ವೈರಾಗ್ಯನಿಧಿ ಅಕ್ಕಮಹಾದೇವಿಯು ಈ ಮುಂದಿನ ವಚನದಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ವೇದನೆಯನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದ್ದಾಳೆ:

ಬಂಜೆ ತಾಯಿಯ ಬೇನೆಯನರಿವಳೆ?
ಮಲತಾಯಿ ಮುದ್ದ ಬಲ್ಲಳೆ?
ನೊಂದವರ ನೋವ ನೋಯದವರೆತ್ತ ಬಲ್ಲರು?
ಚೆನ್ನಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನಯ್ಯಾ ನೀನಿರಿದಲಗು
ಒಡಲಲ್ಲಿ ಮುರಿದು ಹೊರಳುವೆನ್ನಳಲನು 
ನೀವೆತ್ತ ಬಲ್ಲಿರೆ, ಎಲೆ ತಾಯಿಗಳಿರಾ?

ಎಂದು ಪ್ರಶ್ನಿಸುತ್ತಾಳೆ. ಬಂಜೆಯಾದವಳಿಗೆ ಪ್ರಸವದ ನೋವು ಅರ್ಥವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ತಾಯಿ ತನ್ನ ಸ್ವಂತ ಮಗುವನ್ನು ಮುದ್ದಿಸಿದಂತೆ ಮಲತಾಯಿಗೆ ಇನ್ನೊಬ್ಬರ ಮಗುವನ್ನು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಮುದ್ದಿಸಲು ಬರುವುದಿಲ್ಲ. ನೊಂದವರು ಅನುಭವಿಸಿದ ಸಂಕಟ ವೇದನೆಗಳು ಸುಖದಸುಪ್ಪತ್ತಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಇರುವವರಿಗೆ ಅರ್ಥವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಹಾಗೆಯೇ ತನ್ನ ಆರಾಧ್ಯ ದೈವವಾದ ಚೆನ್ನಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜನನ ಮೇಲೆ ಇರುವ “ಶರಣ ಸತಿ, ಲಿಂಗ ಪತಿ” ಎಂಬ ತೀವ್ರತರವಾದ ಭಕ್ತಿ ಭಾವ ತನ್ನ ಒಡಲಿಗೆ ಕತ್ತಿಯಾಗಿ ತಾಗಿ ವಿಹ್ವಲಗೊಳಿಸುತ್ತಿರುವುದು ನಿಮಗೆ ಹೇಗೆ ತಿಳಿಯಲು ಸಾಧ್ಯ? ಎಂದು ಅಕ್ಕಮಹಾದೇವಿಯು ಈ ವಚನದಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಪರಿತಾಪವನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದ್ದಾಳೆ.

ಎಮ್ಮೆಗೊಂದು ಚಿಂತೆ, ಸಮಗಾರಗೊಂದು ಚಿಂತೆ 
ಧರ್ಮಿಗೊಂದು ಚಿಂತೆ, ಕರ್ಮಿಗೊಂದು ಚಿಂತೆ 
ಎನಗೆ ಎನ್ನಯ ಚಿಂತೆ, ನಿನಗೆ ಕಾಮದ ಚಿಂತೆ 
ಒಲ್ಲೆ ಹೋಗು, ಸೆರಗ ಬಿಡು ಮರುಳೆ 
ಎನಗೆ ಚೆನ್ನಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನ ದೇವರು 
ಒಲಿವನೋ, ಒಲಿಯನೋ ಎಂಬ ಚಿಂತೆ!

ಎಂದು ತನ್ನನ್ನು ಕಾಮುಕ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಬರಸೆಳೆಯಲು ಬಂದ ಕೌಶಿಕ ಮಹಾರಾಜನನ್ನು ಧಿಕ್ಕರಿಸಿ ವಿವಸ್ತ್ರಳಾಗಿ ಅರಮನೆಯಿಂದ ಹೊರ ನಡೆಯುತ್ತಾಳೆ. ಇದು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಪಥದಲ್ಲಿರುವವರ ಅಲೌಕಿಕ ವೇದನೆ.

