ ಹುಬ್ಬಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆದಾಗ ಆಗಿನ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ ಸನ್ಮಾನ್ಯ ರಾಮಕೃಷ್ಣ ಹೆಗಡೆಯವರು ಮತ್ತು ಎಸ್.ಆರ್.ಬೊಮ್ಮಾಯಿಯವರು ಸಕಾಲದಲ್ಲಿ ಬರಲಿಲ್ಲ. ಗುರುಗಳು ಹಾಕಿಕೊಟ್ಟ ಶಿಸ್ತಿನಂತೆ ಸಭೆಯ ಕಾರ್ಯಕಲಾಪಗಳೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಮುಗಿಸಿಕೊಂಡು ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಗಳಿಗಾಗಿ ಕಾಯದೆ ನಾವು ಸಭೆಯಿಂದ ನಿರ್ಗಮಿಸಿದ ಮೇಲೆ ತಡವಾಗಿ ಆಗಮಿಸಿದ ಮಂತ್ರಿಗಳು ಮುಜುಗರಕ್ಕೊಳಗಾದರು. ಈ ಘಟನೆಯನ್ನು ಕುರಿತು ಪರ ಮತ್ತು ವಿರೋಧವಾಗಿ ಎರಡೂ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಪತ್ರಿಕೆಗಳು ವಿಮರ್ಶಿಸಿದವು. ಈ ಘಟನೆಯ ಅನಂತರವೂ ಹೆಗಡೆಯವರು ಮುಂದಿನ ತರಳಬಾಳು ಹುಣ್ಣಿಮೆಯ ಸಮಾರಂಭಗಳಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸಿದರು. ನಮ್ಮ ಅವರ ವಿಶ್ವಾಸಕ್ಕೇನೂ ಕುಂದು ಬರಲಿಲ್ಲ.

ಮಠ-ಮಂದಿರಗಳಲ್ಲಿ ಮೊದಲಿನಿಂದಲೂ ಇರುವ ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಮಡಿ-ಮೈಲಿಗೆ ಒಂದು ತೆರನಾದರೆ ಇಂದಿನ ವೈಚಾರಿಕ ಯುಗದಲ್ಲಿ ಮಠ-ಮಂದಿರಗಳೊಂದಿಗೆ ಒಡನಾಟವನ್ನು ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುವುದೇ ಇನ್ನೊಂದು ತೆರನಾದ ಮೈಲಿಗೆ ಎಂಬಂತಹ ಹೊಸ ರೀತಿಯ ಮಡಿವಂತಿಕೆ ಕೆಲವರು ವಿಚಾರವಂತರೆನಿಸಿಕೊಂಡವರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಇರುವುದು ಕಂಡುಬರುತ್ತಿದೆ. ಇದು ವೈಚಾರಿಕತೆಯ ಸೋಗಿನಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಸ್ವಂತಿಕೆಯನ್ನು ಗುರುತಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕೆಂಬ Identityಯ ಹಪಾಹಪಿ. "ಇರುವ ಒಂದು ಜಗತ್ತಿಗೆ ಜಾತಿಗೊಬ್ಬರಂತೆ ನೂರಾರು ಜನ ಜಗದ್ಗುರುಗಳು ತಗಲು ಹಾಕಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ!" ಎಂಬ ಮೂದಲಿಕೆಯ ಮಾತೂ ಕೇಳಿಬರುತ್ತಿದೆ. ಇಂತಹ ಉಡಾಫೆಯ ಮಾತುಗಳನ್ನಾಡುವುದೇ ಅವರ ಬದುಕಿನ ಬಂಡವಾಳ, "ಇವರು ಯಾವ ಜಗತ್ತಿಗೆ ಜಗದ್ಗುರು?" ಎಂದು ಟೀಕಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಬಂಡಾಯ ಸಾಹಿತಿಯೊಬ್ಬರನ್ನು ಮಠದ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಕ್ಕೆ ಆಹ್ವಾನಿಸಿ ನಮ್ಮ ಗುರುವರ್ಯರು ಶಿಷ್ಯರಿಂದ ಪತ್ರ ಬರೆಸಿದ್ದರು. “ನಾನು ಮಠಗಳನ್ನು, ಸ್ವಾಮಿಗಳನ್ನು ಬೈಯುತ್ತೇನೆ. ಅದನ್ನು ಸಹಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ನಿಮ್ಮ ಸ್ವಾಮಿಗಳು ಸಿದ್ಧರಿದ್ದರೆ ಬರುತ್ತೇನೆ" ಎಂಬ ಧಾರ್ಷ್ಟ್ಯದ ಮಾತುಗಳನ್ನುಆ ಸಾಹಿತಿಗಳು ಬರೆದಿದ್ದರು. ಅದನ್ನು ಓದಿ ನಮ್ಮ ಲಿಂಗೈಕ್ಯ ಗುರುಗಳು ನಸು ನಕ್ಕು ಬರೆಸಿದ ಮಾರುತ್ತರ: "ನಮ್ಮ ಮಠದ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದಲ್ಲಿ ನಿಮಗೆ ಮಾತನಾಡಲು ಮುಕ್ತ ಅವಕಾಶ ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಡುತ್ತೇವೆ. ಆದರೆ ನಿಮ್ಮ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಕೇಳಿ ಸಿಟ್ಟಿಗೆದ್ದ ಶಿಷ್ಯರು ನಾವು ಎಷ್ಟೇ ಸಮಾಧಾನಪಡಿಸಲು ಯತ್ನಿಸಿದರೂ ಸುಮ್ಮನಾಗದೆ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಒದೆಯುತ್ತಾರೆ. ಅದನ್ನು ಸಹಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ನೀವು ಸಿದ್ದರಿದ್ದರೆ ಖಂಡಿತಾ ಬನ್ನಿ!"

-ಶ್ರೀ ತರಳಬಾಳು ಜಗದ್ಗುರು
ಡಾ|| ಶಿವಮೂರ್ತಿ ಶಿವಾಚಾರ್ಯ ಮಹಾಸ್ವಾಮಿಗಳವರು
ಸಿರಿಗೆರೆ.

ವಿಜಯ ಕರ್ನಾಟಕ 
ಬಿಸಿಲು ಬೆಳದಿಂಗಳು ದಿ: 9.5.2019