ಹಿಂದಿನ ಅಂಕಣಗಳಲ್ಲಿ ನಿರೂಪಿಸಿದ ಕೌಟುಂಬಿಕ ಜೀವನದ ಪ್ರೀತಿಯ ಉನ್ನತ ಮುಖವೇ ಭಕ್ತಿ! ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಸ್ತರದಲ್ಲಿ ಭಗವಂತನ ಬಗ್ಗೆ ಇರುವ ಭಕ್ತಿರೂಪವಾದ ನಿರ್ವ್ಯಾಜ ಪ್ರೀತಿಯೇ ಬೇರೆ, ಲೌಕಿಕ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಕಾಣಬರುವ ಮೋಹದ ಪ್ರೀತಿಯೇ ಬೇರೆ. ಕೌಟುಂಬಿಕ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಕುಟು೦ಬದ ಸದಸ್ಯರ ಮಧ್ಯೆ ಗಾಢವಾದ ಪ್ರೀತಿಯೂ ಇರಬಹುದು, ಕೃತ್ರಿಮತೆಯ ಪ್ರೀತಿಯೂ ಇರಬಹುದು. ಇಬ್ಬರು ಗೆಳೆಯರ ಮಧ್ಯೆ ಇರುವ ಸ್ನೇಹ ವಿಶ್ವಾಸಗಳು ಗಾಢವಾದ ಸ್ನೇಹದಿಂದಲೂ ಕೂಡಿರಬಹುದು, ವ್ಯಾವಹಾರಿಕ ಗೆಳೆತನದಿಂದಲೂ ಕೂಡಿರಬಹುದು. ಸಂಸ್ಕೃತದಲ್ಲಿ ಒಂದು ನೀತಿ ವಾಕ್ಯವಿದೆ. “ಷಟ್ಕರ್ಣೋ ಭಿದ್ಯತೇ ಮಂತ್ರಃ”. ಅಂದರೆ ಆರು ಕಿವಿಗಳಿಗೆ ಬಿದ್ದ ಯಾವುದೇ ವಿಚಾರವು ಗೋಪ್ಯವಾಗಿ ಉಳಿಯುವುದಿಲ್ಲ. ಇಲ್ಲಿ ಆರು ಕಿವಿಗಳು ಎಂದರೆ ಮೂವರು ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು. ಮೂರು ಜನ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಕುಳಿತು ಮಾತನಾಡಿದ ವಿಷಯ ಬಹಿರಂಗವಾದರೆ ಉಳಿದ ಇಬ್ಬರಲ್ಲಿ ಯಾರಾದರೂ ಒಬ್ಬರು ಬಹಿರಂಗಗೊಳಿಸಿದ್ದಾರೆಂದು ಊಹಿಸಬಹುದು. ಆದರೆ ಆ ಇಬ್ಬರಲ್ಲಿ ಯಾರೆಂದು ಖಚಿತಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ತನಿಖೆಗೆ ಮುಂದಾದರೆ ವಿಶ್ವಾಸ ಕೆಡುತ್ತದೆ.

ಇಬ್ಬರೇ ಇಬ್ಬರು ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು ಕುಳಿತು ಮಾತನಾಡಿದ ವಿಷಯ ಬೇರೆಯವರಿಗೆ ತಿಳಿದರೆ ಆ ಇಬ್ಬರಲ್ಲಿ ಯಾರು ಬಹಿರಂಗಗೊಳಿಸಿದ್ದಾರೆಂದು ಖಚಿತವಾದ ತೀರ್ಮಾನಕ್ಕೆ ಬರಬಹುದು. ಇಬ್ಬರೂ ಕುಳಿತು ಮಾತಾಡಿದ ವಿಷಯವೇ ಬೇರೆ, ಬಹಿರಂಗವಾಗಿ ಕೇಳಿ ಬಂದ ವಿಷಯವೇ ಬೇರೆ ಎಂದು ತಿಳಿದುಬಂದಾಗಲಂತೂ ಇಬ್ಬರ ಮಧ್ಯೆ ವಿಶ್ವಾಸವೇ ಉಳಿಯುವುದಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಏಕೆ ತಮ್ಮ ಸಂಭಾಷಣೆಯನ್ನು ತಿರುಚಿ ಬಹಿರಂಗಗೊಳಿಸಿದ್ದಾರೆಂಬುದು ಯಕ್ಷಪ್ರಶ್ನೆಯಾಗಿ ಉಳಿಯುತ್ತದೆ. ಅದನ್ನು ಕೆದಕಿ ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳಲು ಹೋಗುವ ಬದಲು ತಾನು ನಂಬಿದ ವ್ಯಕ್ತಿ ವಿಶ್ವಾಸನೀಯ ವ್ಯಕ್ತಿಯಲ್ಲವೆಂದು ಪರಿಭಾವಿಸಿ ಮುನ್ನೆಚ್ಚರಿಕೆ ವಹಿಸುವುದು ಲೇಸು. ಆದರೆ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಮೂರನೆಯ ವ್ಯಕ್ತಿ ಕದ್ದು ಕೇಳಿರಲೂ ಸಾಕು. ಆ ಮೂರನೆಯವನು ಕದ್ದಾಲಿಸಿದ ಸಂಭಾಷಣೆಯನ್ನು ನಾಲ್ಕನೆಯ ವ್ಯಕ್ತಿಗೆ ಯಥಾವತ್ತಾಗಿ ಹೇಳುತ್ತಾನೆಂದು ನಂಬಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಈ ನಾಲ್ಕನೆಯ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಮೂರನೆಯ ವ್ಯಕ್ತಿ ಹೇಳಿದ್ದನ್ನು ಕೇಳಿ ಅದಕ್ಕೆ ತನ್ನದೇ ಆದ ಅಸಂತುಷ್ಟಿಯ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಬೆರೆಸಿ ಹರಿಯ ಬಿಟ್ಟು ಹಗೆತನವನ್ನು ಸಾಧಿಸುತ್ತಾನೆ. ಅದನ್ನು ಕೇಳಿದ ಉಳಿದವರು ತಂತಮ್ಮ ಶಕ್ತಾನುಸಾರ ಎಗ್ಗಿಲ್ಲದೆ ಮಸಾಲೆಯನ್ನು ಸೇರಿಸಿ ಒಗ್ಗರಣೆಯ ಘಾಟು ಮೂಗಿಗೆ ಬಡಿಯುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ.

ಯೂರೋಪ್ ಮತ್ತು ಅಮೇರಿಕೆಯ ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಅಧ್ಯಾಪಕರು ಮಕ್ಕಳಿಂದ ಆಡಿಸುವ ಒಂದು ಆಟವಿದೆ. ಅದರ ಹೆಸರು “Telephone Game”. ಈ ಆಟದಲ್ಲಿ ಅಧ್ಯಾಪಕರು ತರಗತಿಯಲ್ಲಿರುವ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳನ್ನು ವೃತ್ತಾಕಾರದಲ್ಲಿ ಕೂರಿಸಿ ಮೊದಲನೆಯ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯ ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ ಗುಟ್ಟಾಗಿ ಒಂದು ವಿಷಯವನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಅದನ್ನು ಅವನು ಬೇರೆಯವರಿಗೆ ಕೇಳಿಸದಂತೆ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿರುವ ಎರಡನೆಯ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯ ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ ಹೇಳಬೇಕು. ಅವನೂ ಸಹ ಅವನ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತ ಮೂರನೆಯ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗೆ ಗುಟ್ಟಾಗಿಯೇ ಹೇಳಬೇಕು. ಹೀಗೆ ಒಬ್ಬರಿಂದೊಬ್ಬರಿಗೆ ಬಾಯಿಂದ ಕಿವಿಗೆ, ಕಿವಿಯಿಂದ ಬಾಯಿಗೆ ಹರಿದು ಕೊನೆಯ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯ ಕಿವಿಯನ್ನು ತಲುಪಿದಾಗ ಅವನು ಎದ್ದು ನಿಂತು ತಾನು ಕೇಳಿಸಿಕೊಂಡದ್ದನ್ನು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಕೇಳುವಂತೆ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಹೇಳಬೇಕು. 

“ಕಿರಣ್ ಗೆ ನೆಗಡಿ ಕೆಮ್ಮು ಆಗಿ ನಾಲ್ಕೈದು ದಿನಗಳಿಂದ ಕ್ಲಾಸಿಗೆ ಬಂದಿಲ್ಲ!” ಎಂದು ಅಧ್ಯಾಪಕರು ಮೊದಲ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗೆ ಹೇಳಿದ್ದರೆ ತರಗತಿಯ 40-50 ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳ ಕಿವಿ-ಬಾಯಿ ಮೂಲಕ ಹರಿದು ಕೊನೆಯ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ಎದ್ದು ನಿಂತು ಹೇಳಿದ್ದು: “ಕಿರಣ್ ನನ್ನು ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ಸೇರಿಸಿದ್ದಾರಂತೆ. ತುಂಬಾ ಸೀರಿಯಸ್ ಅಂತೆ. ಅವನು ಬದುಕಿ ಉಳಿಯುವುದು ಕಷ್ಟ ಅಂತ ಡಾಕ್ಟರು ಹೇಳಿದ್ದಾರಂತೆ!”

ಹೀಗಾಗಿ ಗಾಳಿಸುದ್ದಿಗಳು ಸಮುದ್ರದ ಅಲೆಗಳಂತೆ ಭೋರ್ಗರೆಯುತ್ತಾ ದಂಡೆಗೆ ಅಪ್ಪಳಿಸುತ್ತವೆ. ಸತ್ಯವೆಂಬುದು ಯಾರಿಗೂ ಕಾಣಿಸದೆ ಸಾಗರದ ತಳದಲ್ಲಿರುವ ಮುತ್ತಿನಂತೆ ಇರುತ್ತದೆ. “ಹಿರಣ್ಮಯೇನ ಪಾತ್ರೇಣ ಸತ್ಯಸ್ಯಾಪಿಹಿತಂ ಮುಖಂ” ಅಂದರೆ ಬಂಗಾರದ ಬಿಂದಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಸತ್ಯದ ಮುಖವು ಅಡಗಿರುತ್ತದೆ ಎಂಬ ಅನುಭಾವದ ಮಾತೊಂದು ಬೃಹದಾರಣ್ಯಕ ಉಪನಿಷತ್ತಿನಲ್ಲಿ (5.15.1) ಬರುತ್ತದೆ. ಸತ್ಯವನ್ನು ಹೇಳುವವರು ಸತ್ತ್ವಪರೀಕ್ಷೆಗೆ ಒಳಗಾಗುತ್ತಾರೆ. ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಸಂಕಷ್ಟಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸಲು ಅವರು ಸದಾ ಸಿದ್ಧರಾಗಿರಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಅವರು ಎಂದೂ ರಾಜಿಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಇಷ್ಟಪಡುವುದಿಲ್ಲ.

ರಷ್ಯಾದ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಲೇಖಕ ಮತ್ತು ಚಿಂತಕ ಲಿಯೋ ಟಾಲ್ ಸ್ಟಾಯ್ ಬರೆದ “God sees the truth but waits” (ದೇವರು ಸತ್ಯವನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾನೆ. ಆದರೆ ಕಾಯಿಸುತ್ತಾನೆ) ಎಂಬ ತುಂಬಾ ಮನಮಿಡಿಯುವಂತಹ ಕಥೆ ಇದೆ. ಇದನ್ನು ಬಹಳ ಹಿಂದೆಯೇ ಇದೇ ಅಂಕಣದಲ್ಲಿ ನಿರೂಪಿಸಲಾಗಿದೆ.

ಮಹಾಭಾರತದ ಯುದ್ಧ ಕೊನೆಗೊಂಡ ನಂತರ ಧರ್ಮರಾಯನು ತನ್ನ ಸಹೋದರರೊಂದಿಗೆ ಧೃತರಾಷ್ಟ್ರನನ್ನು ಕಾಣಲು ಹೋಗುತ್ತಾನೆ. ಧೃತರಾಷ್ಟ್ರನಿಗೆ ತನ್ನ ಮಗ ದುರ್ಯೋಧನನನ್ನು ಕೊಂದ ಭೀಮನ ಎದೆಯ ಮೂಳೆಗಳನ್ನು ಮುರಿದು ಹಾಕಬೇಕೆಂಬ ದ್ವೇಷದ ಅಪ್ಪುಗೆಯ ಸಂಚು ಇದೆಯೆಂದು ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣ ಮೊದಲೇ ಊಹಿಸಿದ್ದನು. ಆ ಕಾರಣದಿಂದಲೇ ಭೀಮನ ಪ್ರತಿರೂಪವಾದ ಉಕ್ಕಿನ ಪ್ರತಿಮೆಯನ್ನು ಅಂಧನಾದ ಧೃತರಾಷ್ಟ್ರನ ಮುಂದೆ ಕೃಷ್ಣನು ತರಿಸಿ ಇಡುತ್ತಾನೆ. 

ಬಲಶಾಲಿಯಾದ ಧೃತರಾಷ್ಟ್ರನ ಮೋಸದ ದ್ವೇಷದ ಆಲಿಂಗನ ಭೀಮನ ಉಕ್ಕಿನ ಪ್ರತಿಮೆಯನ್ನೂ ಪುಡಿಪುಡಿ ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಷೇಕ್ಸ್ ಪಿಯರ್ ನ ನಾಟಕ ಜೂಲಿಯಸ್ ಸೀಜರ್ ನಲ್ಲೂ ಇಂತಹುದೇ ದ್ರೋಹದ ಪ್ರಸಂಗ ಬರುತ್ತದೆ. 

ಸೀಜರ್ ದೊರೆಯು ಅತಿಯಾಗಿ ನಂಬಿದ್ದ ಜೀವದ ಗೆಳೆಯನೇ ಬ್ರೂಟಸ್. ವಿದ್ರೋಹಿಗಳ ಜೊತೆ ಸೇರಿಕೊಂಡು ನೋಡು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ತನ್ನನ್ನು ಖಡ್ಗದಿಂದ ಇರಿದು ಕೊಲ್ಲುತ್ತಿರುವ ಬ್ರೂಟಸ್ ನನ್ನು ಕುರಿತು "You too Brutus!” ಎಂದು ಉದ್ಗರಿಸಿ ಸೀಜರ್ ಪ್ರಾಣ ಬಿಡುತ್ತಾನೆ. ಮಹಾಭಾರತದಲ್ಲಿ ಬರುವ ಧೃತರಾಷ್ಟ್ರನ ಪಾತ್ರ ಮತ್ತು ಷೇಕ್ಸ್ ಪಿಯರ್ ಜೂಲಿಯಸ್ ಸೀಜರ್ ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ಬರುವ Brutus ಪಾತ್ರ ಹೆಚ್ಚುಕಡಿಮೆ ಒಂದೇ. ಮೋಸದಿಂದ ಕೊಲ್ಲುವುದಕ್ಕೆ ಭಾರತೀಯ ಭಾಷೆಗಳಲ್ಲಿ “ಧೃತರಾಷ್ಟ್ರಾಲಿಂಗನ” ಎಂಬ ಪದ  ಬಳಕೆಯಲ್ಲಿ ಬಂದರೆ ಆಂಗ್ಲಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ “brutal murder” ಎಂಬ ಪದ ಬಳಕೆಯಲ್ಲಿದೆ. ಎಲ್ಲವನ್ನು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಕುಳಿತು ಮಾತನಾಡಿಕೊಂಡು ಸರಿಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು ಎನ್ನುವ ಮಾತು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಕೇಳಿ ಬರುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ನಮ್ಮ ದೇಶದ ಇತಿಹಾಸವು ಕಲಿಸುವ ಪಾಠವೇ ಬೇರೆ: ರಾಜಿ ಸಂಧಾನ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ನೆಪದಲ್ಲಿ ಕರೆಸಿದ ಅಫ್ಜಲ್ ಖಾನ್ ಶಿವಾಜಿಯನ್ನು ಅಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುವ ನೆಪದಲ್ಲಿ ಬೆನ್ನಿಗೆ ಚೂರಿ ಹಾಕಿ ಕೊಲ್ಲಲು ಯತ್ನಿಸುತ್ತಾನೆ. ಚೂರಿಯು ಶಿವಾಜಿಯು ತೊಟ್ಟಿದ್ದ ಕವಚವನ್ನು ಸೀಳಿದರೆ ಶಿವಾಜಿಯ ಕೈಯಲ್ಲಿದ್ದ ವ್ಯಾಘ್ರನಖದಿಂದ ಅಫ್ಜಲ್ ಖಾನ್ ಹತನಾಗುತ್ತಾನೆ.

ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಬರುವ ಸವಾಲುಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸುವುದೇ ಧೀರನ ಲಕ್ಷಣ. ನೀತಿಯ ನೆಲೆಗಟ್ಟಿನ ಮೇಲೆ ನಿಲ್ಲುವವನಿಗೆ ಯಾವ ಭಯವೂ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಒಲ್ಲದ ಗಂಡನಿಗೆ ಮೊಸರಿನಲ್ಲಿ ಕಲ್ಲು ಎಂಬಂತೆ ಒಳ್ಳೆಯದರಲ್ಲೂ ತಪ್ಪು ಹುಡುಕುವುದೇ ಕೆಲವರ ಕೆಟ್ಟ ಸ್ವಭಾವ. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ದುಷ್ಟ ಜನರನ್ನು ಸಾಕಿಕೊಂಡು ದೂಷಣೆ ಮಾಡಲು ಯತ್ನಿಸುತ್ತಾರೆ. ಇಲ್ಲ ಸಲ್ಲದ ಆರೋಪಗಳನ್ನು ಮಾಡಿ ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸುತ್ತಾರೆ. ಕೊನೆಗೆ ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ ಸಮಸ್ಯೆಗಳಲ್ಲಿ ಅವರೇ ಸಿಕ್ಕಿಕೊಂಡು ಒದ್ದಾಡುತ್ತಾರೆ. ಇಂಥವರನ್ನು ಕುರಿತೇ ಆಂಗ್ಲಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಅಪರೂಪದ ನುಡಿ ಇದೆ:

The reason that facts don't change most people`s opinions is because most people don't use true facts to form their opinions. They use their opinions to form their own “facts”!

(ಸತ್ಯ ಸಂಗತಿಗಳು ಅನೇಕ ಜನರ ಅಭಿಪ್ರಾಯಗಳನ್ನು ಬದಲಾಯಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಏಕೆಂದರೆ ಅವರು ಸತ್ಯ ಸಂಗತಿಗಳನ್ನು ಆಧರಿಸಿ ತಮ್ಮ ಅಭಿಪ್ರಾಯಗಳನ್ನು ರೂಪಿಸಿಕೊಂಡಿರುವುದಿಲ್ಲ, ತಮ್ಮ ಪೂರ್ವಾಗ್ರಹ ಪೀಡಿತ ಅಭಿಪ್ರಾಯಗಳಿಗೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಸತ್ಯ ಸಂಗತಿಗಳನ್ನು ತಿರುಚುತ್ತಾರೆ.)

-ಶ್ರೀ ತರಳಬಾಳು ಜಗದ್ಗುರು
ಡಾ|| ಶಿವಮೂರ್ತಿ ಶಿವಾಚಾರ್ಯ ಮಹಾಸ್ವಾಮಿಗಳವರು
ಸಿರಿಗೆರೆ.

ವಿಜಯ ಕರ್ನಾಟಕ 
ಬಿಸಿಲು ಬೆಳದಿಂಗಳು ದಿ. 2.5.2024. 

பற்றற்ற ஞானியான மகாதேவி அக்கா இந்த வசனத்தில் தன் ஆன்மீக வாழ்வு சார்ந்த வேதனையை நன்கு வெளிப்படுத்தி உள்ளார்.

   “மலடி பிரசவ வேதனையை அறிவளோ?

        மாற்றாந்தாய் கொஞ்சுவதை அறிவளோ?

    நோயின் துன்பத்தை நோயற்றவர் உணர்வரோ?

        சன்னமல்லிகார்ச்சுனனின் துளைக்கும் வாள்

    உடலைத் துளைத்து உட்சென்றுழி, நானடைந்த

        இன்னலை உங்களால் அறியவியலுமோ அம்மா”

என வினவியுள்ளார். மலடியால் பிரசவ வேதனையை உணரவியலாது. தாய் தன் சொந்தக் குழந்தையைக் கொஞ்சுவதைப் போல மாற்றாந்தாயால் வேறு ஒருவரின் குழந்தையைக் கொஞ்ச இயலுவதில்லை. நோயுற்றோரின் துன்பத்தை நோய் அற்றோரால் உணரவியலாது. அதைப் போன்றே தான் ஆராதித்து வழிபடும் கடவுளான சன்னமல்லிகார்ச்சுனன் மீதுள்ள “சரண - சதி, இலிங்கபதி” என்னும் உணர்வு மயமான பக்தியானது தன்னுடைய உடலைக் கத்தியாகக் குத்தித் துளைத்து துயரத்தை அளித்துக் கொண்டிருப்பதை உங்களால் எவ்விதம் உணரவியலும்? என்று மஹாதேவி அக்கா இவ்வசனத்தில் தன் ஆன்மீக வாழ்வு சார்ந்த துயரமான உணர்வை வெளிப்படுத்தி உள்ளார்.

    “எருமைக்கொரு எண்ணம், சக்கிலிக்கொரு எண்ணம்,

        தருமிக்கு ஒரு எண்ணம், கருமிக்கு ஒரு எண்ணம்,

    எனக்கு என் எண்ணம், அவனுக்கு அவன் காம எண்ணம்,

        தள்ளிச்செல், தலைப்பை விடு மருளே,

    எனக்கு இறைவன் சன்னமல்லிகார்ச்சுனன்

        அருள்வாரோ, அருளாரோ எனும் எண்ணம்”

என்று தன்மீது காம எண்ணத்துடன் வந்த கௌசிகன் என்னும் அரசனை இகழ்ந்து, நிர்வாணமாக அரண்மனையிலிருந்து வெளியேறினார். இது ஆன்மீகம் சார்ந்த வாழியில் நடப்பவர்களின் உலகியல் சாராத வேதனையாகும்.

    கடந்த வாரக் கட்டுரைகளில் விவரித்திருந்த குடும்ப வாழ்வு சார்ந்த, அன்பின் உன்னதமான முகம்தான் பக்தியாகும். ஆன்மீக மட்டத்திலே கடவுளின் மீதுள்ள பக்தியுடன் கூடிய எதையும் எதிர்நோக்காத அன்பே வேறு ஆகும், உலகியல் சார்ந்த வாழ்விலே தென்படும் மோகம் சார்ந்த அன்பே வேறு ஆகும். குடும்பத்தில் உள்ளோரிடம், குடும்ப வாழ்வில் உள்ள நட்பு சார்ந்த நம்பிக்கைகள் ஆழ்ந்த நட்புணர்வுடன் விளங்கக் கூடும் அல்லது உண்மையற்ற போலி அன்பாகவும் இருக்கக் கூடும். நண்பர்களின் இடையில் உள்ள நட்பு, நம்பிக்கைகள் ஆழ்ந்த நட்பு உணர்வுடன் திகழக்கூடும் அல்லது நடைமுறை சார்ந்த நட்பு உணர்வுடனும் விளங்கக் கூடும். வடமொழியில் ஒரு நீதி வாக்கியம் உள்ளது.

    “ஷட்கர்ணோ பித்யதே மந்த்ர” அதாவது ஆறு செவிகளில் விழுந்த எந்த ஒரு விஷயமும் ரகசியமாக இருப்பதில்லை. இங்கு ஆறு செவிகள் எனில் 3 பேர் என்பது பொருளாகும். 3 பேர் உடன் அமர்ந்து உரையாடிய விஷயமானது வெளிப்படின், எஞ்சியுள்ள இருவரில் யாராவது ஒருவர் அதனை வெளிப்படுத்தி இருப்பார் என்று ஊகிக்கவியலும். ஆனால் அந்த இருவரில் யார் என்று உறுதி செய்து கொள்வதற்கு முற்பட்டு ஆராய்ந்தால் நம்பிக்கையானது கெட்டு விடும்.

    இருவர் மட்டுமே சேர்ந்து பேசிய விஷயமானது வேறு ஒருவருக்குத் தெரிய வரும்போது, அந்த இருவரில் யார் வெளிப்படுத்தியிருக்கக் கூடும் எனும் உறுதியான முடிவிற்கு வரக்கூடும். இருவரும் சேர்ந்து பேசிய விஷயமே வேறு. வெளிப்பட்ட விஷயமே வேறு என்று அறியப்படின் இருவருக்கும் இடையில் நம்பிக்கையானது எஞ்சியிருப்பது இல்லை. ஆனால் தங்களுக்குள் நடந்த உரையாடலை ஏன் திரித்து வெளிப்படுத்தினார் என்பது சிக்கலான கேள்வியாகும். இதனை கசக்கிப் பிழிந்து அறிவதற்கு பதிலாகத் தான் நம்பியவன் நம்பிக்கைக்கு உகந்தவன் அன்று என உணர்ந்து முன்னெச்சரிக்கையுடன் இருப்பது நல்லதாகும். ஆனால் சில சமயங்களில் யாரோ மூன்றாம் மனிதர் மறைந்து நின்று கேட்டிருக்கக்கூடும். அவர் மறைந்து நின்று கேட்ட உரையாடலை நான்காவதாக வேறு ஒருவருக்கு கேட்டதை கேட்டவாறே கூறி இருப்பார் என்று நம்பவியலாது. இந்த நான்காம் மனிதர், மூன்றாம் மனிதர் கூறியதைக் கேட்டு, அத்துடன் தானே சில தேவையற்ற விஷயங்களைச் சேர்த்து பரவச் செய்து பகையை வளர்க்கிறார். அதனைக் கேட்ட வேறு சிலர் தாங்களாகவே தங்கள் திறமைக்கு ஏற்ப வெட்கமின்றி மசாலைகளைச் சேர்த்து தாளித்து, அதன் வாசனையானது ஏனையோரின் மூக்கைச் சென்று அடையும்படிச் செய்கின்றனர்.

    ஐரோப்பா மற்றும் அமெரிக்காவில் உள்ள பள்ளிகளில் ஆசிரியர்கள் மாணவர்களுடன் ஆடும் ஓர் ஆட்டம் உள்ளது. அதன் பெயர் “Telephone game” என்பதாகும். இந்த விளையாட்டில், ஆசிரியர்கள் வகுப்பிலுள்ள மாணவர்களை வட்ட வடிவமாக அமர்த்துவார்கள். முதலில் உள்ள மாணவனின் செவியில் இரகசியமாக ஒரு விஷயத்தைக் கூறுவார். அதனை அவன் மற்றவர்களுக்குக் கேட்காதவாறு அருகில் அமர்ந்துள்ள இரண்டாம் மாணவனின் செவியில் கூற வேண்டும். அவனும் அவன் அருகில் அமர்ந்துள்ள மூன்றாம் மாணவனின் செவியில் இரகசியமாகவே கூற வேண்டும். இவ்வாறு ஒருவருக்கொருவர், வாயினால் செவிக்கு, செவியிலிருந்து வாய்க்கு என்று பரவி இறுதியாக அமர்ந்துள்ள மாணவனின் செவியைச் சென்று அடையும் பொழுது அவன் எழுந்து நின்று தான் கேட்டதை அனைவரும் கேட்குமாறு உரக்கக்கூற வேண்டும்.

    “கிரணிற்கு சளியும், இருமலும் ஏற்பட்டு நான்கைந்து நாட்களாக பள்ளிக்கு வரவில்லை” என்று ஆசிரியர் முதல் மாணவனிடம் கூறி இருந்தார். ஆனால் வகுப்பிலுள்ள நாற்பது ஐம்பது மாணவர்களின் செவி வாய் மூலமாகப் பரவி, இறுதியாக அமர்ந்திருந்த மாணவன் எழுந்து நின்று கூறியது “கிரணை மருத்துவ மனையில் சேர்த்துள்ளார்களாம். மிகவும் கவலைக்கிடமாக உள்ளதாம். அவன் பிழைத்து வருவது அரிது என்று மருத்துவர் கூறியுள்ளாராம்”. 

    இவ்வாறு உண்மையற்ற விஷயங்கள் கடலின் அலைகளைப் போல ஆர்ப்பரித்து கரையிலே மோதுகின்றன. உண்மை என்பது எவருக்கும் தென்படாமல் கடலின் அடியில் உள்ள முத்தைப் போல விளங்குகிறது.

    “ஹிரண்மயேன  பாத்ரேண  ஸத்யஸ்யாபிஹிதம் முகம்”அதாவது தங்கக் குடத்திலே உண்மையின் முகம் அடங்கியுள்ளது என்னும் அனுபவப்பூர்வமான கூற்றானது பிருஹதாரண்யக உபநிஷதத்தில் உள்ளது (5-15-1). உண்மையைக் கூறுவோர் சத்துவப் பரீட்சைக்கு ஆட்படுகின்றனர். வாழ்க்கையிலே துயரங்களையும் கஷ்டங்களையும் எதிர்கொள்வதற்கு அவர்கள் எப்பொழுதும் தயாராக இருக்க வேண்டும். இந்த விஷயத்தில் அவர்கள் என்றுமே எவருடனும் சமாதானம் செய்து கொள்ள விரும்புவதில்லை.

    இரஷ்யாவைச் சேர்ந்த புகழ்பெற்ற எழுத்தாளரும் சிந்தனையாளருமான லியோடால்ஸ்டாய் அவர்கள் எழுதியுள்ள “God sees the truth, But waits”   (கடவுள் உண்மையைக் காண்கிறார். ஆனால் காலம் தாழ்த்துகிறார்) என்னும் மனத்தைத் தொடும் ஒரு கதை உள்ளது. இது குறித்து முன்பே இதே பகுதியில் விவரிக்கப்பட்டுள்ளது.

    மஹாபாரதப் போர் நிறைவடைந்த பிறகு தர்மர் தன் உடன் பிறந்தோருடன் திருதராஷ்டிரனைக் காண்பதற்குச் சென்றார். திருதராஷ்டிரனுக்குத் தன்மகன் துரியோதனனைக் கொன்ற பீமனின் மார்பு எலும்புகளை முறிக்க வேண்டும் என்னும் வெறுப்புடன் கூடிய பழிதீர்த்துக் கொள்ளும் எண்ணம் இருந்ததை ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் முன்பே ஊகித்திருந்தார். அதனால்தான் பீமனின் உருவச்சிலையை குருடரான திருதராஷ்டிரனின் முன்பு ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் தருவித்து வைத்திருந்தார். பலசாலியான திருதராஷ்டிரனின் கெட்ட வெறுப்புடன் கூடிய ஆலிங்கனமானது (தழுவுதல்) பீமனின் உருவச் சிலையை பொடிப்பொடியாக்கியது. ஷேக்ஸ்பியரின் ஜுலியஸ் ஸீஸரிலும் இத்தகைய துரோகம் சார்ந்த நிகழ்ச்சி நடைபெறுகிறது. 

    ஸீஸர் மிகவும் நம்பியிருந்த, அவருடைய வாழ்வுடன் பிணைந்து தொடர்பு கொண்டிருந்த நண்பனே புரூட்டஸ் ஆவான். துரோகிகளுடன் சேர்ந்து கொண்டு பார்த்துக் கொண்டிருந்த பொழுதே தன்னை வாளால் வெட்டிய புரூட்டஸைக் குறித்து “You too Brutus!” என்று கூறியவாறு ஸீஸர் உயிரை விடுகிறார். மகாபாரதத்தில் வரும் திருதராஷ்டிரனின் பாத்திரம் மற்றும் ஜூலியஸ் ஸீஸரின் நாடகத்தில் வரும் புரூட்டஸின் பாத்திரமும் ஏறத்தாழ ஒன்று போல் உள்ளது. வஞ்சனை சூழ்ச்சி செய்து கொல்வதற்கு பாரத நாட்டு மொழிகளில் “திருதராஷ்டிர ஆலிங்கனம்” என்னும் சொல்லானது  வழக்கத்தில் உள்ளது. ஆங்கிலத்தில் “Brutal Murder”  என்னும் சொல் நடைமுறையில் உள்ளது. அனைத்தையும் அன்புடன், அமர்ந்து கொண்டு பேசி சரி செய்து கொள்ள வியலும் என்னும் கூற்றானது பொதுவாகக் கூறப்படுகிறது. ஆனால் நம் நாட்டில் இதிகாசம் கற்பிக்கும் பாடமே வேறு ஆகும். அமைதியாக சமாதானம் செய்து கொள்ள வேண்டும் என்னும் எண்ணத்துடன் அழைத்த அப்ஜல்கான் சிவாஜியை தழுவிக்கொள்ளும் சாக்கிலே முதுகிலே கத்தியால் குத்திக் கொல்வதற்கு முயற்சி செய்கிறான். கத்தியானது சிவாஜியின் கவசத்தைக் கிழிக்கிறது. சிவாஜியின் கையிலிருந்த புலி நகத்தால் அப்ஜல்கான் அழிகிறான்.

    வாழ்க்கையிலே வரும் சவால்களை எதிர்கொள்வதே வீரனின் லட்சணமாகும். நீதி - நெறிமுறைகளை ஆதாரமாகக் கொண்டு இருப்பவர்களுக்கு எத்தகைய அச்சமும் இருப்பதில்லை. “அன்பற்ற கணவனுக்கு தயிரிலே கல்” என்பதைப் போல நல்லவற்றிலும் தவறுகளைத் தேடுவதே சில மனிதர்களின் கெட்ட இயல்பாக உள்ளது. அதற்காக தீயோருடன் தொடர்பு கொண்டு நிந்திப்பதற்கு முயற்சி செய்கின்றனர். இல்லாத செல்லாத தவறுகளைச் செய்து சிக்கல்களை ஏற்படுத்துகின்றனர். இறுதியில் அவர்கள் ஏற்படுத்திய சிக்கல்களில் அவர்களே சிக்கிக் கொண்டு துன்பப் படுகின்றனர். இத்தகையவர்களைக் குறித்து ஆங்கில மொழியில் ஒரு அரிய கூற்று உள்ளது.

   “The reason that facts don’t change most people’s opinions is because most people don’t use true facts to form their opinions. They use their opinions to form their own facts”

“உண்மைகள் பெரும்பாலான கருத்துக்களை மாற்றுவது இல்லை. ஏனெனனில் பெரும்பாலான மனிதர்கள் தங்கள் கருத்துக்களை உருவாக்கிக் கொள்வதற்கு உண்மைகளை ஆதரிப்பது இல்லை. தங்களுடைய முந்தைய கருத்துக்களுக்குத் தக்கவாறு உண்மை சார்ந்தனவற்றை மாற்றி விடுகின்றனர்”.

ஸ்ரீதரளபாளு ஜதக்குரு 

டாக்டர் சிவமூர்த்தி சிவாச்சாரியா மஹாஸ்வாமிகள்

ஸிரிகெரே

விஜய கர்நாடக

வெயில் - நிலவொளி 2.5.2024

தமிழாக்கம்

திருமதி. கல்யாணி வெங்கடராமன்